Πώς Τρέχετε στον Αγώνα για τη Ζωή;
«Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω πάντες μεν τρέχουσιν, είς όμως λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 9:24.
1. Με τι παρομοιάζει η Αγία Γραφή τη Χριστιανική μας πορεία;
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ παρομοιάζει την επιδίωξή μας να κερδίσουμε αιώνια ζωή με έναν αγώνα δρόμου. Προς το τέλος της ζωής του, ο απόστολος Παύλος είπε για τον εαυτό του: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα». Παρότρυνε τους συγχριστιανούς του να κάνουν το ίδιο όταν είπε: «Ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα».—2 Τιμόθεον 4:7· Εβραίους 12:1.
2. Ποια ενθαρρυντική αρχή βλέπουμε να γίνεται στον αγώνα για τη ζωή;
2 Αυτή η σύγκριση είναι κατάλληλη επειδή ένας αγώνας δρόμου αποτελείται από την εκκίνηση, μια καθορισμένη διαδρομή και μια γραμμή τερματισμού, δηλαδή στόχο. Το ίδιο ισχύει και για τη διαδικασία της πνευματικής μας προόδου προς τη ζωή. Όπως είδαμε, κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάνουν μια καλή αρχή στον αγώνα για τη ζωή. Τα τελευταία πέντε χρόνια, για παράδειγμα, 1.336.429 άτομα ξεκίνησαν επίσημα τον αγώνα μέσω αφιέρωσης και βαφτίσματος στο νερό. Μια τέτοια σθεναρή αρχή είναι πάρα πολύ ενθαρρυντική. Όμως, το σπουδαίο είναι να παραμείνει κάποιος στον αγώνα μέχρι να φτάσει στη γραμμή του τερματισμού. Εσείς το κάνετε αυτό;
Ο Αγώνας για τη Ζωή
3, 4. (α) Πώς επισήμανε ο Παύλος το πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε να τρέχουμε με τον ίδιο ρυθμό; (β) Πώς απέτυχαν μερικοί να προσέξουν τη συμβουλή του Παύλου;
3 Προκειμένου να τονίσει τη σπουδαιότητα του να συνεχίσουμε τον αγώνα, ο Παύλος έδωσε την εξής νουθεσία: «Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω πάντες μεν τρέχουσιν, είς όμως λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό».—1 Κορινθίους 9:24.
4 Είναι αλήθεια ότι στους αρχαίους αγώνες μόνο ένας μπορούσε να λάβει το βραβείο. Ωστόσο, στον αγώνα για τη ζωή, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να λάβει το βραβείο. Απαιτείται μόνο να τρέξει τον αγώνα μέχρι το τέρμα! Ευτυχώς, πολλά άτομα έτρεξαν με πιστότητα τον αγώνα μέχρι το τέλος της ζωής τους, όπως έκανε και ο απόστολος Παύλος. Και εκατομμύρια συνεχίζουν να τρέχουν. Μερικοί, όμως, απέτυχαν να προχωρήσουν προς το στόχο, δηλαδή να σημειώσουν πρόοδο στην πορεία τους προς τη γραμμή του τερματισμού. Αντίθετα, επέτρεψαν σε άλλα πράγματα να τους εμποδίσουν ώστε είτε εγκατέλειψαν τον αγώνα είτε έχασαν τα προσόντα με κάποιον τρόπο. (Γαλάτας 5:7) Αυτό θα πρέπει να κάνει όλους μας να εξετάσουμε πώς τρέχουμε στον αγώνα για τη ζωή.
5. Μήπως σύγκρινε ο Παύλος τον αγώνα για τη ζωή με έναν αθλητικό αγώνα που χαρακτηρίζεται από ανταγωνισμό; Εξηγήστε.
