Η Αδελφική σας Αγάπη ας Παραμένει!

«Η αδελφική σας αγάπη ας παραμένει».—ΕΒΡΑΙΟΥΣ 13:1.

1. Τι θα κάνατε για να κρατήσετε μια φωτιά αναμμένη κάποια κρύα νύχτα, και ποια παρόμοια ευθύνη έχουμε όλοι μας;

ΚΑΝΕΙ επικίνδυνα τσουχτερό κρύο έξω και η θερμοκρασία πέφτει κατακόρυφα. Η μόνη πηγή ζεστασιάς μέσα στο σπίτι σας είναι η φωτιά που καίει στο τζάκι. Ζωές εξαρτιούνται από το να την κρατήσετε αναμμένη. Μήπως θα καθήσετε απλώς να την κοιτάζετε μέχρι να σβήσουν οι φλόγες και να μετατραπούν τα πυρακτωμένα κάρβουνα σε άψυχη γκρίζα στάχτη; Και βέβαια όχι. Την τροφοδοτείτε ακούραστα με ξύλα για να παραμείνει αναμμένη. Κάπως έτσι, ο καθένας από εμάς έχει μια παρόμοια εργασία να κάνει σε σχέση με μια πολύ πιο σημαντική «φωτιά»—αυτή που θα πρέπει να καίει στην καρδιά μας—την αγάπη.

2. (α) Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι η αγάπη έχει ψυχρανθεί σε αυτές τις τελευταίες ημέρες; (β) Πόσο σημαντική είναι για τους αληθινούς Χριστιανούς η αγάπη;

² Ζούμε σε έναν καιρό κατά τον οποίο, όπως είπε προ πολλού ο Ιησούς, η αγάπη ψυχραίνεται μεταξύ των καθ’ ομολογία Χριστιανών ανά τον κόσμο. (Ματθαίος 24:12) Ο Ιησούς αναφερόταν στο πιο σπουδαίο είδος αγάπης, την αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό και για το Λόγο του, την Αγία Γραφή. Άλλα είδη αγάπης επίσης φθίνουν. Η Αγία Γραφή προείπε ότι, «στις τελευταίες ημέρες», πολλοί θα ήταν «άστοργοι». (2 Τιμόθεο 3:1-5) Πόσο αληθεύει αυτό! Η οικογένεια θα έπρεπε να είναι καταφύγιο στοργής, αλλά ακόμη και εκεί, η βία και η κακομεταχείριση—μερικές φορές σε φοβερά βάναυσο βαθμό—έχουν γίνει συνηθισμένα φαινόμενα. Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε αυτό το ψυχρό κλίμα του κόσμου, οι Χριστιανοί έχουν λάβει την εντολή, όχι μόνο να έχουν αγάπη ο ένας για τον άλλον, αλλά να έχουν αυτοθυσιαστική αγάπη, βάζοντας τους άλλους πάνω από τον εαυτό τους. Πρέπει να εκδηλώνουμε αυτή την αγάπη αρκετά φανερά ώστε να είναι ορατή σε όλους, να γίνεται το διακριτικό γνώρισμα της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας.—Ιωάννης 13:34, 35.

3. Τι είναι αδελφική αγάπη, και τι σημαίνει να την αφήνουμε να παραμένει;

³ Ο απόστολος Παύλος εμπνεύστηκε να δώσει την εντολή: «Η αδελφική σας αγάπη ας παραμένει». (Εβραίους 13:1) Σύμφωνα με το σύγγραμμα ενός λογίου, η λέξη φιλαδελφία, που υπάρχει στο Κείμενο και η οποία αποδίδεται ‘αδελφική αγάπη’, «αναφέρεται στη στοργική αγάπη, στην εκδήλωση καλοσύνης, στη συμπάθεια, στην προσφορά βοήθειας». Τι, λοιπόν, εννοούσε ο Παύλος όταν είπε ότι θα πρέπει να αφήνουμε αυτή την αγάπη να παραμένει; «Δεν θα πρέπει ποτέ να ψυχρανθεί», παρατηρεί το ίδιο σύγγραμμα. Έτσι, δεν αρκεί να νιώθουμε στοργή για τους αδελφούς μας· πρέπει να την εκδηλώνουμε. Επιπλέον, πρέπει να κάνουμε αυτή την αγάπη να διαρκεί, χωρίς να την αφήνουμε ποτέ να ψυχρανθεί. Δύσκολο; Ναι, αλλά το πνεύμα του Ιεχωβά μπορεί να μας βοηθήσει να καλλιεργούμε αδελφική στοργή και να τη διατηρούμε. Ας εξετάσουμε τρεις τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τροφοδοτούμε τη φωτιά αυτής της αγάπης στην καρδιά μας.

