Γιατί το Δείπνο του Κυρίου Έχει Σημασία για Εσάς — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Γιατί το Δείπνο του Κυρίου Έχει Σημασία για Εσάς

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου την τελευταία νύχτα της ανθρώπινης ζωής του. Αυτό συνέβη την Πέμπτη το βράδυ, στις 31 Μαρτίου, και ο Ιησούς πέθανε την Παρασκευή το απόγευμα, την 1η Απριλίου. Εφόσον οι μέρες του Ιουδαϊκού ημερολογίου άρχιζαν το βράδυ της μιας μέρας και τελείωναν το βράδυ της επομένης, το Δείπνο του Κυρίου και ο θάνατος του Ιησού συνέβησαν και τα δυο στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ.

Γιατί θέσπισε ο Ιησούς αυτό το δείπνο; Ποια είναι η σημασία του ψωμιού και του κρασιού που χρησιμοποίησε; Ποιοι θα πρέπει να μετέχουν από το ψωμί και το κρασί; Πόσο συχνά θα πρέπει να τηρείται αυτό το δείπνο; Επίσης, με ποιον τρόπο μπορεί να έχει σημασία για εσάς;

Γιατί Θεσπίστηκε;

Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του σχετικά με το Δείπνο του Κυρίου: «Τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου». (1 Κορινθίους 11:24) Πράγματι, το Δείπνο του Κυρίου συνήθως αποκαλείται Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού.

Ο Ιησούς πέθανε ως τηρητής ακεραιότητας, ως υπερασπιστής της κυριαρχίας του Ιεχωβά, και έτσι απέδειξε ότι ο Σατανάς είναι ένας ψευδής χλευαστής όταν κατηγορεί τους ευθείς ανθρώπους ότι υπηρετούν τον Θεό υποκινούμενοι μόνο από ιδιοτελή κίνητρα. (Ιώβ 2:1-5) Ο θάνατός του έκανε την καρδιά του Θεού να χαρεί.—Παροιμίαι 27:11.

Μέσω του θανάτου του ως τέλειου ανθρώπου, ο Ιησούς επίσης ‘έδωσε τη ζωή αυτού λύτρο αντί πολλών’. (Ματθαίος 20:28) Όταν ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε εναντίον του Θεού, έχασε το δικαίωμα της τέλειας ανθρώπινης ζωής και τις προοπτικές που διάνοιξε αυτή η ζωή. Όμως, «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [της ανθρωπότητας], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16) Ναι, «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών».—Ρωμαίους 6:23.

«Παρέλαβον από του Κυρίου»

Τα λόγια του αποστόλου Παύλου ρίχνουν φως σε αυτόν τον εορτασμό που γίνεται σε ανάμνηση του θανάτου του Χριστού: «Εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ’ ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών· . . . τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού».—1 Κορινθίους 11:23-26.

Εφόσον ο Παύλος δεν ήταν μαζί με τον Ιησού και τους 11 αποστόλους στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ., προφανώς αυτή την πληροφορία την ‘παρέλαβε από τον Κύριο’ μέσω εμπνευσμένης αποκάλυψης. Ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση ‘τη νύχτα που επρόκειτο να παραδοθεί’ από τον Ιούδα στους Ιουδαίους θρησκευτικούς εχθρούς του, οι οποίοι υποκίνησαν τους Ρωμαίους να κρεμάσουν τον Χριστό στο ξύλο. Εκείνοι που θα είχαν το δικαίωμα να μετέχουν από τα εμβλήματα, το ψωμί και το κρασί, θα το έκαναν αυτό σε ανάμνησή του.

Πόσο Συχνά θα το Τηρούσαν;

Τι σημαίνουν τα λόγια του Παύλου: «Οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού»; Η λέξη «οσάκις» υποδηλώνει ότι οι πιστοί, χρισμένοι Χριστιανοί θα μετείχαν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης συχνά μέχρι τότε που θα πέθαιναν, και στη συνέχεια επρόκειτο να αναστηθούν σε ουράνια ζωή. Έτσι, θα διακήρυτταν συχνά ενώπιον του Θεού και του κόσμου την πίστη τους στην προμήθεια της θυσίας του Ιησού την οποία έκανε ο Ιεχωβά. Για πόσο καιρό; «Μέχρι της ελεύσεως αυτού», είπε ο Παύλος, προφανώς εννοώντας ότι αυτοί οι εορτασμοί θα συνεχίζονταν μέχρι που θα ερχόταν ο Ιησούς για να λάβει τους χρισμένους ακολούθους του στον ουρανό μέσω ανάστασης, στη διάρκεια της ‘παρουσίας’ του. (1 Θεσσαλονικείς 4:14-17) Αυτό είναι σε αρμονία με τα λόγια που είπε ο Χριστός στους 11 όσιους αποστόλους: «Αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, δια να ήσθε και σεις, όπου είμαι εγώ».—Ιωάννης 14:3.

