Μήπως το Πνεύμα του Κόσμου σας Δηλητηριάζει;
ΣΤΙΣ 12 Σεπτεμβρίου 1990, έγινε μια έκρηξη σε κάποιο εργοστάσιο στο Καζαχστάν. Επικίνδυνη ραδιενέργεια εκλύθηκε στην ατμόσφαιρα, απειλώντας την υγεία των 120.000 ντόπιων κατοίκων, πολλοί από τους οποίους βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για το θανατηφόρο δηλητήριο.
Αλλά καθώς έρχονταν στο φως περισσότερες πληροφορίες, ανακάλυψαν ότι επί δεκαετίες ολόκληρες ζούσαν σε ένα δηλητηριασμένο περιβάλλον. Στο πέρασμα των ετών, 100.000 τόνοι ραδιενεργών αποβλήτων είχαν εναποτεθεί σε αφύλακτο, υπαίθριο χώρο. Μολονότι ο κίνδυνος παραμόνευε στο κατώφλι τους, κανείς δεν τον είχε πάρει στα σοβαρά. Γιατί;
Κάθε μέρα οι αρμόδιοι αναρτούσαν στο τοπικό γήπεδο έναν πίνακα με τις τιμές ακτινοβολίας, ο οποίος έδινε την εντύπωση ότι δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος. Οι αριθμοί ήταν ακριβείς, αλλά οι ενδείξεις αφορούσαν μόνο την ακτινοβολία γάμμα. Η ακτινοβολία άλφα, για την οποία δεν γίνονταν μετρήσεις, μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρα. Πολλές μητέρες άρχισαν να καταλαβαίνουν γιατί ήταν τόσο φιλάσθενα τα παιδιά τους.
Μιλώντας από πνευματική άποψη, μπορούμε επίσης να δηλητηριαστούμε από αόρατη μόλυνση. Και όπως εκείνοι οι άτυχοι άνθρωποι στο Καζαχστάν, τα περισσότερα άτομα αγνοούν αυτόν τον κίνδυνο που απειλεί τη ζωή τους. Η Αγία Γραφή προσδιορίζει αυτή τη μόλυνση ως «το πνεύμα του κόσμου», το οποίο κατευθύνει ο ίδιος ο Σατανάς ο Διάβολος. (1 Κορινθίους 2:12) Ο Αντίδικος του Θεού χρησιμοποιεί με μοχθηρία αυτό το πνεύμα—ή την επικρατούσα στάση—του κόσμου προκειμένου να υποσκάψει τη θεοσεβή μας αφοσίωση.
Πώς μπορεί το πνεύμα του κόσμου να μας αφαιρέσει την πνευματική δύναμη; Με το να διεγείρει την επιθυμία των ματιών και να εκμεταλλεύεται την έμφυτη ιδιοτέλειά μας. (Εφεσίους 2:1-3· 1 Ιωάννη 2:16) Ενδεικτικά, θα εξετάσουμε τρεις διαφορετικούς τομείς σε σχέση με τους οποίους θα μπορούσε ο κοσμικός τρόπος σκέψης να δηλητηριάσει βαθμιαία την πνευματικότητά μας.
Να Επιζητούμε Πρώτα τη Βασιλεία
Ο Ιησούς παρότρυνε τους Χριστιανούς να “επιζητούν πρώτα τη Βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού”. (Ματθαίος 6:33) Από την άλλη μεριά, το πνεύμα του κόσμου μπορεί να μας κάνει να προσδίδουμε ακατάλληλη σπουδαιότητα στα δικά μας συμφέροντα και ανέσεις. Ο βασικός κίνδυνος έγκειται, όχι στο να χάσουμε εντελώς τα πνευματικά μας ενδιαφέροντα, αλλά στο να τα εκτοπίσουμε σε δεύτερη θέση. Θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τον κίνδυνο—όπως έκαναν οι άνθρωποι στο Καζαχστάν—εξαιτίας της ψευδαίσθησης ότι είμαστε ασφαλείς. Η πιστή υπηρεσία που αποδίδουμε επί χρόνια και η εκτίμηση που έχουμε για τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μας θα μπορούσαν να μας κάνουν να εφησυχάσουμε και να νομίζουμε ότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να εγκαταλείψουμε την οδό της αλήθειας. Πολλά μέλη της εκκλησίας της Εφέσου πιθανώς ένιωθαν έτσι.
