Υπάρχουν Τόσα Παθήματα
«ΓΙΑΤΙ περνούν οι άνθρωποι όλα αυτά τα τρομερά παθήματα, ως άτομα και ως ομάδες . . . ; Υποτίθεται πως ο Θεός είναι η ίδια η προσωποποίηση του σκοπού, και όμως υπάρχουν τόσα μάταια πράγματα σε αυτόν τον κόσμο, τόσα άσκοπα παθήματα και τόσες ανόητες αμαρτίες. Μήπως αυτός ο Θεός είναι έτσι όπως τον κατηγόρησε ο Νίτσε: δυνάστης, απατεώνας, ύπουλος, εκτελεστής;»—Το να Είναι Κανείς Χριστιανός (On Being a Christian), του Χανς Κουνγκ.
Καταλαβαίνετε ότι ο Καθολικός θεολόγος Χανς Κουνγκ απλώς παρουσιάζει ένα πρόβλημα το οποίο βασανίζει πολλούς—γιατί να επιτρέπει τόσα παθήματα ένας παντοδύναμος, στοργικός Θεός; Δεν έχετε ακούσει εσείς ανθρώπους να κάνουν αυτό το ερώτημα; Ο κάθε συμπονετικός άνθρωπος θλίβεται για το «ατέλειωτο ποτάμι από αίμα, ιδρώτα και δάκρυα, από πόνο, θλίψη και φόβο, από μοναξιά και θάνατο», όπως το περιγράφει ο Κουνγκ. Στην πραγματικότητα, μοιάζει περισσότερο με ορμητικό χείμαρρο, μια πλημμύρα από φρίκη και οδύνη που έχει καταστρέψει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στο διάβα της ιστορίας.—Ιώβ 14:1.
Γεμάτα Προβλήματα και ‘Πόνο’
Σκεφτείτε τα παθήματα που προξενούν οι πόλεμοι, τον πόνο που νιώθουν όχι μόνο τα άμεσα θύματα αλλά και όσοι απομένουν με τη θλίψη, λόγου χάρη οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων που είναι παιδιά, καθώς και άλλων οι οποίοι έχουν υποστεί βάναυση μεταχείριση. «Τα τελευταία 10 χρόνια», δήλωσε πρόσφατα ο Ερυθρός Σταυρός, «σκοτώθηκαν 1,5 εκατομμύριο παιδιά σε ένοπλες συγκρούσεις». Στη Ρουάντα το 1994, αναφέρει ο Ερυθρός Σταυρός, «εκατοντάδες χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά σφαγιάστηκαν με βάναυσο και συστηματικό τρόπο».
Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε, επίσης, τον πόνο που επιφέρουν οι διεστραμμένοι παιδόφιλοι. Μια θλιμμένη μητέρα, η οποία είπε ότι ο γιος της αυτοκτόνησε αφού κακοποιήθηκε από κάποιον υπάλληλο ενός ιδρύματος για τη φροντίδα παιδιών, δήλωσε: «Ο άντρας που κακοποίησε το γιο μου . . . κατέστρεψε αυτόν καθώς και άλλα αγόρια, με τον πιο συστηματικό και διεστραμμένο τρόπο που μπορεί να φανταστεί κανείς». Τι θα πούμε δε για τον εφιαλτικό πόνο που έχουν υποστεί τα θύματα πωρωμένων φονιάδων ή κατά συρροή δολοφόνων, όπως είναι εκείνοι που συνελήφθησαν στη Βρετανία και οι οποίοι «απήγαν, βίαζαν, βασάνιζαν και σκότωναν ατιμώρητα επί 25 χρόνια»; Στο διάβα της ιστορίας, φαίνεται πως ο πόνος και τα παθήματα που έχουν επιφέρει άντρες και γυναίκες στους συνανθρώπους τους δεν έχουν όρια.—Εκκλησιαστής 4:1-3.
Σε αυτά, προσθέστε και τα παθήματα που προξενούν οι συναισθηματικές και οι σωματικές αρρώστιες, καθώς και τον τρομερό πόνο και τη θλίψη που συντρίβει τις οικογένειες όταν πεθαίνει πρόωρα κάποιο αγαπημένο τους μέλος. Υπάρχει επίσης η οδύνη που νιώθουν τα θύματα της πείνας ή διαφόρων φυσικών καταστροφών, όπως ονομάζονται. Ελάχιστοι θα διαφωνήσουν με αυτό που είπε ο Μωυσής, ότι δηλαδή τα 70 ή 80 χρόνια της ζωής μας είναι γεμάτα προβλήματα και ‘πόνο’.—Ψαλμός 90:10.
Μήπως Αποτελούν Μέρος του Σχεδίου του Θεού;
Μήπως, όπως έχουν ισχυριστεί μερικοί, αποτελούν αυτά τα ακατάπαυστα παθήματα μέρος κάποιου ακατανόητου σχεδίου του Θεού; Μήπως πρέπει να υποφέρουμε τώρα για να εκτιμήσουμε τη ζωή ‘στον άλλον κόσμο’; Μήπως είναι αλήθεια, όπως πίστευε ο Γάλλος φιλόσοφος Τεϊγιάρ ντε Σαρντέν, ότι τα «παθήματα που οδηγούν στο θάνατο και στην αποσύνθεση είναι απαραίτητα για τους ανθρώπους προκειμένου να ζήσουν και να γίνουν πνεύματα»; (Η Θρησκεία του Τεϊγιάρ ντε Σαρντέν [The Religion of Teilhard de Chardin]· τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Σίγουρα όχι!
Θα δημιουργούσε ποτέ εσκεμμένα κάποιος στοχαστικός σχεδιαστής ένα καταστροφικό περιβάλλον για να ισχυριστεί κατόπιν ότι είναι συμπονετικός καθώς θα έσωζε τους ανθρώπους από τις συνέπειές του; Σε καμιά περίπτωση! Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο ένας στοργικός Θεός; Γιατί, λοιπόν, επιτρέπει ο Θεός τα παθήματα; Θα σταματήσουν ποτέ τα παθήματα; Το επόμενο άρθρο θα εξετάσει αυτά τα ερωτήματα.
[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]
WHO photo by P. Almasy