Έχετε το Πνεύμα της Γενναιοδωρίας;

ΕΧΕΤΕ παρατηρήσει ότι δεν υπάρχει ένα μόνο κίνητρο το οποίο κάνει τους ανθρώπους να δίνουν; Ένα δώρο μπορεί να είναι έκφραση αγάπης, απλοχεριάς, εκτίμησης. Ωστόσο, δεν έχετε διαπιστώσει ότι το δώρο μπορεί επίσης να προέρχεται από την επιθυμία του ατόμου να κερδίσει εύνοια; Ή μπορεί να δοθεί απλώς από ένα αίσθημα υποχρέωσης ή επειδή εκείνος που το προσφέρει επιθυμεί κάτι σε αντάλλαγμα.

Το δώρο μπορεί να είναι σε πακέτο, τυλιγμένο με μια όμορφη κορδέλα. Αλλά μήπως δεν αληθεύει ότι ένα μπουκέτο λουλούδια, ένα πιάτο φαγητό ή μια πράξη καλοσύνης μπορούν επίσης να είναι υπέροχα δώρα; Στην πραγματικότητα, τα δώρα που εκτιμούνται πιο βαθιά συνήθως περιλαμβάνουν το να δίνει κάποιος από τον εαυτό του.

Μήπως Επιζητείτε την Εύνοια Κάποιου;

Δεν είναι ασυνήθιστο να προσφέρει ένα άτομο δώρο σε κάποιον του οποίου την εύνοια επιζητεί. Σε μερικές χώρες, όταν ένας νεαρός επιδιώκει να κερδίσει την καρδιά της υποψήφιας νύφης, μπορεί να της φέρνει λουλούδια. Αλλά η σοφή γυναίκα βλέπει πέρα από το δώρο. Σκέφτεται αν το πνεύμα που βρίσκεται πίσω από το δώρο του νεαρού χαρακτηρίζεται από αγάπη, πράγμα που θα τον κάνει επίσης καλό σύζυγο. Ένα τέτοιο δώρο, αν αντανακλά θεοσεβές πνεύμα, μπορεί να φέρει πολλή ευτυχία και σε αυτόν που το προσφέρει και στον αποδέκτη.

Η Αγία Γραφή αναφέρει την περίπτωση κατά την οποία η Αβιγαία, η σύζυγος του Νάβαλ, ετοίμασε γρήγορα ένα πλούσιο δώρο για τον Δαβίδ, τον οποίο αναγνώριζε ως εκείνον που είχε εκλέξει ο Θεός για να είναι ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ. Και αυτή επίσης επιζητούσε εύνοια. Ο σύζυγός της είχε αντιμετωπίσει με περιφρόνηση τον Δαβίδ και είχε μιλήσει με αγένεια στους άντρες του Δαβίδ. Επικεφαλής μιας ομάδας 400 περίπου ένοπλων αντρών, ο Δαβίδ ξεκίνησε για να φέρει καταστροφή στον Νάβαλ και στο σπιτικό του. Η Αβιγαία μεσολάβησε, στέλνοντας γρήγορα στον Δαβίδ ένα πλούσιο δώρο που περιλάμβανε προμήθειες τροφίμων για τους άντρες του. Συνοδεύοντας το δώρο της, πήγε και η ίδια, και, αφού ζήτησε ταπεινά συγνώμη για όσα είχε κάνει ο σύζυγός της, απέδειξε ότι είχε μεγάλη διάκριση καθώς εξέθετε τα επιχειρήματά της στον Δαβίδ.

Ο σκοπός της ήταν ευγενής, και το αποτέλεσμα ήταν καλό. Ο Δαβίδ δέχτηκε το δώρο της και της είπε: «Ανάβα προς τον οίκον σου εν ειρήνη· βλέπε, εισήκουσα της φωνής σου και ετίμησα το πρόσωπόν σου». Αργότερα, όταν πέθανε ο Νάβαλ, ο Δαβίδ μάλιστα ζήτησε σε γάμο την Αβιγαία, και εκείνη δέχτηκε με χαρά.—1 Σαμουήλ 25:13-42.

