Ανθρώπινα Παθήματα—Γιατί τα Επιτρέπει ο Θεός;

ΣΤΗΝ αρχή της ιστορίας του ανθρώπου, απλώς δεν υπήρχαν δάκρυα λύπης ή πόνου. Δεν υπήρχαν ανθρώπινα παθήματα. Είχε δοθεί ένα τέλειο ξεκίνημα στην ανθρωπότητα. «Είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού, ήσαν καλά λίαν».—Γένεσις 1:31.

Μερικοί όμως έχουν αντίρρηση: ‘Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας στον κήπο της Εδέμ είναι απλώς αλληγορία’. Δυστυχώς, πολλοί κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου το λένε αυτό. Εντούτοις, μια πολύ μεγάλη αυθεντία, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, επιβεβαίωσε ως ιστορικά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Εδέμ. (Ματθαίος 19:4-6) Επιπλέον, ο μόνος τρόπος για να καταλάβουμε γιατί έχει επιτρέψει ο Θεός τα ανθρώπινα παθήματα είναι να εξετάσουμε αυτά τα γεγονότα της αρχικής ιστορίας του ανθρώπου.

Στον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, δόθηκε η ικανοποιητική εργασία να φροντίζει τον κήπο της Εδέμ. Επίσης, ο Θεός έθεσε ενώπιόν του το στόχο της επέκτασης του εδεμικού σπιτιού του μέχρι του σημείου να γίνει αυτό ένας παγγήινος κήπος ευχαρίστησης. (Γένεσις 1:28· 2:15) Για να βοηθήσει τον Αδάμ να επιτελέσει αυτό το μεγάλο έργο, ο Θεός τού προμήθεψε μια γαμήλια σύντροφο, την Εύα, και τους είπε να είναι καρποφόροι και να πολλαπλασιαστούν και να υποτάξουν τη γη. Εντούτοις, χρειαζόταν και κάτι άλλο ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία του σκοπού του Θεού για τη γη και τον άνθρωπο. Εφόσον ήταν πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού, ο άνθρωπος κατείχε ελεύθερη βούληση· επομένως, ήταν απαραίτητο να μη συγκρουστεί ποτέ η βούληση του ανθρώπου με τη βούληση του Θεού. Αλλιώς θα υπήρχε αταξία στο σύμπαν, και ο σκοπός που είχε ο Θεός να γεμίσει τη γη με μια ειρηνική ανθρώπινη οικογένεια δεν θα εκπληρωνόταν.

Η υποταγή στη διακυβέρνηση του Θεού δεν ήταν αυτόματη. Επρόκειτο να αποτελεί στοργική έκφραση της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου. Για παράδειγμα, διαβάζουμε πως, όταν ο Ιησούς Χριστός αντιμετώπισε μια σοβαρή δοκιμή, προσευχήθηκε: «Πατέρα, αν θέλεις, απομάκρυνε αυτό το ποτήρι από εμένα. Ωστόσο, ας γίνει, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου».—Λουκάς 22:42.

Παρόμοια, εξαρτιόταν από τον Αδάμ και την Εύα να αποδείξουν το αν ήθελαν να υποτάσσονται στη διακυβέρνηση του Θεού. Για αυτόν το σκοπό, ο Ιεχωβά Θεός διευθέτησε να γίνει μια απλή δοκιμή. Ένα από τα δέντρα του κήπου αποκαλούνταν «το ξύλον της γνώσεως του καλού και του κακού». Αυτό αντιπροσώπευε το δικαίωμα που έχει ο Θεός να καθορίζει τους κανόνες της ορθής διαγωγής. Με σαφή γλώσσα, ο Θεός τούς απαγόρεψε να φάνε τον καρπό αυτού του συγκεκριμένου δέντρου. Αν ο Αδάμ και η Εύα παρήκουαν, αυτό θα έφερνε ως αποτέλεσμα το θάνατό τους.—Γένεσις 2:9, 16, 17.

