Είστε Συγχωρητικοί;

Ο ΜΠΙΛ και η 16χρονη κόρη του, η Λίζα, δυσκολεύονταν να τα πηγαίνουν καλά ο ένας με τον άλλον. Οι μικροδιαφωνίες ανάμεσά τους εξελίσσονταν συχνά σε έντονες λογομαχίες. Τελικά, η ένταση κλιμακώθηκε μέχρι του σημείου να ζητηθεί από τη Λίζα να φύγει από το σπίτι.a

Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, η Λίζα έφτασε στο σημείο να αναγνωρίσει ότι εκείνη έφταιγε, και έτσι ζήτησε τη συγχώρηση του πατέρα της. Όμως, αντί να παραβλέψει τα περασμένα σφάλματα της Λίζας, ο εχθρικός πατέρας της απέρριψε τις προσπάθειες που κατέβαλλε εκείνη για να ειρηνεύσει. Φανταστείτε! Ήταν απρόθυμος να δείξει έλεος στην ίδια του την κόρη!

Πριν από αιώνες, κάποιος άμεμπτος άνθρωπος καταδικάστηκε να πεθάνει για ένα έγκλημα που δεν είχε διαπράξει. Οι μάρτυρες έδωσαν ψευδή μαρτυρία, και οι πολιτικοί ιθύνοντες του έστρεψαν τα νώτα, παραβλέποντας τη δικαιοσύνη. Εκείνος ο αθώος άνθρωπος ήταν ο Ιησούς Χριστός. Λίγο πριν πεθάνει, ο ίδιος ζήτησε με προσευχή από τον Θεό: «Πατέρα, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν».—Λουκάς 23:34.

Ο Ιησούς συγχωρούσε ανεπιφύλακτα, από την καρδιά του, και οι ακόλουθοί του παροτρύνθηκαν να τον μιμηθούν σε αυτό το ζήτημα. (Εφεσίους 4:32) Σαν τον Μπιλ, όμως, πολλοί δείχνουν άκαρδη απροθυμία να συγχωρήσουν. Πώς τα πάτε εσείς σε αυτόν τον τομέα; Είστε πρόθυμοι να συγχωρείτε τους άλλους όταν αμαρτάνουν εναντίον σας; Τι θα πούμε δε για τα σοβαρά αμαρτήματα; Θα πρέπει και αυτά να συγχωρούνται;

Η Συγχωρητικότητα Αποτελεί Πρόκληση

Το να δοθεί συγχώρηση δεν είναι πάντοτε εύκολο. Μάλιστα, σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει πολύ προβληματικές. Ιδιαίτερα η οικογενειακή ζωή είναι πολλές φορές γεμάτη ένταση και πιέσεις. Πριν από πολύ καιρό ο Χριστιανός απόστολος Παύλος δήλωσε ότι τέτοιες συνθήκες θα επικρατούσαν στις «τελευταίες ημέρες». Όπως είπε ο ίδιος: «Οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, . . . χωρίς αγάπη για την αγαθότητα, προδότες, πεισματάρηδες, φουσκωμένοι από υπερηφάνεια».—2 Τιμόθεο 3:1-4.

Αναπόφευκτα, λοιπόν, όλοι μας αντιμετωπίζουμε εξωτερικές δυνάμεις οι οποίες δοκιμάζουν την ικανότητα που έχουμε να συγχωρούμε τους άλλους. Επιπλέον, αγωνιζόμαστε ενάντια σε εσωτερικές δυνάμεις. Ο Παύλος θρηνολόγησε: «Δεν κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δεν θέλω, αυτό πράττω. Αν, τώρα, αυτό που δεν θέλω, αυτό κάνω, εκείνος που το απεργάζεται δεν είμαι πια εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου». (Ρωμαίους 7:19, 20) Ως αποτέλεσμα, πολλοί από εμάς δεν είμαστε τόσο συγχωρητικοί όσο θα θέλαμε να είμαστε. Σε τελική ανάλυση, η κληρονομημένη ατέλεια και η αμαρτία ασκούν ισχυρή επιρροή πάνω σε όλους μας, και μερικές φορές μας στερούν τη συμπόνια για τους συνανθρώπους μας.

Όταν ενθαρρύνθηκε να συγχωρήσει κάποιο άλλο άτομο για ένα μικρό παράπτωμα, μια γυναίκα αποκρίθηκε: «Κανένας δεν αξίζει την προσπάθεια που απαιτείται για να συγχωρείς». Επιφανειακά, ένα τέτοιο σχόλιο μπορεί να φαίνεται ψυχρό, σκληρό, ακόμη και κυνικό. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε βαθύτερα, διακρίνουμε ότι αυτό αποκαλύπτει την απογοήτευση που νιώθουν πολλοί άνθρωποι καθώς αντιμετωπίζουν έναν κόσμο τον οποίο θεωρούν ιδιοτελή, άστοργο και εχθρικό. Κάποιος άντρας είπε: «Οι άνθρωποι σε εκμεταλλεύονται όταν τους συγχωρείς. Είναι σαν να σε ποδοπατούν».

Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, το γεγονός ότι η καλλιέργεια συγχωρητικής στάσης είναι δύσκολη σε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ωστόσο, η Αγία Γραφή μάς ενθαρρύνει να συγχωρούμε με καλοσύνη. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 2:7). Γιατί θα πρέπει να είμαστε συγχωρητικοί;

[Υποσημειώσεις]