Ένας Κόσμος Χωρίς Αμαρτία—Πώς;

ΟΙ ΔΙΑΠΕΡΑΣΤΙΚΕΣ κραυγές που καλούσαν σε βοήθεια τάραξαν τη γαλήνη νωρίς εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό σε κάποια ήσυχη γειτονιά του Τόκιο. Επί πέντε με δέκα λεπτά, αρκετοί άνθρωποι άκουγαν τα απελπισμένα ουρλιαχτά μιας διανεμήτριας εφημερίδων, την οποία κυνηγούσε κάποιος και τη μαχαίρωνε ξανά και ξανά. Ούτε ένας δεν νοιάστηκε αρκετά ώστε να δει τι συνέβαινε. Η γυναίκα πέθανε από υπερβολική απώλεια αίματος. «Αν ένας από αυτούς τους ανθρώπους είχε αναφέρει το περιστατικό στην αστυνομία μόλις άκουσε το ουρλιαχτό της», είπε κάποιος ο οποίος ερευνούσε την υπόθεση, «η γυναίκα θα μπορούσε να είχε σωθεί».

Παρότι εκείνοι που άκουσαν την ετοιμοθάνατη γυναίκα δεν έκαναν τίποτα χειρότερο από το να την αγνοήσουν απλώς, θα μπορούσαν να ισχυριστούν δίκαια ότι δεν τους βάρυνε καμιά ενοχή; «Η συνείδησή μου με βασάνιζε όλη την Παρασκευή αφότου άκουσα για το φόνο», είπε ένας άντρας ο οποίος είχε ακούσει τις κραυγές της. Αυτό μας κάνει να αναρωτηθούμε: Τι είναι στην πραγματικότητα αμαρτία;

Τι Είναι Αμαρτία;

Τονίζοντας ότι έχουμε συναίσθηση των αμαρτιών μας, ο Χιντέο Ονταγκίρι, βιβλιοκριτικός και ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Χοσέι του Τόκιο, στην Ιαπωνία, είπε τα εξής, όπως αναγράφονται στην εφημερίδα Ασάχι Σιμπούν (Asahi Shimbun): «Δεν μπορώ να σβήσω τις ζωηρές αναμνήσεις της συναίσθησης των αμαρτιών, όπως ο απαίσιος εγωισμός ο οποίος υπάρχει μέσα σε ένα παιδί, η επαίσχυντη ζήλια, η ύπουλη προδοσία. Αυτή η συναίσθηση χαράχτηκε στο μυαλό μου όταν ήμουν στο δημοτικό και εξακολουθεί να με βασανίζει». Νιώσατε ποτέ παρόμοια συναισθήματα; Έχετε μια εσωτερική φωνή που σας καταδικάζει αν κάνετε κάτι που ξέρετε ότι είναι λάθος; Ίσως να μην έχετε διαπράξει κάποιο έγκλημα, αλλά ένα δυσάρεστο, επίμονο συναίσθημα καταβαρύνει τη διάνοιά σας. Αυτό το συναίσθημα είναι η συνείδησή σας σε δράση, και η Αγία Γραφή αναφέρεται σε αυτήν στην ακόλουθη περικοπή: «Όταν οι εθνικοί οι μη έχοντες νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς, οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων». (Ρωμαίους 2:14, 15) Ναι, εκ φύσεως οι περισσότεροι άνθρωποι αναστατώνονται από πράξεις όπως η μοιχεία, η κλοπή και το ψέμα. Η συνείδησή τους μαρτυρεί την ύπαρξη της αμαρτίας.

Ωστόσο, όταν η φωνή της συνείδησης αγνοείται επανειλημμένα, δεν χρησιμεύει πλέον ως ασφαλής οδηγός. Μπορεί να αναισθητοποιηθεί και να μολυνθεί. (Τίτον 1:15) Η ευαισθησία σε ό,τι είναι κακό χάνεται. Στην πραγματικότητα, σήμερα η συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων είναι νεκρή όσον αφορά την αμαρτία.

Είναι η συνείδηση το μόνο κριτήριο του τι αποτελεί αμαρτία ή μήπως υπάρχει κάτι που μπορεί να χρησιμέψει ως απόλυτο μέτρο για το τι αποτελεί αμαρτία και τι όχι; Πριν από 3.000 και πλέον χρόνια, ο Θεός έδωσε στον εκλεκτό του λαό έναν κώδικα νόμων, και μέσω αυτού του Νόμου, η αμαρτία έφτασε στο σημείο να «αναγνωρίζεται ως αμαρτία». (Ρωμαίους 7:13, Νέα Διεθνής Μετάφραση [New International Version]) Ακόμη και η διαγωγή που προηγουμένως ήταν κατά κάποιον τρόπο αποδεκτή τώρα αποκαλύφτηκε τι ήταν πραγματικά—αμαρτία. Ο εκλεκτός λαός του Θεού, οι Ισραηλίτες, εκτέθηκαν ως αμαρτωλοί και ως αμαρτωλοί βρίσκονταν υπό καταδίκη.

