Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Ένας Πατέρας που Είναι Πρόθυμος να Συγχωρεί

ΕΧΕΙ αποκληθεί η μεγαλύτερη «μικρή ιστορία» που γράφτηκε ποτέ—και δικαιολογημένα. Η παραβολή του Ιησού σχετικά με την αγάπη ενός πατέρα για το χαμένο γιο του είναι σαν ένα παράθυρο από το οποίο μπορούμε να αποκτήσουμε μια εξαίρετη άποψη της συμπόνιας που νιώθει ο Θεός για τους μετανοημένους αμαρτωλούς.

Ήταν Χαμένος και Βρέθηκε

Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο νεότερος του είπε: ‘Θέλω τώρα την κληρονομιά μου, αντί να περιμένω μέχρις ότου πεθάνεις’. Ο πατέρας συμφώνησε, πιθανώς δίνοντάς του το ένα τρίτο από όλα όσα είχε—το νόμιμο μερίδιο για το νεότερο από τους δύο γιους. (Δευτερονόμιον 21:17) Ο νεαρός μάζεψε βιαστικά τα υπάρχοντά του και ταξίδεψε σε μια μακρινή χώρα όπου ξόδεψε όλα τα χρήματά του επιδιώκοντας μια ζωή ασωτίας.—Λουκάς 15:11-13.

Κατόπιν έγινε μεγάλη πείνα. Απελπισμένος, ο νέος δέχτηκε να εργαστεί ως χοιροβοσκός—ένα επάγγελμα αξιοκαταφρόνητο για τους Ιουδαίους. (Λευιτικόν 11:7, 8) Τα τρόφιμα ήταν τόσο δυσεύρετα ώστε άρχισε να λαχταράει τα χαρούπια, που ήταν η τροφή των γουρουνιών! Τελικά, ο νέος συνήλθε. ‘Οι υπηρέτες του πατέρα μου τρώνε καλύτερα από εμένα!’ σκέφτηκε. ‘Θα γυρίσω στο σπίτι, θα εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου και θα παρακαλέσω να γίνω όπως ένας από τους μισθωτούς του πατέρα μου’.a—Λουκάς 15:14-19.

Ο νέος, με βήμα αργό και κουρασμένο, ξεκίνησε για το σπίτι του. Χωρίς αμφιβολία, η εμφάνισή του είχε αλλάξει πολύ. Αλλά ο πατέρας του τον αναγνώρισε «ενώ ήταν ακόμη μακριά». Νιώθοντας ευσπλαχνία, έτρεξε στο γιο του, τον αγκάλιασε και «τον φίλησε τρυφερά».—Λουκάς 15:20.

Αυτή η θερμή υποδοχή διευκόλυνε το νέο να βγάλει το βάρος που είχε μέσα του. «Πατέρα», είπε, «αμάρτησα εναντίον του ουρανού και εναντίον σου. Δεν είμαι πια άξιος να αποκαλούμαι γιος σου. Κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου». Ο πατέρας φώναξε τους δούλους του. «Γρήγορα!» διέταξε. «Βγάλτε μια στολή, την καλύτερη, και ντύστε τον με αυτήν, και βάλτε δαχτυλίδι στο χέρι του και σανδάλια στα πόδια του. Και φέρτε το θρεμμένο μοσχάρι, σφάξτε το και ας φάμε και ας διασκεδάσουμε, επειδή ο γιος μου αυτός ήταν νεκρός και επανήλθε στη ζωή· ήταν χαμένος και βρέθηκε».—Λουκάς 15:21-24.

Ακολούθησε ένα πλούσιο συμπόσιο με μουσική και χορό. Καθώς ο μεγαλύτερος γιος επέστρεφε από τον αγρό, άκουσε τη φασαρία. Όταν έμαθε ότι ο αδελφός του είχε επιστρέψει και ότι αυτό ήταν η αιτία της γιορτής, αγανάκτησε. ‘Σε υπηρέτησα ως δούλος πολλά χρόνια, και ποτέ δεν σε παρήκουσα, και όμως ποτέ δεν μου έδωσες ένα κατσικάκι για να διασκεδάσω με τους φίλους μου’, παραπονέθηκε στον πατέρα του. ‘Μόλις όμως τώρα επιστρέφει ο γιος σου που σπατάλησε τα πλούτη σου, ετοιμάζεις συμπόσιο για αυτόν’. ‘Παιδί μου’, απάντησε τρυφερά ο πατέρας, ‘εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου, και ό,τι είναι δικό μου είναι δικό σου. Αλλά έπρεπε να χαρούμε επειδή ο αδελφός σου ήταν νεκρός και ήρθε στη ζωή. Ήταν χαμένος και βρέθηκε’.—Λουκάς 15:25-32.

