Ανεβαίνουμε με Φτερούγες σαν Αετοί

ΠΩΣ αισθάνεται κάποιος άνθρωπος που έχει υπομείνει πέντε χρόνια σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης; Αποκαρδιωμένος; Πικραμένος; Κυριευμένος από επιθυμία για εκδίκηση;

Όσο παράξενο και αν φαίνεται, ένας άνθρωπος που είχε αυτή την εμπειρία έγραψε: «Η ζωή μου εμπλουτίστηκε περισσότερο από όσο θα περίμενα ποτέ». Γιατί αισθανόταν έτσι; Ο ίδιος εξήγησε: «Βρήκα καταφύγιο κάτω από τις φτερούγες του Υψίστου, και έζησα την εκπλήρωση των λόγων του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος είπε: ‘Οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι . . . περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει’».—Ησαΐας 40:31.

Αυτός ο Χριστιανός, μολονότι το σώμα του υπέστη την πιο φρικτή μεταχείριση που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, είχε ένα πνεύμα το οποίο, με συμβολική έννοια, πετούσε στα ύψη, ένα πνεύμα που η ναζιστική κτηνωδία δεν μπορούσε να νικήσει. Όπως και ο Δαβίδ, βρήκε καταφύγιο στη σκιά των «πτερύγων» του Θεού. (Ψαλμός 57:1) Αυτός ο Χριστιανός ανέφερε μια παρομοίωση την οποία χρησιμοποίησε ο προφήτης Ησαΐας, παραβάλλοντας την πνευματική του δύναμη με αυτήν που έχει ένας αετός ο οποίος πετάει ολοένα και ψηλότερα στον ουρανό.

Αισθάνεστε ποτέ ότι σας καταβάλλουν τα προβλήματα; Αναμφίβολα και εσείς θα θέλατε να βρείτε καταφύγιο κάτω από τις φτερούγες του Υψίστου, να ‘ανεβείτε με φτερούγες σαν αετοί’. Για να καταλάβουμε πώς είναι αυτό δυνατόν, είναι υποβοηθητικό να μάθουμε κάτι για τον αετό, ο οποίος χρησιμοποιείται συχνά στις Γραφές με συμβολικό τρόπο.

Υπό τη Σημαία του Αετού

Από όλα τα πουλιά που παρατηρούσαν οι αρχαίοι λαοί, ο αετός ήταν ίσως εκείνο το οποίο θαύμαζαν περισσότερο, πράγμα που οφειλόταν στη δύναμη και στο μεγαλοπρεπές πέταγμά του. Πολλοί αρχαίοι στρατοί, περιλαμβανομένου και του βαβυλωνιακού, του περσικού και του ρωμαϊκού, παρέλαυναν υπό τη σημαία του αετού. Ο στρατός του Κύρου του Μεγάλου ήταν ένας από αυτούς. Η Αγία Γραφή προείπε ότι αυτός ο Πέρσης βασιλιάς θα έμοιαζε με αρπακτικό πουλί που θα ερχόταν από την ανατολή για να καταβροχθίσει τη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία. (Ησαΐας 45:1· 46:11) Διακόσια χρόνια μετά τη συγγραφή αυτής της προφητείας, τα στρατεύματα του Κύρου, τα οποία είχαν αετούς στα πολεμικά τους λάβαρα, επιτέθηκαν στην πόλη της Βαβυλώνας όπως ο αετός ορμάει στο θήραμά του.

Πιο πρόσφατα, πολεμιστές όπως ο Καρλομάγνος και ο Ναπολέων, καθώς και χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία, έχουν επίσης επιλέξει τον αετό ως σύμβολό τους. Οι Ισραηλίτες είχαν λάβει την εντολή να μη δείχνουν ευλάβεια σε ομοιώματα αετών ή οποιουδήποτε άλλου πλάσματος. (Έξοδος 20:4, 5) Εντούτοις, οι Βιβλικοί συγγραφείς αναφέρθηκαν στα χαρακτηριστικά του αετού προκειμένου να κάνουν παραστατικό το άγγελμά τους. Γι’ αυτό, ο αετός, το πουλί που αναφέρεται περισσότερες φορές από οποιοδήποτε άλλο στις Γραφές, χρησιμοποιείται για να συμβολίσει πράγματα όπως είναι η σοφία, η θεϊκή προστασία και η ταχύτητα.