Να Δείχνετε Κατανόηση για τους Άλλους

4. Τι είναι κατανόηση για τους άλλους;

⁴ Αν θέλετε να νιώθετε περισσότερη αγάπη για τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές σας, μπορεί πρώτα να χρειαστεί να τους δείξετε κατανόηση, συμπόνια καθώς αντιμετωπίζουν δοκιμασίες και δυσκολίες στη ζωή τους. Ο απόστολος Πέτρος υποδήλωσε κάτι τέτοιο όταν έγραψε: «Να έχετε όλοι σας το ίδιο φρόνημα, να δείχνετε κατανόηση για τους άλλους, να νιώθετε αδελφική στοργή, να είστε τρυφερά συμπονετικοί, ταπεινόφρονες». (1 Πέτρου 3:8) Η λέξη του Κειμένου, η οποία αποδίδεται εδώ «να δείχνετε κατανόηση για τους άλλους», έχει την έννοια του «συμπάσχω». Κάποιος που είναι αυθεντία στην ελληνική της Αγίας Γραφής λέει σχετικά με αυτή τη λέξη: «Περιγράφει την κατάσταση διάνοιας που υπάρχει όταν συμμεριζόμαστε τα συναισθήματα των άλλων σαν να ήταν δικά μας». Επομένως, η συμπόνια είναι αναγκαία. Ένας πιστός, ηλικιωμένος υπηρέτης του Ιεχωβά είπε κάποτε: «Συμπόνια σημαίνει να συναισθάνομαι τον πόνο σου μέσα στην καρδιά μου».

5. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά δείχνει κατανόηση για τους άλλους;

⁵ Δείχνει ο Ιεχωβά τέτοια κατανόηση για τους άλλους; Και βέβαια. Για παράδειγμα, διαβάζουμε σχετικά με τα παθήματα του λαού του, του Ισραήλ: «Κατά πάσας τας θλίψεις αυτών εθλίβετο». (Ησαΐας 63:9) Ο Ιεχωβά δεν έβλεπε απλώς τα προβλήματά τους· συμπονούσε το λαό του. Το πόσο έντονα είναι τα αισθήματά του φαίνεται παραστατικά από τα λόγια του ίδιου του Ιεχωβά προς το λαό του, τα οποία καταγράφτηκαν στο εδάφιο Ζαχαρίας 2:8, ΜΝΚ: ‘Αυτός που αγγίζει εσάς αγγίζει το μάτι μου’.a Ένας σχολιαστής έκανε την εξής παρατήρηση σχετικά με αυτό το εδάφιο: «Το μάτι είναι μια από τις πιο περίπλοκες και λεπτεπίλεπτες κατασκευές στο ανθρώπινο σώμα· και η κόρη του ματιού—το άνοιγμα από το οποίο μπαίνει το φως του ουρανού για να εξυπηρετηθεί η όραση—είναι το πιο ευαίσθητο, καθώς και το πιο σημαντικό μέρος αυτής της κατασκευής. Τίποτα δεν μπορεί να μεταδώσει με μεγαλύτερη λεπτότητα την ιδέα της εξαίσιας τρυφερής φροντίδας που εκδηλώνει ο Ιεχωβά για τα αντικείμενα της αγάπης του».