Ποιες είναι αυτές οι αμαρτίες τις οποίες μας επισημαίνει η συνείδησή μας και τις οποίες καθόρισε και απαρίθμησε ο Μωσαϊκός Νόμος; Η λέξη αμαρτία, όπως χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή, σημαίνει αστοχία σε σχέση με τον Δημιουργό. Οτιδήποτε δεν εναρμονίζεται με την προσωπικότητα, τους κανόνες, τις οδούς και το θέλημά Του είναι αμαρτία. Αυτός δεν μπορεί να διατηρεί συνεχώς στη ζωή οποιοδήποτε δημιούργημά του το οποίο αποτυγχάνει στο στόχο που αυτός έχει θέσει. Έτσι ένας νομικός του πρώτου αιώνα προειδοποίησε τους Εβραίους Χριστιανούς: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση [που να στερείται πίστης με το να απομακρυνθεί, ΜΝΚ] από Θεού ζώντος». (Εβραίους 3:12) Ναι, η έλλειψη πίστης στον Δημιουργό αποτελεί σοβαρή αμαρτία. Συνεπώς, το φάσμα της αμαρτίας, όπως αυτή εξηγείται στην Αγία Γραφή, είναι πολύ ευρύτερο από ό,τι φυσιολογικά θεωρείται αμαρτία. Η Αγία Γραφή μάλιστα δηλώνει: «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού».—Ρωμαίους 3:23.

Η Προέλευση της Αμαρτίας

Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε αμαρτωλός; Όχι, ο Ιεχωβά Θεός, ο Πρωτουργός της ανθρώπινης ζωής, έκανε τον πρώτο άνθρωπο ένα τέλειο πλάσμα. (Γένεσις 1:26, 27· Δευτερονόμιον 32:4) Ωστόσο, το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι αστόχησε όταν έδειξε περιφρόνηση για τη μόνη απαγόρευση που είχε θέσει ο Θεός και έφαγε από το απαγορευμένο ‘ξύλο [δέντρο, ΜΝΚ] της γνώσης του καλού και του κακού’. (Γένεσις 2:17) Αν και δημιουργήθηκαν τέλειοι, τώρα είχαν αστοχήσει ως προς την πλήρη υπακοή στον Πατέρα τους, έγιναν αμαρτωλοί και, κατά συνέπεια, καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Τι σχέση έχει αυτή η αρχαία ιστορία με την αμαρτία σήμερα; Η Αγία Γραφή εξηγεί: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». (Ρωμαίους 5:12) Χωρίς εξαίρεση, όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί εξαιτίας της κληρονομικότητας· έτσι, περιήλθαμε στην καταδίκη του θανάτου.—Εκκλησιαστής 7:20.

Οι Ανθρώπινες Προσπάθειες για την Εξάλειψη της Αμαρτίας

Ο Αδάμ μεταβίβασε την αμαρτία στους απογόνους του, αλλά μεταβίβασε επίσης και τη θεόδοτη ικανότητα της συνείδησης. Η αμαρτία μπορεί να προκαλέσει ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι άνθρωποι έχουν επινοήσει ποικίλες μεθόδους για να απαλύνουν αυτά τα συναισθήματα. Όμως, είναι αυτές πραγματικά αποτελεσματικές;

Στην Ανατολή και στη Δύση, οι άνθρωποι προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τα επακόλουθα της αμαρτίας μεταβάλλοντας τους κανόνες τους ή αρνούμενοι την ίδια την ύπαρξη της αμαρτίας. (1 Τιμόθεον 4:1, 2) Η αμαρτωλή κατάσταση της ανθρωπότητας μπορεί να παρομοιαστεί με την κατάσταση ενός αρρώστου ο οποίος έχει πυρετό. Η αμαρτία μπορεί να παραβληθεί με τον ιό που προκαλεί τα συμπτώματα, ενώ η ταραγμένη συνείδηση αντιπαραβάλλεται με τον ενοχλητικό πυρετό. Το να σπάσει κάποιος το θερμόμετρο δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο άρρωστος έχει υψηλό πυρετό. Το να απορρίψει κάποιος τους ηθικούς κανόνες, όπως έχουν κάνει πολλοί στο Χριστιανικό κόσμο, και το να αγνοήσει τη μαρτυρία της ίδιας του της συνείδησης δεν βοηθάει στην εξάλειψη αυτής καθαυτής της αμαρτίας.