5 Μπορεί όμως να εγερθεί το ερώτημα: Τι είχε ο Παύλος υπόψη του όταν είπε ότι μόνο ‘ένας λαβαίνει το βραβείο’; Όπως είδαμε νωρίτερα, δεν εννοούσε ότι μόνο ένας από όλους αυτούς που ξεκίνησαν τον αγώνα για τη ζωή θα λάβει την αμοιβή της αιώνιας ζωής. Προφανώς δεν μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο, επειδή επανειλημμένα έκανε σαφές ότι το θέλημα του Θεού είναι να σωθούν άνθρωποι κάθε είδους. (Ρωμαίους 5:18· 1 Τιμόθεον 2:3, 4· 4:10· Τίτον 2:11) Όχι, δεν έλεγε ότι ο αγώνας για τη ζωή είναι ένας ανταγωνισμός στον οποίο καθένας που συμμετέχει προσπαθεί να νικήσει όλους τους άλλους. Οι Κορίνθιοι γνώριζαν πάρα πολύ καλά ότι αυτό το είδος ανταγωνιστικού πνεύματος επικρατούσε ανάμεσα στους αθλητές στα δικά τους Ίσθμια, τα οποία λέγεται πως είχαν μεγαλύτερη αίγλη εκείνον τον καιρό από ό,τι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τι είχε, λοιπόν, ο Παύλος υπόψη του;
6. Τι αποκαλύπτουν τα συμφραζόμενα για την ανάλυση που κάνει ο Παύλος σχετικά με το δρομέα και τον αγώνα;
6 Όταν ο Παύλος ανέφερε το παράδειγμα του δρομέα, εξέταζε πρωταρχικά τις δικές του προοπτικές για σωτηρία. Στα προηγούμενα εδάφια περιέγραψε πόσο σκληρά είχε εργαστεί και πώς είχε αγωνιστεί με πολλούς τρόπους. (1 Κορινθίους 9:19-22) Κατόπιν, στο εδάφιο 23, είπε: «Κάμνω δε τούτο δια το ευαγγέλιον, δια να γείνω συγκοινωνός αυτού». Κατανοούσε ότι η σωτηρία του δεν ήταν εξασφαλισμένη απλώς και μόνο επειδή είχε εκλεγεί να είναι απόστολος ή επειδή είχε διαθέσει πολλά χρόνια κηρύττοντας στους άλλους. Για να συμμετάσχει στις ευλογίες των καλών νέων, πρέπει να συνεχίσει να κάνει οτιδήποτε μπορεί για χάρη των καλών νέων. Πρέπει να τρέχει με μοναδικό σκοπό να νικήσει, να αγωνιστεί τόσο σκληρά όσο αν θα έτρεχε σε έναν αγώνα δρόμου στα Ίσθμια, όπου μόνο ‘ένας λαβαίνει το βραβείο’.—1 Κορινθίους 9:24α.
7. Τι απαιτείται για να ‘τρέχετε ούτω, ώστε να λάβητε αυτό’;
7 Πολλά μπορούμε να μάθουμε από αυτό. Μολονότι ο καθένας που συμμετέχει στον αγώνα θέλει να νικήσει, μόνο εκείνοι οι οποίοι είναι πλήρως αποφασισμένοι να νικήσουν έχουν την προοπτική να το πετύχουν. Επομένως, δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε ικανοποιημένοι απλώς και μόνο επειδή συμμετέχουμε στον αγώνα. Δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι όλα θα πάνε καλά επειδή είμαστε ‘στην αλήθεια’. Μπορεί να φέρουμε το όνομα Χριστιανός, αλλά έχουμε ουσιαστικά στοιχεία για να αποδείξουμε ότι είμαστε Χριστιανοί; Για παράδειγμα, κάνουμε τα πράγματα που γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να κάνει ένας Χριστιανός—να παρακολουθούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις, να συμμετέχουμε στη διακονία αγρού, κτλ.; Αν ναι, αυτό είναι αξιέπαινο, και θα πρέπει να αγωνιζόμαστε να εμμένουμε σε αυτές τις εξαίρετες συνήθειες. Θα ήταν, ωστόσο, δυνατόν να μπορούμε να ωφεληθούμε περισσότερο από τα πράγματα που κάνουμε; Για παράδειγμα, είμαστε πάντοτε προετοιμασμένοι να συμμετέχουμε με τα σχόλιά μας στις συναθροίσεις; Προσπαθούμε να εφαρμόζουμε ό,τι μαθαίνουμε στην προσωπική μας ζωή; Δίνουμε προσοχή ώστε να βελτιώνουμε τις ικανότητές μας προκειμένου να μπορούμε να δίνουμε πλήρη μαρτυρία παρά τα εμπόδια που συναντούμε στον αγρό; Είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε τις προκλήσεις που παρουσιάζουν οι επανεπισκέψεις στα ενδιαφερόμενα άτομα και η διεξαγωγή οικιακών Γραφικών μελετών; «Ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό», παρότρυνε ο Παύλος.—1 Κορινθίους 9:24β.