6. Πώς δείχνει ο Ιησούς Χριστός κατανόηση για τους άλλους;

⁶ Και ο Ιησούς επίσης έδειχνε ανέκαθεν βαθύτατη κατανόηση για τους άλλους. Επανειλημμένα, ‘ένιωθε ευσπλαχνία’ βλέποντας τη δυσάρεστη θέση στην οποία βρίσκονταν οι συνάνθρωποί του που ήταν άρρωστοι ή είχαν προβλήματα. (Μάρκος 1:41· 6:34) Έδειξε ότι, αν κάποιος παραλείπει να μεταχειριστεί με καλοσύνη τους χρισμένους ακολούθους του, εκείνος νιώθει σαν να δέχεται ο ίδιος αυτή τη μεταχείριση. (Ματθαίος 25:41-46) Και σήμερα, ως ο ουράνιος ‘αρχιερέας’ μας, εκείνος μπορεί «να αισθανθεί συμπόνια για τις αδυναμίες μας».—Εβραίους 4:15.

7. Πώς μπορεί η κατανόηση για τους άλλους να μας βοηθήσει σε περίπτωση που κάποιος αδελφός ή αδελφή μάς εκνευρίσει;

⁷ ‘Αισθάνεται συμπόνια για τις αδυναμίες μας’—δεν είναι αυτή μια παρηγορητική σκέψη; Ασφαλώς, λοιπόν, θα πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο ο ένας για τον άλλον. Βέβαια, είναι πολύ πιο εύκολο να ψάχνουμε να βρούμε τις αδυναμίες των άλλων. (Ματθαίος 7:3-5) Αλλά την επόμενη φορά που κάποιος αδελφός ή αδελφή σάς εκνευρίσει, γιατί να μην κάνετε αυτή την προσπάθεια; Σκεφτείτε πώς θα φερόσασταν αν είχατε τις περιστάσεις εκείνου του ατόμου, αν είχατε το ίδιο παρελθόν, την ίδια προσωπικότητα, τα ίδια προσωπικά σφάλματα να καταπολεμήσετε. Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι εσείς δεν θα κάνατε τα ίδια λάθη—ή ίσως ακόμη και χειρότερα; Αντί να περιμένουμε πάρα πολλά από τους άλλους, θα πρέπει να τους δείχνουμε κατανόηση, πράγμα το οποίο θα μας βοηθάει να είμαστε λογικοί σαν τον Ιεχωβά, ο οποίος ‘θυμάται ότι είμαστε χώμα’. (Ψαλμός 103:14· Ιακώβου 3:17) Εκείνος γνωρίζει τους περιορισμούς μας. Ποτέ δεν περιμένει από εμάς περισσότερα από αυτά που μπορούμε λογικά να κάνουμε. (Παράβαλε 1 Βασιλέων 19:5-7.) Ας δείχνουμε όλοι τέτοια κατανόηση για τους άλλους.

8. Πώς θα πρέπει να ενεργούμε όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή περνάει κάποια δυσκολία;

⁸ Ο Παύλος έγραψε ότι η εκκλησία είναι σαν ένα σώμα με πολυποίκιλα μέλη τα οποία πρέπει να συνεργάζονται με ενότητα. Ο ίδιος πρόσθεσε: «Αν ένα μέλος υποφέρει, όλα τα άλλα μέλη υποφέρουν μαζί του». (1 Κορινθίους 12:12-26) Χρειάζεται να συμπάσχουμε με εκείνους που υφίστανται κάποια οδυνηρή δοκιμασία, δηλαδή να τους συμπονούμε. Οι πρεσβύτεροι αναλαμβάνουν την ηγεσία σε αυτό. Επίσης, ο Παύλος έγραψε: «Ποιος είναι αδύναμος, και εγώ δεν είμαι αδύναμος; Ποιος σκανδαλίζεται, και εγώ δεν εξοργίζομαι;» (2 Κορινθίους 11:29) Οι πρεσβύτεροι και οι περιοδεύοντες επίσκοποι μιμούνται τον Παύλο σε αυτό. Στις ομιλίες τους, στο έργο ποίμανσης, ακόμη και στο χειρισμό των δικαστικών ζητημάτων, προσπαθούν να δείχνουν κατανόηση για τους άλλους. Ο Παύλος σύστησε: «Να κλαίτε με όσους κλαίνε». (Ρωμαίους 12:15) Όταν τα πρόβατα νιώθουν ότι οι ποιμένες αληθινά συμμερίζονται τον πόνο τους, καταλαβαίνουν τους περιορισμούς τους και συναισθάνονται τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουν, είναι συνήθως πιο πρόθυμα να δεχτούν συμβουλή, κατεύθυνση και διαπαιδαγώγηση. Παρευρίσκονται με προθυμία στις συναθροίσεις, έχοντας την πεποίθηση ότι εκεί θα βρουν ‘αναζωογόνηση για τις ψυχές τους’.—Ματθαίος 11:29.

