Ο Λόγος του Θεού Κάνει «Θαύματα»

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Η ΤΕΡΕΖ ΕΟΝ

Κάποια μέρα το 1965, μπήκα σε ένα εμπορικό κατάστημα και πρόσφερα στους πωλητές αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! Ενώ γύριζα να φύγω, άκουσα έναν πυροβολισμό. Μια σφαίρα έπεσε στο πάτωμα δίπλα στα πόδια μου. «Να πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς στους Μάρτυρες του Ιεχωβά», είπε σαρκαστικά ένας από τους πωλητές.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ αυτή με φόβισε—όχι όμως τόσο ώστε να με κάνει να σταματήσω την ολοχρόνια διακονία. Οι Γραφικές αλήθειες που είχα μάθει ήταν τόσο πολύτιμες ώστε δεν άφηνα τίποτα να με κάνει να εγκαταλείψω τη διακονία μου. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω γιατί το λέω αυτό.

Μετά τη γέννησή μου τον Ιούλιο του 1918, οι γονείς μου εγκαταστάθηκαν στο Καπ-ντε-λα-Μαντλέν, ένα μικρό χωριό στο Κεμπέκ του Καναδά, γνωστό ως Ο Τόπος των Θαυμάτων. Εκεί έρχονταν επισκέπτες για να προσκυνήσουν στο παρεκκλήσι της Παρθένου Μαρίας. Μολονότι τα υποτιθέμενα θαύματα της Μαρίας δεν μπορούν να αποδειχτούν, ο Λόγος του Θεού έχει κάνει πραγματικά θαύματα στη ζωή πολλών ανθρώπων καθώς το χωριό μεγάλωσε και έγινε πόλη με 30.000 και πλέον κατοίκους.

Όταν ήμουν περίπου 20 χρονών, ο πατέρας μου διέκρινε το ενδιαφέρον μου για τη θρησκεία και μου έδωσε την Αγία Γραφή του. Όταν άρχισα να τη διαβάζω, συγκλονίστηκα καθώς έμαθα από το 20ό κεφάλαιο της Εξόδου ότι η λατρεία εικόνων καταδικάζεται απερίφραστα. Αμέσως έχασα την εμπιστοσύνη μου στις διδασκαλίες της Καθολικής Εκκλησίας και σταμάτησα να παρακολουθώ τη Θεία Λειτουργία. Δεν ήθελα να λατρεύω αγάλματα. Ακόμη ακούω τον πατέρα να λέει: «Τερέζ, δεν θα πας στην εκκλησία;» «Όχι», απαντούσα, «διαβάζω την Αγία Γραφή».

Η ανάγνωση της Αγίας Γραφής συνέχισε να είναι μέρος της ζωής μου ακόμη και μετά το γάμο μου, το Σεπτέμβριο του 1938. Εφόσον ο σύζυγός μου, ο Ροζέρ, συχνά εργαζόταν τη νύχτα, συνήθιζα να διαβάζω την Αγία Γραφή όταν πήγαινε στην εργασία του. Σύντομα συμπέρανα ότι ο Θεός πρέπει να έχει ένα λαό, και άρχισα να αναζητώ αυτόν το λαό.

Η Αναζήτησή μου για το Λαό του Θεού

Εξαιτίας των όσων είχα μάθει στην εκκλησία, όταν ήμουν νέα, φοβόμουν να πάω να κοιμηθώ μήπως και ξυπνήσω στην κόλαση. Για να καταπολεμήσω αυτόν το φόβο, έλεγα συχνά μέσα μου ότι ένας Θεός αγάπης δεν θα επέτρεπε να συμβεί κάτι τόσο φρικτό. Με πεποίθηση, συνέχισα να διαβάζω την Αγία Γραφή, αναζητώντας την αλήθεια. Ήμουν σαν τον Αιθίοπα ευνούχο ο οποίος διάβαζε αλλά δεν καταλάβαινε.—Πράξεις 8:26-39.