Να Ασκείτε Εγκράτεια σε Όλα τα Πράγματα
8. Τι μπορεί να ώθησε τον Παύλο να παροτρύνει τους συγχριστιανούς του να ‘εγκρατεύονται σε όλα τα πράγματα’;
8 Ενόσω ζούσε, ο Παύλος είχε δει πολλούς οι οποίοι είχαν επιβραδύνει το ρυθμό τους, είχαν παρασυρθεί βαθμιαία ή είχαν εγκαταλείψει τον αγώνα για τη ζωή. (1 Τιμόθεον 1:19, 20· Εβραίους 2:1, ΜΝΚ) Γι’ αυτό υπενθύμιζε επανειλημμένα στους συγχριστιανούς του ότι αυτοί βρίσκονται σε έναν επίπονο και συνεχή αγώνα. (Εφεσίους 6:12· 1 Τιμόθεον 6:12) Χρησιμοποίησε το παράδειγμα του δρομέα με έναν ακόμη τρόπο και είπε: «Πας δε ο αγωνιζόμενος εις πάντα [σε όλα τα πράγματα, ΜΝΚ] εγκρατεύεται». (1 Κορινθίους 9:25α) Λέγοντάς το αυτό, ο Παύλος αναφερόταν σε κάτι με το οποίο οι Κορίνθιοι Χριστιανοί ήταν καλά εξοικειωμένοι, δηλαδή, την αυστηρή προπόνηση που ακολουθούσαν οι αγωνιζόμενοι στα Ίσθμια.
9, 10. (α) Πώς περιγράφει κάποιο σύγγραμμα τους αθλητές που λάβαιναν μέρος στα Ίσθμια; (β) Τι είναι ιδιαίτερα άξιο προσοχής σε σχέση με αυτή την περιγραφή;
9 Ακολουθεί μια παραστατική περιγραφή ενός αθλητή κατά την περίοδο της προπόνησης:
«Ευχαρίστως και χωρίς γογγυσμό υποβάλλει τον εαυτό του στους κανόνες και στους περιορισμούς της δεκάμηνης προπόνησής του, χωρίς την οποία δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί. . . . Είναι υπερήφανος για τις μικρές δυσκολίες, τους κόπους και τις στερήσεις που περνάει, και το θεωρεί τιμή του να απέχει σχολαστικά από οτιδήποτε θα μπορούσε έστω και στο ελάχιστο να ελαττώσει τις πιθανότητες που έχει για επιτυχία. Βλέπει άλλους άντρες να ενδίδουν στην επιθυμία για φαγητό, να ξεκουράζονται ενώ εκείνος ασθμαίνει από την άσκηση, να ανανεώνονται στα λουτρά, να χαίρονται τη ζωή τους· αλλά σπάνια περνούν ζηλόφθονες σκέψεις από το νου του, επειδή η καρδιά του είναι προσηλωμένη στο βραβείο, και η αυστηρή προπόνηση είναι αναντικατάστατη. Γνωρίζει ότι οι πιθανότητες που έχει θα χαθούν αν κάποια στιγμή ή σε κάποια περίπτωση μετριάσει την αυστηρότητα της πειθαρχίας».—Η Βίβλος του Ερμηνευτή (The Expositor’s Bible), Τόμος V, σελίδα 674.
