‘Στέκεστε Στερεοί’—Μην Προσκόπτετε

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ζήτημα που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος σήμερα είναι το ζήτημα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ο Ιεχωβά μάς προσκαλεί να λάβουμε μια σταθερή θέση, υποτασσόμενοι στο διορισμένο Βασιλιά του, τον Χριστό Ιησού. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή του, και τα περασμένα πέντε μόνο χρόνια, περισσότερα από ένα εκατομμύριο άτομα ανταποκρίθηκαν. Αλλά αυτά τα άτομα διαπίστωσαν πως για να λάβει κανείς μια θέση απαιτούνται περισσότερα πράγματα από το να πάρει μια φορά την απόφαση να υπηρετήσει τον Ιεχωβά. Απαιτείται αφιέρωση εφ’ όρου ζωής. Θα διακρατήσουμε τη θέση μας όταν δυσκολέψουν τα πράγματα; Ή θα εξασθενήσουμε σταδιακά, παρότι αρχικά ‘σταθήκαμε στερεοί’;—1 Κορινθίους 16:13, ΜΝΚ· Εβραίους 2:1.

Αν έχετε διαπιστώσει ότι η Χριστιανική πορεία ζωής δεν είναι εύκολη, μπορείτε να παρηγορηθείτε από τη σκέψη ότι το ίδιο αλήθευε και για τον Ιησού Χριστό. Ναι, ακόμη κι ο μονογενής Γιος του Θεού έπρεπε να προσεύχεται για δύναμη προκειμένου να διακρατήσει τη θέση του, ιδιαίτερα όταν πλησίαζε η πιο μεγάλη δοκιμασία του. Οραματιστείτε τον στον κήπο της Γεθσημανή, να προσεύχεται θερμά: «Αββά ο Πατήρ, πάντα είναι δυνατά εις σε· απομάκρυνον απ’ εμού το ποτήριον τούτο. Ουχί όμως ό,τι θέλω εγώ, αλλ’ ό,τι εσύ». (Μάρκος 14:36) Ήξερε ότι ο δρόμος που είχε μπροστά του ήταν δύσκολος. Είχε συνειδητοποιήσει ιδιαίτερα το γεγονός ότι το όνομα του Πατέρα του θα επηρεαζόταν. Επομένως, ο μόνος τέλειος άνθρωπος πάνω στη γη δεν ντράπηκε να ζητήσει βοήθεια.

Όταν δυσκολεύουν τα πράγματα για εμάς, έχουμε την ίδια πηγή δύναμης που είχε και ο Ιησούς. Μπορούμε να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά για βοήθεια ώστε να μην προσκόψουμε ούτε να πέσουμε. Αλλά τι είδους κίνδυνοι είναι δυνατό να παρουσιαστούν, οι οποίοι μπορεί να μας κάνουν να προσκόψουμε; Αν τους γνωρίζουμε και προετοιμαστούμε εκ των προτέρων, μπορεί να βοηθηθούμε ώστε να μην προσκόψουμε.

Ο Διωγμός Μπορεί να μας Κάνει να Προσκόψουμε

Η Αγία Γραφή προειδοποιεί: «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή». (2 Τιμόθεον 3:12) Ο διωγμός μπορεί να μας κάνει να προσκόψουμε· αυτός έχει πολλές μορφές. (Μάρκος 4:17) Ίσως να πρόκειται για κάποια νομική απαγόρευση—με κίνδυνο φυλάκισης ή ακόμη και θανάτου—για βίαιες ενέργειες από τον όχλο, για την καθημερινή εναντίωση από έναν πεισματικό γαμήλιο σύντροφο, η οποία διαβρώνει την πίστη, ή για το συνεχή χλευασμό από συμμαθητές.

Είναι δύσκολο να υπομείνουμε το διωγμό, αλλά έχουμε προειδοποιηθεί ότι ο διωγμός θα έρθει με κάποια μορφή. Συνεπώς, μπορούμε να οικοδομήσουμε την πίστη μας τώρα και να μάθουμε να στηριζόμαστε στη δύναμη του Ιεχωβά, και όταν έρθει η στιγμή, θα υπομείνουμε στηριζόμενοι σ’ αυτή τη δύναμη. (1 Πέτρου 4:13, 14· 5:6-11) Εντούτοις, ορισμένα προσκόμματα συχνά είναι πιο ύπουλα από τις άγριες επιθέσεις που φέρνει ο διωγμός.