Ο αδελφός μου ο Αντρέ και η σύζυγός του, οι οποίοι ζούσαν σε ένα διαμέρισμα στον κάτω όροφο από εμάς, άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά περίπου το 1957. Είπα στη νύφη μου να με ειδοποιεί χτυπώντας το ταβάνι όταν έρχονταν Μάρτυρες για να κηρύξουν στο κτίριο. Έτσι, θα ήξερα ώστε να μην απαντήσω. Κάποια μέρα, ξέχασε να με ειδοποιήσει.

Εκείνη τη μέρα άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα την Κέι Μάντεϊ, μια σκαπάνισσα, όπως αποκαλούνται οι ολοχρόνιοι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μου μίλησε για το όνομα του Θεού, εξηγώντας ότι ο Θεός έχει ένα προσωπικό όνομα, Ιεχωβά. Μόλις έφυγε, έλεγξα την Αγία Γραφή μου για να δω αν υπήρχαν Γραφικά εδάφια που να υποστήριζαν πράγματι τα λεγόμενά της. Η έρευνά μου με έκανε πολύ ευτυχισμένη.—Έξοδος 6:3· Ματθαίος 6:9, 10· Ιωάννης 17:6.

Όταν η Κέι με επανεπισκέφτηκε, συζητήσαμε το Καθολικό δόγμα της Τριάδας, το οποίο υποστηρίζει ότι ο Θεός είναι τρία πρόσωπα σε έναν Θεό. Αργότερα, εξέτασα προσεκτικά τη δική μου Αγία Γραφή για να πειστώ ότι δεν διδάσκει την Τριάδα. (Πράξεις 17:11) Η μελέτη που έκανα επιβεβαίωσε το γεγονός ότι ο Ιησούς δεν είναι τόσο μεγάλος όσο ο Θεός. Ο Ιησούς δημιουργήθηκε. Είχε αρχή, ενώ ο Ιεχωβά δεν είχε. (Ψαλμός 90:1, 2· Ιωάννης 14:28· Κολοσσαείς 1:15-17· Αποκάλυψη 3:14) Ικανοποιημένη με όσα μάθαινα, συνέχισα με χαρά τις Γραφικές συζητήσεις.

Κάποια μέρα του Νοεμβρίου του 1958, ενώ είχε χιονοθύελλα, η Κέι με προσκάλεσε να παρακολουθήσω μια συνέλευση περιοχής που θα γινόταν το ίδιο εκείνο απόγευμα σε κάποια νοικιασμένη αίθουσα. Δέχτηκα την πρόσκληση και απόλαυσα το πρόγραμμα. Κατόπιν, συζητώντας με κάποιο Μάρτυρα που με πλησίασε, ρώτησα: «Πρέπει ο αληθινός Χριστιανός να κηρύττει από σπίτι σε σπίτι;»

«Ναι», είπε, «τα καλά νέα πρέπει να διακηρυχτούν, και η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι οι επισκέψεις στα σπίτια των ανθρώπων είναι σημαντική μέθοδος κηρύγματος».—Πράξεις 20:20.

Πόσο χάρηκα με την απάντησή του! Με έπεισε ότι είχα βρει το λαό του Θεού. Αν είχε πει: «Όχι, δεν είναι απαραίτητο», θα αμφέβαλλα ότι είχα βρει την αλήθεια, επειδή γνώριζα τι έλεγε η Αγία Γραφή για το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι. Από τότε και έπειτα, έκανα ταχύτατη πνευματική πρόοδο.

Ύστερα από εκείνη τη συνέλευση περιοχής, άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά που διεξάγονταν στη γειτονική πόλη Τρουά-Ριβιέρ. Η Κέι και η συνεργάτιδά της, η Φλόρενς Μπόουμαν, ήταν οι μόνοι Μάρτυρες που ζούσαν στο Καπ-ντε-λα-Μαντλέν. Κάποια μέρα είπα: «Αύριο θα έρθω να κηρύξω μαζί σας». Με χαρά, δέχτηκαν να τις συνοδεύσω.

