Ερωτήσεις από Αναγνώστες
Τι εννοούσε ο μαθητής Ιάκωβος όταν είπε: «Μη γίνεστε πολλοί δάσκαλοι, αδελφοί μου, γιατί γνωρίζουμε ότι θα λάβουμε βαρύτερη κρίση»;—Ιακώβου 3:1.
Ασφαλώς ο Ιάκωβος δεν αποθάρρυνε τους Χριστιανούς από το να διδάσκουν την αλήθεια σε άλλους. Στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του την εντολή να κάνουν «μαθητές από όλα τα έθνη, . . . διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». Επομένως, όλοι οι Χριστιανοί θα πρέπει να είναι δάσκαλοι. Ο απόστολος Παύλος έδωσε συμβουλή στους Εβραίους Χριστιανούς επειδή δεν ήταν ακόμη δάσκαλοι. Αυτός έγραψε: «Αν και στην πραγματικότητα έπρεπε να είστε δάσκαλοι από άποψη χρόνου, εσείς χρειάζεστε πάλι να σας διδάσκει κάποιος από την αρχή τα στοιχειώδη πράγματα των ιερών αναγγελιών του Θεού».—Εβραίους 5:12.
Για ποιο πράγμα, λοιπόν, μιλούσε ο Ιάκωβος; Αναφερόταν σε εκείνους που είχαν ειδικά προνόμια διδασκαλίας μέσα στην εκκλησία. Στο εδάφιο Εφεσίους 4:11 διαβάζουμε: «[Ο Ιησούς Χριστός, η Κεφαλή της εκκλησίας] έδωσε μερικούς ως αποστόλους, μερικούς ως προφήτες, μερικούς ως ευαγγελιστές, μερικούς ως ποιμένες και δασκάλους». Υπήρχαν ειδικές θέσεις διδασκαλίας στις εκκλησίες του πρώτου αιώνα, όπως υπάρχουν και σήμερα. Για παράδειγμα, το Κυβερνών Σώμα εκπροσωπεί ‘τον πιστό και φρόνιμο δούλο’ και έχει την ειδική ευθύνη να επιβλέπει τη διδασκαλία της παγκόσμιας εκκλησίας. (Ματθαίος 24:45) Οι περιοδεύοντες επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι των εκκλησιών έχουν και αυτοί ειδικές ευθύνες διδασκαλίας.
Μήπως έλεγε ο Ιάκωβος στους Χριστιανούς άντρες που είχαν τα κατάλληλα προσόντα ότι δεν θα έπρεπε να δεχτούν το ρόλο του δασκάλου φοβούμενοι τη βαρύτερη κρίση του Θεού; Ασφαλώς όχι. Η θέση του πρεσβυτέρου είναι ένα μεγάλο προνόμιο, όπως δείχνει το εδάφιο 1 Τιμόθεο 3:1, το οποίο λέει: «Αν κάποιος επιδιώκει θέση επισκόπου, επιθυμεί καλό έργο». Μια από τις προϋποθέσεις για να διοριστεί κάποιος πρεσβύτερος εκκλησίας είναι να έχει τα «προσόντα να διδάσκει». (1 Τιμόθεο 3:2) Ο Ιάκωβος δεν ερχόταν σε αντίφαση με τα θεόπνευστα λόγια του Παύλου.
Ωστόσο, φαίνεται ότι τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. μερικοί αυτοαποκαλούνταν δάσκαλοι, μολονότι δεν είχαν τα προσόντα ούτε είχαν διοριστεί σε αυτή τη θέση. Πιθανόν να πίστευαν ότι αυτός ο ρόλος συνεπαγόταν κάποια εξοχότητα, και να επιθυμούσαν προσωπική δόξα. (Παράβαλε Μάρκος 12:38-40· 1 Τιμόθεο 5:17). Ο απόστολος Ιωάννης ανέφερε τον Διοτρεφή, ο οποίος ‘ήθελε να έχει την πρώτη θέση, αλλά δεν δεχόταν τίποτα από τον Ιωάννη με σεβασμό’. (3 Ιωάννη 9) Το εδάφιο 1 Τιμόθεο 1:7 μιλάει για ορισμένους που ‘ήθελαν να είναι δάσκαλοι του νόμου, αλλά δεν αντιλαμβάνονταν ούτε αυτά που έλεγαν ούτε αυτά για τα οποία έδιναν ισχυρές διαβεβαιώσεις’. Τα λόγια του εδαφίου Ιακώβου 3:1 είναι πολύ κατάλληλα για τους άντρες οι οποίοι επιθυμούν να είναι δάσκαλοι αλλά έχουν λάθος κίνητρο. Τέτοια άτομα θα μπορούσαν να βλάψουν σε σοβαρό βαθμό το ποίμνιο και επομένως θα λάβαιναν βαρύτερη κρίση.—Ρωμαίους 2:17-21· 14:12.
Το εδάφιο Ιακώβου 3:1 αποτελεί επίσης καλή υπενθύμιση για εκείνους που έχουν τα κατάλληλα προσόντα και υπηρετούν ως δάσκαλοι. Επειδή τους έχουν εμπιστευτεί πολλά, πολλά θα απαιτηθούν από αυτούς. (Λουκάς 12:48) Ο Ιησούς είπε: «Κάθε ανώφελο λόγο τον οποίο θα πουν οι άνθρωποι, θα δώσουν λογαριασμό για αυτόν στην Ημέρα της Κρίσης». (Ματθαίος 12:36) Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα όσον αφορά εκείνους των οποίων τα λόγια έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα, τους διορισμένους πρεσβυτέρους.
Οι πρεσβύτεροι θα δώσουν λογαριασμό για τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στα πρόβατα του Ιεχωβά. (Εβραίους 13:17) Τα όσα λένε επηρεάζουν ζωές. Γι’ αυτόν το λόγο, ο πρεσβύτερος θα πρέπει να προσέχει να μην προάγει τις δικές του απόψεις ή να κακομεταχειρίζεται τα πρόβατα όπως έκαναν οι Φαρισαίοι. Πρέπει να αγωνίζεται να εκδηλώνει την ίδια βαθιά αγάπη που έδειχνε και ο Ιησούς. Σε κάθε περίπτωση διδασκαλίας, και ιδιαίτερα όταν συμμετέχει σε ζητήματα που τα χειρίζεται κάποια επιτροπή, ο πρεσβύτερος θα πρέπει να ζυγίζει τα λόγια του και να μη χρησιμοποιεί πρόχειρες φράσεις ή να εκφράζει εντελώς προσωπικές απόψεις. Αν στηρίζεται ανεπιφύλακτα στον Ιεχωβά, στο Λόγο του και στις κατευθύνσεις της οργάνωσής Του, ο ποιμένας θα λάβει την πλούσια ευλογία του Θεού, όχι «βαρύτερη κρίση».