Πού Είναι οι Νεκροί;

«Η ΓΗ είναι μια αγορά· ο ουρανός είναι το σπίτι μας», λένε οι Γιορούμπα της Δυτικής Αφρικής. Αυτή η αντίληψη αντανακλάται σε πολλές θρησκείες. Μεταδίδει την ιδέα ότι η γη είναι σαν μια αγορά την οποία επισκεπτόμαστε για σύντομο χρονικό διάστημα και μετά αναχωρούμε. Σύμφωνα με αυτή την πεποίθηση, όταν πεθαίνουμε πηγαίνουμε στον ουρανό, στην αληθινή μας κατοικία.

Η Αγία Γραφή πράγματι διδάσκει ότι μερικοί πηγαίνουν στον ουρανό. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους πιστούς αποστόλους του: «Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλές κατοικίες. . . . Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. Επίσης, αν πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι ξανά και θα σας πάρω κοντά μου, ώστε εκεί που είμαι εγώ να είστε και εσείς».—Ιωάννης 14:2, 3.

Τα λόγια του Ιησού δεν σημαίνουν ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό, ούτε ότι ο ουρανός είναι το σπίτι της ανθρωπότητας. Μερικοί παίρνονται στον ουρανό σε σχέση με τη διακυβέρνηση της γης. Ο Ιεχωβά Θεός γνώριζε ότι οι ανθρώπινες κυβερνήσεις δεν θα κατάφερναν ποτέ να διευθύνουν τις υποθέσεις της γης με επιτυχία. Γι’ αυτό, διευθέτησε να υπάρξει μια ουράνια κυβέρνηση, δηλαδή Βασιλεία, η οποία θα αναλάβει τελικά τον έλεγχο της γης και θα τη μεταμορφώσει σε παράδεισο, σύμφωνα με τον αρχικό σκοπό του. (Ματθαίος 6:9, 10) Ο Ιησούς θα ήταν ο Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού. (Δανιήλ 7:13, 14) Άλλα άτομα θα επιλέγονταν από το ανθρώπινο γένος για να συγκυβερνήσουν με αυτόν. Η Αγία Γραφή προείπε ότι εκείνοι που παίρνονται στον ουρανό θα είναι «βασιλεία και ιερείς στον Θεό μας» και ότι αυτοί θα «κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες».—Αποκάλυψη 5:10.

Ποιοι Πηγαίνουν στον Ουρανό;

Έχοντας υπόψη τη μεγάλη ευθύνη που θα είχαν αυτοί οι ουράνιοι κυβερνήτες, δεν είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι θα έπρεπε να ανταποκριθούν σε αυστηρές απαιτήσεις. Εκείνοι που πηγαίνουν στον ουρανό πρέπει να έχουν ακριβή γνώση για τον Ιεχωβά και πρέπει να υπακούν σε αυτόν. (Ιωάννης 17:3· Ρωμαίους 6:17, 18) Απαιτείται να ασκούν πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. (Ιωάννης 3:16) Ωστόσο, περιλαμβάνονται περισσότερα. Πρέπει να τους καλέσει και να τους εκλέξει ο Θεός μέσω του Γιου του. (2 Τιμόθεο 1:9, 10· 1 Πέτρου 2:9) Επιπρόσθετα, αυτοί πρέπει να είναι βαφτισμένοι Χριστιανοί οι οποίοι έχουν «αναγεννηθεί», δηλαδή έχουν γεννηθεί από το άγιο πνεύμα του Θεού. (Ιωάννης 1:12, 13· 3:3-6) Επίσης, χρειάζεται να τηρήσουν ακεραιότητα στον Θεό μέχρι θανάτου.—2 Τιμόθεο 2:11-13· Αποκάλυψη 2:10.

Αμέτρητα εκατομμύρια άνθρωποι που έζησαν και πέθαναν δεν ανταποκρίθηκαν σε αυτές τις απαιτήσεις. Σε πολλούς δεν δόθηκε και μεγάλη ευκαιρία να μάθουν για τον αληθινό Θεό. Άλλοι δεν έχουν διαβάσει ποτέ την Αγία Γραφή, και γνωρίζουν λίγα ή τίποτα για τον Ιησού Χριστό. Ακόμη και μεταξύ των αληθινών Χριστιανών που υπάρχουν στη γη σήμερα, λίγοι έχουν εκλεγεί από τον Θεό για ουράνια ζωή.