Κήρυγμα στο Μέρος Όπου Μεγάλωσα

Νόμιζα πως όλοι θα δέχονταν το Γραφικό άγγελμα, αλλά γρήγορα έμαθα ότι δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Όταν η Κέι και η Φλόρενς διορίστηκαν κάπου αλλού, ήμουν η μόνη στην πόλη που κήρυττα τις Γραφικές αλήθειες από σπίτι σε σπίτι. Ακάθεκτη, συνέχισα να κηρύττω μόνη μου επί περίπου δύο χρόνια προτού βαφτιστώ, στις 8 Ιουνίου 1963. Την ίδια εκείνη μέρα, εγγράφηκα στην υπηρεσία σκαπανέα διακοπών, όπως αποκαλούνταν τότε.

Εξακολούθησα να είμαι σκαπάνισσα διακοπών επί ένα χρόνο. Κατόπιν, η Ντελβίνα Σεν-Λοράν υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν στο Καπ-ντε-λα-Μαντλέν μια φορά την εβδομάδα για να συνεργάζεται μαζί μου αν γινόμουν τακτική σκαπάνισσα. Έτσι, συμπλήρωσα μια αίτηση για έργο σκαπανέα. Δυστυχώς, όμως, μόλις δύο εβδομάδες προτού αρχίσω την ολοχρόνια διακονία, η Ντελβίνα πέθανε. Τι θα έκανα; Είχα συμπληρώσει την αίτηση και δεν ήθελα να κάνω πίσω. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1964, άρχισα τη σταδιοδρομία μου στην ολοχρόνια διακονία. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, πήγαινα μόνη μου στο έργο από σπίτι σε σπίτι.

Οι αφοσιωμένοι Καθολικοί του Καπ-ντε-λα-Μαντλέν συχνά ήταν εχθρικοί. Μερικοί, προσπαθώντας να με εμποδίσουν να κηρύττω, φώναζαν την αστυνομία. Κάποια μέρα, όπως ανέφερα στην αρχή, ένας πωλητής προσπάθησε να με εκφοβίσει πυροβολώντας δίπλα στα πόδια μου. Αυτό το γεγονός έγινε μεγάλο θέμα στην πόλη. Ο τοπικός τηλεοπτικός σταθμός το αποκάλεσε σταυροφορία εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Το όλο περιστατικό είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί ευνοϊκή μαρτυρία. Παρεμπιπτόντως, έπειτα από δέκα χρόνια, κάποιος συγγενής του πωλητή που είχε πυροβολήσει προς το μέρος μου έγινε Μάρτυρας.

Τα «Θαύματα» που Κάνει ο Λόγος του Θεού

Στο πέρασμα των ετών, έχω δει να καταρρέει σταδιακά στο Καπ-ντε-λα-Μαντλέν ο τοίχος της εναντίωσης στις Γραφικές αλήθειες. Γύρω στο 1968, μετακόμισαν εδώ και άλλοι Μάρτυρες, και οι ντόπιοι κάτοικοι άρχισαν να ανταποκρίνονται στις Γραφικές αλήθειες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, στην πραγματικότητα υπήρξε έκρηξη στον αριθμό των Γραφικών μελετών. Έφτασα στο σημείο να ζητήσω από άλλους Μάρτυρες να αναλάβουν αρκετές από τις Γραφικές μελέτες που διεξήγα ώστε να είμαι σε θέση να συνεχίσω να έχω κάποια συμμετοχή στη διακονία από σπίτι σε σπίτι.

Κάποια μέρα, μια νεαρή δέχτηκε το βοήθημα για μελέτη της Αγίας Γραφής με τίτλο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. Εκείνον τον καιρό ζούσε με ένα νεαρό ονόματι Αντρέ, έναν εγκληματία με σκληρό και άγριο παρουσιαστικό, ο οποίος συμμετείχε στη συζήτηση. Η συνομιλία με τον Αντρέ κέντρισε το ενδιαφέρον του, και αυτός ξεκίνησε Γραφική μελέτη. Σύντομα, άρχισε να μιλάει στους φίλους του για όσα μάθαινε.