Οι Απογοητεύσεις Μπορούν να Εξασθενίσουν την Πίστη

Ποιος δεν θυμάται τι συντριβή νιώθαμε, στην παιδική μας ηλικία, όταν αισθανόμασταν προδομένοι; Θυμάστε τότε που ο μπαμπάς υποσχέθηκε κάτι το ξεχωριστό στην οικογένεια και μετά άλλαξε γνώμη για κάποιο λόγο; Ή τότε που επρόκειτο να σας πάει στο ζωολογικό κήπο και την τελευταία στιγμή αναγκάστηκε να το αναβάλει; Πόση απογοήτευση αισθανθήκατε τότε!

Και οι ενήλικοι Χριστιανοί μπορεί να αισθανθούν απογοήτευση και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό έχει οδηγήσει σε πνευματικό όλεθρο. Μερικοί έθεσαν την ελπίδα τους σε κάποια ημερομηνία και ήταν βέβαιοι ότι θα ερχόταν τότε ο Αρμαγεδδών. Όταν δεν συνέβηκε τίποτα την ημερομηνία εκείνη, αισθάνθηκαν προδομένοι. Άλλοι πάλι αισθάνθηκαν απογοήτευση όταν δεν πήραν ένα προνόμιο το οποίο ανέμεναν. Επιπλέον, μπορεί και οι άνθρωποι να αποτελέσουν πηγή απογοήτευσης. Μια 18χρονη κοπέλα είπε στους γονείς της ότι η διαγωγή ορισμένων νεαρών αντρών στην εκκλησία την είχε απογοητεύσει τόσο πολύ—καθώς και το γεγονός ότι οι γονείς τους δεν τους διαπαιδαγωγούσαν—ώστε αυτή δεν ήθελε πια να έχει καμιά σχέση με την αλήθεια.

Μολονότι είναι κατανοητό το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να αισθανθεί απογοήτευση σε τέτοιες περιστάσεις, θα πρέπει τα απογοητευμένα άτομα να προσκόψουν και να καταστρέψουν τη σχέση τους με τον Ιεχωβά; Φανταστείτε την απογοήτευση που αισθάνθηκε ο Ιησούς όταν οι απόστολοί του επέμεναν να λογομαχούν για το ποιος ήταν μεγαλύτερος ανάμεσά τους, εκδηλώνοντας έτσι μια φιλόδοξη στάση. (Λουκάς 9:46· 22:24) Φανταστείτε, επίσης, την απογοήτευση του Ιώβ όταν οι τρεις σύντροφοί του, που βρίσκονταν εκεί δήθεν για να τον βοηθήσουν, στράφηκαν εναντίον του και άρχισαν να αμφιβάλλουν για την πιστότητά του! (Ιώβ 22:5-10) Όμως, ο Ιησούς και ο Ιώβ δεν πρόσκοψαν.

Όλοι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι· γι’ αυτό θα ήταν παράλογο να αφήνουμε τις ελλείψεις των άλλων να επηρεάζουν τη δική μας σχέση με τον Ιεχωβά. (Ψαλμός 51:5) Η ατέλεια μερικών ατόμων δεν θα πρέπει να μας τυφλώνει ώστε να μη βλέπουμε το υπέροχο έργο που εκτελεί ο Ιεχωβά, καθώς συνάγει «τα πάντα εν τω Χριστώ». (Εφεσίους 1:9, 10) Να θυμάστε ότι οι άνθρωποι που συνάγει ο Ιεχωβά είναι ατελή και ξεπεσμένα ανθρώπινα πλάσματα σαν κι εμάς, που χρειάζονται διαπαιδαγώγηση και εξαγνισμό για να δυναμώσουν. (Ψαλμός 130:3) Ο εχθρός μας δεν είναι ο ατελής Χριστιανός αδελφός μας, αλλά ο Σατανάς, που θέλει να μας καταβροχθίσει αν μπορέσει. Αυτός δεν θα τα καταφέρει, αν εμείς ‘αντισταθούμε και μείνουμε στερεοί στην πίστη’. (1 Πέτρου 5:8, 9) Αν έχουμε τέτοια πίστη, δεν πρόκειται ποτέ να ‘καταισχυνθούμε [να φτάσουμε στο σημείο να απογοητευτούμε, ΜΝΚ]’.—Ρωμαίους 9:33.