Να Εκδηλώνετε Εκτίμηση

9. Πώς δείχνει ο Ιεχωβά ότι εκτιμάει το καλό που υπάρχει σε εμάς;

⁹ Ένας δεύτερος τρόπος για να τροφοδοτείται η αδελφική αγάπη είναι μέσω εκτίμησης. Για να εκτιμούμε τους άλλους, πρέπει να εστιάζουμε την προσοχή μας στις καλές τους ιδιότητες και προσπάθειες, και να τις θεωρούμε πολύτιμες. Όταν το κάνουμε αυτό, μιμούμαστε τον ίδιο τον Ιεχωβά. (Εφεσίους 5:1) Εκείνος καθημερινά μας συγχωρεί πολλά μικρά αμαρτήματα. Συγχωρεί ακόμη και σοβαρά αμαρτήματα με την προϋπόθεση ότι υπάρχει γνήσια μετάνοια. Στη συνέχεια, εφόσον συγχωρήσει τα αμαρτήματά μας, δεν συνεχίζει να τα σκέφτεται. (Ιεζεκιήλ 33:14-16) Ο ψαλμωδός ρώτησε: ‘Εάν, Ιεχωβά, παρατηρήσης ανομίας, Ιεχωβά, τις θέλει δυνηθή να σταθή;’ (Ψαλμός 130:3) Αυτά στα οποία εστιάζει ο Ιεχωβά την προσοχή του είναι τα καλά πράγματα που κάνουμε καθώς τον υπηρετούμε.—Εβραίους 6:10.

10. (α) Γιατί είναι επικίνδυνο να χάνουν οι γαμήλιοι σύντροφοι την εκτίμησή τους ο ένας για τον άλλον; (β) Τι θα πρέπει να κάνει κάποιος ο οποίος χάνει την εκτίμησή του για το σύντροφό του;

¹⁰ Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ακολουθούμε αυτό το παράδειγμα στην οικογένεια. Όταν οι γονείς δείχνουν ότι εκτιμούν ο ένας τον άλλον, θέτουν κάποιο πρότυπο για την οικογένεια. Σε αυτή την εποχή των βραχύβιων γάμων, είναι πάρα πολύ εύκολο να θεωρεί κάποιος δεδομένο το σύντροφό του, να μεγαλοποιεί τα ελαττώματά του και να μικροποιεί τα καλά του χαρακτηριστικά. Τέτοια αρνητική νοοτροπία διαβρώνει το γάμο, μετατρέποντάς τον σε άχαρη αγγαρεία. Αν έχει αρχίσει να φθίνει η εκτίμησή σας για το σύντροφό σας, αναρωτηθείτε: ‘Δεν έχει καθόλου καλά χαρακτηριστικά ο σύντροφός μου;’ Σκεφτείτε τους λόγους για τους οποίους ερωτευτήκατε και παντρευτήκατε. Έχουν πράγματι εξαφανιστεί όλοι εκείνοι οι λόγοι για τους οποίους αγαπήσατε αυτό το μοναδικό άτομο; Ασφαλώς όχι· γι’ αυτό, να εργαστείτε σκληρά ώστε να εκτιμήσετε το καλό που υπάρχει στο σύντροφό σας, και να εκφράζετε την εκτίμησή σας με λόγια.—Παροιμίαι 31:28.