Η Αρχή των Ανθρώπινων Παθημάτων

Μια ημέρα, ένας πνευματικός γιος του Θεού τόλμησε να αμφισβητήσει τον τρόπο διακυβέρνησης του Θεού. Χρησιμοποιώντας ένα φίδι ως φερέφωνο, ρώτησε την Εύα: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» (Γένεσις 3:1) Έτσι, ένας σπόρος αμφιβολίας φυτεύτηκε στο νου της Εύας όσον αφορά το αν ο τρόπος διακυβέρνησης του Θεού ήταν σωστός.a Η Εύα αποκρίθηκε δίνοντας την ορθή απάντηση, την οποία είχε μάθει από το σύζυγό της. Όμως, το πνευματικό πλάσμα είπε τότε πράγματα αντίθετα από εκείνα που είχε πει ο Θεός καθώς επίσης είπε ψέματα σχετικά με τις συνέπειες της ανυπακοής, με τα εξής λόγια: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν».—Γένεσις 3:4, 5.

Δυστυχώς, η Εύα απατήθηκε ώστε να πιστέψει ότι η ανυπακοή θα έφερνε ως αποτέλεσμα, όχι ανθρώπινα παθήματα, αλλά μια καλύτερη ζωή. Όσο πιο πολύ κοίταζε τον καρπό, τόσο πιο επιθυμητός φαινόταν αυτός, και έτσι άρχισε να τον τρώει. Αργότερα, έπεισε τον Αδάμ να τον φάει και εκείνος. Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο Αδάμ επέλεξε να διατηρήσει την εύνοια της συζύγου του αντί για την εύνοια του Θεού.—Γένεσις 3:6· 1 Τιμόθεο 2:13, 14.

Υποκινώντας αυτόν το στασιασμό, εκείνο το πνευματικό πλάσμα μετέτρεψε τον εαυτό του σε εναντιούμενο του Θεού. Έτσι κατέληξε να αποκαλείται Σατανάς, από την εβραϊκή λέξη που σημαίνει «εναντιούμενος». Επίσης, αυτός είπε ψέματα για τον Θεό, κάνοντας τον εαυτό του συκοφάντη. Γι’ αυτό, αποκαλείται επίσης Διάβολος, από μια λέξη της κοινής ελληνικής η οποία σημαίνει «συκοφάντης».—Αποκάλυψη 12:9.

Με αυτόν τον τρόπο, άρχισαν τα ανθρώπινα παθήματα. Τρία από τα πλάσματα του Θεού είχαν κάνει κακή χρήση του δώρου της ελεύθερης βούλησής τους, επιλέγοντας έναν ιδιοτελή τρόπο ζωής σε εναντίωση προς τον Δημιουργό τους. Το ερώτημα που εγέρθηκε τώρα ήταν: Πώς θα χειριζόταν ο Θεός αυτόν το στασιασμό με ένα δίκαιο τρόπο που θα καθησύχαζε την υπόλοιπη νοήμονα δημιουργία του, στην οποία περιλαμβάνονταν οι πιστοί άγγελοι στον ουρανό καθώς και οι μελλοντικοί απόγονοι του Αδάμ και της Εύας;

Η Σοφή Απάντηση του Θεού

Μερικοί μπορεί να ισχυριστούν ότι θα ήταν καλύτερα αν ο Θεός είχε καταστρέψει αμέσως τον Σατανά, τον Αδάμ και την Εύα. Όμως, αυτό δεν θα διευθετούσε τα ζητήματα που εγέρθηκαν με το στασιασμό. Ο Σατανάς είχε αμφισβητήσει τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάει ο Θεός, υπαινισσόμενος ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν καλύτερα αν ήταν ανεξάρτητοι από τη διακυβέρνηση του Θεού. Επίσης, η επιτυχία που σημείωσε στρέφοντας τους πρώτους δύο ανθρώπους εναντίον της διακυβέρνησης του Θεού ήγειρε και άλλα ζητήματα. Εφόσον ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, μήπως αυτό σήμαινε ότι υπήρχε κάτι εσφαλμένο στον τρόπο με τον οποίο είχε δημιουργήσει ο Θεός τον άνθρωπο; Θα μπορούσε ο Θεός να έχει πάνω στη γη κάποιον που θα παρέμενε πιστός σε αυτόν; Επίσης, τι θα γινόταν με τους αγγελικούς γιους του Ιεχωβά οι οποίοι παρέστησαν μάρτυρες του στασιασμού τού Σατανά; Θα υποστήριζαν εκείνοι ως δίκαιη την κυριαρχία Του; Προφανώς, χρειαζόταν αρκετός χρόνος για να διευθετηθούν αυτά τα ζητήματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να υπάρχει μέχρι τις ημέρες μας.

