Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Μπορούμε να πούμε ότι οι σημερινοί υπηρέτες του Θεού που τρέφουν επίγεια ελπίδα έχουν από το πνεύμα του Θεού τόσο όσο και οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί;

Αυτή η ερώτηση δεν είναι καινούρια. Το ίδιο ζήτημα είχε εξεταστεί στις «Ερωτήσεις από Αναγνώστες» της Σκοπιάς 15 Απριλίου 1952 (στην αγγλική). Πολλά άτομα έχουν γίνει Μάρτυρες από τότε, και επομένως μπορούμε να εξετάσουμε την ερώτηση και συγχρόνως να ανασκοπήσουμε τι ανέφερε εκείνη η παλαιότερη ύλη.

Στην ουσία, η απάντηση είναι: Ναι, οι πιστοί αδελφοί και αδελφές από την τάξη των άλλων προβάτων μπορούν να λαβαίνουν εξίσου με τους χρισμένους το άγιο πνεύμα του Θεού.—Ιωάννης 10:16.

Αυτό, ασφαλώς, δεν σημαίνει ότι το πνεύμα επενεργεί με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα άτομα. Αναλογιστείτε τους πιστούς υπηρέτες στην προχριστιανική εποχή, οι οποίοι οπωσδήποτε είχαν λάβει το πνεύμα του Θεού. Με δύναμη από το πνεύμα, μερικοί από αυτούς σκότωσαν τρομερά θηρία, θεράπευσαν ασθενείς, μάλιστα ανέστησαν νεκρούς. Επίσης, χρειάστηκαν το πνεύμα για να γράψουν θεόπνευστα βιβλία της Αγίας Γραφής. (Κριταί 13:24, 25· 14:5, 6· 1 Βασιλέων 17:17-24· 2 Βασιλέων 4:17-37· 5:1-14) Η Σκοπιά έλεγε: «Αν και αυτοί δεν ανήκαν στη χρισμένη τάξη, ήταν γεμάτοι με άγιο πνεύμα».

Από μια άλλη άποψη, σκεφτείτε ορισμένους άντρες και γυναίκες τον πρώτο αιώνα, οι οποίοι ήταν χρισμένοι με άγιο πνεύμα, και έτσι έγιναν πνευματικοί γιοι του Θεού με την ουράνια ελπίδα. Όλοι είχαν χριστεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το πνεύμα από τότε και έπειτα επενεργούσε με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους. Αυτό γίνεται σαφές από το 12ο κεφάλαιο της Πρώτης Επιστολής προς τους Κορινθίους. Εκεί ο απόστολος Παύλος ασχολήθηκε με τα χαρίσματα του πνεύματος. Διαβάζουμε στα εδάφια 8, 9 και 11: «Σε έναν δίνονται μέσω του πνεύματος λόγια σοφίας, σε άλλον λόγια γνώσης σύμφωνα με το ίδιο πνεύμα, σε άλλον πίστη από το ίδιο πνεύμα, σε άλλον χαρίσματα θεραπειών από αυτό το ένα πνεύμα. . . . Όλες όμως αυτές τις ενέργειες τις εκτελεί το ένα και το αυτό πνεύμα, μοιράζοντας στον καθένα αντίστοιχα όπως ακριβώς θέλει αυτό».

Είναι σημαντικό ότι δεν είχαν όλοι οι χρισμένοι εκείνη την εποχή θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος. Στο 14ο κεφάλαιο της Πρώτης Επιστολής προς τους Κορινθίους, ο Παύλος αναφέρθηκε σε μια συνάθροιση της εκκλησίας, στην οποία ένας είχε το χάρισμα των γλωσσών, αλλά κανείς από τους παρόντες δεν είχε το χάρισμα της μετάφρασης. Ωστόσο, σε κάποια προγενέστερη στιγμή, ο καθένας τους είχε χριστεί με πνεύμα. Θα ήταν λογικό να πούμε ότι ο αδελφός που είχε το χάρισμα των γλωσσών είχε περισσότερο πνεύμα από τους άλλους παρόντες; Όχι. Εκείνοι οι άλλοι χρισμένοι δεν μειονεκτούσαν, σαν να μην μπορούσαν να κατανοήσουν την Αγία Γραφή το ίδιο καλά με αυτόν ή να μην μπορούσαν να αντιμετωπίσουν δοκιμασίες το ίδιο καλά. Το πνεύμα επενεργούσε με ειδικό τρόπο στον αδελφό που ήταν σε θέση να μιλάει σε γλώσσες. Εντούτοις, και αυτός και εκείνοι χρειαζόταν να παραμείνουν κοντά στον Ιεχωβά και να ‘εξακολουθήσουν να γεμίζουν με πνεύμα’, όπως έγραψε ο Παύλος.—Εφεσίους 5:18.

Σε σχέση με όσους ανήκουν στο υπόλοιπο σήμερα, αυτοί ασφαλώς και έχουν λάβει το πνεύμα του Θεού. Κάποια στιγμή εκείνο επενέργησε σε αυτούς με ειδικό τρόπο—τότε που χρίστηκαν και υιοθετήθηκαν ως πνευματικοί γιοι. Έκτοτε, ‘εξακολουθούν να γεμίζουν με πνεύμα’, έχοντας τη βοήθειά του όταν επιδιώκουν να κατανοήσουν πιο ξεκάθαρα την Αγία Γραφή, όταν αναλαμβάνουν την ηγεσία στο έργο κηρύγματος ή όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες—προσωπικές ή οργανωτικές.

Τα μέλη των ‘άλλων προβάτων’, αν και δεν έχουν χριστεί, από άλλες απόψεις πράγματι λαβαίνουν άγιο πνεύμα. Η Σκοπιά 15 Απριλίου 1952 (στην αγγλική) παρατηρούσε:

«Τα ‘άλλα πρόβατα’ σήμερα κάνουν το ίδιο έργο κηρύγματος με το υπόλοιπο, υπό τις ίδιες δύσκολες συνθήκες, και εκδηλώνουν την ίδια πιστότητα και ακεραιότητα. Τρέφονται από το ίδιο πνευματικό τραπέζι, τρώγοντας την ίδια τροφή, απορροφώντας τις ίδιες αλήθειες. Εφόσον ανήκουν στην επίγεια τάξη, με επίγειες ελπίδες και ζωηρό ενδιαφέρον για τα επίγεια πράγματα, θα ενδιαφέρονται περισσότερο για εδάφια που αναφέρονται στις επίγειες συνθήκες στο νέο κόσμο· αντίθετα, το χρισμένο υπόλοιπο, με ουράνιες ελπίδες και ισχυρό προσωπικό ενδιαφέρον για τα πράγματα του πνεύματος, θα μελετάει με μεγαλύτερη επιμέλεια εκείνα τα πράγματα στο Λόγο του Θεού. . . . Ωστόσο, παραμένει γεγονός ότι οι ίδιες αλήθειες και η ίδια κατανόηση είναι διαθέσιμες και στις δύο τάξεις, και απλώς ο τρόπος με τον οποίο επιδίδονται τα άτομα στη μελέτη είναι εκείνο που καθορίζει ποια κατανόηση των ουράνιων και των επίγειων πραγμάτων θα αποκτήσουν. Το πνεύμα του Κυρίου είναι διαθέσιμο σε ίσες ποσότητες και στις δύο τάξεις, και η γνώση και η κατανόηση προσφέρονται εξίσου και στις δύο, με ίσες ευκαιρίες για να το απορροφήσουν».