10 Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παρατήρηση ότι αυτός που προπονείται «το θεωρεί τιμή του» να ακολουθεί ένα τέτοιο αυστηρό πρόγραμμα αυταπάρνησης. Μάλιστα, «σπάνια περνούν ζηλόφθονες σκέψεις από το νου του» για την άνεση και την καλοπέραση που βλέπει να απολαμβάνουν οι άλλοι. Μήπως μπορούμε να διδαχτούμε κάτι από αυτό; Ναι, μπορούμε.
11. Από ποια ακατάλληλη άποψη πρέπει να φυλαγόμαστε ενώ συμμετέχουμε στον αγώνα για τη ζωή;
11 Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού ότι «πλατεία είναι . . . και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη [στενόχωρη, ΜΝΚ] η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν». (Ματθαίος 7:13, 14) Καθώς προσπαθείτε να βαδίζετε στη ‘στενόχωρη οδό’, μήπως φθονείτε την ελευθερία και την άνεση που φαίνεται να απολαμβάνουν εκείνοι που βρίσκονται στην άλλη οδό; Μήπως νιώθετε ότι χάνετε μερικά από τα πράγματα που κάνουν οι άλλοι, τα οποία μπορεί να μη φαίνονται και τόσο κακά αυτά καθαυτά; Είναι εύκολο να αισθανθούμε έτσι αν αποτύχουμε να κρατήσουμε στη διάνοιά μας το λόγο για τον οποίο έχουμε αναλάβει αυτόν τον αγώνα. «Εκείνοι μεν δια να λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον», είπε ο Παύλος.—1 Κορινθίους 9:25β.
12. Γιατί μπορεί να λεχτεί ότι η δόξα και η φήμη που επιζητούν οι άνθρωποι είναι σαν το φθαρτό στεφάνι που απονεμόταν στα Ίσθμια;
12 Ο νικητής στα Ίσθμια λάβαινε ένα στεφάνι από πεύκο του Ισθμού ή από κάποιο άλλο παρόμοιο φυτό, το οποίο πιθανώς μαραινόταν μέσα σε λίγες μέρες ή εβδομάδες. Φυσικά, οι αθλητές δεν αγωνίζονταν για το φθαρτό στεφάνι, αλλά για τη δόξα, την τιμή και τη φήμη που το συνόδευαν. Ένα σύγγραμμα αφηγείται πως όταν ο νικητής επέστρεφε στην πατρίδα του, τον υποδέχονταν σαν κατακτητή. Συχνά γκρεμιζόταν μέρος από τα τείχη της πόλης για να περάσει η πομπή του, και στήνονταν ανδριάντες προς τιμή του. Όμως, παρ’ όλα αυτά, η δόξα του εξακολουθούσε να είναι φθαρτή. Σήμερα, λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ποιοι ήταν εκείνοι οι κατακτητές, και τους περισσότερους ούτε καν τους νοιάζει να μάθουν. Αυτοί που θυσιάζουν το χρόνο τους, τις δυνάμεις τους, την υγεία τους, ακόμη και την οικογενειακή τους ευτυχία για να αποκτήσουν δύναμη, φήμη και πλούτη στον κόσμο, αλλά δεν είναι πλούσιοι ως προς τον Θεό, θα διαπιστώσουν ότι το υλιστικό τους ‘στεφάνι’, όπως και η ζωή τους, είναι απλώς πρόσκαιρο.—Ματθαίος 6:19, 20· Λουκάς 12:16-21.
13. Πώς είναι διαφορετική η πορεία της ζωής κάποιου που τρέχει στον αγώνα για τη ζωή από την πορεία της ζωής ενός αθλητή;
13 Αυτοί που συμμετέχουν σε έναν αθλητικό αγώνα μπορεί να είναι πρόθυμοι να δεχτούν τις αυστηρές απαιτήσεις της προπόνησης, όπως αυτές που περιγράφτηκαν παραπάνω, αλλά μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Μόλις τελειώνουν οι αγώνες, επιστρέφουν στο φυσιολογικό τρόπο ζωής. Μπορεί ακόμη να προπονούνται από καιρό σε καιρό για να διατηρήσουν τις ικανότητές τους, αλλά δεν ακολουθούν πια την ίδια πορεία αυστηρής αυταπάρνησης, τουλάχιστον όχι μέχρι τον καιρό που θα γίνουν οι επόμενοι αγώνες. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με εκείνους που βρίσκονται στον αγώνα για τη ζωή. Για αυτούς, η εκπαίδευση και η αυταπάρνηση πρέπει να είναι τρόπος ζωής.—1 Τιμόθεον 6:6-8.