Όσο για τον Αδάμ και την Εύα, την ημέρα της ανυπακοής τους, ο Θεός τούς καταδίκασε σε θάνατο. Έτσι άρχισε η διαδικασία του θανάτου. Οι απόγονοί τους, οι οποίοι συνελήφθησαν αφότου ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, κληρονόμησαν την αμαρτία και το θάνατο από τους ατελείς γονείς τους.—Ρωμαίους 5:14.

Ο Σατανάς ξεκίνησε έχοντας τους πρώτους δύο ανθρώπους με το μέρος του σε αυτό το ζήτημα. Ο ίδιος χρησιμοποίησε το χρόνο που του παραχωρήθηκε προκειμένου να προσπαθήσει να κρατήσει υπό τον έλεγχό του όλους τους απογόνους του Αδάμ. Επίσης κατάφερε να παραπλανήσει έναν αριθμό αγγέλων ώστε να συμμετάσχουν στο στασιασμό του. Ωστόσο, η πλειονότητα των αγγελικών γιων του Θεού έχει όσια υποστηρίξει ως δίκαιη τη διακυβέρνηση του Ιεχωβά.—Γένεσις 6:1, 2· Ιούδα 6· Αποκάλυψη 12:3, 9.

Το ζήτημα που είχε εγερθεί ήταν η σύγκρουση μεταξύ της διακυβέρνησης του Θεού και της διακυβέρνησης του Σατανά, ένα ζήτημα που παρέμενε φλέγον στις ημέρες του Ιώβ. Εκείνος ο πιστός άνθρωπος απέδειξε με τη διαγωγή του ότι προτιμούσε τη δίκαιη διακυβέρνηση του Θεού από τη σατανική ανεξαρτησία, πράγμα που είχαν ήδη αποδείξει διάφοροι θεοφοβούμενοι άνθρωποι όπως ο Άβελ, ο Ενώχ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και ο Ιωσήφ. Ο Ιώβ έγινε το αντικείμενο μιας συνομιλίας που έλαβε χώρα στον ουρανό ενώπιον των πιστών αγγέλων του Θεού. Υποστηρίζοντας τη δίκαιη διακυβέρνησή Του, ο Θεός είπε στον Σατανά: «Έβαλες τον νουν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού;»—Ιώβ 1:6-8.

Αρνούμενος να παραδεχτεί την ήττα του, ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Θεό μόνο για ιδιοτελείς λόγους, εφόσον ο Θεός είχε ευλογήσει πλούσια τον Ιώβ με υλική ευημερία. Έτσι, ο Σατανάς εκτόξευσε την κατηγορία: «Τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». (Ιώβ 1:11) Ο Σατανάς μάλιστα προχώρησε περισσότερο, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ακεραιότητα όλων των πλασμάτων του Θεού. «Πάντα όσα έχει ο άνθρωπος θέλει δώσει υπέρ της ζωής αυτού», ήταν η κατηγορία που εκτόξευσε. (Ιώβ 2:4) Αυτή η συκοφαντική επίθεση περιλάμβανε, όχι μόνο τον Ιώβ, αλλά και όλους τους πιστούς λάτρεις του Θεού στον ουρανό και στη γη. Ο Σατανάς υπαινίχτηκε ότι αυτοί θα εγκατέλειπαν τη σχέση τους με τον Ιεχωβά αν κινδύνευε η ζωή τους.

Ο Ιεχωβά Θεός είχε πλήρη εμπιστοσύνη στην ακεραιότητα του Ιώβ. Το απέδειξε αυτό με το να επιτρέψει στον Σατανά να επιφέρει ανθρώπινα παθήματα στον Ιώβ. Με την πιστότητά του, ο Ιώβ, όχι μόνο απάλλαξε από τις κατηγορίες το δικό του όνομα, αλλά, το σημαντικότερο, υποστήριξε ως δίκαιη την κυριαρχία του Ιεχωβά. Ο Διάβολος αποδείχτηκε ψεύτης.—Ιώβ 2:10· 42:7.

