‘Να Συνεχίσετε να Εξετάζετε αν Είστε στην Πίστη’
Κύρια Σημεία Από τη Δεύτερη προς Κορινθίους επιστολή
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος ενδιαφερόταν πολύ για τους Χριστιανούς στην Κόρινθο. Πώς θα έβλεπαν τις συμβουλές που τους έδωσε στην πρώτη του επιστολή; Αυτός βρισκόταν στη Μακεδονία όταν έφτασε ο Τίτος με την ευχάριστη έκθεση ότι η επιστολή είχε λυπήσει τους Κορινθίους μέχρι του σημείου να μετανοήσουν. Πόσο χάρηκε ο Παύλος γι’ αυτό!—2 Κορινθίους 7:8-13.
Ο Παύλος έγραψε τη Δεύτερη προς Κορινθίους επιστολή από τη Μακεδονία, πιθανόν μετά τα μέσα του έτους 55 Κ.Χ. Σ’ αυτή την επιστολή, πραγματεύτηκε τα μέτρα που έπρεπε να λάβουν για να κρατηθεί καθαρή η εκκλησία, τους ενίσχυσε την επιθυμία να συνεισφέρουν στους φτωχούς πιστούς της Ιουδαίας, και υπεράσπισε την αποστολική του ιδιότητα. Πολλά απ’ αυτά που είπε ο Παύλος μπορούν να βοηθήσουν κι εμάς να ‘συνεχίσουμε να εξετάζουμε αν είμαστε στην πίστη’. (13:5, ΜΝΚ) Τι μπορούμε, λοιπόν, να σταχυολογήσουμε απ’ αυτή την επιστολή;
Να Υπηρετείτε τον Θεό της Παρηγοριάς
Ο απόστολος έδειξε ότι όπως ο Θεός παρηγορεί εμάς σ’ όλες τις θλίψεις μας, έτσι κι εμείς θα πρέπει να παρηγορούμε άλλους και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς. (1:1–2:11) Μολονότι ο Παύλος και οι σύντροφοί του βρίσκονταν κάτω από πολύ μεγάλη πίεση, ο Θεός τους διέσωσε. Ωστόσο, οι Κορίνθιοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν με τις προσευχές που θα έκαναν γι’ αυτούς, όπως κι εμείς θα πρέπει να προσευχόμαστε για άλλα άτομα τα οποία ασπάζονται την αληθινή πίστη. Αλλά τι είχε γίνει ο ανήθικος άντρας ο οποίος αναφέρθηκε στο 5ο κεφάλαιο της Πρώτης προς Κορινθίους επιστολής; Όπως φαίνεται, αυτός είχε αποκοπεί αλλά είχε μετανοήσει. Πόσο πρέπει να παρηγορήθηκε όταν οι Κορίνθιοι επέκτειναν τη συγχωρητικότητά τους και στοργικά τον επανένταξαν ανάμεσά τους.
Τα λόγια του Παύλου μπορούν να αυξήσουν την εκτίμησή μας για τη Χριστιανική διακονία, ενισχύοντας τη στάση μας υπέρ της αληθινής πίστης. (2:12–6:10) Αληθινά, οι διάκονοι της νέας διαθήκης έχουν το προνόμιο να ‘θριαμβεύουν [να είναι σε θριαμβευτική πομπή, ΜΝΚ]’ με τον Θεό επικεφαλής! Ο Παύλος και οι συνεργάτες του είχαν την πολύτιμη διακονία λόγω του ελέους που είχε δειχτεί σ’ αυτούς. Με παρόμοιο τρόπο, και οι χρισμένοι στη σημερινή εποχή έχουν τη διακονία της συμφιλίωσης. Ωστόσο, όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πλουτίζουν τους άλλους μέσω της διακονίας τους.
Να Τελειοποιείστε ως προς την Αγιότητα και Να Είστε Γενναιόδωροι
Ο Παύλος μάς δείχνει ότι οι Χριστιανοί διάκονοι πρέπει να τελειοποιούνται ως προς την αγιότητα έχοντας το φόβο του Ιεχωβά. (6:11–7:16) Αν θέλουμε να στεκόμαστε στερεοί στην πίστη, δεν πρέπει να μπαίνουμε κάτω από τον ίδιο ζυγό με άτομα που δεν είναι στην αλήθεια, και χρειάζεται να καθαριζόμαστε από τα σαρκικά και τα πνευματικά μολύσματα. Οι Κορίνθιοι ανέλαβαν εκκαθαριστική δράση με το να αποκόψουν το ανήθικο άτομο που αδικοπραγούσε, και ο Παύλος χάρηκε που η πρώτη του επιστολή τους είχε λυπήσει προς μετάνοια για σωτηρία.