Το να Καταδικάζουμε τον Εαυτό μας Μπορεί να Είναι Ολέθριο

Μερικά άτομα έχουν χάσει τη σχέση τους με τον Ιεχωβά Θεό γιατί αισθάνονταν ανάξια. Επειδή έχουν επίγνωση των αδυναμιών και των ελαττωμάτων τους, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Ιεχωβά δεν θα δεχόταν ποτέ την υπηρεσία τους. Πιστεύουν πως το να ισχυρίζεται κάποιος σαν κι αυτούς ότι είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά αποτελεί σκέτη υποκρισία. Μήπως έχετε βασανίσει κι εσείς ποτέ τον εαυτό σας με τέτοιες σκέψεις; Αν ναι, πρέπει να καταπολεμήσετε αυτά τα αισθήματα.

Μήπως αισθάνεστε ανάξιος να υπηρετείτε τον Ιεχωβά; Τότε ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Ποιος είναι άξιος αυτού του προνομίου;’ Όλοι οι Χριστιανοί καταπολεμούν διαρκώς τις προσωπικές τους ατέλειες. Ακόμη και ο απόστολος Παύλος παραπονέθηκε: «Ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν». (Ρωμαίους 7:21) Μήπως ήταν ο Παύλος υποκριτής, επειδή έκανε μερικές φορές πράγματα που ήταν εσφαλμένα; Όχι. Υποκριτής είναι εκείνος που προσποιείται ότι είναι κάτι το οποίο δεν είναι. Αν αγωνιζόμαστε να κάνουμε το σωστό, αλλά παρασυρόμαστε κατά καιρούς παρά τη θέλησή μας, μήπως αυτό σημαίνει ότι προσποιούμαστε; Φυσικά όχι.

Η Αγία Γραφή μάς παροτρύνει να ‘φορέσουμε τη νέα προσωπικότητα’. (Εφεσίους 4:24, ΜΝΚ) Μήπως όμως αυτό σημαίνει ότι χάνουμε όλα τα χαρακτηριστικά της παλιάς προσωπικότητας; Όχι. Στην επιστολή του προς Κολοσσαείς, ο Παύλος είπε ότι η νέα προσωπικότητα ‘ανακαινίζεται’ μέσω της ακριβούς γνώσης. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Η λέξη ‘ανακαινίζεται’ υποδηλώνει συνεχείς ενέργειες. Έτσι, η αλλαγή της προσωπικότητάς μας είναι μια συνεχής διαδικασία. Δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, το γεγονός ότι ανακαλύπτουμε μερικές φορές ψεγάδια στον εαυτό μας.

Αυτές οι σκέψεις, φυσικά, δεν αποσκοπούν στο να μειώσουν τη σοβαρότητα της αμαρτίας ούτε σημαίνουν ότι μπορούμε να ενδίδουμε σε πειρασμούς χωρίς να αγωνιζόμαστε, υποθέτοντας ότι ο Ιεχωβά μάς συγχωρεί αυτόματα. Αλλά μας βοηθούν να μην επικρίνουμε σε παράλογο βαθμό τον εαυτό μας. Και μας κάνουν να αγαπούμε τον Ιεχωβά ακόμη περισσότερο, επειδή προμήθευσε την απολυτρωτική θυσία του Χριστού, ώστε να μπορέσουμε να Τον υπηρετήσουμε παρά την αμαρτωλή φύση που κληρονομήσαμε.

Ο απόστολος Ιωάννης παρουσίασε μια ισορροπημένη άποψη του ζητήματος όταν είπε: «Ταύτα σας γράφω δια να μη αμαρτήσητε». Αλλά τότε προσθέτει ρεαλιστικά: «Και εάν τις αμαρτήση [εξαιτίας της ανθρώπινης ατέλειας], έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν». (1 Ιωάννου 2:1) Αντί λοιπόν να καταδικάζουμε υπερβολικά τον εαυτό μας, αυτή η βαθιά κατανόηση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε και η βοήθεια που προμηθεύει ο Ιεχωβά μάς υποκινούν να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του Παύλου: «Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών»!—Ρωμαίους 7:25.

Ξεπεράστε το Πρόσκομμα

Ο Ιησούς έδωσε αυστηρή προειδοποίηση σε οποιονδήποτε γίνεται αιτία να προσκόψει κάποιος: «Όστις όμως σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ [Όποιος βάλει πρόσκομμα σ’ έναν από τους μικρούς αυτούς που πιστεύουν σ’ εμένα, ΜΝΚ], συμφέρει εις αυτόν να κρεμασθή μύλου πέτρα επί τον τράχηλον αυτού και να καταποντισθή εις το πέλαγος της θαλάσσης». (Ματθαίος 18:6) Αλλά τι θα πούμε για το άτομο που πρόσκοψε; Αν προσκόψουμε εξαιτίας κάποιου ατόμου ή κάποιας περίστασης, μήπως πρέπει να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας λέγοντας: «Δεν είναι δικό μου το λάθος· γι’ αυτό δεν θα υπηρετώ πια τον Ιεχωβά»;