14, 15. Γιατί πρέπει να ασκεί εγκράτεια συνεχώς εκείνος που συμμετέχει στον αγώνα για τη ζωή;
14 «Όστις θέλει να έλθη οπίσω μου», είπε ο Ιησούς Χριστός σε μια συγκέντρωση μαθητών του και άλλων, «ας απαρνηθή εαυτόν (ή αλλιώς, «πρέπει να πει ‘Όχι’ στον εαυτό του», Τσαρλς Μπ. Γουίλιαμς [Charles B. Williams]) και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή [συνεχώς, ΜΝΚ]». (Μάρκος 8:34) Από τη στιγμή που θα δεχτούμε αυτή την πρόσκληση, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να το κάνουμε αυτό ‘συνεχώς’, όχι επειδή η αυταπάρνηση έχει κάποια ειδική αξία, αλλά επειδή μια στιγμιαία απερισκεψία, ένα σφάλμα στην ορθή κρίση, μπορεί να καταστρέψει όλα όσα έχουν οικοδομηθεί, ακόμη και να θέσει σε κίνδυνο την αιώνια ευημερία μας. Η πνευματική πρόοδος γίνεται συνήθως με ένα μάλλον αργό ρυθμό, αλλά πόσο γρήγορα μπορεί να εκμηδενιστεί αν δεν βρισκόμαστε σε επιφυλακή συνεχώς!
15 Επιπλέον, ο Παύλος παρότρυνε ότι πρέπει να ασκούμε εγκράτεια ‘σε όλα τα πράγματα’, δηλαδή, πρέπει να το κάνουμε αυτό με επιμονή σε κάθε τομέα της ζωής. Αυτό είναι λογικό επειδή, αν ο αθλητής που προπονείται κάνει καταχρήσεις ή κάνει ακόλαστη ζωή, ποιο θα είναι το όφελος από όλο το σωματικό πόνο και την κόπωση που υπομένει; Παρόμοια και στον αγώνα μας για τη ζωή, πρέπει να ασκούμε εγκράτεια σε όλα τα πράγματα. Ένα άτομο μπορεί να ελέγχει τον εαυτό του σε πράγματα όπως η μέθη και η πορνεία, αλλά η αξία αυτού μειώνεται αν είναι υπερόπτης και φιλόνικος. Ή, τι αξία έχει αν είναι μακρόθυμος και καλός προς τους άλλους, αλλά συγκαλύπτει κάποιο κρυφό αμάρτημα στην ιδιωτική του ζωή; Για να είναι η εγκράτεια πλήρως ωφέλιμη, πρέπει να ασκείται ‘σε όλα τα πράγματα’.—Παράβαλε Ιακώβου 2:10, 11.
Να Τρέχετε «Ουχί ως Αβεβαίως»
16. Τι σημαίνει να τρέχει κάποιος «ουχί ως αβεβαίως»;
16 Βλέποντας τις επίπονες προσπάθειες που απαιτούνται για να επιτύχει κάποιος στον αγώνα για τη ζωή, ο Παύλος είπε στη συνέχεια: «Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως [αδήλως, Κείμενο], ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα». (1 Κορινθίους 9:26) Η λέξη «αδήλως» σημαίνει κατά γράμμα «μη εμφανώς» (Διάστιχη Μετάφραση της Βασιλείας [Kingdom Interlinear]), «αθέατα, απροσδιόριστα» (Σχολιολόγιο του Λάνγκε [Lange’s Commentary]). Επομένως, το να τρέχει κάποιος «ουχί ως αβεβαίως» σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι πλήρως εμφανές σε κάθε παρατηρητή προς τα πού κατευθύνεται ο δρομέας. Η Δι Άνκορ Μπάιμπλ (The Anchor Bible) το αποδίδει «όχι σε πορεία ζιγκ-ζαγκ». Αν βλέπατε τα ίχνη κάποιου να πηγαίνουν προς τα πάνω και προς τα κάτω στην αμμουδιά, να κάνουν μερικούς κύκλους εδώ και εκεί, και να στρέφονται ακόμη προς τα πίσω μερικές φορές, θα ήταν δύσκολο να πιστέψετε ότι αυτό το άτομο έτρεχε καν, πόσο δε μάλλον ότι είχε την παραμικρή ιδέα προς τα πού πήγαινε. Αλλά αν βλέπατε τα ίχνη κάποιου να σχηματίζουν μια μακριά, ευθεία γραμμή, στην οποία κάθε ίχνος ακολουθεί το άλλο και είναι όλα σε ίση απόσταση μεταξύ τους, θα συμπεραίνατε ότι τα ίχνη ανήκουν σε κάποιον που γνωρίζει ακριβώς προς τα πού πηγαίνει.