Εντούτοις, το καλύτερο παράδειγμα πιστότητας κάτω από δοκιμή ήταν ο Ιησούς Χριστός. Ο Θεός είχε μεταφέρει τη ζωή αυτού του αγγελικού Γιου από τον ουρανό στην κοιλιά μιας παρθένας. Επομένως, ο Ιησούς δεν κληρονόμησε αμαρτία και ατέλεια. Αντίθετα, μεγάλωσε και έγινε τέλειος άνθρωπος, το ακριβές αντίστοιχο του πρώτου ανθρώπου προτού εκείνος χάσει την τελειότητά του. Ο Σατανάς έκανε τον Ιησού ειδικό στόχο του, επιφέροντας σε αυτόν πολλούς πειρασμούς και δοκιμασίες, με αποκορύφωμα έναν ταπεινωτικό θάνατο. Αλλά ο Σατανάς απέτυχε να διαρρήξει την ακεραιότητα του Ιησού. Με πλήρη τρόπο, ο Ιησούς υποστήριξε ως δίκαιη τη διακυβέρνηση του Πατέρα του. Επίσης, απέδειξε ότι ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ δεν είχε καμιά δικαιολογία για τη συμμετοχή του στο στασιασμό του Σατανά. Ο Αδάμ θα μπορούσε να είχε αποδειχτεί πιστός κάτω από την πολύ μικρότερη δοκιμή του.

Τι Άλλο Έχει Αποδειχτεί;

Έχουν περάσει περίπου 6.000 χρόνια ανθρώπινων παθημάτων από το στασιασμό του Αδάμ και της Εύας. Σε αυτό το διάστημα ο Θεός έχει επιτρέψει στην ανθρωπότητα να πειραματιστεί με πολλές και διάφορες μορφές κυβέρνησης. Το φρικτό υπόμνημα των ανθρώπινων παθημάτων αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να κυβερνάει τον εαυτό του. Στην πραγματικότητα, η αναρχία επικρατεί τώρα σε πολλές περιοχές της γης. Η ανεξαρτησία από τον Θεό, όπως την προωθεί ο Σατανάς, είναι καταστροφική.

Ο Ιεχωβά δεν χρειάστηκε να αποδείξει κάτι στον εαυτό του. Αυτός γνωρίζει ότι ο δικός του τρόπος διακυβέρνησης είναι δίκαιος και ότι αποσκοπεί στα καλύτερα συμφέροντα των πλασμάτων του. Ωστόσο, προκειμένου να απαντήσει ικανοποιητικά σε όλα τα ερωτήματα που εγέρθηκαν με το στασιασμό του Σατανά, ο ίδιος έχει δώσει στα νοήμονα πλάσματά του την ευκαιρία να δείξουν την προτίμησή τους για τη δίκαιη διακυβέρνησή του.

Οι ανταμοιβές που προέρχονται από την εκδήλωση αγάπης για τον Θεό και πίστης σε αυτόν υπερέχουν κατά πολύ από την προσωρινή περίοδο των παθημάτων που αντιμετωπίζουμε στα χέρια του Διαβόλου. Η περίπτωση του Ιώβ το καταδεικνύει αυτό. Ο Ιεχωβά Θεός θεράπευσε τον Ιώβ από την ασθένεια την οποία είχε επιφέρει σε αυτόν ο Διάβολος. Επιπλέον, ο Θεός «ευλόγησεν . . . τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα». Τελικά, αφού η ζωή του παρατάθηκε κατά 140 χρόνια, «ετελεύτησεν ο Ιώβ, γέρων και πλήρης ημερών».—Ιώβ 42:10-17.

Ο Χριστιανός συγγραφέας της Αγίας Γραφής Ιάκωβος στρέφει την προσοχή σε αυτό, λέγοντας: ‘Έχετε ακούσει για την υπομονή του Ιώβ και έχετε δει την έκβαση που έφερε ο Ιεχωβά, ότι ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και συμπονετικός’.—Ιακώβου 5:11, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

Ο χρόνος έχει πια τελειώσει για τον Σατανά και τον κόσμο του. Σύντομα, ο Θεός θα αντιστρέψει όλα τα παθήματα που έχει επιφέρει στην ανθρωπότητα ο στασιασμός του Σατανά. Ακόμη και οι νεκροί θα εγερθούν. (Ιωάννης 11:25) Τότε, οι πιστοί άνθρωποι σαν τον Ιώβ θα έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν αιώνια ζωή σε μια παραδεισένια γη. Αυτές οι μελλοντικές ευλογίες που θα παράσχει ο Θεός άφθονα στους υπηρέτες του θα τον δικαιώσουν για πάντα ως δίκαιο Κυρίαρχο ο οποίος είναι πράγματι ‘πολύ τρυφερός σε στοργή και συμπονετικός’.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 8]

ΟΙ ΒΑΝΑΥΣΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ θεοί απεικονίζονταν συχνά ως αιμοδιψείς και λάγνοι. Για να τους εξευμενίσουν, ορισμένοι γονείς έφτασαν μέχρι το σημείο να κάψουν ζωντανά τα παιδιά τους στη φωτιά. (Δευτερονόμιον 12:31) Στο άλλο άκρο, διάφοροι ειδωλολάτρες φιλόσοφοι δίδασκαν ότι ο Θεός δεν είχε αισθήματα, όπως είναι ο θυμός ή η ευσπλαχνία.

