Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Είναι κατάλληλο να πηγαίνει ένας Χριστιανός για κυνήγι ή για ψάρεμα;

Συνήθως, οι ποικίλες αντιδράσεις σ’ ό,τι αφορά το κυνήγι έχουν να κάνουν με βαθιά ριζωμένες απόψεις. Επομένως, το καλύτερο πράγμα για τους Χριστιανούς είναι να προσπαθήσουν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν, σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά Θεού ο οποίος βρίσκεται στην Αγία Γραφή.

Ο Θεός έδωσε στο ανθρώπινο γένος εξουσία και στα ‘άγρια’ και στα ‘κατοικίδια’ ζώα. Αρχικά, οι άνθρωποι δεν είχαν την άδεια του Δημιουργού, ούτε ίσως και την ανάγκη, να σκοτώνουν ζώα για τροφή. (Γένεσις 1:24, ΜΝΚ· 1:29, 30) Μόνο μετά τον Κατακλυσμό έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους το δικαίωμα να τρώνε τη σάρκα των ζώων, από την οποία είχε στραγγιστεί κατάλληλα ‘η ψυχή της—το αίμα της’. (Γένεσις 9:3, 4) Αυτό θα μπορούσε να είναι κρέας είτε από κατοικίδια είτε από άγρια ζώα.

Οι Ισραηλίτες έτρεφαν ζώα, όπως πρόβατα και βοοειδή, που μπορούσαν να τα σφάζουν για τροφή όταν επιθυμούσαν κρέας. Επίσης, κυνηγούσαν και ψάρευαν για να βρουν τροφή. (Δευτερονόμιον 12:20-24· 14:4-20) Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με τα συμβολικά λόγια που είπε ο Θεός, ότι θα ‘έστελνε πολλούς αλιείς για να αλιεύσουν το λαό του και πολλούς κυνηγούς για να τον θηρεύσουν’. (Ιερεμίας 16:16) Αργότερα, ο Ιησούς περιέλαβε και ψαράδες στους αποστόλους του, και έδωσε οδηγίες σε περιπτώσεις πραγματικού ψαρέματος.—Ματθαίος 4:18-22· 17:27· Λουκάς 5:2-6· Ιωάννης 21:4-7.

Όταν ο ηλικιωμένος πατριάρχης Ισαάκ ζήτησε να φάει νόστιμο κρέας, ο γιος του, ο Ιακώβ, προθυμοποιήθηκε να σφάξει δυο κατσίκια και να του ετοιμάσει φαγητό. Αλλά ο Ησαύ κυνήγησε ένα άγριο ζώο για να φέρει κρέας στον πατέρα του. Παρατηρήστε ότι, μολονότι υπήρχε κρέας από κατοικίδια ζώα, ο Ισαάκ ζήτησε να φάει κυνήγι. Παρατηρήστε, επίσης, ότι και οι δυο γιοι σκότωσαν ζώα που θα χρησίμευαν ως τροφή, όχι για τους ίδιους, αλλά για κάποιον άλλο.—Γένεσις 27:1-19.

Ζώα θα μπορούσε να σκοτώσει κανείς, όχι μόνο για τροφή, αλλά και για άλλους λόγους. Με τα δέρματά τους θα μπορούσαν να φτιαχτούν ρούχα. (2 Βασιλέων 1:8· Μάρκος 1:6· Εβραίους 11:37) Φτιάχνονταν, επίσης, προστατευτικά καλύμματα και σκεύη από τα τομάρια ζώων—ακόμη και ζώων που θεωρούνταν ακάθαρτα από διαιτητική άποψη και δεν τα έτρωγαν οι Ισραηλίτες.—Έξοδος 39:33, 34· Αριθμοί 24:7, ΜΝΚ· Κριταί 4:19, ΜΝΚ· Ψαλμός 56:8, ΜΝΚ.

Η απαίτηση που είχε θέσει ο Θεός, να χύνεται το αίμα των σκοτωμένων ζώων, θα πρέπει να θυμίζει στους κυνηγούς ότι η ζωή των ζώων προέρχεται από εκείνον και γι’ αυτό οφείλουν να τη μεταχειρίζονται με σεβασμό κι όχι αλόγιστα. (Λευιτικόν 17:13) Είναι προφανές ότι ο Νεβρώδ σκότωνε ζώα και μάλλον υπερηφανευόταν για την επιδεξιότητά του στο κυνήγι, για το μέγεθος και τον αριθμό των θηραμάτων του ή για τα τρόπαια που ίσως να είχαν φτιαχτεί απ’ αυτά τα θηράματα. Ήταν ‘ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά’.—Γένεσις 10:9, ΜΝΚ.