Ένα άτομο μπορεί να βάλει μια παγοκύστη για να ανακουφιστεί από τον πυρετό. Αυτό μοιάζει με το να προσπαθεί κάποιος να ανακουφιστεί από τις τύψεις συνείδησης που νιώθει εκτελώντας τυπικά τις Σιντοϊστικές τελετουργίες εξαγνισμού. Μια παγοκύστη μπορεί προσωρινά να ρίξει τον πυρετό του θύματος, αλλά δεν αφαιρεί την αιτία του πυρετού. Οι ιερείς και οι προφήτες στις μέρες του Ιερεμία επιχείρησαν να εφαρμόσουν μια παρόμοια θεραπεία στους Ισραηλίτες εκείνης της εποχής. Γιάτρεψαν «επιπόλαια» τις πνευματικές και τις ηθικές πληγές του λαού, λέγοντας: «Όλα πάνε καλά, όλα πάνε καλά». (Ιερεμίας 6:14· 8:11, Μια Αμερικανική Μετάφραση [An American Translation]) Απλώς το να εκτελούν τυπικά κάποιες θρησκευτικές τελετές και το να ψέλνουν «όλα πάνε καλά» δεν θεράπευσε την ηθική κατάρρευση του λαού του Θεού, και οι τελετές εξαγνισμού δεν αλλάζουν τις ηθικές αρχές των ανθρώπων σήμερα.

Ένα άτομο που έχει πυρετό μπορεί να κάνει τον πυρετό του να υποχωρήσει παίρνοντας αντιπυρετικά, αλλά ο ιός εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα στον οργανισμό του. Το ίδιο ισχύει και για τον Κομφουκιανικό τρόπο αντιμετώπισης του κακού μέσω εκπαίδευσης. Επιφανειακά μπορεί να βοηθάει τους ανθρώπους να αποστρέφονται το κακό, αλλά η εφαρμογή του λι απλώς καταπνίγει την αμαρτωλή διαγωγή και δεν απαλλάσσει το άτομο από την έμφυτη αμαρτωλή τάση του, που είναι και η κύρια αιτία της κακής διαγωγής.—Γένεσις 8:21, ΜΝΚ.

Τι μπορούμε να πούμε για τη Βουδιστική διδασκαλία σύμφωνα με την οποία πρέπει κάποιος να φτάσει στη Νιρβάνα για να απαλλαχτεί από τις αμαρτωλές τάσεις; Η κατάσταση της Νιρβάνα, η οποία λέγεται ότι σημαίνει «σβήσιμο», υποτίθεται ότι δεν μπορεί να περιγραφτεί, ότι είναι η εξάλειψη κάθε πάθους και επιθυμίας. Μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι η εκμηδένιση της ύπαρξης του ατόμου. Δεν μοιάζει αυτό σαν να λέγαμε σε έναν άρρωστο άνθρωπο που έχει πυρετό να πεθάνει για να βρει ανακούφιση; Επιπλέον, το να φτάσει κάποιος στην κατάσταση της Νιρβάνα θεωρείται πολύ δύσκολο, ως και αδύνατον. Φαίνεται να είναι υποβοηθητική αυτή η διδασκαλία για κάποιον που έχει ταραγμένη συνείδηση;

Απελευθέρωση από την Αμαρτία

Είναι σαφές ότι οι ανθρώπινες φιλοσοφίες σχετικά με τη ζωή και τις αμαρτωλές τάσεις μπορούν, στην καλύτερη περίπτωση, απλώς να καθησυχάσουν τη συνείδηση κάποιου. Δεν εξαλείφουν την αμαρτωλή κατάσταση. (1 Τιμόθεον 6:20) Υπάρχει κάποιος τρόπος για να γίνει αυτό; Στην Αγία Γραφή, ένα αρχαίο βιβλίο που γράφτηκε στην Εγγύς Ανατολή, βρίσκουμε το κλειδί για την απελευθέρωση από την αμαρτία. «Εάν αι αμαρτίαι σας ήναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών· . . . Εάν θέλητε και υπακούσητε, θέλετε φάγει τα αγαθά της γης». (Ησαΐας 1:18, 19) Εδώ ο Ιεχωβά μιλούσε στους Ισραηλίτες, οι οποίοι, παρότι ήταν ο εκλεκτός λαός του, είχαν αστοχήσει ως προς την ακεραιότητα σε αυτόν. Η ίδια αρχή, ωστόσο, ισχύει για την ανθρωπότητα ως σύνολο. Η εκδήλωση προθυμίας σε ό,τι αφορά την υπακοή στα λόγια του Δημιουργού είναι το κλειδί για να καθαριστούν, να ξεπλυθούν, σαν να λέγαμε, οι αμαρτίες κάποιου.

