Το Φως τους Δεν Έσβησε

ΣΤΟΥΣ Βιβλικούς χρόνους, υπήρχαν πιστοί Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν εμπόδια και δυσκολίες. Αντιμετώπισαν εναντίωση και φαινομενικές αποτυχίες. Ωστόσο, δεν εγκατέλειψαν τις προσπάθειες εξαιτίας αποθάρρυνσης. Πράγματι, το φως τους δεν έσβησε.

Για παράδειγμα, ο προφήτης Ιερεμίας είχε αναλάβει την αποστολή να είναι προφήτης του Θεού στο αποστατικό έθνος του Ιούδα. Διακήρυττε την προειδοποίηση για την επερχόμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Ιερεμίας 1:11-19) Ως αποτέλεσμα, ο Ιερεμίας συγκρούστηκε πολλές φορές με τους συμπατριώτες του, οι οποίοι τον θεωρούσαν προάγγελο συμφοράς.

Ο ιερέας Πασχώρ, ο «προϊστάμενος εν τω οίκω» του Θεού, κάποτε χτύπησε τον Ιερεμία εξαιτίας των όσων είχε προφητέψει και τον έβαλε στο «δεσμωτήριον [ξύλινα ποδόδεσμα, ΜΝΚ]». Εξαιτίας αυτού του φαινομενικού εμποδίου, ο Ιερεμίας είπε: ‘Έγεινα χλευασμός όλην την ημέραν· πάντες με εμπαίζουσι. Διότι αφού ήνοιξα στόμα, βοώ, φωνάζω βίαν και αρπαγήν· όθεν ο λόγος του Ιεχωβά έγεινεν εις εμέ προς ονειδισμόν και προς χλευασμόν όλην την ημέραν’. Ο προφήτης ήταν τόσο αποθαρρημένος ώστε είπε: «Δεν θέλω αναφέρει περί αυτού [του Ιεχωβά] ουδέ θέλω λαλήσει πλέον εν τω ονόματι αυτού».—Ιερεμίας 20:1, 2, 7-9.

Ωστόσο, ο Ιερεμίας δεν ενέδωσε στην αποθάρρυνση. Μιλώντας για το ‘λόγο του Ιεχωβά’, διακήρυξε: «Ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν και δεν ηδυνάμην πλέον». (Ιερεμίας 20:8, 9) Καθώς ένιωθε την ισχυρή υποκίνηση να μιλήσει για τις αναγγελίες του Θεού, ο Ιερεμίας είχε την υποστήριξη του αγίου πνεύματος και εκπλήρωσε την αποστολή του.

Ο απόστολος Παύλος, επίσης, είχε πολλούς λόγους για να αποθαρρυνθεί, αν επέτρεπε σε αυτούς να τον καταβάλουν. Υπέμεινε φυσικές καταστροφές, ναυάγια, διωγμό και ξυλοδαρμούς. Επιπρόσθετα, ‘εκείνο που ορμούσε πάνω του από ημέρα σε ημέρα ήταν η ανησυχία για όλες τις εκκλησίες’. (2 Κορινθίους 11:23-28) Ναι, ο Παύλος καθημερινά αντιμετώπιζε προβλήματα, ανησυχώντας για τις νέες εκκλησίες στων οποίων την ίδρυση είχε συμβάλει. Επιπλέον, ήταν ατελής και διεξήγε αγώνα με «ένα αγκάθι στη σάρκα», πιθανώς τη φτωχή όραση. (2 Κορινθίους 12:7· Ρωμαίους 7:15· Γαλάτες 4:15) Μερικοί μάλιστα μιλούσαν εναντίον του Παύλου πίσω από την πλάτη του, και αυτό έφτασε στα αφτιά του.—2 Κορινθίους 10:10.

Ωστόσο, ο Παύλος δεν άφησε να τον κυριεύσει η αποθάρρυνση. Όχι, δεν ήταν υπεράνθρωπος. (2 Κορινθίους 11:29, 30) Τι ήταν αυτό που διατηρούσε ζωντανή την ‘εσωτερική φλόγα’ του; Πρώτον, είχε συντρόφους που τον υποστήριζαν, μερικοί μάλιστα συνοδεύοντάς τον στη Ρώμη όπου έμεινε σε κατ’ οίκον περιορισμό. (Πράξεις 28:14-16) Δεύτερον, ο απόστολος έβλεπε την κατάστασή του με ισορροπημένο τρόπο. Οι διώκτες του και οι ενάντιοί του ήταν οι αξιόμεμπτοι, όχι ο Παύλος. Προς το τέλος της επίγειας ζωής του, έκανε μια θετική αξιολόγηση της διακονίας του και είπε: «Από τώρα και στο εξής μου επιφυλάσσεται το στεφάνι της δικαιοσύνης, το οποίο ο Κύριος, ο δίκαιος κριτής, θα μου δώσει ως ανταμοιβή εκείνη την ημέρα».—2 Τιμόθεο 4:8.

Πάνω από όλα, ο Παύλος πλησίαζε τακτικά τον Ιεχωβά Θεό με προσευχή, και ‘ο Κύριος στεκόταν κοντά του και τον γέμιζε δύναμη’. (2 Τιμόθεο 4:17) «Για όλα τα πράγματα», είπε ο Παύλος, «έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη». (Φιλιππησίους 4:13) Η επικοινωνία με τον Θεό και με τους συγχριστιανούς του, σε συνδυασμό με το ότι αξιολογούσε θετικά τη διακονία του, βοήθησε τον Παύλο να εμμείνει στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

Ο Θεός ενέπνευσε τον Παύλο να γράψει: «Ας μην παραιτούμαστε από το να κάνουμε το καλό, γιατί αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στην κατάλληλη εποχή». (Γαλάτες 6:7-9) Τι θα θερίσουμε; Αιώνια ζωή. Έτσι, λοιπόν, να είστε σαν τον Ιερεμία, τον Παύλο και τους πολλούς άλλους πιστούς μάρτυρες του Ιεχωβά που αναφέρονται στις Γραφές. Ναι, να είστε σαν αυτούς, και να μην ενδίδετε στην αποθάρρυνση. Μην αφήσετε να σβήσει το φως σας.—Παράβαλε Ματθαίος 5:14-16.

[Εικόνες στη σελίδα 25]

Ο Παύλος και ο Ιερεμίας δεν άφησαν να σβήσει το φως τους