Απελευθέρωση από την Ψεύτικη Θρησκεία

‘Εξέλθετε εκ μέσου αυτών . . . λέγει Ιεχωβά, και μη εγγίσητε ακάθαρτον, και εγώ θέλω σας δεχθή’.—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 6:17.

1. Ποια συναλλαγή προσπάθησε να έχει ο Σατανάς με τον Ιησού, και ποια δυο πράγματα διδασκόμαστε από το γεγονός ότι έκανε αυτή την προσφορά;

‘ΟΛΑ αυτά θα στα δώσω αν πέσεις και κάνεις μια πράξη λατρείας σ’ εμένα’. Μολονότι αυτή η προσφορά έγινε χιλιάδες χρόνια μετά το ξεκίνημα της ψεύτικης θρησκείας, παρέχει το κλειδί για να κατανοήσουμε ποιος βρίσκεται πίσω από την ψεύτικη λατρεία και ποιο σκοπό εξυπηρετεί αυτή. Προς το τέλος του έτους 29 Κ.Χ., ο Διάβολος πρόσφερε στον Ιησού όλα τα βασίλεια του κόσμου σε αντάλλαγμα μιας πράξης λατρείας. Αυτό το περιστατικό μάς αποκαλύπτει δυο πράγματα: ότι τα βασίλεια αυτού του κόσμου ήταν του Σατανά, γι’ αυτό και μπορούσε να τα δώσει, και ότι ο απώτερος σκοπός της ψεύτικης θρησκείας είναι η λατρεία του Διαβόλου.—Ματθαίος 4:8, 9, ΜΝΚ.

2. Τι μαθαίνουμε από τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 4:10;

² Με την απάντησή του, ο Ιησούς όχι μόνο απέρριψε την ψεύτικη θρησκεία, αλλά έδειξε επίσης τι περιλαμβάνει η αληθινή θρησκεία. Δήλωσε: ‘Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει [πρέπει να λατρεύεις, ΜΝΚ] και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει [σ’ αυτόν μόνο πρέπει να αποδίδεις ιερή υπηρεσία, ΜΝΚ]’. (Ματθαίος 4:10) Άρα, σκοπός της αληθινής θρησκείας είναι η λατρεία του μόνου αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. Αυτό περιλαμβάνει πίστη και υπακοή, την εκτέλεση του θελήματος του Ιεχωβά.

Προέλευση της Ψεύτικης Θρησκείας

3. (α) Πότε και πώς ξεκίνησε η ψεύτικη θρησκεία στη γη; (β) Ποια είναι η πρώτη καταγραμμένη πράξη θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, και πώς έχει συνεχιστεί από τότε ο θρησκευτικός διωγμός;

³ Η ψεύτικη θρησκεία ξεκίνησε στη γη όταν οι πρώτοι άνθρωποι παρήκουσαν τον Θεό και δέχτηκαν την πρόταση του Φιδιού να αποφασίζουν μόνοι τους «το καλόν και το κακόν». (Γένεσις 3:5) Κάνοντάς το αυτό απέρριψαν τη δίκαιη κυριαρχία του Ιεχωβά και εγκατέλειψαν την κατάλληλη λατρεία, την αληθινή θρησκεία. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που «μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την [απέδωσαν λατρευτικό σεβασμό και ιερή υπηρεσία στην, ΜΝΚ] κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα». (Ρωμαίους 1:25) Το πλάσμα που εν αγνοία τους διάλεξαν να λατρεύουν δεν ήταν άλλος από τον Σατανά τον Διάβολο, ‘τον όφιν τον αρχαίο’. (Αποκάλυψις 12:9) Ο μεγαλύτερός τους γιος, ο Κάιν, αρνήθηκε να ακολουθήσει τη γεμάτη καλοσύνη συμβουλή του Ιεχωβά κι έτσι στασίασε ενάντια στην κυριαρχία Του. Είτε το γνώριζε είτε όχι, ο Κάιν έγινε «παιδί του πονηρού», του Σατανά, καθώς και άτομο που άσκησε τη λατρεία του Διαβόλου. Σκότωσε το νεότερο αδελφό του, τον Άβελ, ο οποίος ασκούσε την αληθινή λατρεία, την αληθινή θρησκεία. (1 Ιωάννου 3:12, Αναθεωρημένη Αγγλική Βίβλος [Revised English Bible]· Γένεσις 4:3-8· Εβραίους 11:4) Το αίμα του Άβελ ήταν το πρώτο αίμα που χύθηκε εξαιτίας θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. Είναι λυπηρό να πούμε ότι η ψεύτικη θρησκεία συνεχίζει να χύνει αθώο αίμα ακόμα μέχρι και σήμερα.—Βλέπε Ματθαίος 23:29-35· 24:3, 9.