Επομένως, ο αριθμός εκείνων που πηγαίνουν στον ουρανό θα είναι σχετικά μικρός. Ο Ιησούς αναφέρθηκε σε αυτά τα άτομα ως «μικρό ποίμνιο». (Λουκάς 12:32) Αργότερα, αποκαλύφτηκε στον απόστολο Ιωάννη ότι εκείνοι που ‘αγοράστηκαν από τη γη’ για να συγκυβερνήσουν με τον Χριστό στον ουρανό θα αριθμούσαν μόνο 144.000. (Αποκάλυψη 14:1, 3· 20:6) Σε σύγκριση με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που έζησαν στη γη, αυτός είναι πράγματι μικρός αριθμός.

Εκείνοι που Δεν Πηγαίνουν στον Ουρανό

Τι συμβαίνει σε εκείνους που δεν πηγαίνουν στον ουρανό; Μήπως υποφέρουν σε κάποιον τόπο αιώνιων βασάνων, όπως διδάσκουν ορισμένες θρησκείες; Και βέβαια όχι, διότι ο Ιεχωβά είναι Θεός αγάπης. Οι στοργικοί γονείς δεν πετάνε τα παιδιά τους στη φωτιά, και ο Ιεχωβά δεν βασανίζει τους ανθρώπους με τέτοιον τρόπο.—1 Ιωάννη 4:8.

Η προοπτική που έχει η συντριπτική πλειονότητα εκείνων που έχουν πεθάνει είναι η ανάσταση σε έναν επίγειο παράδεισο. Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιεχωβά έπλασε τη γη «δια να κατοικήται». (Ησαΐας 45:18) Ο ψαλμωδός δήλωσε: «Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Ιεχωβά, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων». (Ψαλμός 115:16) Η γη, και όχι ο ουρανός, θα είναι η μόνιμη κατοικία των ανθρώπων.

Ο Ιησούς προείπε: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή τού [Ιησού, του ‘Γιου του Ανθρώπου’] και θα βγουν». (Ιωάννης 5:27-29) Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος επιβεβαίωσε: «Έχω ελπίδα προς τον Θεό . . . ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση και δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Ενώ βρισκόταν πάνω στο ξύλο του βασανισμού, ο Ιησούς υποσχέθηκε σε κάποιο μετανοημένο κακοποιό ότι θα λάβαινε ζωή μέσω ανάστασης σε έναν επίγειο παράδεισο.—Λουκάς 23:43.

Ποια είναι, όμως, η παρούσα κατάσταση των νεκρών οι οποίοι θα αναστηθούν σε ζωή πάνω στη γη; Ένα περιστατικό από τη διακονία του Ιησού μάς βοηθάει να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα. Ο φίλος του ο Λάζαρος είχε πεθάνει. Πριν πάει ο Ιησούς να τον αναστήσει, ο ίδιος είπε στους μαθητές Του: «Ο Λάζαρος, ο φίλος μας, έχει κοιμηθεί, αλλά ταξιδεύω προς τα εκεί για να τον ξυπνήσω από τον ύπνο». (Ιωάννης 11:11) Έτσι, ο Ιησούς παρέβαλε το θάνατο με τον ύπνο, ένα βαθύ ύπνο χωρίς όνειρα.

Ο Ύπνος του Θανάτου

Άλλα εδάφια εναρμονίζονται με αυτή τη σκέψη τού ύπνου του θανάτου. Αυτά δεν διδάσκουν ότι οι άνθρωποι έχουν μια αθάνατη ψυχή η οποία πηγαίνει στο πνευματικό βασίλειο όταν εκείνοι πεθαίνουν. Αντίθετα, η Αγία Γραφή λέει: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν . . . Η αγάπη αυτών και το μίσος αυτών και ο φθόνος αυτών ήδη εχάθη . . . Δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη [στον τάφο] όπου υπάγεις». (Εκκλησιαστής 9:5, 6, 10) Επιπλέον, ο ψαλμωδός δήλωσε ότι ο άνθρωπος «επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται».—Ψαλμός 146:4.