Κάποτε, μελετούσα την Αγία Γραφή με τέσσερις κακοποιούς, ένας από τους οποίους δεν μιλούσε πολύ αλλά άκουγε προσεκτικά. Λεγόταν Πιέρ. Κάποιο πρωί στις δύο η ώρα περίπου, ο σύζυγός μου και εγώ ακούσαμε ένα χτύπημα στην πόρτα. Φανταστείτε τη σκηνή: Τέσσερις κακοποιοί στέκονταν στην πόρτα, θέλοντας να μου κάνουν διάφορες ερωτήσεις. Ευτυχώς, ο Ροζέρ ποτέ δεν παραπονέθηκε για τέτοιες άκαιρες επισκέψεις.

Στην αρχή, και οι τέσσερις άντρες παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις. Ωστόσο, μόνο ο Αντρέ και ο Πιέρ συνέχισαν. Εναρμόνισαν τη ζωή τους με τους κανόνες του Θεού και βαφτίστηκαν. Εδώ και πάνω από 20 χρόνια, υπηρετούν και οι δύο πιστά τον Ιεχωβά. Όταν άρχισαν να μελετούν, ήταν πασίγνωστοι για την εγκληματική τους δράση και τους παρακολουθούσε η αστυνομία. Μερικές φορές ερχόταν η αστυνομία να τους αναζητήσει έπειτα από τη Γραφική μας μελέτη ή στη διάρκεια κάποιας συνάθροισης της εκκλησίας. Χαίρομαι διότι κήρυξα σε ‘κάθε είδους ανθρώπους’, βλέποντας έτσι από πρώτο χέρι πώς φέρνει ο Λόγος του Θεού αλλαγές που μοιάζουν με πραγματικά θαύματα.—1 Τιμόθεο 2:4.

Αν μου έλεγαν στην αρχή της διακονίας μου ότι θα υπήρχε κάποτε Αίθουσα Βασιλείας στο Καπ-ντε-λα-Μαντλέν και ότι θα γέμιζε από μέλη του λαού του Ιεχωβά, δεν θα το πίστευα. Προς ευχαρίστησή μου, η μία μικρή εκκλησία που υπήρχε στη γειτονική πόλη Τρουά-Ριβιέρ αυξήθηκε σε έξι ανθηρές εκκλησίες οι οποίες συναθροίζονται σε τρεις Αίθουσες Βασιλείας, περιλαμβανομένης και εκείνης που υπάρχει στο Καπ-ντε-λα-Μαντλέν.

Προσωπικά, είχα τη χαρά να βοηθήσω περίπου 30 άτομα να φτάσουν στην αφιέρωση και στο βάφτισμα. Τώρα, σε ηλικία 78 ετών, μπορώ πράγματι να πω ότι είμαι ευτυχής που αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά. Πρέπει να παραδεχτώ, όμως, ότι υπάρχουν περίοδοι αποθάρρυνσης. Για να αντιμετωπίσω με επιτυχία αυτές τις περιόδους, ανοίγω πάντα την Αγία Γραφή μου και διαβάζω μερικές περικοπές που με αναζωογονούν πολύ. Είναι αδιανόητο για εμένα να αφήσω να περάσει μία μέρα χωρίς να διαβάσω το Λόγο του Θεού. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό είναι το εδάφιο Ιωάννης 15:7, το οποίο αναφέρει: «Αν παραμείνετε σε ενότητα με εμένα και τα λόγια μου παραμείνουν σε εσάς, ζητήστε οτιδήποτε θέλετε και θα γίνει για εσάς».

Η ελπίδα μου είναι ότι θα δω τον Ροζέρ στο νέο κόσμο που είναι τόσο κοντά. (2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψη 21:3, 4) Λίγο πριν από το θάνατό του το 1975, προόδευε καλά προς το βάφτισμα. Όσο για το παρόν, είμαι αποφασισμένη να εγκαρτερήσω στην ολοχρόνια διακονία και να συνεχίσω να βρίσκω χαρά στο έργο του Ιεχωβά.