Κι ένας Χριστιανός θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να νιώθει τέτοια ευχαρίστηση όταν κυνηγάει, όταν σκοτώνει ένα ζώο ή όταν πιάνει ψάρια. Πολλοί κυνηγοί ή ψαράδες που εξέτασαν λεπτομερώς την καρδιά τους ανακάλυψαν ότι είχαν επηρεαστεί κι ένιωθαν ‘χαρά όταν σκότωναν’. Αυτού του είδους η συγκίνηση πάει χέρι-χέρι με την αδικαιολόγητη έλλειψη σεβασμού για τη ζωή των ζώων. Συνεπώς, μολονότι δεν είναι κακό το να κυνηγάει ή να ψαρεύει κανείς (όταν το ζώο ή το ψάρι θα χρησιμεύσει ως τροφή ή για κάποιον άλλο κατάλληλο σκοπό), θα ήταν ακατάλληλο αν ο Χριστιανός είχε ένα πνεύμα παρόμοιο με του Νεβρώδ. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι κίνδυνοι, εκτός από το ότι μπορεί να νιώθει κανείς ευχαρίστηση όταν κυνηγάει, όταν σκοτώνει ή όταν αποκτάει ένα τρόπαιο.

Η Σκοπιά, 15 Νοεμβρίου 1983, εξέτασε το γιατί οι αληθινοί Χριστιανοί δεν οπλοφορούν ούτε έχουν στην κατοχή τους όπλα για να τα χρησιμοποιήσουν ενάντια σε άλλους ανθρώπους ή για να προστατευτούν απ’ αυτούς. (Σελίδες 23-26) Μερικοί Μάρτυρες, αφού έκαναν στοχασμούς σχετικά μ’ αυτή τη συμβουλή, επανεξέτασαν το αν θα έπρεπε να έχουν έστω και κυνηγετικά όπλα. Αρκετοί προτίμησαν να απαλλαγούν εντελώς από τα όπλα τους ή να μην τα κρατάνε σε σημείο όπου φαίνονται και μπορεί να τα πάρει κανείς εύκολα. Έτσι, αυτοί οι Χριστιανοί δεν δίνουν την εντύπωση ότι υπερηφανεύονται για τα όπλα ή ότι εμπιστεύονται σ’ αυτά. Επιπλέον, το γεγονός ότι δεν έχουν ούτε και κυνηγετικά όπλα ή ότι δεν τα κρατάνε σε σημείο απ’ όπου μπορεί να τα πάρει κανείς εύκολα μπορεί να αποτρέψει την τραγωδία. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα θανατηφόρα όπλα δεν θα έφταναν στα χέρια των παιδιών, τα οποία θα μπορούσαν κατά λάθος να πληγώσουν ή να σκοτώσουν κάποιον, ούτε θα ήταν διαθέσιμα σε περίπτωση που κάποιος είναι εξαιρετικά φοβισμένος ή καταθλιμμένος.—Παράβαλε Παροιμίαι 22:3.

Σε μερικούς Χριστιανούς μπορεί να αρέσει η γεύση ορισμένων άγριων ζώων ή ψαριών, και ο πιο πρακτικός τρόπος για να βρουν αυτού του είδους την τροφή είναι να πάνε για κυνήγι ή για ψάρεμα. Άλλοι απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα και το γεγονός ότι ασκούνται σωματικά όταν πάνε για κυνήγι στα δάση ή χαλαρώνουν όταν δαπανούν μερικές ώρες ψαρεύοντας ήσυχα. Η Αγία Γραφή δεν το καταδικάζει αυτό, κι έτσι δεν είναι ανάγκη να κρίνουμε τους άλλους σχετικά με το αν απολαμβάνουν τέτοια πράγματα ή όχι. Και το παράδειγμα του Ισαάκ και των γιων του δείχνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη να δημιουργούμε ζήτημα για το ποιος θα φάει το κυνήγι ή τα ψάρια.—Ματθαίος 7:1-5· Ρωμαίους 14:4.

Προφανώς, ο απόστολος Πέτρος αγαπούσε πολύ το ψάρεμα. Σε κάποια περίπτωση που βρίσκονταν ψάρια εκεί δίπλα, ο αναστημένος Ιησούς τον βοήθησε να αναλύσει το πώς ένιωθε για τα ψάρια ή για τη δουλειά του ψαρά. Ο Ιησούς ρώτησε: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς με περισσότερον τούτων;»—Ιωάννης 21:1-3, 9-15· βλέπε τη Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1988, σελίδα 31.

Παρόμοια, ο Χριστιανός που με καθαρή συνείδηση αποφασίζει να πηγαίνει για κυνήγι ή για ψάρεμα θα πρέπει να αξιολογεί τα πράγματα ανάλογα με τη σπουδαιότητά τους. Παραδείγματος χάρη, αν η κυνηγετική ή αλιευτική περίοδος αρχίζει όταν γίνονται οι συναθροίσεις της εκκλησίας, τι θα πρέπει να κάνει ο Χριστιανός; Ή, μήπως οι συζητήσεις του δείχνουν ότι υπερηφανεύεται για τις ικανότητές του στο κυνήγι ή στο ψάρεμα; Πόσο θαυμάσιο είναι όταν ο ώριμος Χριστιανός, που αποφασίζει να πηγαίνει κάπου-κάπου για κυνήγι ή για ψάρεμα, μπορεί να λέει με πεποίθηση: «Ναι, Κύριε, συ εξεύρεις ότι σε αγαπώ [περισσότερο απ’ αυτές τις επιδιώξεις]».—Ιωάννης 21:16.