Πρέπει ο θάνατος του Χριστού να γιορτάζεται σε καθημερινή ή ίσως σε εβδομαδιαία βάση; Ο Ιησούς θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου και θανατώθηκε το Πάσχα, το οποίο γιορταζόταν σε ανάμνηση της απελευθέρωσης του Ισραήλ από τη δουλεία στην Αίγυπτο. Στην πραγματικότητα, αυτός ονομάζεται ‘Χριστός το πάσχα μας’ επειδή είναι το Αρνί που θυσιάστηκε για τους Χριστιανούς. (1 Κορινθίους 5:7) Το Πάσχα τηρούνταν μόνο μια φορά το χρόνο, στις 14 Νισάν. (Έξοδος 12:6, 14· Λευιτικόν 23:5) Αυτό δείχνει ότι η ανάμνηση του θανάτου του Ιησού θα έπρεπε να διεξάγεται τόσο συχνά όσο συχνά γιορταζόταν και το Πάσχα—ετήσια, όχι σε καθημερινή ή εβδομαδιαία βάση.

Επί αρκετούς αιώνες πολλά άτομα που ομολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί γιόρταζαν την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού μια φορά το χρόνο. Επειδή το έκαναν αυτό στις 14 Νισάν, ονομάστηκαν Τεσσαρεσκαιδεκατίτες, που σημαίνει «οπαδοί της δεκάτης τετάρτης». Σχετικά με αυτούς, ο ιστορικός Τζ. Λ. φον Μόσχαϊμ έγραψε: «Οι Χριστιανοί της Μικράς Ασίας συνήθιζαν να τηρούν αυτή την ιερή γιορτή, αναμνηστική της θέσπισης του δείπνου του Κυρίου, και το θάνατο του Ιησού Χριστού, την ίδια χρονική περίοδο στην οποία οι Ιουδαίοι έτρωγαν το πασχαλινό αρνί τους, δηλαδή το βράδυ της δέκατης τέταρτης μέρας του πρώτου μήνα [Νισάν]. . . . Αυτοί θεωρούσαν ότι το παράδειγμα του Χριστού είχε την ισχύ νόμου».

Σημασία των Εμβλημάτων

Ο Παύλος είπε ότι ο Ιησούς «έλαβεν άρτον, και ευχαριστήσας έκοψε». Αυτό το ψωμί, το οποίο έμοιαζε με μπισκότο, φτιαχνόταν από αλεύρι και νερό χωρίς ζύμη (ή μαγιά) και έπρεπε να το σπάσουν για να μπορέσουν να το φάνε. Σε αρμονία με το συμβολισμό που χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή, η ζύμη έχει την έννοια της αμαρτίας ή της διαφθοράς. Ο Παύλος είπε τα εξής, προτρέποντας τους Κορίνθιους Χριστιανούς να αποβάλουν από την εκκλησία κάποιον ανήθικο άντρα: «Δεν εξεύρετε ότι ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον; Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, δια να ήσθε νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι. Διότι το πάσχα ημών εθυσιάσθη υπέρ ημών, ο Χριστός· ώστε ας εορτάζωμεν ουχί με ζύμην παλαιάν, ουδέ με ζύμην κακίας και πονηρίας, αλλά με άζυμα ειλικρινείας και αληθείας». (1 Κορινθίους 5:6-8) Όπως λίγο προζύμι φουσκώνει όλο το ζυμάρι του ψωμιού, έτσι και η εκκλησία θα γινόταν ακάθαρτη στα μάτια του Θεού αν δεν απομακρυνόταν η φθοροποιά επιρροή εκείνου του αμαρτωλού άντρα. Ήταν απαραίτητο να βγάλουν τη «ζύμη» από ανάμεσά τους, όπως ακριβώς οι Ισραηλίτες δεν μπορούσαν να έχουν ζύμη στα σπίτια τους στη διάρκεια της Γιορτής των Αζύμων που τηρούνταν αμέσως μετά το Πάσχα.