17. (α) Πώς έδειξε ο Παύλος ότι έτρεχε «ουχί ως αβεβαίως»; (β) Πώς μπορούμε να μιμηθούμε τον Παύλο σε σχέση με αυτό;
17 Η ζωή του Παύλου δείχνει σαφώς ότι έτρεχε «ουχί ως αβεβαίως». Είχε άφθονες αποδείξεις για να καταδείξει ότι ήταν Χριστιανός διάκονος και απόστολος. Δεν είχε παρά μόνο έναν αντικειμενικό σκοπό και αγωνιζόταν σθεναρά σε όλη του τη ζωή για να τον πραγματοποιήσει. Η δόξα, η δύναμη, τα πλούτη και η άνεση δεν τον έκαναν ποτέ να παρεκκλίνει, αν και θα μπορούσε ίσως να αποκτήσει οποιοδήποτε από αυτά. (Πράξεις 20:24· 1 Κορινθίους 9:2· 2 Κορινθίους 3:2, 3· Φιλιππησίους 3:8, 13, 14) Καθώς αναπολείτε την πορεία της ζωής σας, τι είδους ίχνη βλέπετε; Μια ευθεία γραμμή με σαφή κατεύθυνση ή μια γραμμή που δείχνει άσκοπη περιπλάνηση; Υπάρχουν αποδείξεις ότι αγωνίζεστε στον αγώνα για τη ζωή; Να θυμάστε ότι είμαστε σε αυτόν τον αγώνα, όχι απλώς για να ενεργούμε μηχανικά, σαν να λέγαμε, αλλά για να φτάσουμε στη γραμμή του τερματισμού.
18. (α) Ποιος τρόπος ενεργείας από μέρους μας θα ήταν σαν να ‘χτυπάμε τον αέρα’; (β) Γιατί θα ήταν επικίνδυνο να ακολουθήσουμε μια τέτοια πορεία;
18 Κάνοντας έναν παραλληλισμό με ένα άλλο άθλημα, ο Παύλος είπε στη συνέχεια: «Ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα». (1 Κορινθίους 9:26β) Στον αγώνα μας για τη ζωή, έχουμε πολλούς εχθρούς, περιλαμβανομένων του Σατανά, του κόσμου και της δικής μας ατέλειας. Όπως ένας αρχαίος πυγμάχος, πρέπει να μπορούμε να καταφέρουμε εναντίον τους εύστοχα χτυπήματα. Ευτυχώς, ο Ιεχωβά Θεός μάς εκπαιδεύει και μας βοηθάει στον αγώνα. Παρέχει οδηγίες στο Λόγο του, στα έντυπα που βασίζονται στην Αγία Γραφή και στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Εντούτοις, αν διαβάζουμε την Αγία Γραφή και τα έντυπα και πηγαίνουμε στις συναθροίσεις αλλά δεν θέτουμε σε εφαρμογή όσα μαθαίνουμε, δεν πάνε χαμένες οι προσπάθειές μας, ‘χτυπώντας τον αέρα’; Αυτός ο τρόπος ενεργείας μάς οδηγεί σε μια πολύ επικίνδυνη θέση. Νομίζουμε ότι διεξάγουμε έναν αγώνα και έτσι έχουμε μια ψευδαίσθηση ασφάλειας, αλλά δεν νικάμε τους εχθρούς μας. Για αυτόν το λόγο ο μαθητής Ιάκωβος νουθέτησε: «Γίνεσθε . . . εκτελεσταί του λόγου και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς». Όπως ακριβώς το να ‘χτυπάμε τον αέρα’ δεν θα εξουδετερώσει τους εχθρούς μας, έτσι και το να είμαστε ‘μόνο ακροατές’ δεν θα εξασφαλίσει ότι κάνουμε το θέλημα του Θεού.—Ιακώβου 1:22· 1 Σαμουήλ 15:22· Ματθαίος 7:24, 25.