Το Μάτι του Αετού

Η οξεία όραση του αετού ήταν ανέκαθεν παροιμιώδης. Μολονότι ο χρυσαετός σπάνια ζυγίζει πάνω από πέντε κιλά, το μάτι του στην πραγματικότητα είναι μεγαλύτερο από το ανθρώπινο, και η όρασή του πολύ πιο οξεία. Ο ίδιος ο Ιεχωβά, περιγράφοντας στον Ιώβ την ικανότητα που έχει ο αετός να ψάχνει για την τροφή του, είπε: «Οι οφθαλμοί αυτού σκοπεύουσι μακρόθεν». (Ιώβ 39:27, 29) Η Άλις Πάρμελι, στο βιβλίο της Όλα τα Πουλιά της Αγίας Γραφής (All the Birds of the Bible), αναφέρει ότι «κάποτε ένας αετός εντόπισε ένα ψόφιο ψάρι που επέπλεε σε κάποια λίμνη σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων και βούτηξε διαγώνια προς το ακριβές σημείο. Ο αετός, όχι μόνο μπόρεσε να δει ένα μικρό αντικείμενο σε απόσταση πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θα μπορούσε να δει ο άνθρωπος, αλλά το πουλί κρατούσε συνεχώς εστιασμένο το βλέμμα του στο ψάρι όσο διαρκούσε η βουτιά του των πέντε χιλιομέτρων».

Επειδή ο αετός έχει οξεία όραση, είναι ένα κατάλληλο σύμβολο της σοφίας, μιας από τις βασικές ιδιότητες του Ιεχωβά. (Παράβαλε Ιεζεκιήλ 1:10· Αποκάλυψη 4:7.) Γιατί συμβαίνει αυτό; Η σοφία περιλαμβάνει το να προβλέπουμε τις συνέπειες των διαφόρων ενεργειών που ίσως κάνουμε. (Παροιμίαι 22:3) Ο αετός, με την ικανότητα που έχει να βλέπει σε μακρινή απόσταση, μπορεί να εντοπίζει τον κίνδυνο από μακριά και να παίρνει προφυλάξεις, όπως ακριβώς ο φρόνιμος άνθρωπος της παραβολής του Ιησού, ο οποίος πρόβλεψε το ενδεχόμενο της καταιγίδας και έχτισε το σπίτι του πάνω στο βράχο. (Ματθαίος 7:24, 25) Είναι ενδιαφέρον ότι, στην ισπανική γλώσσα, όταν κάποιος περιγράφεται ως αετός αυτό σημαίνει πως έχει ενόραση ή διάκριση.

Αν σας δοθεί ποτέ η ευκαιρία να δείτε κάποιον αετό από κοντά, παρατηρήστε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τα μάτια του. Δεν σας ρίχνει κάποια φευγαλέα ματιά· αντίθετα, φαίνεται σαν να εξετάζει εξονυχιστικά κάθε λεπτομέρεια της εμφάνισής σας. Παρόμοια, ο σοφός άνθρωπος αναλύει το ζήτημα προσεκτικά προτού πάρει κάποια απόφαση αντί να εμπιστεύεται στο ένστικτό του ή στα αισθήματά του. (Παροιμίαι 28:26) Μολονότι η οξεία όραση του αετού τον καθιστά ταιριαστό σύμβολο της θεϊκής ιδιότητας της σοφίας, οι Βιβλικοί συγγραφείς χρησιμοποιούν με συμβολικό τρόπο και το μεγαλοπρεπές πέταγμά του επίσης.