4. Στην περίπτωση του Νώε, ποια εδάφια δείχνουν παραστατικά τη φύση της αληθινής θρησκείας;

⁴ Πριν από τον Κατακλυσμό, ο Σατανάς πέτυχε να απομακρύνει την πλειονότητα της ανθρωπότητας από την αληθινή θρησκεία. Ο Νώε, όμως, ‘εύρε χάριν ενώπιον Ιεχωβά’. Γιατί; Επειδή ‘περιεπάτησε μετά του [αληθινού, ΜΝΚ] Θεού’. Με άλλα λόγια, άσκησε την αληθινή λατρεία. Η αληθινή θρησκεία δεν είναι τυπικισμός ή τελετουργίες, αλλά τρόπος ζωής. Περιλαμβάνει το να ασκεί κανείς πίστη στον Ιεχωβά και να τον υπηρετεί υπάκουα, ‘να περπατάει μαζί του’. Ο Νώε το έκανε αυτό.—Γένεσις 6:8, 9, 22· 7:1· Εβραίους 11:6, 7.

5. (α) Τι προσπάθησε να ιδρύσει ο Διάβολος μετά τον Κατακλυσμό, και πώς; (β) Πώς ματαίωσε ο Ιεχωβά το σχέδιο του Διαβόλου, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

⁵ Λίγο καιρό μετά τον Κατακλυσμό, ο Διάβολος προφανώς χρησιμοποίησε τον Νεβρώδ, άντρα διαβόητο για την ‘εναντίωσή του στον Ιεχωβά’, στην προσπάθειά του να ενώσει όλη την ανθρωπότητα σε μια μορφή λατρείας που, και πάλι, θα στρεφόταν εναντίον του Ιεχωβά. (Γένεσις 10:8, 9, ΜΝΚ· 11:2-4) Θα ήταν μια ενωμένη ψεύτικη θρησκεία, ενοποιημένη λατρεία του Διαβόλου, με επίκεντρο την πόλη και τον πύργο που έχτισαν οι λάτρεις του. Ο Ιεχωβά ματαίωσε αυτό το σχέδιο με το να φέρει σύγχυση στη ‘μία γλώσσα’ που μιλούσε τότε όλη η ανθρωπότητα. (Γένεσις 11:5-9) Εξαιτίας αυτού, η πόλη έφτασε με τον καιρό να αποκαλείται Βαβέλ, και αργότερα Βαβυλώνα, ονόματα που και τα δυο σημαίνουν «Σύγχυση». Αυτή η γλωσσική σύγχυση επέφερε τη διασπορά του ανθρωπίνου γένους σε όλη τη γη.