Αναλογιστείτε ένα παράδειγμα. Γλιστρήσατε ποτέ πάνω σε πάγο ή σκοντάψατε ποτέ πάνω σε κάποιο σκαλί; Ίσως το επικίνδυνο αυτό συμβάν να σας ξάφνιασε. Είναι φυσιολογικό το ότι βρεθήκατε ξαπλωμένος κάτω φαρδύς-πλατύς. Αλλά τι κάνατε μετά; Μήπως είπατε: «Δεν φταίω εγώ που βρίσκομαι ξαπλωμένος εδώ. Φταίει ο πάγος [ή το σκαλί]. Έτσι, δεν πρόκειται να σηκωθώ ποτέ πια»; Πιθανότατα, αφού βρεθήκατε σε δύσκολη θέση, θα σηκωθήκατε και θα απομακρυνθήκατε το γρηγορότερο.

Δεν αληθεύει το ίδιο και για τα πνευματικά ζητήματα; Αν μας έχει θίξει κάποια κατάσταση ή κάποιος συγχριστιανός μας, αυτό είναι βέβαια ένα σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να διευθετηθεί. Εντούτοις, αν δεν ξεπεράσουμε το πρόσκομμα, επιμένοντας να θεωρούμε κάποιον άλλον υπεύθυνο για το πρόβλημά μας, δεν αληθεύει πως η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε οφείλεται ολοένα και περισσότερο σ’ εμάς τους ίδιους;

Αν κάποτε προσκόψουμε, ευτυχώς οι πρεσβύτεροι και άλλα ώριμα άτομα στην εκκλησία είναι πρόθυμοι με το παραπάνω να μας βοηθήσουν. (Γαλάτας 6:1) Και ο ίδιος ο Ιεχωβά δίνει δύναμη σ’ εκείνους που επιθυμούν να τον υπηρετήσουν παρά τις δυσκολίες. (Φιλιππησίους 4:13, ΝΔΜ) Επομένως, θα πρέπει να μη διστάζουμε να ζητήσουμε βοήθεια αν φαίνεται ότι κάτι πρόκειται να επηρεάσει αρνητικά τη σταθερή μας στάση υπέρ του Ιεχωβά και της Βασιλείας του. Έτσι, δεν θα χαρίσουμε τη νίκη στον Σατανά με το να προσκόψουμε και να παραμείνουμε σ’ αυτή την αποκαρδιωτική κατάσταση.

Ποια Θέση Έχετε Λάβει;

Καθημερινά, οι αφιερωμένοι δούλοι του Θεού αντιμετωπίζουν ζητήματα που δοκιμάζουν την αφοσίωσή τους στον Ιεχωβά. Οτιδήποτε κι αν έχουν να αντιμετωπίσουν, πρέπει να σταθούν στα πόδια τους και να ταχθούν με το μέρος του Μεσσιανικού Βασιλιά που έχει ορίσει ο Ιεχωβά. Οι ισχυροί ηγέτες αυτής της γης έχουν ήδη λάβει τη θέση τους ‘κατά του Ιεχωβά και του χριστού αυτού’. Τι προνόμιο είναι να σταθούμε υπέρ αυτού!—Ψαλμός 2:2.

Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε να αντισταθούμε μόνοι μας στην επιρροή που ασκεί ολόκληρο αυτό το παγκόσμιο σύστημα, κι έτσι μας παρηγορεί η υπόσχεση του Ιησού ότι αυτός θα είναι μαζί με την εκκλησία του «έως της συντελείας του αιώνος». (Ματθαίος 28:20) Αυτός θα μας υποστηρίξει. Επιπρόσθετα, είναι μεγάλη η βοήθεια που μας παρέχεται όταν προσκολλούμαστε στον Ιεχωβά και επιζητούμε την υποστήριξή του. Το να στρεφόμαστε στο Λόγο του μπορεί να μας δώσει δύναμη. Όταν αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε σε θέση να αντέξουμε, το εδάφιο Ψαλμός 55:22 μας προτρέπει να ‘επιρρίψουμε το φορτίο μας στον Ιεχωβά και αυτός θα μας ανακουφίσει· δεν θα επιτρέψει ποτέ να σαλευτεί ο δίκαιος’. Ναι, η Αγία Γραφή παροτρύνει ολόκληρο το λαό του Θεού να ‘στέκεται στερεός στην πίστη’—και να μην προσκόπτει.—1 Κορινθίους 16:13, ΜΝΚ.