19. Πώς μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι δεν θα γίνουμε με κάποιον τρόπο αποδοκιμασμένοι;
19 Τελικά, ο Παύλος μάς είπε το μυστικό της επιτυχίας του: ‘Γρονθοκοπώ το σώμα μου και το οδηγώ σαν δούλο, ώστε, αφού έχω κηρύξει σε άλλους, εγώ ο ίδιος να μη γίνω με κάποιον τρόπο αποδοκιμασμένος’. (1 Κορινθίους 9:27, ΜΝΚ) Όπως ο Παύλος, πρέπει και εμείς να γίνουμε κύριοι πάνω στην ατελή μας σάρκα αντί να της επιτρέψουμε να γίνει αυτή κύριός μας. Χρειάζεται να ξεριζώσουμε τις σαρκικές τάσεις, τους πόθους και τις επιθυμίες. (Ρωμαίους 8:5-8· Ιακώβου 1:14, 15) Το να κάνει κάποιος αυτό μπορεί να είναι οδυνηρό, εφόσον η λέξη που μεταφράζεται ‘γρονθοκοπώ’ κατά γράμμα σημαίνει ‘χτυπώ κάτω από το μάτι’ (Διάστιχη Μετάφραση της Βασιλείας). Αλλά δεν είναι, ωστόσο, καλύτερο να υποφέρουμε από ένα μελανιασμένο μάτι, σαν να λέγαμε, και να ζήσουμε παρά να ενδώσουμε στις επιθυμίες της ξεπεσμένης σάρκας και να πεθάνουμε;—Παράβαλε Ματθαίος 5:28, 29· 18:9· 1 Ιωάννου 2:15-17.
20. Γιατί είναι τώρα ιδιαίτερα επείγον να εξετάσουμε το πώς τρέχουμε στον αγώνα για τη ζωή;
20 Σήμερα, πλησιάζουμε στη γραμμή του τερματισμού του αγώνα. Η ώρα για την απονομή των βραβείων είναι κοντά. Για τους χρισμένους Χριστιανούς, είναι «το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού». (Φιλιππησίους 3:14) Για τα άτομα που ανήκουν στον πολύ όχλο, είναι αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη. Εφόσον διακυβεύονται τόσο πολλά πράγματα, ας είμαστε αποφασισμένοι, όπως ήταν και ο Παύλος, ‘να μη γίνουμε με κάποιον τρόπο αποδοκιμασμένοι’. Είθε ο καθένας μας να πάρει στα σοβαρά την προτροπή: «Ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό».—1 Κορινθίους 9:24· 9:27, ΜΝΚ.
Θυμάστε;
◻ Γιατί είναι κατάλληλο να συγκρίνουμε τη ζωή του Χριστιανού με έναν αγώνα δρόμου;
◻ Πώς διαφέρει ο αγώνας για τη ζωή από έναν αγώνα δρόμου;
◻ Γιατί πρέπει να ασκούμε εγκράτεια συνεχώς και ‘σε όλα τα πράγματα’;
◻ Πώς τρέχει κάποιος «ουχί ως αβεβαίως»;
◻ Γιατί είναι επικίνδυνο απλώς το να ‘χτυπάμε τον αέρα’;
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Το στεφάνι του πρωταθλητή, καθώς επίσης η δόξα και η τιμή μαραίνονται