6. (α) Ποιες θρησκευτικές ιδέες είχαν ενσταλαχτεί στους λάτρεις του Σατανά στη Βαβυλώνα προτού διασπαρούν αυτοί; (β) Γιατί οι θρησκείες σε όλο τον κόσμο έχουν παρόμοιες δοξασίες; (γ) Ποιο σατανικό σκοπό εξυπηρέτησε η Βαβυλώνα, και ποιου πράγματος έγινε εκείνη η αρχαία πόλη σύμβολο;

⁶ Φαίνεται, όμως, με βάση την ιστορία της μυθολογίας και της θρησκείας, ότι πριν από αυτή τη διασπορά της ανθρωπότητας που προκάλεσε ο Ιεχωβά, ο Σατανάς είχε ενσταλάξει στις διάνοιες των λάτρεών του μερικά θεμελιώδη στοιχεία της ψεύτικης θρησκείας. Αυτά περιλάμβαναν τις θρησκευτικές αντιλήψεις της επιβίωσης της ψυχής μετά το θάνατο, του φόβου για τους νεκρούς και της ύπαρξης ενός πύρινου κάτω κόσμου, μαζί με τη λατρεία αμέτρητων θεών και θεαινών, που μερικοί αποτελούσαν τριάδες. Τέτοια πιστεύω μεταφέρθηκαν στα πέρατα της γης από τις διάφορες γλωσσικές ομάδες. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι βασικές ιδέες υπέστησαν μεταβολές. Σε γενικές γραμμές, όμως, αυτές αποτελούν τη δομή της ψεύτικης θρησκείας σε όλα τα μέρη του κόσμου. Μολονότι ματαιώθηκε η προσπάθεια του Σατανά να δημιουργήσει μια ενωμένη ψεύτικη θρησκεία που θα είχε την παγκόσμια πρωτεύουσά της στη Βαβυλώνα, αυτός συμβιβάστηκε με ποικίλες μορφές ψεύτικης λατρείας, οι οποίες ήταν Βαβυλωνιακής έμπνευσης και είχαν σχεδιαστεί έτσι ώστε να αποσπάσουν τη λατρεία από τον Ιεχωβά και να τη στρέψουν σ’ εκείνον. Η Βαβυλώνα συνέχισε επί αιώνες να ασκεί επιρροή ως κέντρο ειδωλολατρίας, μαγείας και αστρολογίας—όλα τα ουσιώδη συστατικά της ψεύτικης θρησκείας. Καθόλου παράξενο που το βιβλίο της Αποκάλυψης συμβολίζει την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας ως βρομερή πόρνη που ονομάζεται Βαβυλώνα η Μεγάλη.—Αποκάλυψις 17:1-5.

Η Αληθινή Θρησκεία

7. (α) Γιατί δεν επηρεάστηκε η αληθινή θρησκεία από τη σύγχυση της γλώσσας; (β) Ποιος έγινε γνωστός ως «πατήρ πάντων των πιστευόντων», και γιατί;

⁷ Είναι ευνόητο ότι η αληθινή θρησκεία παρέμεινε ανεπηρέαστη από τη σύγχυση που επέφερε ο Ιεχωβά στα μέσα έκφρασης της ανθρωπότητας εκεί στη Βαβέλ. Πριν από τον Κατακλυσμό, πιστοί άντρες και γυναίκες, όπως ήταν ο Άβελ, ο Ενώχ, ο Νώε, η σύζυγος του Νώε και οι γιοι του Νώε με τις νύφες του, ασκούσαν την αληθινή λατρεία. Μετά τον Κατακλυσμό η αληθινή λατρεία διαφυλάχτηκε μέσω της γραμμής του Σημ, γιου του Νώε. Ο Αβραάμ, απόγονος του Σημ, άσκησε την αληθινή θρησκεία και έγινε γνωστός ως «πατήρ πάντων των πιστευόντων». (Ρωμαίους 4:11) Η πίστη του υποστηριζόταν από έργα. (Ιακώβου 2:21-23) Η θρησκεία του ήταν τρόπος ζωής.