Αυτά τα εδάφια καθιστούν σαφές το ότι εκείνοι που κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου δεν μπορούν ούτε να μας δουν ούτε να μας ακούσουν. Είναι ανίκανοι να φέρουν είτε ευλογία είτε συμφορά. Δεν βρίσκονται στον ουρανό, ούτε κατοικούν σε μια κοινότητα προγόνων. Είναι χωρίς ζωή, ανύπαρκτοι.

Στον κατάλληλο καιρό του Θεού, εκείνοι που τώρα κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου και οι οποίοι βρίσκονται στη μνήμη Του θα αφυπνιστούν σε ζωή σε μια παραδεισένια γη. Αυτή θα είναι μια γη καθαρισμένη από τη μόλυνση, τις στενοχώριες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τώρα η ανθρωπότητα. Τι χαρωπός καιρός θα είναι αυτός! Σε εκείνον τον Παράδεισο αυτοί θα έχουν την προοπτική να ζουν για πάντα, διότι το εδάφιο Ψαλμός 37:29 μας διαβεβαιώνει: «Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα».

[Πλαίσιο στη σελίδα 6, 7]

ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

«Όταν ήμουν παιδί, βοηθούσα τον πατέρα μου στις τακτικές θυσίες που πρόσφερε στο νεκρό πατέρα του. Σε μια περίπτωση, όταν ο πατέρας μου ανέρρωσε από κάποια φοβερή αρρώστια, ο μάντης τού είπε ότι, από εκτίμηση για την ανάρρωσή του, θα έπρεπε να προσφέρει ένα κατσίκι, γλυκοπατάτες, καρπούς κόλας και οινοπνευματώδη ποτά ως θυσία προς τον πατέρα του. Επίσης, αυτός συμβούλεψε τον πατέρα μου να κάνει έκκληση στους νεκρούς προγόνους του ώστε να αποτρέψουν περαιτέρω ασθένειες και συμφορές.

»Η μητέρα μου αγόρασε ό,τι χρειαζόταν για τη θυσία, η οποία επρόκειτο να γίνει στον τάφο του παππού μου. Ο τάφος ήταν ακριβώς δίπλα στο σπίτι μας, σε αρμονία με το τοπικό έθιμο.

»Προσκαλέσαμε φίλους, συγγενείς και γείτονες για να παρακολουθήσουν τη θυσία. Ο πατέρας μου, κομψά ντυμένος ανάλογα με την περίσταση, καθόταν σε μια καρέκλα απέναντι από το ιερό, όπου ήταν τοποθετημένα με τη σειρά αρκετά κρανία από κατσίκια που είχαν χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες θυσίες. Δική μου δουλειά ήταν να σερβίρω το κρασί από το μπουκάλι σε μια μικρή κούπα, την οποία έδινα στον πατέρα μου. Με τη σειρά του, εκείνος έχυνε το κρασί στο έδαφος ως σπονδή. Ο πατέρας μου επικαλέστηκε το όνομα του πατέρα του τρεις φορές και προσευχήθηκε σε αυτόν για απελευθέρωση από μελλοντικές συμφορές.

»Προσφέραμε τους καρπούς κόλας, σφάξαμε ένα κριάρι, το βράσαμε και έφαγαν από αυτό όλοι οι παρόντες. Εγώ συμμετείχα στο φαγητό και στο χορό καθώς ακούγονταν τα τραγούδια και τα τύμπανα. Ο πατέρας μου χόρεψε με καταπληκτικό και έντονο τρόπο, παρά την ηλικία του. Κατά διαστήματα προσευχόταν στους προγόνους του να ευλογήσουν όλους τους παρόντες, ενώ όλοι εμείς απαντούσαμε Ίσε, δηλαδή ‘Έτσι ας γίνει’. Παρατηρούσα τον πατέρα μου με έντονο ενδιαφέρον και θαυμασμό και λαχταρούσα να έρθει η μέρα που θα ήμουν αρκετά μεγάλος για να κάνω θυσίες σε νεκρούς προγόνους.