Το έτος 96 Κ.Χ. περίπου, ο Ιησούς τούς έδωσε την ακόλουθη συμβουλή: «Έχω αυτό εναντίον σου, το ότι άφησες την αγάπη που είχες πρώτα». (Αποκάλυψη 2:4) Εκείνοι οι παλαίμαχοι Χριστιανοί υπηρέτες είχαν υπομείνει πολλές δυσκολίες. (Αποκάλυψη 2:2, 3) Είχαν διδαχτεί από πιστούς πρεσβυτέρους, περιλαμβανομένου και του αποστόλου Παύλου. (Πράξεις 20:17-21, 27) Εντούτοις, στη διάρκεια των ετών, η αγάπη τους για τον Ιεχωβά είχε εξασθενήσει και έχασαν την ορμή που είχαν σε σχέση με τα πνευματικά ζητήματα.—Αποκάλυψη 2:5.
Φαίνεται επίσης πως μερικοί από τους Εφεσίους είχαν επηρεαστεί από την εμπορική άνθηση και την ευημερία εκείνης της πόλης. Δυστυχώς, το υλιστικό ρεύμα της σημερινής κοινωνίας έχει παρόμοια παρασύρει μερικούς Χριστιανούς. Αν είμαστε αποφασισμένοι να επιδιώκουμε έναν άνετο τρόπο ζωής, αυτό αναπόφευκτα θα απομακρύνει την προσοχή μας από πνευματικούς στόχους.—Παράβαλε Ματθαίος 6:24.
Προειδοποιώντας σχετικά με αυτόν τον κίνδυνο, ο Ιησούς είπε: «Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Αν, λοιπόν, το μάτι σου είναι απλό, όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό· αλλά αν το μάτι σου είναι πονηρό [«φθονερό», υποσημείωση στη ΜΝΚ], όλο το σώμα σου θα είναι σκοτεινό». (Ματθαίος 6:22, 23) Το «απλό» μάτι είναι το μάτι που είναι εστιασμένο σε πνευματικά πράγματα, το μάτι που είναι προσηλωμένο στη Βασιλεία του Θεού. Από την άλλη μεριά, το «πονηρό», ή το «φθονερό», μάτι είναι κοντόφθαλμο· μπορεί να εστιάζεται μόνο στις άμεσες σαρκικές επιθυμίες. Οι πνευματικοί στόχοι και οι μελλοντικές ανταμοιβές βρίσκονται έξω από το πεδίο του.
Ο Ιησούς είπε στο προηγούμενο εδάφιο: «Όπου είναι ο θησαυρός σου, εκεί θα είναι και η καρδιά σου». (Ματθαίος 6:21) Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αν η καρδιά μας είναι συγκεντρωμένη σε πνευματικά ή σε υλικά πράγματα; Ο καλύτερος οδηγός ίσως είναι οι συζητήσεις μας, εφόσον «από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα». (Λουκάς 6:45) Αν μιλάμε διαρκώς για υλικά πράγματα ή για κοσμικά επιτεύγματα, αυτό είναι ένα στοιχείο που δείχνει ότι η καρδιά μας είναι μοιρασμένη και η πνευματική μας όραση θολή.
Η Κάρμεν,a μια Ισπανίδα αδελφή, πάλευε με αυτό το πρόβλημα. «Μεγάλωσα στην αλήθεια», εξηγεί η Κάρμεν, «αλλά σε ηλικία 18 ετών, άνοιξα ένα δικό μου νηπιαγωγείο. Έπειτα από τρία χρόνια, είχα τέσσερις υπαλλήλους, η επιχείρηση πήγαινε πολύ καλά και έβγαζα πολλά χρήματα. Αυτό όμως που με ικανοποιούσε περισσότερο ίσως ήταν το γεγονός ότι είχα οικονομική ανεξαρτησία και ήμουν “επιτυχημένη”. Για να είμαι ειλικρινής, η καρδιά μου ήταν στην επιχείρησή μου—αυτή ήταν η μεγαλύτερη αγάπη μου.
»Πίστευα ότι, αν και αφιέρωνα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου στα επαγγελματικά μου ενδιαφέροντα, μπορούσα παράλληλα να είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Από την άλλη μεριά, είχα επίσης το ενοχλητικό αίσθημα ότι μπορούσα να κάνω περισσότερα για να υπηρετήσω τον Ιεχωβά. Αυτό που με έπεισε τελικά να βάλω στην πρώτη θέση τα συμφέροντα της Βασιλείας ήταν το παράδειγμα δύο φίλων μου που ήταν σκαπάνισσες. Η μία από αυτές, η Χουλιάνα, ήταν στην εκκλησία μου. Δεν με πίεζε να κάνω σκαπανικό, αλλά οι συζητήσεις της και η ολοφάνερη χαρά που αντλούσε από τη διακονία της με βοήθησαν να επανεξετάσω τις δικές μου πνευματικές αξίες.