Τι μας λέει ο Λόγος του Θεού σχετικά με το πώς ξεπλένονται οι αμαρτίες της ανθρωπότητας; Ακριβώς όπως μέσω της αμαρτίας ενός ανθρώπου όλη η ανθρωπότητα καταστάθηκε αμαρτωλή, μέσω της τέλειας υπακοής ενός άλλου ανθρώπου προς τον Θεό, η υπάκουη ανθρωπότητα θα απελευθερωθεί από τη δυστυχία, λέει η Αγία Γραφή. (Ρωμαίους 5:18, 19) Πώς; «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών». (Ρωμαίους 5:8) Ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος γεννήθηκε ως τέλειος και αναμάρτητος άνθρωπος, το ισοδύναμο του πρώτου Αδάμ προτού εκείνος αμαρτήσει, ήταν σε θέση να απομακρύνει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. (Ησαΐας 53:12· Ιωάννης 1:14· 1 Πέτρου 2:24) Ο Ιησούς, με το να θανατωθεί σε έναν πάσσαλο βασανισμού σαν να ήταν εγκληματίας, απελευθέρωσε την ανθρωπότητα από τη δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο. «Επειδή», εξήγησε ο Παύλος στους Χριστιανούς της Ρώμης, «ο Χριστός, ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών. . . . Ίνα καθώς εβασίλευσεν η αμαρτία δια του θανάτου, ούτω και η χάρις [παρ’ αξία καλοσύνη, ΜΝΚ] βασιλεύση δια της δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών».—Ρωμαίους 5:6, 21.

Το γεγονός ότι ο Χριστός πέθανε για όλη την ανθρωπότητα και εξισορρόπησε τη ζυγαριά την οποία διατάραξε ο Αδάμ ονομάζεται διευθέτηση του ‘λύτρου’. (Ματθαίος 20:28) Αυτό μπορεί να παρομοιαστεί με ένα φάρμακο που δρα εναντίον του ιού ο οποίος προκαλεί τον πυρετό. Εφαρμόζοντας την αξία του λύτρου του Ιησού στην ανθρωπότητα, η αρρωστημένη κατάσταση της ανθρωπότητας που προκλήθηκε από την αμαρτία—περιλαμβανομένου και του ίδιου του θανάτου—μπορεί να θεραπευτεί. Αυτό το είδος της θεραπείας περιγράφεται συμβολικά στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής: ‘Και από τη μία πλευρά του ποταμού και από την άλλη πλευρά υπήρχαν δέντρα ζωής που παράγουν δώδεκα σοδειές καρπών, αποδίδοντας τον καρπό τους κάθε μήνα. Και τα φύλλα των δέντρων ήταν για τη θεραπεία των εθνών’. (Αποκάλυψις 22:2, ΜΝΚ) Φανταστείτε! Ένα συμβολικό ποτάμι, που έχει το νερό της ζωής, να ρέει ανάμεσα σε δέντρα ζωής τα οποία είναι γεμάτα φύλλα, που όλα τους συμβάλλουν για τη θεραπεία της ανθρωπότητας. Αυτά τα θεόπνευστα σύμβολα αντιπροσωπεύουν την προμήθεια του Θεού για την αποκατάσταση της ανθρωπότητας σε τελειότητα με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού.

Τα προφητικά οράματα του βιβλίου της Αποκάλυψης σύντομα θα γίνουν πραγματικότητα. (Αποκάλυψις 22:6, 7) Τότε, όταν θα έχει εφαρμοστεί στο πλήρες η αξία της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού στην ανθρωπότητα, όλα τα άτομα που έχουν δίκαιη καρδιά θα γίνουν τέλεια και ‘θα ελευθερωθούν από τη δουλεία της φθοράς και θα μεταβούν στην ελευθερία της δόξας [ένδοξη ελευθερία, ΜΝΚ] των τέκνων του Θεού’. (Ρωμαίους 8:21) Η εκπλήρωση των Βιβλικών προφητειών δείχνει ότι αυτή η ένδοξη απελευθέρωση είναι κοντά. (Αποκάλυψις 6:1-8) Σύντομα ο Θεός θα απαλλάξει την υδρόγειο από την πονηρία, και οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη. (Ιωάννης 3:16) Αυτός θα είναι πράγματι ένας κόσμος χωρίς αμαρτία!

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Η λυτρωτική θυσία του Ιησού θα δώσει τη δυνατότητα σε οικογένειες σαν αυτή να απολαμβάνουν αιώνια ευτυχία