8. (α) Πώς ήρθε η αληθινή θρησκεία αντιμέτωπη με την ψεύτικη θρησκεία το 16ο αιώνα Π.Κ.Χ., και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; (β) Ποια καινούρια διευθέτηση εγκαινίασε ο Ιεχωβά όσον αφορά την αγνή του λατρεία;

⁸ Η αληθινή λατρεία εξακολουθούσε να ασκείται από τη γραμμή των απογόνων του Αβραάμ—από τον Ισαάκ, τον Ιακώβ (ή Ισραήλ) και από τους 12 γιους του Ιακώβ, από τους οποίους προήλθαν οι 12 φυλές του Ισραήλ. Το τέλος του 16ου αιώνα Π.Κ.Χ. βρήκε τους απογόνους του Αβραάμ, οι οποίοι προέρχονταν από το γιο του, τον Ισαάκ, να αγωνίζονται να διαφυλάξουν την αγνή θρησκεία μέσα σ’ ένα εχθρικό, ειδωλολατρικό περιβάλλον—στην Αίγυπτο—όπου είχαν υποβληθεί σε δουλεία. Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον πιστό του δούλο Μωυσή, από τη φυλή του Λευί, για να απελευθερώσει τους λάτρεις Του από το ζυγό της Αιγύπτου, μιας χώρας διαποτισμένης από την ψεύτικη θρησκεία. Μέσω του Μωυσή, ο Ιεχωβά σύναψε μια διαθήκη με τον Ισραήλ, κάνοντάς τον έτσι τον εκλεκτό Του λαό. Εκείνον τον καιρό, ο Ιεχωβά έθεσε έναν κώδικα νόμων για τη λατρεία του, τοποθετώντας την προσωρινά μέσα στα πλαίσια ενός συστήματος θυσιών τις οποίες εκτελούσε ένα ιερατείο με ένα υλικό αγιαστήριο, που αρχικά ήταν η φορητή σκηνή του μαρτυρίου και αργότερα ο ναός της Ιερουσαλήμ.

9. (α) Πώς ασκούνταν η αληθινή λατρεία πριν από τη διαθήκη του Νόμου; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι τα υλικά χαρακτηριστικά του Νόμου δεν ήταν μόνιμα;

⁹ Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι αυτά τα υλικά χαρακτηριστικά δεν προορίζονταν να αποτελέσουν μόνιμα συστατικά της αληθινής θρησκείας. Ο Νόμος ήταν «σκιά των μελλόντων». (Κολοσσαείς 2:17· Εβραίους 9:8-10· 10:1) Την εποχή των πατριαρχών, πριν από το Μωσαϊκό Νόμο, οι οικογενειάρχες προφανώς εκπροσωπούσαν το σπιτικό τους όταν πρόσφεραν θυσίες στα θυσιαστήρια που είχαν ανεγείρει. (Γένεσις 12:8· 26:25· 35:2, 3· Ιώβ 1:5) Δεν υπήρχε όμως κάποιο οργανωμένο ιερατείο ή σύστημα θυσιών, με τυπικές τελετουργίες. Επιπρόσθετα, ο ίδιος ο Ιησούς έδειξε την προσωρινή φύση αυτής της λατρείας που σχετιζόταν με έναν κώδικα νόμων και η οποία είχε ως επίκεντρο την Ιερουσαλήμ όταν είπε σε μια Σαμαρείτισσα: ‘Έρχεται η ώρα, όταν ούτε σ’ αυτό το όρος [Γαριζίν, πρώην τοποθεσία ενός Σαμαρειτικού ναού] ούτε στην Ιερουσαλήμ θα λατρεύετε τον Πατέρα. . . . Έρχεται η ώρα, και ήδη είναι, όταν οι αληθινοί λάτρεις θα λατρεύουν τον Πατέρα με πνεύμα και αλήθεια’. (Ιωάννης 4:21-23, ΜΝΚ) Ο Ιησούς έδειξε ότι η αληθινή θρησκεία πρέπει να ασκείται, όχι με υλικά πράγματα, αλλά με πνεύμα και αλήθεια.

Αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα

10. (α) Γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να φερθεί ο λαός του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα; (β) Από ποιες δυο απόψεις απελευθέρωσε ο Ιεχωβά ένα πιστό υπόλοιπο το 537 Π.Κ.Χ., και ποιος ήταν ο πρώτιστος σκοπός της επιστροφής τους στον Ιούδα;

¹⁰ Από τον καιρό του στασιασμού στην Εδέμ, υπάρχει συνεχής έχθρα μεταξύ της αληθινής θρησκείας και της ψεύτικης θρησκείας. Κατά καιρούς, οι αληθινοί λάτρεις, συμβολικά μιλώντας, πιάνονταν αιχμάλωτοι από την ψεύτικη θρησκεία, την οποία αντιπροσώπευε η Βαβυλώνα από την εποχή του Νεβρώδ. Προτού ο Ιεχωβά επιτρέψει να φερθεί ο λαός του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα το 617 Π.Κ.Χ. και το 607 Π.Κ.Χ., εκείνοι είχαν ήδη πέσει θύματα της Βαβυλωνιακής ψεύτικης θρησκείας. (Ιερεμίας 2:13-23· 15:2· 20:6· Ιεζεκιήλ 12:10, 11) Το 537 Π.Κ.Χ. ένα πιστό υπόλοιπο επέστρεψε στον Ιούδα. (Ησαΐας 10:21) Εκείνοι είχαν υπακούσει στην προφητική πρόσκληση: «Εξέλθετε εκ της Βαβυλώνος». (Ησαΐας 48:20) Αυτή δεν επρόκειτο να είναι μια απελευθέρωση από φυσική απλώς άποψη. Ήταν επίσης μια πνευματική απελευθέρωση από ένα περιβάλλον ακάθαρτης, ειδωλολατρικής ψεύτικης θρησκείας. Γι’ αυτό και το πιστό εκείνο υπόλοιπο πήρε την εντολή: ‘Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Ιεχωβά’. (Ησαΐας 52:11) Ο πρώτιστος σκοπός της επιστροφής τους στον Ιούδα ήταν να εγκαθιδρύσουν ξανά την αγνή λατρεία, την αληθινή θρησκεία.

11. Εκτός από την αποκατάσταση της αγνής λατρείας στον Ιούδα, ποιες καινούριες θρησκευτικές εξελίξεις συνέβησαν τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ.;

¹¹ Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι εκείνος ο έκτος αιώνας Π.Κ.Χ. είδε να δημιουργούνται καινούρια παρακλάδια της ψεύτικης θρησκείας μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Είδε τη γέννηση του Βουδισμού, του Κομφουκιανισμού, του Ζωροαστρισμού και του Ζαϊνισμού, χωρίς να εξαιρέσουμε την ορθολογιστική ελληνική φιλοσοφία η οποία επρόκειτο αργότερα να επηρεάσει τόσο πολύ τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Έτσι, ενώ η αγνή λατρεία αποκατασταινόταν στον Ιούδα, ο αρχιεχθρός του Θεού προμήθευε μια μεγαλύτερη ποικιλία εναλλακτικών επιλογών στα πλαίσια της ψεύτικης θρησκείας.

12. Ποια απελευθέρωση από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία έγινε τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., και ποια προειδοποίηση έδωσε ο Παύλος;

¹² Μέχρι τον καιρό της εμφάνισης του Ιησού στον Ισραήλ, οι Ιουδαίοι, στην πλειονότητά τους, ασκούσαν διάφορες μορφές Ιουδαϊσμού, μια μορφή θρησκείας η οποία είχε υιοθετήσει πολλές Βαβυλωνιακές θρησκευτικές αντιλήψεις. Είχε προσκολληθεί στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Ο Χριστός τον καταδίκασε και απελευθέρωσε τους μαθητές του από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. (Ματθαίος, κεφάλαιο 23· Λουκάς 4:18) Εφόσον η ψεύτικη θρησκεία και η ελληνική φιλοσοφία επικρατούσαν στις περιοχές όπου κήρυττε ο απόστολος Παύλος, αυτός παρέθεσε την προφητεία του Ησαΐα και την εφάρμοσε στους Χριστιανούς, οι οποίοι ήταν ανάγκη να παραμένουν απαλλαγμένοι από την ακάθαρτη επιρροή της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Έγραψε: ‘Τίνα δε συμβίβασιν [έχει] ο ναός του Θεού με τα [Βαβυλωνιακά] είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Δια τούτο. Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει Ιεχωβά, και μη εγγίσητε ακάθαρτον, και εγώ θέλω σας δεχθή’.—2 Κορινθίους 6:16, 17.