11. Για να είναι ανυπόκριτη η αγάπη στο γάμο, ποιες συνήθειες πρέπει να αποφεύγονται;

¹¹ Η εκτίμηση βοηθάει επίσης τους γαμήλιους συντρόφους να κρατούν την αγάπη τους ανυπόκριτη. (Παράβαλε 2 Κορινθίους 6:6· 1 Πέτρου 1:22.) Τέτοια αγάπη, η οποία τροφοδοτείται με εγκάρδια εκτίμηση, δεν αφήνει περιθώρια για βαναυσότητα πίσω από κλειστές πόρτες ούτε για λόγια που πληγώνουν ή ντροπιάζουν ούτε για ψυχρή συμπεριφορά κατά την οποία μπορεί να περάσουν μέρες ολόκληρες χωρίς να ανταλλάξουν οι σύντροφοι μια καλοσυνάτη ή ευγενική κουβέντα, και ασφαλώς δεν αφήνει περιθώρια για σωματική βία. (Εφεσίους 5:28, 29) Ο σύζυγος και η σύζυγος που εκτιμούν αληθινά ο ένας τον άλλον τιμούν ο ένας τον άλλον. Το κάνουν αυτό, όχι μόνο δημόσια, αλλά και όταν τους βλέπει ο Ιεχωβά—με άλλα λόγια, πάντοτε.—Παροιμίαι 5:21.

12. Γιατί θα πρέπει να εκφράζουν εκτίμηση οι γονείς για το καλό που υπάρχει στα παιδιά τους;

¹² Και τα παιδιά επίσης πρέπει να αισθάνονται ότι τα εκτιμούν. Αυτό δεν σημαίνει πως οι γονείς πρέπει να τα κατακλύζουν με άσκοπες κολακείες, αλλά θα πρέπει να επαινούν τις αξιόλογες ιδιότητες των παιδιών τους και το γνήσιο καλό που επιτελούν. Θυμηθείτε το παράδειγμα του Ιεχωβά ο οποίος εξέφρασε την επιδοκιμασία του για τον Ιησού. (Μάρκος 1:11) Θυμηθείτε, επίσης, το παράδειγμα του Ιησού ως του «κυρίου» σε μια παραβολή. Εκείνος επαίνεσε εξίσου δύο ‘αγαθούς και πιστούς δούλους’, μολονότι υπήρχε διαφορά σε αυτά που τους είχαν δοθεί και αντίστοιχη διαφορά στο τι επιτέλεσε ο καθένας από αυτούς. (Ματθαίος 25:20-23· παράβαλε Ματθαίος 13:23.) Παρόμοια, οι σοφοί γονείς βρίσκουν τρόπους προκειμένου να εκφράζουν εκτίμηση για τις μοναδικές ιδιότητες, ικανότητες και επιτεύγματα του κάθε παιδιού. Συγχρόνως, προσπαθούν να μη δίνουν τόση έμφαση στα επιτεύγματα ώστε τα παιδιά τους να νιώθουν συνεχώς την ανάγκη να παρουσιάζουν επιδόσεις. Δεν θέλουν τα παιδιά τους να είναι εξοργισμένα ή αποκαρδιωμένα καθώς μεγαλώνουν.—Εφεσίους 6:4· Κολοσσαείς 3:21.

13. Ποιοι αναλαμβάνουν την ηγεσία στην εκδήλωση εκτίμησης για κάθε μέλος της εκκλησίας;

¹³ Στη Χριστιανική εκκλησία, οι πρεσβύτεροι και οι περιοδεύοντες επίσκοποι αναλαμβάνουν την ηγεσία στην εκδήλωση εκτίμησης για κάθε μέλος του ποιμνίου του Θεού. Είναι δύσκολη η θέση τους, επειδή φέρουν επίσης τη βαριά ευθύνη να διαπαιδαγωγούν στη δικαιοσύνη, να διορθώνουν με πνεύμα πραότητας εκείνους που σφάλλουν και να προσφέρουν ισχυρή συμβουλή σε όσους τη χρειάζονται. Πώς εξισορροπούν αυτές τις πολυδιάστατες ευθύνες;—Γαλάτες 6:1· 2 Τιμόθεο 3:16.

14, 15. (α) Πώς έδειξε ο Παύλος ισορροπία όσον αφορά την παροχή ισχυρής συμβουλής; (β) Πώς μπορούν οι Χριστιανοί επίσκοποι να εξισορροπήσουν την ανάγκη που υπάρχει να διορθώνουν τα λάθη με την ανάγκη να δίνουν έπαινο; Δώστε παράδειγμα.

