Συνεχίστε να Περπατάτε στο Φως και στην Αγάπη
Κύρια Σημεία από την Πρώτη Επιστολή του Ιωάννη
Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι η Πηγή του φωτός και της αγάπης. Πρέπει να αποβλέπουμε στον Θεό για πνευματικό φως. (Ψαλμός 43:3) Και η αγάπη συγκαταλέγεται στους καρπούς του αγίου του πνεύματος.—Γαλάτας 5:22, 23.
Το φως, η αγάπη και άλλα θέματα εξετάζονται στην πρώτη θεόπνευστη επιστολή του αποστόλου Ιωάννη, η οποία είναι πιθανό ότι γράφτηκε στην Έφεσο ή σε κάποιο γειτονικό τόπο γύρω στο 98 Κ.Χ. Ένας κύριος λόγος για τον οποίο γράφτηκε ήταν για να προφυλάξει τους Χριστιανούς από την αποστασία και να τους βοηθήσει να συνεχίσουν να περπατάνε στο φως. Εφόσον εμείς αντιμετωπίζουμε προκλήσεις σχετικά με την αγάπη μας, την πίστη μας και την ακεραιότητά μας στην αλήθεια, είναι σίγουρο ότι η εξέταση αυτής της επιστολής θα μας ωφελήσει.
‘Να Περπατάτε στο Φως’
Ο Ιωάννης διασαφήνισε το γεγονός ότι οι πιστοί Χριστιανοί πρέπει να περπατάνε σε πνευματικό φως. (1:1–2:29) Είπε: «Ο Θεός είναι φως και σκοτία εν αυτώ [τίποτα το κακό, το ανήθικο, το αναληθές, το ανίερο] δεν υπάρχει ουδεμία». Επειδή οι χρισμένοι από το πνεύμα Χριστιανοί ‘περπατάνε στο φως’ έχουν «κοινωνίαν» με τον Θεό, τον Χριστό και μεταξύ τους. Έχουν επίσης καθαριστεί από την αμαρτία με το αίμα του Ιησού.
Είτε είμαστε χρισμένοι Χριστιανοί με ουράνια ελπίδα είτε προσμένουμε αιώνια ζωή στη γη, θα συνεχίσουμε να ωφελούμαστε από τη θυσία του Ιησού μόνο αν αγαπάμε τους αδελφούς μας αλλά όχι τον κόσμο. Πρέπει επίσης να αποφεύγουμε την επιρροή των αποστατών, όπως είναι ο «αντίχριστος», ο οποίος αρνείται και τον Πατέρα και τον Γιο. Και ας μην ξεχνούμε ποτέ ότι την αιώνια ζωή θα την απολαύσουν μόνο εκείνοι που προσκολλώνται στην αλήθεια και πράττουν δικαιοσύνη.
Τα Παιδιά του Θεού Δείχνουν Αγάπη
Ο Ιωάννης στη συνέχεια αποκαλύπτει την ταυτότητα των παιδιών του Θεού. (3:1–4:21) Αυτά πρώτα-πρώτα πράττουν ό,τι είναι δίκαιο. Επίσης, υπακούν στην εντολή του Ιεχωβά Θεού που λέει να ‘πιστεύουν στο όνομα του Γιου του τού Ιησού Χριστού και να αγαπούν αλλήλους’.
Ένα άτομο το οποίο «γνωρίζει τον Θεόν» ξέρει τους σκοπούς του Ιεχωβά και το πώς εκδηλώνεται η αγάπη Του. Αυτό το πράγμα πρέπει να βοηθάει το άτομο να δείχνει αγάπη. Στην πραγματικότητα, «όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη». Η θεϊκή αγάπη καταδείχτηκε όταν ο Θεός «απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν [εξιλεωτική θυσία, ΜΝΚ] περί των αμαρτιών ημών». Αν ο Ιεχωβά μάς αγάπησε μέχρι αυτού του σημείου, έχουμε υποχρέωση να αγαπούμε ο ένας τον άλλον. Ναι, όποιος ισχυρίζεται ότι αγαπάει τον Θεό πρέπει επίσης να αγαπάει και τον πνευματικό του αδελφό.
Η Πίστη ‘Νικά τον Κόσμο’
Η αγάπη υποκινεί τα παιδιά του Θεού να τηρούν τις εντολές του, αλλά η πίστη είναι το μέσο με το οποίο ‘νικούν τον κόσμο’. (5:1-21) Η πίστη μας στον Θεό, στο Λόγο του και στον Γιο του μας καθιστά ικανούς να ‘νικάμε τον κόσμο’ απορρίπτοντας τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης του και τις οδούς του και τηρώντας τις εντολές του Ιεχωβά. Ο Θεός έχει δώσει στους ‘νικητές του κόσμου’ την ελπίδα της αιώνιας ζωής και ακούει τις προσευχές που εναρμονίζονται με το θέλημά του. Επειδή όποιος ‘είναι γεννημένος εκ του Θεού’ δεν κάνει την αμαρτία συνήθειά του, ο Σατανάς δεν εξουσιάζει ένα τέτοιο άτομο. Αλλά τόσο οι χρισμένοι όσο και οι δούλοι του Ιεχωβά που έχουν επίγεια ελπίδα θα πρέπει να θυμούνται ότι «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται».
[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 29]
Μια Εξευμενιστική Θυσία: Ο Ιησούς είναι «ιλασμός [εξιλεωτική θυσία, ΜΝΚ] περί των αμαρτιών ημών [των χρισμένων ακολούθων του], και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου», το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος. (1 Ιωάννου 2:2) Ο θάνατός του ήταν «εξιλέωση» (ιλασμός, Κείμενο, πράγμα που σημαίνει ότι αποτέλεσε έναν «εξευμενισμό», έναν «εξιλασμό»), όχι όμως με την έννοια ότι απάλυνε τα πληγωμένα αισθήματα από μέρους του Θεού. Αντίθετα, η θυσία του Ιησού καταπράυνε ή αλλιώς ικανοποίησε τις απαιτήσεις της τέλειας θεϊκής δικαιοσύνης. Με ποιον τρόπο; Με το να προμηθεύσει τη δίκαιη και σωστή βάση για τη συγχώρηση των αμαρτιών, ώστε ο Θεός ‘να είναι δίκαιος ακόμη και όταν ανακηρύσσει δίκαιο τον [έμφυτα αμαρτωλό] άνθρωπο που έχει πίστη στον Ιησού’. (Ρωμαίους 3:23-26, ΜΝΚ· 5:12) Παρέχοντας το μέσο με το οποίο εξοφλούνταν πλήρως οι αμαρτίες του ανθρώπου, η θυσία του Ιησού κατέστησε ευνοϊκό ή εφικτό για τον άνθρωπο το να ζητήσει και να λάβει αποκατάσταση σε σωστές σχέσεις με τον Ιεχωβά. (Εφεσίους 1:7· Εβραίους 2:17, ΜΝΚ) Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε όλοι μας γι’ αυτό!