»Έπειτα από λίγο καιρό, ενώ έκανα διακοπές στις Ηνωμένες Πολιτείες, έμεινα με την Γκλόρια, μια σκαπάνισσα. Αυτή είχε χάσει πρόσφατα το σύζυγό της και φρόντιζε την πεντάχρονη κόρη της καθώς και τη μητέρα της που είχε καρκίνο. Και όμως έκανε σκαπανικό. Το παράδειγμά της και η εγκάρδια εκτίμησή της για τη διακονία άγγιξαν την καρδιά μου. Οι τέσσερις μόνο μέρες που έμεινα στο σπίτι της με έκαναν να πάρω την απόφαση να δώσω στον Ιεχωβά ό,τι καλύτερο είχα. Πρώτα έγινα τακτική σκαπάνισσα και, λίγα χρόνια αργότερα, ο σύζυγός μου και εγώ προσκληθήκαμε να υπηρετήσουμε στο Μπέθελ. Αποχαιρέτησα την επιχείρησή μου—η οποία αποτελούσε εμπόδιο στην πνευματική μου πρόοδο—και τώρα αισθάνομαι ότι η ζωή μου είναι επιτυχημένη στα μάτια του Ιεχωβά· αυτό έχει πραγματική σημασία».—Λουκάς 14:33.
Το να μάθουμε να “βεβαιωνόμαστε για τα πιο σπουδαία πράγματα”, όπως έκανε η Κάρμεν, θα μας βοηθήσει να παίρνουμε σωστές αποφάσεις όσον αφορά την εργασία, την εκπαίδευση, τη στέγαση και τον τρόπο της ζωής μας. (Φιλιππησίους 1:10) Αλλά βεβαιωνόμαστε για τα πιο σπουδαία πράγματα και στο ζήτημα της αναψυχής; Αυτός είναι ένας άλλος τομέας στον οποίο το πνεύμα του κόσμου ασκεί τρομακτική πίεση.
Να Κρατάτε τη Χαλάρωση στην Κατάλληλη Θέση Της
Το πνεύμα του κόσμου εκμεταλλεύεται έντεχνα τη φυσιολογική επιθυμία του ανθρώπου για ανάπαυση και χαλάρωση. Εφόσον οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή ελπίδα για το μέλλον, καταλαβαίνουμε γιατί θα επιζητούσαν να γεμίζουν το σήμερα με ψυχαγωγία και ξεκούραση. (Παράβαλε Ησαΐας 22:13· 1 Κορινθίους 15:32.) Μήπως διαπιστώνουμε ότι προσδίδουμε ολοένα και μεγαλύτερη σπουδαιότητα στη χαλάρωση; Αυτό θα μπορούσε να δείχνει ότι ο τρόπος σκέψης του κόσμου διαμορφώνει την άποψή μας.
Η Αγία Γραφή προειδοποιεί: «Αυτός που αγαπάει τις διασκεδάσεις [«την ψυχαγωγία», Λάμσα (Lamsa)] θα καταλήξει στη στέρηση». (Παροιμίες 21:17) Το να διασκεδάζει κάποιος δεν είναι εσφαλμένο, αλλά αν αγαπάει τη διασκέδαση ή αν αποδίδει σε αυτήν την πρώτιστη σπουδαιότητα, τότε θα καταλήξει σε πνευματική στέρηση. Η πνευματική μας όρεξη αναπόφευκτα θα ελαττωθεί, και θα έχουμε λιγότερο χρόνο διαθέσιμο για το κήρυγμα των καλών νέων.
Γι’ αυτό, ο Λόγος του Θεού μάς συμβουλεύει να «είμαστε διανοητικά προετοιμασμένοι για δράση, τέλεια εγκρατείς». (1 Πέτρου 1:13, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Η εγκράτεια είναι αναγκαία για να κρατάμε μέσα σε λογικά πλαίσια το χρόνο που διαθέτουμε για χαλάρωση. Το να είμαστε προετοιμασμένοι για δράση σημαίνει να είμαστε έτοιμοι για πνευματικές δραστηριότητες, είτε αυτές είναι η μελέτη είτε οι συναθροίσεις είτε η υπηρεσία αγρού.