¹⁴ Το παράδειγμα του Παύλου είναι πολύ υποβοηθητικό. Αυτός ήταν εξέχων δάσκαλος, πρεσβύτερος και ποιμένας. Χρειάστηκε να ασχοληθεί με εκκλησίες οι οποίες είχαν σοβαρά προβλήματα, και δεν δίστασε εξαιτίας φόβου να τους δώσει ισχυρή συμβουλή όταν χρειαζόταν. (2 Κορινθίους 7:8-11) Μια ανασκόπηση της διακονίας του Παύλου αποκαλύπτει ότι χρησιμοποιούσε την επίπληξη με φειδωλία—μόνο όταν η κατάσταση την καθιστούσε αναγκαία ή σκόπιμη. Κάνοντάς το αυτό εκδήλωνε θεϊκή σοφία.

¹⁵ Αν η διακονία κάποιου πρεσβυτέρου στην εκκλησία παρομοιαζόταν με ένα μουσικό κομμάτι, τότε η επίπληξη και η επιτίμηση θα ήταν σαν μια μεμονωμένη νότα στο γενικό σύνολο. Αυτή η νότα είναι κατάλληλη στη θέση της. (Λουκάς 17:3· 2 Τιμόθεο 4:2) Φανταστείτε ένα τραγούδι το οποίο να αποτελείται μόνο από αυτή τη μία νότα, η οποία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Σύντομα θα μας ενοχλούσε ακουστικά. Κατά παρόμοιο τρόπο, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι προσπαθούν να παρέχουν ολοκληρωμένη διδασκαλία και να τη διανθίζουν με ποικιλία. Δεν την περιορίζουν στη διόρθωση προβλημάτων. Αντίθετα, ο γενικός τόνος της είναι θετικός. Σαν τον Ιησού Χριστό, οι στοργικοί πρεσβύτεροι αναζητούν πρώτα το καλό για να δώσουν έπαινο, όχι το λάθος για να επικρίνουν. Εκτιμούν τη σκληρή εργασία που κάνουν οι συγχριστιανοί τους. Είναι πεπεισμένοι ότι, σε γενικές γραμμές, ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί για να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Και οι πρεσβύτεροι δεν διστάζουν να εκφράζουν αυτό το συναίσθημα με λόγια.—Παράβαλε 2 Θεσσαλονικείς 3:4.

16. Ποια επίδραση είχε η γεμάτη εκτίμηση, συμπονετική στάση του Παύλου στους συγχριστιανούς του;

¹⁶ Χωρίς αμφιβολία, οι περισσότεροι Χριστιανοί τους οποίους διακόνησε ο Παύλος διαισθάνονταν ότι αυτός τους εκτιμούσε και τους κατανοούσε. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Δείτε πώς αισθάνονταν για τον Παύλο. Δεν τον φοβούνταν, αν και εκείνος είχε μεγάλη εξουσία. Όχι, ήταν αγαπητός και προσιτός. Μάλιστα, όταν έφυγε από μια περιοχή, οι πρεσβύτεροι ‘έπεσαν στο λαιμό του και τον φιλούσαν τρυφερά’! (Πράξεις 20:17, 37) Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είναι οι πρεσβύτεροι—και όλοι εμείς—που έχουμε το παράδειγμα του Παύλου για να το μιμούμαστε! Ναι, ας δείχνουμε εκτίμηση ο ένας για τον άλλον.

Πράξεις Στοργικής Καλοσύνης

17. Ποια είναι μερικά καλά αποτελέσματα που προέρχονται από τις πράξεις καλοσύνης μέσα στην εκκλησία;

¹⁷ Ένα από τα καλύτερα καύσιμα για την αδελφική αγάπη είναι μια απλή πράξη καλοσύνης. Όπως είπε ο Ιησούς, «υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Είτε δίνουμε πνευματικά ή υλικά είτε δίνουμε από το χρόνο και την ενεργητικότητά μας, δεν κάνουμε μόνο τους άλλους ευτυχισμένους αλλά και τον εαυτό μας επίσης. Μέσα στην εκκλησία, η καλοσύνη είναι μεταδοτική. Μια καλοσυνάτη πράξη παράγει με τη σειρά της παρόμοιες πράξεις. Πολύ σύντομα, η αδελφική στοργή ακμάζει!—Λουκάς 6:38.