‘Η Οδός του Αετού στους Ουρανούς’

‘Η οδός του αετού στους ουρανούς’ είναι εντυπωσιακή τόσο για την ταχύτητά του όσο και για τον τρόπο με τον οποίο πετάει, σαν να μην καταβάλλει προσπάθεια, και χωρίς να ακολουθεί ένα προκαθορισμένο μονοπάτι ή να αφήνει ίχνη. (Παροιμίαι 30:19, ΜΝΚ) Η ταχύτητα του αετού μνημονεύεται στο εδάφιο Θρήνοι 4:19, όπου περιγράφονται οι Βαβυλώνιοι στρατιώτες: «Οι καταδιώκοντες ημάς έγειναν ελαφρότεροι [ταχύτεροι, ΜΝΚ] των αετών του ουρανού· εκυνήγησαν ημάς επί τα όρη». Όταν ο αετός που διαγράφει κύκλους ψηλά εντοπίσει το θήραμά του, μαζεύει κάπως τις φτερούγες του και βουτάει απότομα με ταχύτητα που μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 130 χιλιόμετρα την ώρα, σύμφωνα με μερικές περιγραφές. Δεν μας εκπλήσσει που οι Γραφές χρησιμοποιούν τον αετό ως συνώνυμο της ταχύτητας, ιδιαίτερα όσον αφορά τη στρατιωτική δύναμη.—2 Σαμουήλ 1:23· Ιερεμίας 4:13· 49:22· ΜΝΚ.

Ο Ησαΐας, από την άλλη μεριά, αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο πετάει ο αετός χωρίς να καταβάλλει προσπάθεια. ‘Οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει’. (Ησαΐας 40:31) Ποιο είναι το μυστικό για το ανάλαφρο πέταγμα του αετού; Το ανέβασμα απαιτεί μικρή προσπάθεια επειδή ο αετός χρησιμοποιεί στήλες θερμών ανοδικών ρευμάτων αέρα. Τα θερμά ρεύματα είναι αόρατα, αλλά ο αετός είναι επιδέξιος στο να τα βρίσκει. Μόλις εντοπίσει κάποιο ρεύμα, ο αετός απλώνει τις φτερούγες και την ουρά του και διαγράφει κύκλους μέσα στη στήλη του θερμού αέρα, η οποία τον μεταφέρει ολοένα και ψηλότερα. Όταν κερδίσει αρκετό ύψος, «γλιστράει» στο επόμενο ρεύμα και επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία. Με αυτόν τον τρόπο, ο αετός μπορεί να παραμείνει ψηλά επί ώρες με ελάχιστη δαπάνη ενέργειας.

Στο Ισραήλ, ειδικά στη Ρηξιγενή Κοιλάδα που απλώνεται από την Εσιών Γαβέρ στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας ως τη Δαν στα βόρεια, οι αετοί είναι συνηθισμένο θέαμα. Είναι ιδιαίτερα πολυάριθμοι την άνοιξη και το φθινόπωρο όταν αποδημούν. Έχουν καταμετρηθεί σχεδόν 100.000 αετοί μέσα σε μερικά χρόνια. Όταν ο πρωινός ήλιος ζεσταίνει τον αέρα, μπορεί να δει κανείς εκατοντάδες αρπακτικά πουλιά να πετούν πάνω από τους βράχους που οριοθετούν τη Ρηξιγενή Κοιλάδα.