Ωστόσο, σε μερικές περιπτώσεις, η εύνοια που επιζητεί κάποιο άτομο μπορεί να περιλαμβάνει την εκδήλωση προσωποληψίας, ακόμη και τη διαστρέβλωση της δικαιοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, το δώρο ισοδυναμεί με δωροδοκία. Εκείνος που το δίνει πιστεύει ότι θα ωφεληθεί, αλλά στερεί από τον εαυτό του την ειρήνη διάνοιας. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να το ανακαλύψουν οι άλλοι, να κληθεί να λογοδοτήσει. Ακόμη και αν εξασφαλίσει την επιθυμητή εύνοια, εκείνος που την επιζητούσε μπορεί να διαπιστώσει ότι τώρα έχει τη φήμη ατόμου με αμφισβητήσιμα κίνητρα. Αντανακλώντας θεϊκή σοφία, η Αγία Γραφή προειδοποιεί ενάντια σε τέτοια δώρα.—Δευτερονόμιον 16:19, ΜΝΚ· Εκκλησιαστής 7:7.

Προέρχεται το Δώρο από Πρόθυμη Καρδιά;

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία—το να δίνετε σε κάποιον που αγαπάτε επειδή το θέλετε φέρνει πολύ μεγαλύτερη χαρά από το να δίνετε επειδή οι άλλοι σας κάνουν να αισθάνεστε ότι πρέπει να δώσετε.

Ο απόστολος Παύλος, αναφερόμενος στη συγκέντρωση υλικής βοήθειας που θα στελνόταν σε συγχριστιανούς του οι οποίοι είχαν ανάγκη, εξέθεσε μερικές υπέροχες αρχές όσον αφορά τη θεοσεβή γενναιοδωρία. «Αν υπάρχει πρώτα η προθυμία», έγραψε, «είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη σύμφωνα με ό,τι έχει κανείς, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχει». Ο Παύλος πρόσθεσε: «Ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη». (2 Κορινθίους 8:12· 9:7) Επομένως, πολλά εξαρτώνται από εσάς. Αντί να μπαίνετε σε χρέη προσφέροντας αλόγιστα δώρα, ενεργείτε σύμφωνα με τις οικονομικές σας δυνατότητες; Αντί να αισθάνεστε υποχρεωμένοι να δίνετε κυρίως εξαιτίας της κοινωνικής ή της εμπορικής πίεσης, κάνετε ό,τι έχετε αποφασίσει στην καρδιά σας; Αναφορικά με τους πρώτους Χριστιανούς οι οποίοι εφάρμοζαν αυτές τις θεϊκές αρχές, ο Παύλος έγραψε: «Αυτοί, από μόνοι τους, εξακολούθησαν να μας παρακαλούν με πολλές ικεσίες για το προνόμιο του να κάνουν προσφορά με καλοσύνη και για συμμετοχή στη διακονία που προορίζεται για τους αγίους».—2 Κορινθίους 8:4.

Σε αντίθεση με αυτό, το Δελτίο Τύπου της Βασιλικής Τράπεζας (Royal Bank Letter) του Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου 1994 ανέφερε σχετικά με τις εβδομάδες που προηγούνται των Χριστουγέννων: «Αυτή η περίοδος μπορεί να θεωρηθεί κατάσταση τεχνητού ενθουσιασμού, την οποία δημιουργούν τα εμπορικά συμφέροντα με σκοπό να παρακινήσουν τους καταναλωτές να αγοράσουν πράγματα που διαφορετικά δεν θα αγόραζαν». Αν οι αγορές γίνονται με πίστωση, όποια ικανοποίηση και αν προέρχεται από την προσφορά δώρων μπορεί γρήγορα να αμαυρωθεί καθώς λήγουν οι λογαριασμοί.

