Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Ο Δανιήλ Υπηρετούσε τον Θεό Ακατάπαυστα

ΕΙΝΑΙ σπάνιο να αλλάζει η πορεία της ιστορίας από τη μια ημέρα στην άλλη. Ωστόσο, αυτό συνέβη το 539 Π.Κ.Χ., όταν η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία ανατράπηκε από τους Μήδους και τους Πέρσες μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Μέχρι εκείνο το έτος, ο προφήτης του Ιεχωβά Δανιήλ είχε ήδη ζήσει ως Ιουδαίος εξόριστος στη Βαβυλώνα σχεδόν 80 χρόνια. Καθώς ήταν πιθανώς πάνω από 90 ετών, ο Δανιήλ επρόκειτο να αντιμετωπίσει μια από τις μεγαλύτερες δοκιμές της ακεραιότητάς του προς τον Θεό.

Μετά την πτώση της Βαβυλώνας, τα πράγματα φάνηκε αρχικά ότι πήγαιναν καλά για τον Δανιήλ. Ο καινούριος βασιλιάς ήταν ο 62χρονος Δαρείος ο Μήδος, ο οποίος έβλεπε με ευμένεια τον Δανιήλ. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Δαρείος ως βασιλιάς ήταν να διορίσει 120 σατράπες και να προαγάγει τρεις άντρες στη θέση του προέδρου (ανώτερου αξιωματούχου, ΜΝΚ).a Ο Δανιήλ ήταν ένας από αυτούς τους τρεις ευνοημένους άντρες. Επειδή αναγνώριζε τις εξαιρετικές ικανότητες που είχε ο Δανιήλ, ο Δαρείος σκόπευε μάλιστα να του δώσει τη θέση του πρωθυπουργού! Αλλά τότε ακριβώς συνέβη κάτι που μετέτρεψε απότομα τα σχέδια του βασιλιά.

Μια Μηχανορραφία

Οι άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι, συνάδελφοι του Δανιήλ, μαζί με μια μεγάλη ομάδα από σατράπες, πλησίασαν το βασιλιά έχοντας μια δελεαστική ιδέα. Ικέτεψαν τον Δαρείο να θεσπίσει ένα νόμο που θα όριζε: «Όστις κάμη αίτησιν τινά παρ’ οποιουδήποτε θεού ή ανθρώπου, έως τριάκοντα ημερών, εκτός παρά σου, βασιλεύ, ούτος να ριφθή εις τον λάκκον των λεόντων». (Δανιήλ 6:7) Αυτό μπορεί να το εξέλαβε ο Δαρείος ως επιβεβαίωση της οσιότητας εκείνων των αντρών. Μπορεί επίσης να συλλογίστηκε ότι, εφόσον ο ίδιος ήταν ξένος, ένας τέτοιος νόμος θα τον βοηθούσε να ενισχύσει τη θέση του ως κεφαλή της βασιλικής επικράτειας.

Ωστόσο, οι ανώτεροι αξιωματούχοι και οι σατράπες δεν πρότειναν εκείνο το διάταγμα για χάρη του βασιλιά. Αυτοί «εζήτουν να εύρωσι πρόφασιν κατά του Δανιήλ εκ των υποθέσεων της βασιλείας· πλην δεν ηδύναντο να εύρωσιν ουδεμίαν πρόφασιν ουδέ αμάρτημα· διότι ήτο πιστός, και δεν ευρέθη εν αυτώ ουδέν σφάλμα ουδέ αμάρτημα». Έτσι, εκείνοι οι μηχανορράφοι σκέφτηκαν: «Δεν θέλομεν ευρεί πρόφασιν κατά του Δανιήλ τούτου, εκτός εάν εύρωμεν τι εναντίον αυτού εκ του νόμου του Θεού αυτού». (Δανιήλ 6:4, 5) Επειδή γνώριζαν ότι ο Δανιήλ προσευχόταν καθημερινά στον Ιεχωβά, επιδίωξαν να θεωρηθεί αυτό ως πράξη που θα επέφερε την εσχάτη των ποινών.

Οι ανώτεροι αξιωματούχοι και οι σατράπες πιθανόν να έτρεφαν έχθρα για τον Δανιήλ επειδή εκείνος «προετιμήθη υπέρ [αυτούς], διότι πνεύμα έξοχον ήτο εν αυτώ· και ο βασιλεύς εστοχάσθη να καταστήση αυτόν εφ’ όλου του βασιλείου». (Δανιήλ 6:3) Η εντιμότητα του Δανιήλ μπορεί να παρεμπόδιζε με ανεπιθύμητο τρόπο τη διαφθορά και τη δωροδοκία. Όπως και αν είχαν τα πράγματα, αυτοί οι άντρες έπεισαν το βασιλιά να υπογράψει το διάταγμα, καθιστώντας το μέρος του ‘νόμου των Μήδων και Περσών, όστις δεν ακυρούται’.—Δανιήλ 6:8, 9.