Απελευθέρωση από την Ψεύτικη Θρησκεία στον Καιρό του Τέλους

13. Τι δείχνουν τα αγγέλματα που έστειλε ο Χριστός στις εφτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας, και τι εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα αυτού;

¹³ Τα αγγέλματα που έστειλε ο Χριστός στις εφτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας μέσω της Αποκάλυψης που δόθηκε στον απόστολο Ιωάννη δείχνουν καθαρά ότι μέχρι το τέλος του πρώτου αιώνα Κ.Χ. οι Βαβυλωνιακές θρησκευτικές συνήθειες και τάσεις είχαν αρχίσει να διεισδύουν στη Χριστιανική εκκλησία. (Αποκάλυψις, κεφάλαια 2 και 3) Η αποστασία άνθησε κυρίως από το δεύτερο μέχρι τον πέμπτο αιώνα Κ.Χ., με αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας διεφθαρμένης απομίμησης της αγνής Χριστιανικής θρησκείας. Βαβυλωνιακές δοξασίες, όπως η αθανασία της ψυχής, ο πύρινος άδης και η Τριάδα, ενσωματώθηκαν στις διδασκαλίες της αποστατικής Χριστιανοσύνης. Η Καθολική, η Ορθόδοξη και αργότερα η Προτεσταντική εκκλησία, όλες τους υιοθέτησαν αυτά τα ψεύτικα δόγματα και, συνεπώς, έγιναν μέρος της Βαβυλώνας της Μεγάλης, που είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας του Διαβόλου.

14, 15. (α) Τι έδειξε η παραβολή του Ιησού για το σιτάρι και τα ζιζάνια; (β) Τι συνέβη στα τέλη του 19ου αιώνα, και μέχρι το 1914, ποια πρόοδο είχαν κάνει οι αληθινοί Χριστιανοί όσον αφορά ορισμένες δοξασίες;

¹⁴ Η αληθινή θρησκεία ποτέ δεν εξαλείφτηκε εντελώς. Στο διάβα των αιώνων υπήρχαν πάντοτε άνθρωποι που αγαπούσαν την αλήθεια, μερικοί από τους οποίους πλήρωσαν με τη ζωή τους την πιστότητά τους στον Ιεχωβά και στο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Αλλά όπως δείχνει η παραβολή του Ιησού για το σιτάρι και τα ζιζάνια, το συμβολικό σιτάρι, δηλαδή οι χρισμένοι γιοι της Βασιλείας, θα διαχωριζόταν από τα ζιζάνια, δηλαδή τους γιους του πονηρού, μόνο ‘στο τέλος του συστήματος πραγμάτων’. (Ματθαίος 13:24-30, 36-43, ΜΝΚ) Καθώς ο καιρός του τέλους—ο καιρός της πραγματοποίησης αυτού του διαχωρισμού—πλησίαζε, ειλικρινείς σπουδαστές της Γραφής στα τέλη του 19ου αιώνα άρχισαν να απελευθερώνονται από τα δεσμά της ψεύτικης θρησκείας.

¹⁵ Μέχρι το 1914 αυτοί οι Χριστιανοί, που είναι σήμερα γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, είχαν καλλιεργήσει ισχυρή πίστη στο λύτρο. Γνώριζαν ότι η παρουσία του Χριστού πρέπει να είναι αόρατη. Κατανοούσαν ότι το 1914 θα σημείωνε το τέλος ‘των καιρών των εθνών’. (Λουκάς 21:24) Και κατανοούσαν σαφώς τι σημαίνει ψυχή και ανάσταση. Είχαν επίσης διαφωτιστεί σχετικά με το πόσο χονδροειδή λάθη αποτελούν οι διδασκαλίες των εκκλησιών για την κόλαση και την Τριάδα. Έμαθαν και άρχισαν να χρησιμοποιούν το θείο όνομα, και αντιλήφθηκαν ότι η θεωρία της εξέλιξης, καθώς και η άσκηση πνευματισμού, είναι εσφαλμένες.