Μαθαίνουμε επίσης ότι οι θεοφοβούμενοι διάκονοι ανταμείβονται για τη γενναιοδωρία τους. (8:1–9:15) Σχετικά με τις συνεισφορές για τους φτωχούς «αγίους», ο Παύλος ανέφερε το θαυμάσιο παράδειγμα των Μακεδόνων. Αυτοί είχαν φανεί γενναιόδωροι πέρα από τις δυνατότητές τους, και αυτός έλπιζε να δει να εκδηλώνεται η ίδια γενναιοδωρία και από μέρους των Κορινθίων. Οι προσφορές τους—καθώς και οι δικές μας—θα πρέπει να γίνονται από καρδιάς, γιατί «τον ιλαρόν [χαρούμενο, ΜΝΚ] δότην αγαπά ο Θεός» και πλουτίζει το λαό του για κάθε μορφή γενναιοδωρίας που εκδηλώνουν αυτοί.
Ο Παύλος—Ένας Απόστολος που Έδειχνε Ενδιαφέρον
Οτιδήποτε και αν πετυχαίνουμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ως διάκονοι, ας καυχιόμαστε σ’ αυτόν, και όχι στον εαυτό μας. (10:1–12:13) Στο κάτω-κάτω, μόνο με τα πνευματικά όπλα που είναι «δυνατά συν Θεώ» μπορούμε να ανατρέψουμε τους ψεύτικους λογισμούς. Οι καυχησιολόγοι ‘πρώτιστοι απόστολοι [υπεραπόστολοι, ΜΝΚ]’, που υπήρχαν ανάμεσα στους Κορινθίους, ποτέ δεν θα μπορούσαν να συγκρίνουν το δικό τους ιστορικό με το υπόμνημα υπομονής το οποίο είχε ο Παύλος ως διάκονος του Χριστού. Ωστόσο, για να μην εξυψώνεται ο Παύλος υπερβολικά, ο Θεός δεν απομάκρυνε το ‘σκόλοπα στη σάρκα’ του—ίσως τη φτωχή όραση ή εκείνους τους ψευδαποστόλους. Ο Παύλος προτιμούσε να καυχιέται στις αδυναμίες του έτσι ώστε ‘η δύναμη του Χριστού’ να τον σκεπάζει σαν σκηνή. Ως άντρας που στάθηκε στερεός στην πίστη, αυτός δεν είχε αποδειχτεί κατώτερος από τους υπεραποστόλους. Οι Κορίνθιοι είχαν δει τα αποδεικτικά στοιχεία της αποστολικής ιδιότητάς του, τα οποία ο Παύλος είχε επιδείξει ανάμεσά τους «εν πάση υπομονή, δια θαυμάτων και τεραστίων και δυνάμεων».
Ως διάκονος και ως απόστολος, ο Παύλος ενδιαφερόταν βαθιά για τα πνευματικά συμφέροντα των ομοπίστων του, ακριβώς όπως θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς. (12:14–13:14) Αυτός ‘με άκρα χαρά θα δαπανιόταν ολοκληρωτικά υπέρ των ψυχών τους’. Αλλά ο Παύλος φοβόταν πως όταν θα έφτανε στην Κόρινθο, θα έβρισκε μερικά άτομα τα οποία δεν θα είχαν μετανοήσει για τα έργα της σάρκας που διέπρατταν. Γι’ αυτό, τους συμβούλεψε όλους να συνεχίσουν να εξετάζουν αν είναι στην πίστη και προσευχήθηκε να ‘μην πράξουν τίποτα κακό’. Τελειώνοντας, τους παρότρυνε να χαίρονται, να διορθώνουν τον εαυτό τους και να παρηγορούνται, να ‘φρονούν το αυτό’, και να ζουν ειρηνικά. Τι έξοχη συμβουλή είναι αυτή και για εμάς επίσης!
Να Συνεχίσετε να Εξετάζετε!
Η δεύτερη επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους Χριστιανούς μας υποδεικνύει λοιπόν διάφορους τρόπους για να συνεχίσουμε να εξετάζουμε αν είμαστε στην πίστη. Τα λόγια του θα πρέπει ασφαλώς να μας υποκινούν να παρηγορούμε τους άλλους, όπως και ο Θεός παρηγορεί εμάς σ’ όλες τις θλίψεις μας. Αυτά που είπε ο απόστολος σχετικά με τη Χριστιανική διακονία θα πρέπει να μας υποκινούν να την εκτελούμε πιστά καθώς τελειοποιούμαστε ως προς την αγιότητα έχοντας το φόβο του Ιεχωβά.
