Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Πόσο σθεναρά θα πρέπει να αντισταθεί ένας Χριστιανός σε μια μετάγγιση αίματος την οποία έχει διατάξει ή εξουσιοδοτήσει κάποια δικαστική αρχή;

Κάθε περίπτωση είναι μοναδική, κι έτσι σε αυτό το ζήτημα δεν υπάρχει κανόνας που να τις καλύπτει όλες. Οι Χριστιανοί είναι γνωστοί για το ότι ‘αποδίδουν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα’ με σεβασμό, υπακούοντας στους νόμους της κοσμικής εξουσίας. Ωστόσο, αναγνωρίζουν ότι η κυρίαρχη υποχρέωσή τους είναι να αποδίδουν «τα του Θεού εις τον Θεόν», με το να μην παραβιάζουν το νόμο του.—Μάρκος 12:17.

Τα εδάφια Ρωμαίους 13:1-7 αναλύουν τη σχέση των Χριστιανών με τις κυβερνητικές ‘ανώτερες εξουσίες’. Αυτές οι κυβερνήσεις έχουν την εξουσία να θεσπίζουν νόμους και να δίνουν εντολές, συνήθως για να προωθήσουν τη γενική ευημερία του λαού. Επίσης, οι κυβερνήσεις ‘φορούν τη μάχαιρα’ για να επιβάλλουν τους νόμους τους και για να ‘εκτελούν την οργή κατά του πράττοντος το κακόν σύμφωνα με τους νόμους τους’. Εφόσον οι Χριστιανοί υποτάσσονται στις ανώτερες εξουσίες, επιθυμούν να υπακούν στους νόμους και στις αποφάσεις των δικαστηρίων, αλλά αυτή η υποταγή πρέπει να είναι σχετική. Αν ζητηθεί από ένα Χριστιανό να υποταχθεί σε κάτι το οποίο θα ήταν παραβίαση του υψηλότερου νόμου του Θεού, ο θείος νόμος έρχεται πρώτος· έχει προτεραιότητα.

Μερικοί σύγχρονοι νόμοι οι οποίοι είναι κατά βάση καλοί είναι δυνατόν να εφαρμοστούν κακώς προκειμένου να δοθεί άδεια για να γίνει δια της βίας μετάγγιση αίματος σ’ ένα Χριστιανό. Σε αυτή την περίπτωση, οι Χριστιανοί πρέπει να λαβαίνουν την ίδια στάση που είχε και ο απόστολος Πέτρος: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους».—Πράξεις 5:29.

Ο Ιεχωβά πρόσταξε τους Ισραηλίτες: «Άπεχε ισχυρώς από του να φάγης το αίμα [να είσαι σταθερά αποφασισμένος να μη φας το αίμα, ΜΝΚ]· διότι το αίμα είναι η ζωή· και δεν δύνασαι να φάγης την ζωήν μετά του κρέατος». (Δευτερονόμιον 12:23) Μια εβραϊκή μετάφραση της Αγίας Γραφής, που έγινε το 1917, λέει: «Μόνο να είσαι σταθερός στο να μη φας το αίμα». Και ο Ισαάκ Λίσερ μετέφρασε το εδάφιο ως εξής: «Μόνο να είσαι σταθερός ώστε να μη φας το αίμα». Μήπως σας φαίνεται από αυτά ότι οι δούλοι του Θεού θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν μ’ έναν αδιάφορο ή παθητικό τρόπο την τήρηση του νόμου του;

Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους οι Χριστιανοί είναι απόλυτα αποφασισμένοι να υπακούν στον Θεό, ακόμα κι αν κάποια κυβέρνηση τους διατάξει να ενεργήσουν διαφορετικά. Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λ. Ουίλκεν γράφει: «Οι Χριστιανοί, όχι μόνο αρνούνταν τη στρατιωτική υπηρεσία [στη Ρώμη], αλλά και δεν δέχονταν δημόσια αξιώματα ούτε αναλάμβαναν καμιά ευθύνη σε σχέση με τη διακυβέρνηση των πόλεων». (Οι Χριστιανοί Όπως τους Έβλεπαν οι Ρωμαίοι [The Christians as the Romans Saw Them]) Η άρνησή τους μπορούσε να σημαίνει ότι θα χαρακτηρίζονταν παραβάτες του νόμου ή ότι θα καταδικάζονταν να συρθούν στη ρωμαϊκή αρένα.

Οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει να είναι κι αυτοί σταθεροί, αμετάκλητα αποφασισμένοι να μην παραβιάσουν το θείο νόμο, ακόμα κι αν αυτό τους βάζει σε κάποιον κίνδυνο σε σχέση με τις κοσμικές εξουσίες. Ο υψηλότερος νόμος του σύμπαντος—ο νόμος του Θεού—απαιτεί να απέχουν από το αίμα, όπως ακριβώς υπάρχει η εντολή να μη διαπράττουν οι Χριστιανοί πορνεία (σεξουαλική ανηθικότητα). Η Αγία Γραφή αποκαλεί αυτές τις απαγορεύσεις ‘αναγκαία πράγματα’. (Πράξεις 15:19-21, 28, 29) Ένας τέτοιος θείος νόμος δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ελαφρά, σαν κάτι στο οποίο θα υπακούμε μόνο αν αυτό είναι βολικό ή δεν μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Είναι υποχρεωτικό να υπακούμε στο νόμο του Θεού.

Μπορούμε, λοιπόν, να καταλάβουμε γιατί η νεαρή Χριστιανή που αναφέρεται στη σελίδα 17 είπε στο δικαστήριο ότι «θεωρεί τη μετάγγιση παραβίαση του σώματός της και την παρομοίασε με βιασμό». Θα ενέδιδε ποτέ παθητικά μια Χριστιανή, νέα ή ηλικιωμένη, σ’ ένα βιασμό, ακόμα κι αν υπήρχε κάποια νομική κάλυψη για τη διάπραξη πορνείας μέσω σεξουαλικής επίθεσης;

Παρόμοια, η 12χρονη της οποίας τα λόγια αναφέρονται στην ίδια σελίδα δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το ότι ‘θα αντιδρούσε σε μετάγγιση που θα διέταζε το δικαστήριο με όλες τις δυνάμεις που θα μπορούσε να συγκεντρώσει, ότι θα φώναζε και θα πάλευε, ότι θα έβγαζε τη βελόνα από το χέρι της και θα προσπαθούσε να καταστρέψει το αίμα που θα βρισκόταν μέσα στη φιάλη πάνω από το κρεβάτι της’. Ήταν σταθερά αποφασισμένη να υπακούσει στο θείο νόμο.

Ο Ιησούς έφυγε από την περιοχή που βρισκόταν, όταν ένα πλήθος θέλησε να τον κάνει βασιλιά. Παρόμοια, αν φαίνεται πιθανό ότι μπορεί να δοθεί εντολή από δικαστική αρχή να γίνει μετάγγιση, ο Χριστιανός θα μπορούσε να αποφασίσει να αποφύγει το να υπάρχει πρόσβαση σ’ αυτόν για μια τέτοια παραβίαση του νόμου του Θεού. (Ματθαίος 10:16· Ιωάννης 6:15) Ταυτόχρονα, ο Χριστιανός θα πρέπει να επιζητήσει με σοφία κάποια εναλλακτική ιατρική αγωγή, κάνοντας έτσι ειλικρινή προσπάθεια να μείνει στη ζωή και να ανακτήσει πλήρη υγεία.

Αν ο Χριστιανός καταβάλει όντως πολύ σθεναρές προσπάθειες για να αποφύγει να παραβιάσει το νόμο του Θεού σχετικά με το αίμα, οι αρχές είναι πιθανό να τον θεωρήσουν παραβάτη του νόμου ή να ασκήσουν δίωξη εναντίον του. Αν τελικά επιβληθεί τιμωρία, ο Χριστιανός θα μπορούσε να τη θεωρήσει ως πάθημα για χάρη της δικαιοσύνης. (Παράβαλε 1 Πέτρου 2:18-20.) Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι Χριστιανοί έχουν αποφύγει τις μεταγγίσεις και με επιδέξια ιατρική φροντίδα έχουν αναρρώσει, κι έτσι δεν δημιουργήθηκαν μακροχρόνια νομικά προβλήματα. Και το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι ότι διακράτησαν την ακεραιότητά τους στον Θεό, τον Ζωοδότη και Κριτή τους.