Ένας Μορφωμένος Άνθρωπος
«ΒΛΕΠΕΤΕ την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς». (1 Κορινθίους 1:26) Όπως δείχνουν αυτά τα λόγια, το να διαποτιζόμαστε με κοσμική σοφία ή να έχουμε υψηλή κοινωνική θέση εγκυμονεί κινδύνους. Τέτοια πράγματα μπορεί να εμποδίσουν ένα άτομο να δεχτεί τα καλά νέα.—Παροιμίαι 16:5· Μάρκος 10:25.
Παρ’ όλα αυτά, στις μέρες του Παύλου μερικοί που ήταν «σοφοί κατά σάρκα» γνώρισαν την αλήθεια, και ο ίδιος ο Παύλος ήταν ένας από αυτούς. Ο Παύλος, άνθρωπος πολύ μορφωμένος και προφανώς από διακεκριμένη οικογένεια, ήταν ένας γεμάτος ζήλο ευαγγελιστής. Με αυτόν τον τρόπο, έδειξε ότι οι προνομιούχοι αυτού του κόσμου μπορούν να υπηρετούν τον Ιεχωβά αν έχουν σωστή κατάσταση καρδιάς. Μπορούν μάλιστα να χρησιμοποιούν τις κοσμικές τους ικανότητες στην υπηρεσία του Ιεχωβά.—Λουκάς 16:9.
Καταγόταν από την Ταρσό
Ο Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό, μια ‘όχι άσημη πόλη’, όπως την περιέγραψε ο ίδιος αργότερα. (Πράξεις 21:39, ΚΔΤΚ) Πιθανώς να έμαθε εκεί διάφορες ξένες γλώσσες—ιδιαίτερα την ελληνική, την οποία κατείχε—γεγονός το οποίο αποδείχτηκε ανεκτίμητο στο ιεραποστολικό του έργο. Η ζωή του στην Ταρσό έφερε τον Παύλο σε επαφή, όχι μόνο με τις συνήθειες των Ιουδαίων, αλλά και με τον πολιτισμό των Εθνικών, πείρα την οποία χρησιμοποίησε στα μετέπειτα χρόνια όταν υπηρετούσε ως απόστολος των εθνών. Γνώριζε πώς να εκφράζει την αλήθεια με τρόπο που θα τον καταλάβαιναν. (1 Κορινθίους 9:21) Για παράδειγμα, εξετάστε την ομιλία του προς τους Αθηναίους, όπως καταγράφεται στο 17ο κεφάλαιο των Πράξεων. Σε αυτή την ομιλία, συμπεριέλαβε έντεχνα διάφορες αναφορές στη θρησκεία των Αθηναίων και, μάλιστα, καθώς παρουσίαζε την αλήθεια, παρέθεσε από έναν ποιητή τους.
Ήταν Ρωμαίος Πολίτης
Ο Παύλος είχε άλλο ένα κοσμικό πλεονέκτημα. Ήταν Ρωμαίος πολίτης, και το χρησιμοποίησε και αυτό επίσης για τη διάδοση των καλών νέων. Στους Φιλίππους, έδειραν και φυλάκισαν αυτόν και τους συντρόφους του χωρίς να τους δικάσουν. Αυτό ήταν παράνομο να γίνεται σε Ρωμαίο πολίτη, και όταν ο Παύλος έφερε αυτό το γεγονός στην προσοχή των αρχών, εκείνοι του επέτρεψαν να παραμείνει εκεί και να υπηρετεί την εκκλησία ώσπου να αναχωρήσει για τον επόμενο προορισμό του.—Πράξεις 16:37-40.
Αργότερα, όταν παρουσιάστηκε μπροστά στον Κυβερνήτη Φήστο, ο Παύλος επωφελήθηκε από το γεγονός ότι ήταν Ρωμαίος πολίτης και προσέφυγε στον Καίσαρα για την υπόθεσή του. Έτσι, υπερασπίστηκε τα καλά νέα μπροστά στην ανώτατη αρχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.—Πράξεις 25:11, 12· Φιλιππησίους 1:7, ΜΝΚ.