Η εφαρμογή των συμβουλών του Παύλου μπορεί επίσης να μας κάνει πιο γενναιόδωρους και υποβοηθητικούς. Όμως, τα λόγια του θα πρέπει να μας παρακινούν να καυχιόμαστε στον Ιεχωβά, και όχι στον εαυτό μας. Θα πρέπει να κάνουν να μεγαλώνει το στοργικό ενδιαφέρον μας για τους ομοπίστους μας. Και σίγουρα αυτά καθώς και άλλα σημεία από τη Δεύτερη προς Κορινθίους επιστολή μπορούν να μας βοηθήσουν να ‘συνεχίσουμε να εξετάζουμε αν είμαστε στην πίστη’.
[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 26]
ΝΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΤΕ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ: Όταν ο Μωυσής κατέβηκε από το Όρος Σινά με τις πλάκες του Μαρτυρίου, το πρόσωπό του έλαμπε επειδή ο Θεός είχε μιλήσει μαζί του. (Έξοδος 34:29, 30) Ο Παύλος το ανέφερε αυτό και είπε: ‘Όλοι εμείς, καθώς με ακάλυπτα πρόσωπα αντανακλούμε σαν καθρέφτες τη δόξα του Ιεχωβά, μεταμορφωνόμαστε στην ίδια εικόνα από δόξα σε δόξα, ακριβώς όπως γίνεται από τον Ιεχωβά, το Πνεύμα’. (2 Κορινθίους 3:7-18, ΜΝΚ) Τους αρχαίους καθρέφτες χεριού, που ήταν φτιαγμένοι από μέταλλα, λόγου χάρη από μπρούντζο ή χαλκό, τους γυάλιζαν πάρα πολύ ώστε να έχουν επιφάνεια που να κάνει καλή αντανάκλαση. Σαν τους καθρέφτες, οι χρισμένοι αντανακλούν τη δόξα του Θεού, η οποία λάμπει σ’ αυτούς μέσω του Ιησού Χριστού, ‘μεταμορφώνοντάς τους’ προοδευτικά ‘στην εικόνα’ που μεταβιβάζεται από τον Γιο του Ιεχωβά, ο οποίος αντανακλά τη δόξα Του. (2 Κορινθίους 4:6· Εφεσίους 5:1) Μέσω του αγίου πνεύματος και των Γραφών, ο Θεός δημιουργεί μέσα τους ‘τη νέα προσωπικότητα’, η οποία είναι αντανάκλαση των δικών του ιδιοτήτων. (Εφεσίους 4:24, ΜΝΚ· Κολοσσαείς 3:10, ΜΝΚ) Είτε η ελπίδα μας είναι ουράνια είτε είναι επίγεια, ας εκδηλώνουμε αυτή την προσωπικότητα και ας θεωρούμε πολύτιμο το προνόμιο που έχουμε να αντανακλούμε τη δόξα του Θεού στη διακονία μας.
[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 27]
‘ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ’: Ένας τρόπος με τον οποίο ο Παύλος και οι σύντροφοί του σύστηναν τους εαυτούς τους ως διακόνους του Θεού ήταν «δια των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών». (2 Κορινθίους 6:3-7) Το δεξί χέρι χρησιμοποιούνταν για να εκτείνει κανείς τη ρομφαία, και το αριστερό χέρι για να κρατάει την ασπίδα. Μολονότι δέχονταν επιθέσεις απ’ όλες τις πλευρές, ο Παύλος και οι συνεργάτες του ήταν εξοπλισμένοι για να διεξάγουν πνευματικό πόλεμο. Ο πόλεμος διεξαγόταν εναντίον των ψευδοδιδασκάλων και των ‘υπεραποστόλων’ για να μην απομακρυνθεί η εκκλησία της Κορίνθου από την αφοσίωση στον Χριστό. Ο Παύλος δεν κατέφυγε σε όπλα της αμαρτωλής σάρκας—στην πανουργία, στην απάτη και στο δόλο. (2 Κορινθίους 10:8-10· 11:3, 12-14· 12:11, ΜΝΚ, 16) Απεναντίας, ‘τα όπλα’ που χρησιμοποίησε ήταν δίκαια ή ορθά μέσα για την επέκταση του αγώνα υπέρ της αληθινής λατρείας ενάντια σ’ όλες τις επιθέσεις. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα χρησιμοποιούν τέτοια ‘όπλα δικαιοσύνης’ για τον ίδιο σκοπό.