Τι θα πούμε για την αναγκαία ανάπαυση; Θα πρέπει να νιώθουμε ένοχοι αν αφιερώνουμε κάποιο χρόνο για να ξεκουραζόμαστε; Όχι, καθόλου. Η ανάπαυση είναι ζωτική, ιδιαίτερα στο σημερινό, γεμάτο ένταση κόσμο. Ωστόσο, ως αφιερωμένοι Χριστιανοί, δεν πρέπει να αφήσουμε τη ζωή μας να περιστρέφεται γύρω από τη χαλάρωση. Χωρίς να το καταλάβουμε, η υπερβολική χαλάρωση μπορεί να μας οδηγήσει στο να ασχολούμαστε σε ολοένα και λιγότερο ουσιώδεις δραστηριότητες. Μπορεί να αμβλύνει την αίσθησή μας του επείγοντος, ακόμη και να προαγάγει τη φιληδονία. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να έχουμε ισορροπημένη άποψη σχετικά με την ανάπαυση;
Η Αγία Γραφή συστήνει να απολαμβάνουμε «μία χούφτα ανάπαυση» αντί να μοχθούμε υπερβολικά—ιδιαίτερα όταν η κοσμική εργασία δεν είναι απαραίτητη. (Εκκλησιαστής 4:6) Μολονότι η ανάπαυση βοηθάει το σώμα μας να ανανεώνει τις δυνάμεις του, η πηγή της πνευματικής ενέργειας είναι η ενεργός δύναμη του Θεού. (Ησαΐας 40:29-31) Λαβαίνουμε αυτό το άγιο πνεύμα σε συσχετισμό με τις Χριστιανικές μας δραστηριότητες. Η προσωπική μελέτη τρέφει την καρδιά μας και τροφοδοτεί σωστές επιθυμίες. Η παρακολούθηση των συναθροίσεων προάγει την εκτίμηση για τον Δημιουργό μας. Η συμμετοχή μας στη Χριστιανική διακονία βαθαίνει τα αισθήματά μας για τους άλλους. (1 Κορινθίους 9:22, 23) Όπως εξήγησε με ρεαλισμό ο Παύλος, «ο εξωτερικός άνθρωπος πράγματι υφίσταται φθορά, αλλά κάθε μέρα ο εσωτερικός άνθρωπος παίρνει καινούριες δυνάμεις».—2 Κορινθίους 4:16, Φίλιπς (Phillips).
Η ζωή της Ιλεάνα, η οποία είναι μητέρα έξι παιδιών και σύζυγος ενός μη ομόπιστου άντρα, είναι πολυάσχολη. Έχει ευθύνες απέναντι στην οικογένειά της και σε αρκετούς άλλους συγγενείς, πράγμα που σημαίνει ότι τρέχει συνεχώς προς κάθε κατεύθυνση. Εντούτοις, θέτει επίσης ένα αξιόλογο παράδειγμα όσον αφορά το κήρυγμα και την προετοιμασία για τις συναθροίσεις. Πώς μπορεί να αντεπεξέρχεται σε τόσο πολλές δραστηριότητες;
«Οι συναθροίσεις και η υπηρεσία αγρού με βοηθούν πραγματικά να χειρίζομαι τις υπόλοιπες ευθύνες μου», εξηγεί η Ιλεάνα. «Λόγου χάρη, μετά το έργο κηρύγματος, έχω να σκεφτώ πάρα πολλά πράγματα καθώς ασχολούμαι με το νοικοκυριό μου. Συνήθως τραγουδώ ενώ κάνω δουλειές. Αν, όμως, χάσω κάποια συνάθροιση ή κάνω λίγα πράγματα στην υπηρεσία αγρού, οι δουλειές του σπιτιού μετατρέπονται σε αγγαρεία».
Πόσο αντίθετο είναι αυτό από το να προσδίδει κάποιος υπερβολική σπουδαιότητα στη χαλάρωση!