Ο τρόπος με τον οποίο πετάει ο αετός, χωρίς να καταβάλλει προσπάθεια, απεικονίζει όμορφα το πώς μπορεί η δύναμη του Ιεχωβά να μας ανυψώσει πνευματικά και συναισθηματικά ώστε να είμαστε σε θέση να συνεχίζουμε το έργο μας. Όπως ακριβώς ο αετός δεν μπορεί να πετάξει σε τέτοια ύψη χρησιμοποιώντας τη δική του δύναμη, έτσι και εμείς δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε αν βασιστούμε στις δικές μας ικανότητες. «Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη», εξήγησε ο απόστολος Παύλος. (Φιλιππησίους 4:13) Όπως ο αετός αναζητά διαρκώς αόρατα θερμά ρεύματα αέρα, έτσι και εμείς ‘εξακολουθούμε να ζητάμε’ την αόρατη ενεργό δύναμη του Ιεχωβά μέσω των ένθερμων προσευχών μας.—Λουκάς 11:9, 13.

Οι αετοί που αποδημούν βρίσκουν συχνά τα θερμά ρεύματα αέρα παρατηρώντας άλλα αρπακτικά πουλιά. Ο φυσιοδίφης Ντ. Ρ. Μάκιντος ανέφερε ότι, σε κάποια περίπτωση, 250 αετοί και γύπες υψώνονταν διαγράφοντας κύκλους στο ίδιο θερμό ρεύμα αέρα. Σήμερα, οι Χριστιανοί μπορούν παρόμοια να μάθουν να βασίζονται στη δύναμη του Ιεχωβά μιμούμενοι τα πιστά παραδείγματα άλλων θεοσεβών υπηρετών.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 11:1.

Στη Σκιά των Πτερύγων του Αετού

Μια από τις πιο επικίνδυνες περιόδους στη ζωή του αετού είναι όταν μαθαίνει να πετάει. Αρκετοί αετοί πεθαίνουν σε αυτή την προσπάθεια. Το νεογέννητο έθνος Ισραήλ επίσης βρισκόταν σε κίνδυνο όταν έφυγε από την Αίγυπτο. Έτσι, τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στους Ισραηλίτες ήταν πολύ κατάλληλα: «Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού και σας έφερα προς εμαυτόν». (Έξοδος 19:4) Υπάρχουν περιγραφές σχετικά με αετούς που μετέφεραν για λίγο το νεοσσό στην πλάτη τους έτσι ώστε αυτός να μην πέσει στις πρώτες προσπάθειες που έκανε για να πετάξει. Ο Γκ. Ρ. Ντράιβερ, σχολιάζοντας αυτές τις περιγραφές στο Τριμηνιαίο Περιοδικό για την Εξερεύνηση της Παλαιστίνης (Palestine Exploration Quarterly), ανέφερε: «Η [Βιβλική] εικόνα, επομένως, δεν βασίζεται στη φαντασία αλλά σε πραγματικά γεγονότα».

Οι αετοί είναι υποδειγματικοί γονείς και από άλλες απόψεις επίσης. Αυτοί όχι μόνο παρέχουν στο νεοσσό τους τακτικά γεύματα, αλλά η μητέρα κόβει επίσης προσεκτικά το κρέας που φέρνει ο αρσενικός αετός στη φωλιά ώστε το αετόπουλο να μπορεί να το καταπιεί. Εφόσον οι αετοί συνήθως χτίζουν τις φωλιές τους στους βράχους ή σε ψηλά δέντρα, τα μικρά πουλιά είναι εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης. (Ιώβ 39:27, 28) Ο καυτός ήλιος, συνηθισμένος στις Βιβλικές χώρες, θα μπορούσε να προξενήσει το θάνατο του νεοσσού αν δεν το φρόντιζαν οι γονείς του. Ο ενήλικος αετός απλώνει τις φτερούγες του, μερικές φορές επί ώρες, προκειμένου να κάνει σκιά στον τρυφερό νεοσσό του.