Το Κύριο Μέλημά Σας—Η Περίσταση; Ή μια Έκφραση Αγάπης;

Μήπως διαπιστώνετε ότι προσφέρετε δώρα κυρίως σε περιστάσεις οι οποίες φαίνεται ότι το απαιτούν; Αν είναι έτσι, ίσως χάνετε πολλή από τη χαρά που μπορεί να προκύψει από την αυθόρμητη προσφορά.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν είναι ευχαριστημένοι με αυτά που προκύπτουν όταν προσφέρονται δώρα σε συγκεκριμένες ημέρες. Μια μητέρα, που είναι και συγγραφέας, παραδέχτηκε ότι τα παιδιά της εκδήλωναν απληστία καθώς πλησίαζε η ημέρα κατά την οποία αναμένονταν τα δώρα. Αναγνώρισε ότι η ευχαρίστηση που έφερνε και στην ίδια ένα όμορφο δώρο μειωνόταν επειδή περίμενε κάτι άλλο. Πολλές εκθέσεις λένε ότι οι γιορτές που περιλαμβάνουν ξεφάντωμα καθώς και ανταλλαγή δώρων είναι επίσης περίοδοι κατά τις οποίες υπάρχει μεγάλη κατάθλιψη και κατάχρηση αλκοόλ.

Έχοντας παρατηρήσει ότι η έμφαση που δίνεται στην προσφορά δώρων κατά τις γιορτές μερικές φορές επηρεάζει δυσμενώς τα παιδιά, ένας καθηγητής ψυχολογίας, του οποίου τα λόγια παρέθεσε η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times), συστήνει: «Εξετάστε το ενδεχόμενο να προσφέρετε μερικά δώρα σε άλλες ημέρες ως έναν τρόπο για να μειώσετε την ένταση». Πιστεύετε ότι αυτό θα είχε καλό αποτέλεσμα;

Η Τάμι, μια 12χρονη η οποία ζει σε κάποιο σπιτικό που δεν γιορτάζει Χριστούγεννα και γενέθλια, έγραψε: «Είναι πιο ευχάριστο να παίρνεις ένα δώρο όταν δεν το περιμένεις». Η ίδια είπε ότι, αντί να προσφέρουν δώρα μόνο μία ή δύο φορές το χρόνο, οι γονείς της προσφέρουν δώρα σε αυτήν και στον αδελφό της όλο το χρόνο. Αλλά υπάρχει κάτι που για αυτήν είναι πιο σημαντικό από εκείνα τα δώρα. Όπως αναφέρει: «Έχω μια πολύ ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή».

Το βιβλίο Μυστικά των Ισχυρών Οικογενειών (Secrets of Strong Families) δηλώνει με ειλικρίνεια: «Οι περισσότεροι από εμάς δαπανούμε χρόνο και χρήματα πολλές φορές το χρόνο για να επιλέξουμε τα ιδανικά δώρα για τα γενέθλια, τις επετείους ή τις γιορτές των ανθρώπων που αγαπάμε. Το καλύτερο από όλα τα δώρα δεν ζημιώνει ούτε στο ελάχιστο τον τραπεζικό σας λογαριασμό. Και δεν χρειάζεται να το τυλίξετε. Αν πιστεύετε, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, ότι η ζωή σας είναι το πιο ανεκτίμητο απόκτημά σας, τότε το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε είναι ένα μέρος από τη ζωή σας. Δίνουμε αυτό το πολύτιμο δώρο όταν αφιερώνουμε σημαντικό μέρος του χρόνου μας στα αγαπημένα μας πρόσωπα».

Μπορείτε να επεκτείνετε αυτή την προσφορά έξω από τη δική σας οικογένεια. Το να προσφέρουμε αυθόρμητα προκειμένου να καλύψουμε μια προφανή ανάγκη των άλλων μπορεί να φέρει ιδιαίτερη ικανοποίηση. Ο Ιησούς Χριστός μάς παρότρυνε να εκδηλώνουμε τέτοιο στοργικό ενδιαφέρον για τους φτωχούς, τους κουτσούς και τους τυφλούς, και πρόσθεσε: «Θα είσαι ευτυχισμένος, επειδή αυτοί δεν έχουν τίποτα με το οποίο να σου ανταποδώσουν».—Λουκάς 14:12-14.

Η εφημερίδα Ρόκλαντ Τζέρναλ-Νιουζ (Rockland Journal-News, Η.Π.Α.) ανέφερε πρόσφατα ένα παράδειγμα τέτοιας προσφοράς. Όταν κατέρρευσε το σπίτι μιας ηλικιωμένης τυφλής γυναίκας, οι φίλοι της τής έχτισαν ένα καινούριο σπίτι. Πολλές τοπικές επιχειρήσεις συνεισέφεραν, και κάποια τοπική κρατική υπηρεσία έκανε μια χρηματική δωρεά. «Ωστόσο, το πιο σημαντικό», είπε η εφημερίδα, «είναι ότι 150 περίπου άνθρωποι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μέλη της εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Χάβερστροου, πρόσφεραν από το χρόνο τους για να οικοδομήσουν το σπίτι».