16. Σε ποια πρόσκληση ανταποκρίθηκαν οι χρισμένοι Χριστιανοί το 1919;

¹⁶ Είχε γίνει μια καλή αρχή για να αποτιναχτούν τα δεσμά της ψεύτικης θρησκείας. Και το 1919, η Βαβυλώνα η Μεγάλη έχασε εντελώς την εξουσία της πάνω στο λαό του Θεού. Όπως ακριβώς είχε απελευθερωθεί ένα υπόλοιπο των Ιουδαίων από τη Βαβυλώνα το 537 Π.Κ.Χ., έτσι και το πιστό υπόλοιπο των χρισμένων Χριστιανών υπάκουσε στην πρόσκληση να ‘εξέλθει εκ μέσου αυτής [της Βαβυλώνας της Μεγάλης]’.—Ησαΐας 52:11.

17. (α) Ποιες εξελίξεις συνέβησαν από το 1922 κι έπειτα, και ποια ανάγκη έγινε αισθητή ανάμεσα στο λαό του Θεού; (β) Ποια ακραία θέση είχε υιοθετηθεί, και γιατί είναι αυτή κατανοητή;

¹⁷ Από το 1922 κι έπειτα, εκδόθηκαν και τέθηκαν σε ευρεία κυκλοφορία τσουχτερές αλήθειες που ξεσκέπαζαν τη Βαβυλωνιακή ψεύτικη θρησκεία και ιδιαίτερα τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Είχε γίνει αντιληπτή η ανάγκη να εντυπωθεί στις διάνοιες του καθαρισμένου λαού του Θεού το γεγονός ότι ο διαχωρισμός από κάθε μορφή ψεύτικης θρησκείας πρέπει να είναι ολοκληρωτικός. Έτσι, επί χρόνια, απέφευγαν ακόμα και τη χρήση της λέξης «θρησκεία» όταν μιλούσαν για την αγνή λατρεία. Φράσεις όπως «Η Θρησκεία Είναι Παγίδα και Απάτη» εμφανίζονταν στα πλακάτ που περιέφεραν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων. Βιβλία όπως το Κυβέρνησις (1928) και «Η Αλήθεια Ελευθερώσει Υμάς» (1943) έκαναν σαφή διάκριση μεταξύ «Χριστιανοσύνης» και «θρησκείας». Αυτή η ακραία θέση είναι κατανοητή, εφόσον έπρεπε να γίνει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός από τα θρησκευτικά συστήματα της Βαβυλώνας της Μεγάλης, τα οποία είχαν εμποτίσει τα πάντα.

Αληθινή και Ψεύτικη Θρησκεία

18. Ποια καινούρια κατανόηση της λέξης «θρησκεία» δόθηκε το 1951, και πώς επεξηγείται αυτό στο Βιβλίο Έτους 1983;