»Παρά τις πολλές θυσίες που προσφέραμε, η ειρήνη εξακολουθούσε να λείπει από την οικογένεια. Μολονότι ζούσαν τρεις γιοι της μητέρας μου, καμιά από τις τρεις κόρες που γέννησε δεν έζησε για πολύ· όλες πέθαναν ενώ ήταν παιδιά. Όταν η μητέρα μου ξανάμεινε έγκυος, ο πατέρας μου έκανε περίπλοκες θυσίες για να γεννηθεί με ασφάλεια το παιδί.

»Η μητέρα γέννησε άλλο ένα κορίτσι. Δύο χρόνια αργότερα το παιδί αρρώστησε και πέθανε. Ο πατέρας μου συμβουλεύτηκε το μάντη, ο οποίος είπε ότι ένας εχθρός ήταν υπεύθυνος για το θάνατο. Ο μάντης είπε ότι για να μπορέσει να αντεπιτεθεί η ‘ψυχή’ του παιδιού χρειαζόταν να γίνει θυσία με ένα κομμάτι ξύλου που έκαιγε, ένα μπουκάλι ποτό και ένα μικρό σκυλί. Το ξύλο που έκαιγε έπρεπε να τοποθετηθεί πάνω στον τάφο, το ποτό να ραντιστεί πάνω από τον τάφο, και το μικρό σκυλί να ταφεί ζωντανό κοντά στον τάφο. Αυτά υποτίθεται ότι θα αφύπνιζαν την ψυχή του νεκρού κοριτσιού ώστε να εκδικηθεί το θάνατό του.

»Εγώ κουβάλησα το μπουκάλι με το ποτό και το ξύλο που έκαιγε στον τάφο, και ο πατέρας μου κουβάλησε το μικρό σκυλί, το οποίο και έθαψε σύμφωνα με τις οδηγίες του μάντη. Όλοι εμείς πιστεύαμε ότι εντός εφτά ημερών η ψυχή του νεκρού κοριτσιού θα κατέστρεφε το άτομο που προξένησε τον πρόωρο θάνατό του. Πέρασαν δύο μήνες, και δεν αναφέρθηκε κανένας θάνατος στη γειτονιά. Άρχισα να απογοητεύομαι.

»Ήμουν 18 χρονών τότε. Λίγο αργότερα συνάντησα κάποιους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι μου έδειξαν από τις Γραφές ότι οι νεκροί δεν μπορούν να κάνουν ούτε καλό ούτε κακό στους ζωντανούς. Καθώς η γνώση του Λόγου του Θεού ρίζωνε στην καρδιά μου, είπα στον πατέρα μου ότι δεν μπορούσα πια να τον συνοδεύω στις θυσίες που έκανε για τους νεκρούς. Στην αρχή θύμωσε μαζί μου επειδή τον εγκατέλειψα, όπως το έθεσε. Αλλά όταν κατάλαβε ότι δεν ήμουν διατεθειμένος να αποκηρύξω τη νεοαποκτηθείσα πίστη μου, δεν εναντιωνόταν στη λατρεία που απέδιδα στον Ιεχωβά.

»Στις 18 Απριλίου 1948 συμβόλισα την αφιέρωσή μου με το βάφτισμα. Από τότε και ύστερα, συνεχίζω να υπηρετώ τον Ιεχωβά με πολλή χαρά και ικανοποίηση, βοηθώντας και άλλους να απελευθερωθούν από τη λατρεία των νεκρών προγόνων, οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να μας βοηθήσουν ούτε να μας βλάψουν».—Του συνεργάτη μας Τζ. Μπ. Ομιέγκμπε, Μπενίν Σίτι, Νιγηρία.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Θα υπάρξει μεγάλη χαρά όταν αναστηθούν οι νεκροί σε μια παραδεισένια γη