Η Πνευματική Ομορφιά Ευαρεστεί τον Ιεχωβά
Ζούμε σε έναν κόσμο ο οποίος ενδιαφέρεται σε υπερβολικό, και ολοένα αυξανόμενο, βαθμό για την εξωτερική εμφάνιση. Οι άνθρωποι ξοδεύουν τεράστια ποσά χρημάτων για θεραπείες με σκοπό τη βελτίωση της εμφάνισής τους και τη μείωση των συνεπειών που επιφέρουν τα γηρατειά. Σε αυτές τις θεραπείες περιλαμβάνονται οι μεταμοσχεύσεις και η βαφή των μαλλιών, τα εμφυτεύματα μαστού και η αισθητική χειρουργική. Εκατομμύρια άτομα πηγαίνουν σε ινστιτούτα αδυνατίσματος, σε γυμναστήρια και κέντρα αεροβικής γυμναστικής ή αγοράζουν βιντεοταινίες με ασκήσεις γυμναστικής και βιβλία με δίαιτες. Ο κόσμος θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε ότι το διαβατήριο για την ευτυχία είναι η εξωτερική μας εμφάνιση, ότι η «εικόνα» που μεταδίδουμε είναι το παν.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια έρευνα που παρέθεσε το περιοδικό Νιούζγουικ (Newsweek) αποκάλυψε ότι το 90 τοις εκατό των λευκών Αμερικανών εφήβων «δεν ήταν ικανοποιημένοι με το σώμα τους». Η μανιώδης επιδίωξη της ιδεώδους σιλουέτας μπορεί να επηρεάσει την πνευματικότητά μας. Η Ντόρα ήταν μια νεαρή Μάρτυρας του Ιεχωβά η οποία ντρεπόταν για την εξωτερική της εμφάνιση επειδή ήταν κάπως παχουλή. «Όταν πήγαινα για ψώνια, ήταν δύσκολο να βρω κατάλληλα ρούχα στο μέγεθός μου», εξηγεί η ίδια. «Φαινόταν σαν να ήταν τα κομψά ρούχα μόνο για λεπτές έφηβες. Κάτι που χειροτέρευε τα πράγματα ήταν πως οι άνθρωποι έκαναν υποβιβαστικά σχόλια για το βάρος μου, τα οποία με αναστάτωναν πολύ, ιδιαίτερα όταν προέρχονταν από πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μου.
»Το αποτέλεσμα ήταν πως η εμφάνισή μου μού γινόταν ολοένα και περισσότερο έμμονη ιδέα, σε βαθμό που οι πνευματικές αξίες άρχισαν να παίρνουν τη δεύτερη θέση στη ζωή μου. Ήταν σαν να εξαρτιόταν η ευτυχία μου από τη μέση μου. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, και τώρα που έχω ωριμάσει ως γυναίκα και Χριστιανή, βλέπω διαφορετικά τα πράγματα. Μολονότι ενδιαφέρομαι για την εμφάνισή μου, αντιλαμβάνομαι ότι η πνευματική ομορφιά έχει τη μεγαλύτερη σημασία, και αυτό μου δίνει τη μέγιστη ικανοποίηση. Όταν το κατάλαβα αυτό, μπόρεσα να βάλω τα συμφέροντα της Βασιλείας στη θέση που τους ανήκει».
Η Σάρρα ήταν μια πιστή γυναίκα της αρχαιότητας η οποία είχε αυτή την ισορροπημένη άποψη. Αν και η Αγία Γραφή αναφέρεται στο πόσο όμορφη ήταν όταν είχε περάσει τα 60 της, επικεντρώνει την προσοχή κυρίως στις καλές της ιδιότητες—τον κρυφό άνθρωπο της καρδιάς. (Γένεση 12:11· 1 Πέτρου 3:4-6) Αυτή έδειχνε ευγενικό και πράο πνεύμα και υπάκουε υποτακτικά στο σύζυγό της. Η Σάρρα δεν ενδιαφερόταν υπερβολικά για το πώς την έβλεπαν οι άλλοι. Μολονότι προερχόταν από εύπορη οικογένεια, έζησε πρόθυμα σε σκηνές επί 60 και πλέον χρόνια. Υποστήριζε το σύζυγό της με πραότητα και ανιδιοτέλεια· ήταν γυναίκα πίστης. Αυτό ήταν εκείνο που την έκανε πραγματικά όμορφη.—Παροιμίες 31:30· Εβραίους 11:11.
Ως Χριστιανοί, ενδιαφερόμαστε να αυξήσουμε την πνευματική μας ομορφιά, μια ομορφιά η οποία, αν τη φροντίζουμε τακτικά, θα μεγαλώνει και θα παραμένει. (Κολοσσαείς 1:9, 10) Μπορούμε να δείχνουμε ενδιαφέρον για την πνευματική μας εμφάνιση με δύο κυρίως τρόπους.