Το άρθρο συνέχισε: «Στο χώρο οικοδόμησης υπήρχαν σωροί με υλικά κοντά σε τραπέζια που ήταν γεμάτα τρόφιμα. Μέσα σε δύο ημέρες, οι εργάτες έχτισαν ένα τριώροφο σπίτι για δύο οικογένειες. . . . Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί για την ικανότητα που έχουν να οικοδομούν γρήγορα. . . . Αυτή η ταχύτητα, ωστόσο, βρίσκεται σε αντίθεση με ένα πάγιο χαρακτηριστικό της αποστολής τους: να εξασφαλίζουν μονιμότητα σε ένα έργο αγάπης. Η κ. Μπλέικλι ίσως να μην μπορεί να δει το καινούριο της σπίτι, αλλά τα χέρια της μπορούν να το αισθανθούν, και η καρδιά της γνωρίζει πόσο βαθιά έχει συγκινηθεί από αυτή την ανιδιοτελή πράξη».

Πνεύμα Γενναιοδωρίας Όλο το Χρόνο

Εκείνοι που είναι αληθινά γενναιόδωροι στο πνεύμα δεν περιμένουν ειδικές ημέρες. Δεν οικοδομούν τη ζωή τους μόνο γύρω από τον εαυτό τους. Όταν λαβαίνουν κάτι καλό, χαίρονται να το μοιράζονται με άλλους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δίνουν δώρα αναγκαστικά. Δεν σημαίνει ότι δίνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε η οικογένειά τους να στερείται. Δεν σημαίνει ότι δίνουν χωρίς να σκέφτονται την επίδραση που θα έχει αυτό σε εκείνον που λαβαίνει. Ωστόσο, είναι άνθρωποι οι οποίοι ‘κάνουν συνήθειά τους το να δίνουν’, όπως δίδαξε ο Ιησούς τους μαθητές του να κάνουν.—Λουκάς 6:38.

Αυτοί γνωρίζουν τις περιστάσεις φίλων και γειτόνων που είναι ηλικιωμένοι, άρρωστοι ή χρειάζονται άλλου είδους ενθάρρυνση. Το «δώρο» τους ίσως να είναι το να βοηθήσουν στα ψώνια ή στις δουλειές του σπιτιού. Ίσως να είναι το να κόψουν ξύλα ή να φτυαρίσουν το χιόνι. Μπορεί να είναι ένα πιάτο μαγειρεμένο φαγητό ή το να διαθέσουν μια ώρα για να τους επισκεφτούν και να διαβάσουν μαζί. Η δική τους ζωή μπορεί να είναι πολυάσχολη, αλλά όχι τόσο ώστε να μην μπορούν να βοηθήσουν. Έχουν μάθει από πείρα ότι πράγματι «υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει».—Πράξεις 20:35.

Ασφαλώς, ο μεγαλύτερος Δότης από όλους είναι ο Δημιουργός μας, ο Ιεχωβά Θεός. Αυτός «δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα». (Πράξεις 17:25) Στην Αγία Γραφή, μας παρέχει επίσης ενόραση όσον αφορά το σκοπό που έχει να θέσει τέρμα στην πονηρία, στην αρρώστια και στο θάνατο, και να κάνει αυτή τη γη παράδεισο. (Ψαλμός 37:10, 11· Αποκάλυψη 21:4, 5) Όταν το μαθαίνουν αυτό, εκείνοι που είναι γενναιόδωροι στο πνεύμα δεν κρατούν για τον εαυτό τους αυτά τα καλά νέα. Μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις τους είναι να τα μεταδίδουν σε άλλους. Αυτοί έχουν πραγματικά ένα θεοσεβές πνεύμα γενναιοδωρίας. Καλλιεργείτε εσείς αυτό το πνεύμα;

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Μερικά από τα πιο πολύτιμα δώρα δεν κοστίζουν χρήματα