Ο Δανιήλ Παραμένει Σταθερός

Όταν έμαθε ο Δανιήλ για αυτό το νέο διάταγμα, μήπως έπαψε να προσεύχεται στον Ιεχωβά; Κάθε άλλο! Γονατίζοντας στον κοιτώνα του σπιτιού του, προσευχόταν στον Θεό τρεις φορές την ημέρα, «καθώς έκαμνε πρότερον». (Δανιήλ 6:10) Ενώ προσευχόταν, οι εχθροί του «συνήχθησαν και εύρηκαν τον Δανιήλ κάμνοντα αίτησιν και ικετεύοντα ενώπιον του Θεού αυτού». (Δανιήλ 6:11) Όταν έφεραν το θέμα στην προσοχή του βασιλιά, ο Δαρείος λυπήθηκε για το γεγονός ότι ο νόμος τον οποίο είχε υπογράψει θα ενοχοποιούσε τον Δανιήλ. «Ηγωνίζετο μέχρι της δύσεως του ηλίου δια να λυτρώση αυτόν», μας λέει η αφήγηση. Αλλά ούτε ο βασιλιάς δεν μπορούσε να ακυρώσει το νόμο που είχε θεσπίσει. Γι’ αυτό, ο Δανιήλ οδηγήθηκε στο λάκκο των λιονταριών, που ήταν προφανώς κάποιος υπόγειος χώρος. «Ο Θεός σου, τον οποίον συ λατρεύεις ακαταπαύστως, αυτός θέλει σε ελευθερώσει», διαβεβαίωσε ο βασιλιάς τον Δανιήλ.—Δανιήλ 6:12-16.

Αφού έμεινε άυπνος και νηστικός όλη τη νύχτα, ο Δαρείος έσπευσε στο λάκκο. Ο Δανιήλ ήταν σώος και αβλαβής! Η αντίδραση του βασιλιά ήταν άμεση. Διέταξε να ριχτούν οι εχθροί του Δανιήλ καθώς και οι οικογένειές τους στο λάκκο των λιονταριών ως δίκαιη ανταπόδοση. Ο Δαρείος επίσης γνωστοποίησε σε όλη την επικράτεια ότι «εν όλω τω κράτει της βασιλείας μου, [πρέπει] να τρέμωσιν οι άνθρωποι και να φοβώνται ενώπιον του Θεού του Δανιήλ».—Δανιήλ 6:17-27.

Το Δίδαγμα για Εμάς

Ο Δανιήλ ήταν θαυμάσιο παράδειγμα πιστότητας. Ακόμη και ο βασιλιάς, ο οποίος δεν λάτρευε τον Ιεχωβά, πρόσεξε ότι ο Δανιήλ Τον υπηρετούσε «ακαταπαύστως». (Δανιήλ 6:16, 20) Η ρίζα της αραμαϊκής λέξης που αποδίδεται ‘ακατάπαυστα’ ουσιαστικά σημαίνει «κινούμαι σε κύκλο». Υποδηλώνει συνεχή ενέργεια. Πόσο κατάλληλα περιγράφει αυτό την αδιάρρηκτη ακεραιότητα του Δανιήλ προς τον Ιεχωβά!

Ο Δανιήλ ανέπτυξε ένα πρότυπο ακατάπαυστης σταθερότητας πολύ πριν τον ρίξουν στο λάκκο των λιονταριών. Ως νεαρός αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, αρνήθηκε τροφή ή ποτό που ήταν απαγορευμένα από το Μωσαϊκό Νόμο ή που είχαν μιανθεί μέσω ειδωλολατρικών τελετουργιών. (Δανιήλ 1:8) Αργότερα διακήρυξε θαρραλέα το άγγελμα του Θεού στον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. (Δανιήλ 4:19-25) Λίγες μόλις ώρες πριν από την πτώση της Βαβυλώνας, ο Δανιήλ διακήρυξε άφοβα την κρίση του Θεού στον Βασιλιά Βαλτάσαρ. (Δανιήλ 5:22-28) Έτσι, όταν ο Δανιήλ αντιμετώπισε το λάκκο των λιονταριών, συνέχισε να ακολουθεί την πιστή πορεία που είχε χαράξει.

Και εσείς επίσης μπορείτε να υπηρετείτε τον Ιεχωβά ακατάπαυστα. Μήπως είστε νεαρό άτομο; Αν ναι, τότε ενεργήστε τώρα ώστε να αναπτύξετε ένα πρότυπο ακατάπαυστης σταθερότητας με το να απορρίπτετε τις κακές συναναστροφές του κόσμου και τη φθοροποιά διαγωγή του. Αν υπηρετείτε τον Θεό από καιρό, να διατηρείτε ένα πρότυπο πιστής υπομονής. Μην εγκαταλείπετε τον αγώνα, διότι κάθε δοκιμασία που αντιμετωπίζουμε μας δίνει την ευκαιρία να δείχνουμε στον Ιεχωβά ότι είμαστε αποφασισμένοι να τον υπηρετούμε ακατάπαυστα.—Φιλιππησίους 4:11-13.

[Υποσημείωση]