Οι απόψεις αυτών των φιλοσόφων, που ήταν εμπνευσμένες από δαίμονες, επηρέασαν τον καθ’ ομολογία λαό του Θεού, τους Ιουδαίους. Ο Ιουδαίος φιλόσοφος Φίλων, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Ιησού, ισχυριζόταν ότι ο Θεός «δεν υπόκειται σε κανένα απολύτως συναίσθημα».

Ακόμη και η αυστηρή Ιουδαϊκή αίρεση των Φαρισαίων δεν διέφυγε από την επιρροή της ελληνικής φιλοσοφίας. Αυτοί υιοθέτησαν τις διδασκαλίες του Πλάτωνα σύμφωνα με τις οποίες ο άνθρωπος αποτελείται από μια αθάνατη ψυχή που είναι παγιδευμένη σε ένα ανθρώπινο σώμα. Επιπλέον, σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό του πρώτου αιώνα Ιώσηπο, οι Φαρισαίοι πίστευαν ότι οι ψυχές των πονηρών «υφίστανται αιώνια τιμωρία». Όμως, η Αγία Γραφή δεν παρέχει καμιά βάση για μια τέτοια άποψη.—Γένεσις 2:7· 3:19· Εκκλησιαστής 9:5· Ιεζεκιήλ 18:4.

Τι θα λεχτεί για τους ακολούθους του Ιησού; Επέτρεψαν εκείνοι στον εαυτό τους να επηρεαστεί από την ειδωλολατρική φιλοσοφία; Αναγνωρίζοντας αυτόν τον κίνδυνο, ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους συγχριστιανούς του: «Να προσέχετε: Ίσως υπάρξει κάποιος που θα σας αρπάξει ως λεία του μέσω της φιλοσοφίας και της κενής απάτης σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχειώδη πράγματα του κόσμου και όχι σύμφωνα με τον Χριστό».—Κολοσσαείς 2:8· βλέπε επίσης 1 Τιμόθεο 6:20.

Δυστυχώς, αρκετοί καθ’ ομολογία Χριστιανοί επίσκοποι του δεύτερου και του τρίτου αιώνα αγνόησαν εκείνη την προειδοποίηση και δίδαξαν ότι ο Θεός δεν έχει αισθήματα. Η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας (The Encyclopedia of Religion) δηλώνει: «Σε γενικές γραμμές, οι ιδιότητες του Θεού κατανοούνταν κυρίως με τον τρόπο που υποστήριζε η Ιουδαϊκή και φιλοσοφική διανόηση εκείνης της εποχής . . . Η άποψη ότι ο Θεός ο Πατέρας θα μπορούσε να έχει αισθήματα όπως η ευσπλαχνία . . . γενικά θεωρούνταν απαράδεκτη τουλάχιστον μέχρι τα τελευταία χρόνια του εικοστού αιώνα».

Έτσι, ο Χριστιανικός κόσμος υιοθέτησε την ψεύτικη διδασκαλία σχετικά με ένα βάναυσο θεό ο οποίος τιμωρεί τους αμαρτωλούς κάνοντάς τους να υποφέρουν συνειδητό βασανισμό για πάντα. Από την άλλη μεριά, ο Ιεχωβά Θεός δηλώνει σαφώς στο Λόγο του, την Αγία Γραφή, ότι «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», και όχι αιώνιος συνειδητός βασανισμός.—Ρωμαίους 6:23.

[Ευχαριστία για την προσφορά των εικόνων]

Πάνω: Μουσείο Ακρόπολης, Ελλάδα

Courtesy of The British Museum

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ο σκοπός που έχει ο Θεός να μεταμορφώσει τη γη σε εδεμικό παράδεισο πρέπει να εκπληρωθεί!