18. Ποια είναι η έννοια της ‘καλοσύνης’ για την οποία γίνεται λόγος στο εδάφιο Μιχαίας 6:8, ΜΝΚ;

¹⁸ Ο Ιεχωβά παρότρυνε το λαό Ισραήλ να εκδηλώνει καλοσύνη. Στο εδάφιο Μιχαίας 6:8, ΜΝΚ, διαβάζουμε: ‘Αυτός σου είπε, άνθρωπε χωματένιε, τι είναι καλό. Και τι σου ζητάει ο Ιεχωβά σε ανταπόδοση παρά να ασκείς δικαιοσύνη και να αγαπάς την καλοσύνη και να είσαι μετριόφρων καθώς περπατάς με τον Θεό σου;’ Τι σημαίνει να ‘αγαπάς την καλοσύνη’; Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται εδώ ‘καλοσύνη’ (τσέσεντχ) έχει επίσης μεταφραστεί ως «έλεος». Σύμφωνα με Τα Βιβλία της Αγίας Γραφής Έκδοσης Σονσίνο (The Soncino Books of the Bible), αυτή η λέξη ‘υποδηλώνει κάτι πιο ενεργό από την αφηρημένη έννοια της λέξης έλεος. Σημαίνει «έλεος στην πράξη», την εκτέλεση προσωπικών πράξεων στοργικής καλοσύνης, όχι μόνο για τους φτωχούς και εκείνους που έχουν ανάγκες, αλλά για όλους τους συνανθρώπους κάποιου’. Γι’ αυτό, ένας άλλος λόγιος λέει ότι η λέξη τσέσεντχ σημαίνει «αγάπη στην πράξη».

19. (α) Με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να παίρνουμε την πρωτοβουλία να δείχνουμε καλοσύνη στους άλλους μέσα στην εκκλησία; (β) Δώστε ένα παράδειγμα αδελφικής αγάπης που σας δείχτηκε.

¹⁹ Η αδελφική μας αγάπη δεν είναι θεωρητική ούτε αφηρημένη έννοια. Είναι μια απτή πραγματικότητα. Γι’ αυτό, να αναζητάτε τρόπους προκειμένου να κάνετε πράγματα που δείχνουν καλοσύνη για τους αδελφούς και τις αδελφές σας. Να είστε σαν τον Ιησού, ο οποίος δεν περίμενε πάντοτε τους ανθρώπους να τον πλησιάσουν και να του ζητήσουν βοήθεια, αλλά συχνά έπαιρνε ο ίδιος αυτή την πρωτοβουλία. (Λουκάς 7:12-16) Να σκέφτεστε ιδιαίτερα εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη. Μήπως κάποιος ηλικιωμένος ή ασθενής χρειάζεται μια επίσκεψη ή ίσως λίγη βοήθεια με μικροδουλειές; Μήπως κάποιο ‘ορφανό’ χρειάζεται λίγο από το χρόνο και την προσοχή μας; Μήπως μια καταθλιμμένη ψυχή χρειάζεται κάποιον να την ακούσει ή μερικά παρηγορητικά λόγια; Όσο μπορούμε, ας αφιερώνουμε χρόνο για τέτοιες πράξεις καλοσύνης. (Ιώβ 29:12· 1 Θεσσαλονικείς 5:14· Ιακώβου 1:27) Ποτέ να μην ξεχνάτε ότι, σε μια εκκλησία γεμάτη ατελείς ανθρώπους, μια από τις πιο ζωτικές πράξεις καλοσύνης είναι η εκδήλωση συγχωρητικότητας—το να εγκαταλείπουμε ανεπιφύλακτα τη μνησικακία, ακόμη και όταν υπάρχει δικαιολογημένη αιτία για παράπονο. (Κολοσσαείς 3:13) Η προθυμία να συγχωρούμε συντελεί στο να παραμένει η εκκλησία απαλλαγμένη από διαιρέσεις, μνησικακία και μακροχρόνιες έχθρες, τα οποία είναι σαν βρεγμένα σκεπάσματα που καταπνίγουν τη φλόγα της αδελφικής αγάπης.

