Ερωτήσεις από Αναγνώστες
Το εδάφιο 1 Ιωάννη 4:18 μας λέει: «Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει έξω το φόβο». Αλλά, ο Πέτρος έγραψε: «Να αγαπάτε ολόκληρη την αδελφότητα, να φοβάστε τον Θεό». (1 Πέτρου 2:17) Πώς μπορούμε να εναρμονίσουμε αυτά τα δυο εδάφια μεταξύ τους;
Τόσο ο Πέτρος όσο και ο Ιωάννης ήταν απόστολοι που είχαν διδαχτεί απευθείας από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Συνεπώς, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι όσα έγραψαν όντως εναρμονίζονται μεταξύ τους. Όσον αφορά τα εδάφια που παρατίθενται πιο πάνω, το κλειδί είναι ότι οι δυο απόστολοι μιλούσαν για διαφορετικά είδη φόβου.
Ας εξετάσουμε πρώτα τις συμβουλές του Πέτρου. Όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα, ο Πέτρος έδινε στους συγχριστιανούς του θεόπνευστες συμβουλές σχετικά με τη στάση τους απέναντι σε εκείνους που βρίσκονταν στην εξουσία. Με άλλα λόγια, έκανε σχόλια γύρω από την κατάλληλη άποψη για την υποταγή σε ορισμένους τομείς. Έτσι, συμβούλεψε τους Χριστιανούς να υποτάσσονται σε ανθρώπους που κατείχαν θέσεις εξουσίας στις ανθρώπινες κυβερνήσεις, όπως ήταν οι βασιλιάδες ή οι κυβερνήτες. (1 Πέτρου 2:13, 14) Στη συνέχεια, ο Πέτρος έγραψε: «Να τιμάτε ανθρώπους κάθε είδους, να αγαπάτε ολόκληρη την αδελφότητα, να φοβάστε τον Θεό, να αποδίδετε τιμή στο βασιλιά».—1 Πέτρου 2:17.
Με βάση τα συμφραζόμενα, είναι σαφές πως, όταν ο Πέτρος είπε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να ‘φοβούνται τον Θεό’, εννοούσε ότι πρέπει να έχουμε βαθύ, ευλαβικό σεβασμό για τον Θεό, να φοβόμαστε μήπως δυσαρεστήσουμε την υπέρτατη εξουσία.—Παράβαλε Εβραίους 11:7.
Τι μπορεί να λεχθεί σχετικά με το σχόλιο του αποστόλου Ιωάννη; Πρωτύτερα στο 4ο κεφάλαιο της επιστολής 1 Ιωάννη, ο απόστολος ασχολήθηκε με την ανάγκη που υπάρχει να δοκιμάζονται οι «εμπνευσμένες εκφράσεις», όπως εκείνες που προέρχονται από τους ψευδοπροφήτες. Αυτές οι εκφράσεις ασφαλώς δεν προέρχονται από τον Ιεχωβά Θεό· πηγάζουν από τον ασεβή κόσμο ή αντανακλούν αυτόν τον κόσμο.
Αντίθετα, οι χρισμένοι Χριστιανοί ‘προέρχονται από τον Θεό’. (1 Ιωάννη 4:1-6) Εφόσον συμβαίνει αυτό, ο Ιωάννης παρότρυνε: «Αγαπητοί, ας συνεχίσουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, επειδή η αγάπη είναι από τον Θεό». Ο Θεός πήρε την πρωτοβουλία όσον αφορά την εκδήλωση αγάπης—«απέστειλε τον Γιο του ως εξιλεωτική θυσία για τις αμαρτίες μας». (1 Ιωάννη 4:7-10) Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε εμείς;
Σαφώς, πρέπει να παραμείνουμε σε ενότητα με τον στοργικό Θεό μας. Δεν πρέπει να τον τρέμουμε ούτε να τρομοκρατούμαστε με την προοπτική να τον πλησιάσουμε με προσευχή. Νωρίτερα ο Ιωάννης συμβούλεψε: «Αν η καρδιά μας δεν μας καταδικάζει, έχουμε παρρησία προς τον Θεό· και οτιδήποτε ζητάμε το λαβαίνουμε από αυτόν, επειδή τηρούμε τις εντολές του». (1 Ιωάννη 3:21, 22) Ναι, η καλή συνείδηση μας δίνει την ελευθερία να πλησιάζουμε τον Θεό χωρίς φόβο που παραλύει ή αναχαιτίζει. Από αγάπη, νιώθουμε ελεύθεροι να απευθυνόμαστε στον Ιεχωβά, ή να τον πλησιάζουμε, με προσευχή. Από αυτή την άποψη, «δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη».
Ας συνδυάσουμε λοιπόν τις δυο σκέψεις. Ο Χριστιανός πρέπει πάντοτε να έχει ευλαβικό φόβο για τον Ιεχωβά, φόβο που πηγάζει από βαθύ σεβασμό για τη θέση, τη δύναμη και τη δικαιοσύνη Του. Αλλά, επίσης, αγαπάμε τον Θεό ως Πατέρα μας και έχουμε οικειότητα με αυτόν και παρρησία για να τον πλησιάζουμε. Αντί να αφήνουμε τον τρόμο για αυτόν να μας αναχαιτίζει, εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορούμε να τον πλησιάζουμε, όπως ένα παιδί νιώθει ελεύθερο να πλησιάζει ένα στοργικό γονέα.—Ιακώβου 4:8.