Ο Παύλος έλαβε πρακτική εκπαίδευση, η οποία αργότερα αποδείχτηκε χρήσιμη. Διδάχτηκε την τέχνη του σκηνοποιού, πιθανώς από τον πατέρα του. Χάρη σε αυτήν, κατάφερνε να συντηρεί τον εαυτό του στη διακονία όταν είχε οικονομικές δυσκολίες. (Πράξεις 18:1-3) Ο Παύλος έλαβε επίσης εντατική θρησκευτική εκπαίδευση. Ανατράφηκε ως «Φαρισαίος, υιός Φαρισαίου». (Πράξεις 23:6) Μάλιστα, σπούδασε «παρά τους πόδας του Γαμαλιήλ», ο οποίος ήταν ένας από τους πιο ξακουστούς Ιουδαίους δασκάλους. (Πράξεις 22:3) Αυτή η εκπαίδευση, η οποία ίσως να είναι εφάμιλλη με την ποιοτική πανεπιστημιακή μόρφωση στις μέρες μας, υποδηλώνει ότι η οικογένειά του ήταν αρκετά διακεκριμένη.
Η Κατάλληλη Άποψη
Το παρελθόν και η εκπαίδευση του Παύλου τού πρόσφεραν ένα λαμπρό μέλλον στον Ιουδαϊσμό. Θα μπορούσε να είχε φτάσει ψηλά. Ωστόσο, από τη στιγμή που ο Παύλος δέχτηκε ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, οι στόχοι του άλλαξαν. Όταν έγραψε στους Φιλιππησίους, περιέγραψε μερικά από τα πρώην κοσμικά πλεονεκτήματά του και είπε: «Εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν δια τον Χριστόν· μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου».—Φιλιππησίους 3:7, 8.
Αυτός ο μορφωμένος άνθρωπος δεν αναπολούσε με λαχτάρα τα όσα θα μπορούσε να είχε επιτελέσει μέσω της κοσμικής του μόρφωσης· ούτε χρησιμοποιούσε «τα πολλά γράμματα» που γνώριζε για να εντυπωσιάζει τους άλλους. (Πράξεις 26:24· 1 Κορινθίους 2:1-4) Αντίθετα, θέτοντας πλήρη πίστη στον Ιεχωβά Θεό, αναφέρθηκε στις προηγούμενες προοπτικές του, λέγοντας: «Τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού». (Φιλιππησίους 3:13, 14) Ο Παύλος θεωρούσε πολύτιμα τα πνευματικά πράγματα.
Παρ’ όλα αυτά, ο Παύλος χρησιμοποίησε εκείνη την εκπαίδευση που είχε λάβει στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Όταν είπε σχετικά με τους Ιουδαίους: «μαρτυρώ περί αυτών ότι έχουσι ζήλον Θεού», μιλούσε από προσωπική πείρα. (Ρωμαίους 10:2) Όταν ανέπτυσσε δράση ως Φαρισαίος, ασφαλώς είχε ζήλο για τον Θεό και για τις Γραφές. Αφότου ο Παύλος έγινε Χριστιανός, ο ζήλος του συνδυάστηκε με ακριβή γνώση, και μπορούσε να χρησιμοποιεί την προηγούμενη μόρφωσή του για ένα δίκαιο σκοπό. Για παράδειγμα, στην προς Εβραίους επιστολή, χρησιμοποίησε τη βαθιά γνώση που είχε γύρω από την ιστορία του Ισραήλ και τη λατρεία στο ναό για να καταδείξει την ανωτερότητα του Χριστιανικού συστήματος.
Και στις μέρες μας υπάρχουν μερικοί «σοφοί κατά σάρκα» που ανταποκρίνονται στα καλά νέα. Άνθρωποι με κάθε είδους μορφωτικά προσόντα, καθώς και άτομα κάθε επαγγέλματος και τέχνης, έχουν γνωρίσει την αλήθεια και έχουν χρησιμοποιήσει την προηγούμενη εκπαίδευσή τους στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Εντούτοις, όποια κοσμική εκπαίδευση και αν έχουν λάβει, οι Χριστιανοί ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουν το γεγονός ότι ζωτικής σημασίας προσόντα είναι τα πνευματικά. Αυτά είναι ‘τα πιο σπουδαία πράγματα’ επειδή μπορούν να μας οδηγήσουν στην αιώνια ζωή.—Φιλιππησίους 1:10, ΜΝΚ.