20. Πώς θα πρέπει όλοι να συνεχίσουμε να εξετάζουμε τον εαυτό μας;

²⁰ Ας είμαστε όλοι αποφασισμένοι να κρατήσουμε αυτή τη φωτιά της αγάπης ζωντανή στην καρδιά μας. Ας συνεχίσουμε να εξετάζουμε τον εαυτό μας. Δείχνουμε κατανόηση για τους άλλους; Δείχνουμε εκτίμηση για τους άλλους; Κάνουμε πράξεις καλοσύνης για τους άλλους; Όσο ενεργούμε έτσι, η φλόγα της αγάπης θα θερμαίνει την αδελφότητά μας ανεξάρτητα από το πόσο παγερός και άσπλαχνος γίνεται αυτός ο κόσμος. Έτσι λοιπόν, «η αδελφική σας αγάπη ας παραμένει», πάση θυσία—τώρα και για πάντα!—Εβραίους 13:1.

[Υποσημείωση]

Τι Νομίζετε;

◻ Τι είναι αδελφική αγάπη, και γιατί πρέπει να την αφήνουμε να παραμένει;

◻ Πώς μας βοηθάει η κατανόηση για τους άλλους να διατηρούμε την αδελφική μας αγάπη;

◻ Τι ρόλο παίζει η εκτίμηση στην αδελφική αγάπη;

◻ Πώς κάνουν οι πράξεις καλοσύνης την αδελφική αγάπη να ακμάζει μέσα στη Χριστιανική εκκλησία;

[Πλαίσιο στη σελίδα 16]

Η Αγάπη σε Δράση

Πριν από μερικά χρόνια, ένας άντρας που είχε μελετήσει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για κάποιο διάστημα εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες γύρω από το θέμα της αδελφικής αγάπης. Γνώριζε ότι ο Ιησούς είχε πει: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:35) Αλλά το έβρισκε δύσκολο να το πιστέψει. Μια ημέρα του δόθηκε η ευκαιρία να δει τη Χριστιανική αγάπη σε δράση.

Αν και ήταν καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα, αυτός ό άνθρωπος ταξίδεψε μακριά από την πατρίδα του. Στη Βηθλεέμ του Ισραήλ, παρακολούθησε μια εκκλησιαστική συνάθροιση. Εκεί, ένας Άραβας Μάρτυρας επέμενε να φιλοξενήσει εκείνο το βράδυ κάποιον άλλο Μάρτυρα τουρίστα, καθώς και το άτομο που έκανε Γραφική μελέτη, στο σπίτι του, όπου έμενε μαζί με την οικογένειά του. Πριν πάει για ύπνο, ο άντρας που έκανε μελέτη ζήτησε από τον οικοδεσπότη την άδεια να βγει το πρωί στη βεράντα για να δει την ανατολή. Ο οικοδεσπότης τον προειδοποίησε αυστηρά να μην το κάνει αυτό. Την επομένη, ο Άραβας αδελφός εξήγησε το λόγο. Μέσω ενός διερμηνέα είπε ότι αν οι γείτονές του μάθαιναν ότι φιλοξένησε άτομα εβραϊκής καταγωγής—όπως ήταν εκείνος ο άντρας που έκανε Γραφική μελέτη—θα του έκαιγαν το σπίτι ολοσχερώς, μαζί με τον ίδιο και την οικογένειά του. Προβληματισμένος, ο άντρας που έκανε μελέτη τον ρώτησε: «Γιατί, λοιπόν, εξέθεσες τον εαυτό σου σε τέτοιον κίνδυνο;» Χωρίς διερμηνέα, ο Άραβας αδελφός τον κοίταξε στα μάτια και είπε απλά: «Ιωάννης 13:35».

Αυτό το άτομο εντυπωσιάστηκε βαθιά καθώς είδε πόσο πραγματική είναι η αδελφική αγάπη. Λίγο καιρό αργότερα βαφτίστηκε.

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ο πρόσχαρος και γεμάτος εκτίμηση χαρακτήρας του αποστόλου Παύλου τον έκανε προσιτό