Σχετικά με το άζυμο ψωμί της Ανάμνησης, ο Ιησούς είπε: «Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών». (1 Κορινθίους 11:24) Το ψωμί αντιπροσωπεύει το τέλειο σαρκικό σώμα του Ιησού, σχετικά με το οποίο ο Παύλος έγραψε: «Εισερχόμενος [ο Ιησούς] εις τον κόσμον, λέγει· Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα· εις ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν ευηρεστήθης. Τότε είπον· Ιδού, έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου. . . . Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι δια της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης». (Εβραίους 10:5-10) Το τέλειο ανθρώπινο σώμα του Ιησού ήταν απαλλαγμένο από την αμαρτία και χρησιμοποιήθηκε ως λυτρωτική θυσία για το ανθρώπινο γένος.—Εβραίους 7:26.

Αφού προσευχήθηκε για το ποτήρι με το ανόθευτο κόκκινο κρασί, ο Ιησούς είπε: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου». (1 Κορινθίους 11:25) Μια άλλη μετάφραση λέει: «Αυτό το ποτήρι είναι η νέα διαθήκη που επικυρώνεται με το αίμα μου». (Μόφατ [Moffatt]) Όπως ακριβώς το αίμα των θυσιασμένων ταύρων και των κατσικιών επικύρωσε τη διαθήκη του Νόμου ανάμεσα στον Θεό και στο έθνος του Ισραήλ, έτσι και το αίμα του Ιησού που εκχύθηκε κατά το θάνατό Του έκανε έγκυρη τη νέα διαθήκη. Η αναφορά αυτής της διαθήκης μάς βοηθάει να προσδιορίσουμε εκείνους που μετέχουν δικαιωματικά από τα εμβλήματα της Ανάμνησης.

Ποιοι Πρέπει να Μετέχουν;

Οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού, οι οποίοι βρίσκονται στη νέα διαθήκη, κατάλληλα μετέχουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης. Αυτή η διαθήκη έχει γίνει ανάμεσα στον Θεό και στον πνευματικό Ισραήλ. (Ιερεμίας 31:31-34· Γαλάτας 6:16) Αλλά η νέα διαθήκη θα φέρει τελικά ευλογίες σε όλη την υπάκουη ανθρωπότητα, και εσείς μπορείτε να είστε ανάμεσα σε εκείνους που θα λάβουν αυτές τις ευλογίες.

Αυτοί που μετέχουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης πρέπει να βρίσκονται στην προσωπική διαθήκη για τη Βασιλεία, την οποία έκανε ο Ιησούς. Όταν θέσπισε αυτό το δείπνο, ο Ιησούς είπε στους όσιους αποστόλους του: ‘Εγώ κάνω μια διαθήκη με εσάς, ακριβώς όπως έχει κάνει και ο Πατέρας μου μια διαθήκη με εμένα, για μια βασιλεία’. (Λουκάς 22:29, ΜΝΚ) Η διαθήκη για μια Βασιλεία που έκανε ο Θεός με τον Βασιλιά Δαβίδ έστρεφε την προσοχή στον ερχομό του Ιησού, εκείνου ο οποίος θα κυβερνούσε για πάντα στην ουράνια Βασιλεία. Οι 144.000 πνευματικοί Ισραηλίτες, οι οποίοι θα συμμετέχουν στη διακυβέρνηση μαζί του, απεικονίζονται σαν να στέκονται στο ουράνιο όρος Σιών μαζί με το Αρνί, τον Ιησού Χριστό. Μόλις ανασταίνονται, κυβερνούν με τον Χριστό ως συμβασιλιάδες και ως συνιερείς. (2 Σαμουήλ 7:11-16· Αποκάλυψις 7:4· 14:1-4· 20:6) Μόνο αυτοί που βρίσκονται στη νέα διαθήκη και στην προσωπική διαθήκη με τον Ιησού μετέχουν κατάλληλα από τα εμβλήματα του Δείπνου του Κυρίου.

Το πνεύμα του Θεού δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα των χρισμένων για το ότι αυτοί είναι παιδιά Του και συγκληρονόμοι με τον Χριστό. Ο Παύλος έγραψε: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού. Εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού». (Ρωμαίους 8:16, 17) Το άγιο πνεύμα του Θεού, δηλαδή η ενεργός δύναμή του, δημιουργεί μέσα στους χρισμένους τη διαβεβαίωση ότι αυτοί προορίζονται για ουράνια ζωή. Εκείνοι θεωρούν πως οτιδήποτε λέγεται στις Γραφές για την ουράνια ζωή απευθύνεται σε αυτούς και είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν όλα τα επίγεια πράγματα, περιλαμβανομένης της ανθρώπινης ζωής. Μολονότι η ζωή στον επίγειο Παράδεισο θα ήταν υπέροχη, εκείνοι δεν έχουν αυτή την ελπίδα. (Λουκάς 23:43, ΜΝΚ) Μια βέβαιη και αναλλοίωτη ουράνια ελπίδα, η οποία δεν βασίζεται σε ψεύτικες θρησκευτικές απόψεις, τους δίνει το δικαίωμα να μετέχουν από τα εμβλήματα της Ανάμνησης.