Μαθήματα για Εμάς

Ο πατέρας στην παραβολή του Ιησού αντιπροσωπεύει τον ελεήμονα Θεό μας, τον Ιεχωβά. Όπως ο χαμένος γιος, μερικοί άνθρωποι εγκαταλείπουν για κάποιο διάστημα την ασφάλεια του σπιτικού του Θεού αλλά αργότερα επιστρέφουν. Πώς βλέπει ο Ιεχωβά τέτοια άτομα; Εκείνοι που επιστρέφουν στον Ιεχωβά με ειλικρινή μετάνοια μπορούν να είναι βέβαιοι ότι αυτός ‘δεν θα βρίσκει διαρκώς σφάλματα ούτε θα παραμένει αγανακτισμένος στον αιώνα’. (Ψαλμός 103:9, ΜΝΚ) Στην παραβολή, ο πατέρας έτρεξε για να υποδεχτεί το γιο του. Παρόμοια, ο Ιεχωβά δεν έχει μόνο τη διάθεση, αλλά και τη λαχτάρα να συγχωρήσει τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Είναι ‘πρόθυμος να συγχωρεί’ και το κάνει αυτό ‘άφθονα’.—Ψαλμός 86:5, ΜΝΚ· Ησαΐας 55:7· Ζαχαρίας 1:3.

Στην παραβολή του Ιησού, η γνήσια αγάπη του πατέρα διευκόλυνε το γιο να βρει το θάρρος να επιστρέψει. Αλλά σκεφτείτε: Τι θα συνέβαινε αν ο πατέρας είχε αποκηρύξει το παιδί ή αν σε κάποιο ξέσπασμα θυμού τού έλεγε να μην επιστρέψει ποτέ; Μια τέτοια στάση πιθανώς θα είχε αποξενώσει οριστικά το νεαρό.—Παράβαλε 2 Κορινθίους 2:6, 7.

Κατά μία έννοια, λοιπόν, ο πατέρας έθεσε το θεμέλιο για την επιστροφή του γιου του τη στιγμή της αναχώρησής του. Μερικές φορές, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι σήμερα πρέπει να απομακρύνουν τους αμετανόητους αμαρτωλούς από την εκκλησία. (1 Κορινθίους 5:11, 13) Καθώς το κάνουν αυτό, μπορούν να αρχίσουν να προετοιμάζουν το δρόμο για την επιστροφή του αμαρτωλού δείχνοντας με αγάπη τα βήματα που πρέπει να κάνει για να επανενταχθεί μελλοντικά. Πολλά άτομα που ήταν χαμένα από πνευματική άποψη υποκινήθηκαν αργότερα να μετανοήσουν επειδή θυμούνταν εκείνη την εγκάρδια παράκληση, και αυτό τα έκανε να επιστρέψουν στο σπιτικό του Θεού.—2 Τιμόθεο 4:2.

Ο πατέρας έδειξε συμπόνια και όταν επέστρεψε ο γιος του. Δεν χρειάστηκε πολλή ώρα για να καταλάβει ότι ο νεαρός είχε μετανοήσει ειλικρινά. Κατόπιν, αντί να επιμένει να μάθει κάθε λεπτομέρεια των παραβάσεων του γιου του, ασχολήθηκε με την υποδοχή του και έδειξε ότι το έκανε αυτό με μεγάλη ευχαρίστηση. Οι Χριστιανοί μπορούν να μιμηθούν αυτό το παράδειγμα. Θα πρέπει να χαίρονται όταν βρεθεί κάποιος που ήταν χαμένος.—Λουκάς 15:10.

Η διαγωγή του πατέρα αναμφίβολα δείχνει ότι αυτός περίμενε από καιρό την επιστροφή του παραστρατημένου γιου του. Ασφαλώς, αυτό είναι απλώς μια σκιά της λαχτάρας που έχει ο Ιεχωβά για όλους εκείνους που έχουν φύγει από το σπιτικό του. Αυτός «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά θέλει να φτάσουν όλοι σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Επομένως, εκείνοι που μετανοούν για τις αμαρτίες τους μπορούν να είναι βέβαιοι ότι θα ευλογηθούν με «εποχές αναζωογόνησης από το πρόσωπο του Ιεχωβά».—Πράξεις 3:19.

[Υποσημείωση]