Άρα, είναι πολύ κατάλληλο το ότι οι φτερούγες του αετού χρησιμοποιούνται στις Γραφές ως σύμβολο της θεϊκής προστασίας. Τα εδάφια Δευτερονόμιον 32:9-12 περιγράφουν πώς προστάτεψε ο Ιεχωβά τους Ισραηλίτες στη διάρκεια της οδοιπορίας τους στην έρημο: ‘Διότι η μερίς του Ιεχωβά είναι ο λαός αυτού, ο Ιακώβ είναι το μέρος της κληρονομίας αυτού. Εν γη ερήμω εύρηκεν αυτόν, και εν ερημία φρίκης και ολολυγμού· περιωδήγησεν αυτόν, επαιδαγώγησεν αυτόν, εφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού αυτού. Καθώς ο αετός σκεπάζει την φωλεάν αυτού, περιθάλπει τους νεοσσούς αυτού, εξαπλόνων τας πτέρυγας αυτού αναλαμβάνει αυτούς, και σηκόνει αυτούς επί των πτερύγων αυτού, ούτως ο Ιεχωβά μόνος ωδήγησεν αυτόν’. Ο Ιεχωβά θα μας παράσχει την ίδια στοργική προστασία αν εμπιστευτούμε σε αυτόν.

Οδός Διαφυγής

Μερικές φορές όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα, μπορεί να θέλουμε να ‘πετάξουμε’ μακριά από όλες τις δυσκολίες μας. Ακριβώς έτσι αισθανόταν ο Δαβίδ. (Παράβαλε Ψαλμός 55:6, 7.) Αλλά ο Ιεχωβά, μολονότι υπόσχεται ότι θα μας βοηθάει όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες και παθήματα σε αυτό το σύστημα, δεν προσφέρει πλήρη διαφυγή. Η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει τα εξής: «Πειρασμός δεν σας έχει καταλάβει εκτός από αυτόν που είναι κοινός στους ανθρώπους. Αλλά ο Θεός είναι πιστός και δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε πέρα από αυτό που μπορείτε να αντέξετε, αλλά μαζί με τον πειρασμό θα προμηθέψει και τη διέξοδο για να μπορέσετε να τον υπομείνετε».—1 Κορινθίους 10:13.

Η ‘διέξοδος’ ή η «οδός διαφυγής» (Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου) περιλαμβάνει το να μάθουμε να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά. Αυτό διαπίστωσε ο Μαξ Λίμπστερ, του οποίου τα σχόλια παρατέθηκαν στην αρχή αυτού του άρθρου. Στη διάρκεια των ετών που έζησε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, γνώρισε τον Ιεχωβά και εμπιστεύτηκε σε Αυτόν. Όπως ανακάλυψε ο Μαξ, ο Ιεχωβά μάς ενισχύει μέσω του Λόγου του, του πνεύματός του και της οργάνωσής του. Ακόμη και στα στρατόπεδα, οι Μάρτυρες αναζητούσαν ομοπίστους και τους πρόσφεραν πνευματική βοήθεια, ανταλλάσσοντας Γραφικές σκέψεις και οποιαδήποτε Γραφικά έντυπα ήταν διαθέσιμα. Όπως έχουν επανειλημμένα επιβεβαιώσει πιστά άτομα που επέζησαν, ο Ιεχωβά πράγματι τους ενίσχυσε. «Συνεχώς ζητούσα τη βοήθεια του Ιεχωβά», εξηγεί ο Μαξ, «και το πνεύμα του με υποστήριξε».

Οποιαδήποτε δοκιμασία και αν αντιμετωπίζουμε, μπορούμε και εμείς να βασιζόμαστε στο άγιο πνεύμα του Θεού, υπό τον όρο ότι εξακολουθούμε να το ζητάμε. (Ματθαίος 7:7-11) Αναζωογονημένοι από αυτή τη «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό», θα πετάμε στα ύψη αντί να μας γονατίζουν τα προβλήματά μας. Θα περπατάμε στην οδό του Ιεχωβά και δεν θα ατονούμε. Θα ανεβούμε με φτερούγες σαν αετοί.—2 Κορινθίους 4:7· Ησαΐας 40:31.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 10]

Δεν σας ρίχνει κάποια φευγαλέα ματιά

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 9]

Foto: Cortesía de GREFA

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 10]

Foto: Cortesía de Zoo de Madrid