¹⁸ Κατόπιν, το 1951, είχε φτάσει ο κατάλληλος καιρός για να δώσει ο Ιεχωβά στο λαό του σαφέστατη κατανόηση της διαφοράς μεταξύ αληθινής θρησκείας και ψεύτικης θρησκείας. Το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1983 αναφέρει: «Το 1951, οι υποστηρικτές της αληθινής λατρείας έμαθαν κάτι σημαντικό γύρω από τον όρο ‘θρησκεία’. Μερικοί απ’ αυτούς θυμούνταν καλά το 1938 όταν κατά καιρούς κρατούσαν την προκλητική πινακίδα ‘Η Θρησκεία είναι Παγίδα και Απάτη’. Σύμφωνα με την άποψή τους τότε, κάθε ‘θρησκεία’ ήταν αντιχριστιανική—από τον Διάβολο. Η Σκοπιά, όμως, της 15 Ιουνίου 1951 δέχτηκε τη χρήση των επιθέτων ‘αληθινή’ και ‘ψεύτικη’ σχετικά με τη θρησκεία. Επίσης το συναρπαστικό βιβλίο Τι Έκανε η Θρησκεία για το Ανθρώπινο Γένος; (που εκδόθηκε το 1951 και παρουσιάστηκε στη διάρκεια της Συνελεύσεως ‘Καθαρή Λατρεία’, στο Στάδιο Γουέμπλεϊ στο Λονδίνο της Αγγλίας) είχε να πει τα εξής: ‘Όταν ληφθεί σύμφωνα με τον τρόπο που χρησιμοποιείται, η λέξις «θρησκεία», στον απλούστερό της ορισμό, σημαίνει σύστημα λατρείας, μορφή λατρείας, άσχετα αν πρόκειται για αληθινή ή ψευδή λατρεία. Αυτό συμφωνεί με τη σημασία της αντιστοίχου Εβραϊκής λέξεως αμποντά, που σημαίνει κατά γράμμα «υπηρεσία», άσχετα σε ποιον παρέχεται’. Έτσι, οι εκφράσεις ‘ψευδής θρησκεία’ και ‘αληθινή θρησκεία’ έγιναν κοινές μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά».—Σελίδα 234.

19, 20. (α) Γιατί δεν έπρεπε να αναστατωθούν οι αληθινοί λάτρεις από τη χρήση της λέξης «θρησκεία» όπως αυτή εφαρμοζόταν στην αγνή λατρεία; (β) Ποια δυνατότητα έδωσε αυτή η καινούρια κατανόηση στο λαό του Ιεχωβά;

¹⁹ Απαντώντας στην ερώτηση ενός αναγνώστη, το τεύχος της Σκοπιάς 15 Αυγούστου 1951 (στην αγγλική) δήλωσε: «Κανένας δεν πρέπει να αναστατώνεται από τη χρήση του όρου ‘θρησκεία’. Το γεγονός ότι τον χρησιμοποιούμε δεν μας κατατάσσει στην κατηγορία των ψεύτικων θρησκειών που είναι δέσμιες των παραδόσεων, όπως ακριβώς και το γεγονός ότι αποκαλούμαστε Χριστιανοί δεν μας κατατάσσει στο ίδιο επίπεδο με τους ψεύτικους Χριστιανούς του Χριστιανικού κόσμου».

²⁰ Όχι μόνο δεν αποτελούσε συμβιβασμό, αλλά, απεναντίας, αυτή η καινούρια κατανόηση της λέξης «θρησκεία» έδωσε στο λαό του Ιεχωβά τη δυνατότητα να ευρύνει το χάσμα μεταξύ της αληθινής και της ψεύτικης λατρείας, όπως θα δείξει το επόμενο άρθρο.

Ας Δούμε τι Καταλάβαμε

◻ Πότε και πώς ξεκίνησε η ψεύτικη θρησκεία στη γη;

◻ Τι προσπάθησε να ιδρύσει ο Σατανάς μετά τον Κατακλυσμό, και πώς ματαιώθηκε το σχέδιό του;

◻ Ποιου πράγματος έγινε σύμβολο η Βαβυλώνα;

◻ Ποιες απελευθερώσεις έγιναν το 537 Π.Κ.Χ., τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. και το 1919;

◻ Ποια καινούρια κατανόηση της λέξης «θρησκεία» δόθηκε το 1951, και γιατί δόθηκε τότε;

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 11]

Ψεύτικες δοξασίες που πιστεύουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, και οι οποίες έχουν Βαβυλωνιακή προέλευση:

◻ Τριάδες θεών

◻ Η ανθρώπινη ψυχή επιζεί μετά το θάνατο

◻ Πνευματισμός—συνομιλία με τους «νεκρούς»

◻ Χρήση εικόνων στη λατρεία

◻ Χρήση εξορκισμών για εξευμενισμό των δαιμόνων

◻ Διοίκηση από έναν πανίσχυρο κλήρο