Γινόμαστε πιο όμορφοι στα μάτια του Ιεχωβά καθώς συμμετέχουμε στη ζωοσωτήρια διακονία μας. (Ησαΐας 52:7· 2 Κορινθίους 3:18–4:2) Επιπλέον, καθώς μαθαίνουμε να εκδηλώνουμε Χριστιανικές ιδιότητες, η ομορφιά μας αποκτά βάθος. Οι ευκαιρίες για να αυξήσουμε την πνευματική μας ομορφιά είναι άφθονες: «Να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον. Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία. . . . Να φλέγεστε με το πνεύμα. . . . Να ακολουθείτε την πορεία της φιλοξενίας. . . . Να χαίρεστε με όσους χαίρονται· να κλαίτε με όσους κλαίνε. . . . Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν. . . . Να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους». (Ρωμαίους 12:10-18) Το να καλλιεργούμε αυτή τη στάση θα μας κάνει αγαπητούς στον Θεό αλλά και στους συνανθρώπους μας, και θα κάνει να εμφανίζεται όσο το δυνατόν λιγότερο η ασχήμια των κληρονομημένων αμαρτωλών μας τάσεων.—Γαλάτες 5:22, 23· 2 Πέτρου 1:5-8.
Μπορούμε να Καταπολεμήσουμε το Πνεύμα του Κόσμου!
Με τόσο πολλούς πλάγιους τρόπους, το δηλητηριώδες πνεύμα του κόσμου μπορεί να εξασθενίσει την ακεραιότητά μας. Μπορεί να μας κάνει να μην είμαστε ικανοποιημένοι με ό,τι έχουμε και, δείχνοντας ανησυχία, να βάζουμε τις δικές μας ανάγκες και τα συμφέροντα πάνω από του Θεού. Ή μπορεί να μας κάνει να σκεφτόμαστε τις σκέψεις των ανθρώπων και όχι του Θεού, προσδίδοντας ακατάλληλη σπουδαιότητα στη χαλάρωση ή στην εξωτερική εμφάνιση.—Παράβαλε Ματθαίος 16:21-23.
Ο Σατανάς είναι αποφασισμένος να καταστρέψει την πνευματικότητά μας, και το πνεύμα του κόσμου είναι ένα από τα κύρια όπλα του. Να θυμάστε ότι ο Διάβολος διαθέτει μια ποικιλία μεθόδων· από λιοντάρι που βρυχιέται μπορεί να γίνεται προσεκτικό φίδι. (Γένεση 3:1· 1 Πέτρου 5:8) Κατά καιρούς, ο κόσμος νικάει κάποιο Χριστιανό μέσω σκληρού διωγμού, αλλά πιο συχνά τον δηλητηριάζει λίγο λίγο. Ο Παύλος ανησυχούσε περισσότερο για το δεύτερο κίνδυνο: «Φοβάμαι μήπως με κάποιον τρόπο, όπως το φίδι παραπλάνησε την Εύα με την πανουργία του, οι διάνοιές σας διαφθαρούν φεύγοντας από την ειλικρίνεια και την αγνότητα που οφείλονται στον Χριστό».—2 Κορινθίους 11:3.
Για να προστατευτούμε από την πανουργία του φιδιού, χρειάζεται να εντοπίζουμε την προπαγάνδα που «προέρχεται από τον κόσμο» και κατόπιν να την απορρίπτουμε σταθερά. (1 Ιωάννη 2:16) Δεν πρέπει να παραπλανηθούμε και να πιστέψουμε ότι ο κοσμικός τρόπος σκέψης είναι αβλαβής. Ο δηλητηριώδης αέρας του συστήματος του Σατανά έχει φτάσει σε επίπεδα συναγερμού.—Εφεσίους 2:2.
Από τη στιγμή που θα προσδιορίσουμε τον κοσμικό τρόπο σκέψης, μπορούμε να τον καταπολεμήσουμε γεμίζοντας τη διάνοια και την καρδιά μας με την αγνή διδασκαλία του Ιεχωβά. Όπως ο Βασιλιάς Δαβίδ, ας λέμε: «Μάθε μου τις οδούς σου, Ιεχωβά· δίδαξέ με τους δρόμους σου. Κάνε με να περπατώ στην αλήθεια σου και δίδαξέ με, γιατί εσύ είσαι ο Θεός της σωτηρίας μου».—Ψαλμός 25:4, 5.
[Υποσημείωση]
a Τα ονόματα έχουν αλλαχτεί.
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Αν επιδιώκουμε έναν άνετο τρόπο ζωής, αυτό μπορεί να απομακρύνει την προσοχή μας από πνευματικούς στόχους