Ο Ιεχωβά θα δυσαρεστούνταν αν κάποιο άτομο παρουσίαζε τον εαυτό του ως έναν από αυτούς που έχουν κληθεί να είναι ουράνιοι βασιλιάδες και ιερείς ενώ δεν έχει αυτή την κλήση. (Ρωμαίους 9:16· Αποκάλυψις 22:5) Ο Θεός θανάτωσε τον Κορέ επειδή επιζήτησε αλαζονικά την ιεροσύνη. (Έξοδος 28:1· Αριθμοί 16:4-11, 31-35) Έτσι, τι θα γίνει αν έντονα συναισθήματα ή προηγούμενες θρησκευτικές απόψεις έκαναν κάποιο άτομο να μετέχει, αν και δεν θα έπρεπε, από τα εμβλήματα της Ανάμνησης; Τότε εκείνος ή εκείνη θα πρέπει να σταματήσει να μετέχει και ταπεινά να προσευχηθεί στον Θεό για συγχώρηση.—Ψαλμός 19:13.

Πώς Επηρεάζεστε Εσείς

Για να ωφεληθεί ένα άτομο από τη λυτρωτική θυσία του Ιησού και για να λάβει αιώνια ζωή στη γη δεν είναι απαραίτητο να μετέχει από τα εμβλήματα της Ανάμνησης. Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή δεν δείχνει ότι θεοφοβούμενοι άνθρωποι όπως ο Αβραάμ, η Σάρρα, ο Ισαάκ, η Ρεβέκκα, ο Βοόζ, η Ρουθ και ο Δαβίδ θα μετάσχουν ποτέ από αυτά τα εμβλήματα. Αλλά τόσο αυτοί όσο και όλοι οι άλλοι που επιθυμούν να ζήσουν αιώνια σε αυτή τη γη θα πρέπει να ασκήσουν πίστη στον Θεό και στον Χριστό, καθώς και στην προμήθεια της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού την οποία έκανε ο Ιεχωβά. (Ιωάννης 3:36· 14:1) Η ετήσια τήρηση του θανάτου του Χριστού χρησιμεύει ως υπενθύμιση εκείνης της μεγάλης θυσίας.

Η σπουδαιότητα της θυσίας του Ιησού φάνηκε από τα λόγια του αποστόλου Ιωάννη, ο οποίος είπε: «Ταύτα σας γράφω δια να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον· και αυτός είναι ιλασμός [εξευμενιστική θυσία, ΜΝΚ] περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάννου 2:1, 2) Οι χρισμένοι Χριστιανοί μπορούν να λένε ότι ο Ιησούς ‘είναι εξευμενιστική θυσία για τις αμαρτίες τους’. Ωστόσο, αυτός είναι επίσης θυσία για τις αμαρτίες όλου του κόσμου, καθιστώντας έτσι δυνατόν να ζήσει αιώνια η υπάκουη ανθρωπότητα στον Παράδεισο στη γη που τώρα είναι πάρα πολύ κοντά!

Με το να είστε παρόντες στη γιορτή της ανάμνησης του θανάτου του Χριστού, θα ωφεληθείτε από μια Γραφική ομιλία, η οποία θα σας υποκινήσει σε σκέψεις. Αυτή θα σας υπενθυμίσει πόσο πολλά πράγματα έχουν κάνει ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός για εμάς. Θα αποδειχτεί πνευματικά ανταμειφτικό το να συγκεντρωθείτε μαζί με εκείνους που έχουν βαθιά εκτίμηση για τον Θεό και τον Χριστό, καθώς και για τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Αυτή η περίσταση μπορεί κάλλιστα να ενισχύσει την επιθυμία σας να γίνετε αποδέκτης της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού, η οποία οδηγεί σε αιώνια ζωή. Σας προσκαλούμε εγκάρδια να συναθροιστείτε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μετά τη δύση του ήλιου στις 6 Απριλίου 1993, για να γιορτάσετε το θάνατο του Ιησού Χριστού, επειδή το Δείπνο του Κυρίου μπορεί να έχει μεγάλη σημασία για εσάς.