Αληθινή Ευτυχία—Ποιο Είναι το Κλειδί;
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ προορίζονταν να είναι ευτυχισμένοι. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για αυτό; Ας εξετάσουμε το ξεκίνημα του ανθρώπου.
Ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι με την ικανότητα να απολαμβάνει ευτυχία. Έθεσε τον Αδάμ και την Εύα σε έναν παράδεισο, σε έναν κήπο ευχαρίστησης που ονομαζόταν Εδέμ. Ο Δημιουργός τούς έδωσε όλα όσα ήταν απαραίτητα για τη ζωή τους από υλική άποψη. Ο κήπος είχε «κάθε δέντρο επιθυμητό στην όραση και καλό για τροφή». (Γένεση 2:9) Ο Αδάμ και η Εύα ήταν υγιείς, εύρωστοι και όμορφοι—ήταν τέλειοι και πραγματικά ευτυχισμένοι.
Ποιο ήταν, όμως, το κλειδί της ευτυχίας τους; Μήπως ήταν το παραδεισένιο σπίτι τους ή ίσως η σωματική τους τελειότητα; Αυτά τα δώρα από τον Θεό ασφαλώς συνέβαλλαν στο να απολαμβάνουν τη ζωή τους. Αλλά η ευτυχία τους δεν εξαρτιόταν από τέτοια υλικά πράγματα. Ο κήπος της Εδέμ δεν ήταν απλώς ένα όμορφο πάρκο. Ήταν ένα αγιαστήριο, ένας τόπος όπου μπορούσαν να λατρεύουν τον Θεό. Το κλειδί της αιώνιας ευτυχίας τους ήταν η ικανότητα που είχαν να αναπτύξουν και να διατηρήσουν μια στοργική σχέση με τον Δημιουργό. Για να είναι ευτυχισμένοι, θα έπρεπε πρώτα να διέθεταν πνευματικότητα.—Παράβαλε Ματθαίος 5:3.
Η Πνευματικότητα Οδηγεί στην Ευτυχία
Στην αρχή, ο Αδάμ είχε πνευματική σχέση με τον Θεό. Επρόκειτο για μια στοργική και τρυφερή σχέση, όπως αυτή που υπάρχει μεταξύ γιου και πατέρα. (Λουκάς 3:38) Στον κήπο της Εδέμ, ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν σε ιδεώδεις συνθήκες οι οποίες τους παρείχαν τη δυνατότητα να ικανοποιούν την επιθυμία τους για απόδοση λατρείας. Με την πρόθυμη, υποκινούμενη από αγάπη υπακοή τους στον Ιεχωβά, θα έφερναν στον Θεό πολύ περισσότερη τιμή και δόξα από όση θα έφερνε η ζωική δημιουργία. Ως νοήμονα πλάσματα, μπορούσαν να αινούν τον Θεό για τις θαυμάσιες ιδιότητές του και να υποστηρίζουν την κυριαρχία του. Μπορούσαν επίσης να δέχονται συνεχώς τη στοργική και τρυφερή φροντίδα του Ιεχωβά.
Αυτή η επικοινωνία με τον Δημιουργό και η υπακοή στους νόμους του έφερναν γνήσια ευτυχία στους πρώτους μας γονείς. (Λουκάς 11:28) Ο Αδάμ και η Εύα δεν χρειαζόταν να πειραματίζονται χρόνια ολόκληρα για να βρουν το κλειδί της ευτυχίας. Ήταν ευτυχισμένοι από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν. Το γεγονός ότι είχαν ειρήνη με τον Θεό και υποτάσσονταν στην εξουσία του τους έκανε ευτυχισμένους.
Αυτή η ευτυχία, όμως, τερματίστηκε τη στιγμή που παρήκουσαν τον Θεό. Με το στασιασμό τους, ο Αδάμ και η Εύα διέκοψαν την πνευματική τους σχέση με τον Ιεχωβά. Δεν ήταν πια φίλοι του Θεού. (Γένεση 3:17-19) Φαίνεται ότι από την ημέρα που εκδιώχθηκαν από τον κήπο, ο Ιεχωβά έπαψε να έχει οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί τους. Έχασαν την τελειότητά τους, την προοπτική της αιώνιας ζωής και το παραδεισένιο σπίτι τους. (Γένεση 3:23) Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι, εφόσον έχασαν τη σχέση τους με τον Θεό, έχασαν το κλειδί της ευτυχίας.
Η Ικανότητά μας για Επιλογή
Προτού πεθάνουν, ο Αδάμ και η Εύα μεταβίβασαν στους απογόνους τους τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά τους, την έμφυτη συνείδησή τους και τη δυνατότητα για πνευματικότητα. Η ανθρώπινη οικογένεια δεν ξέπεσε τόσο πολύ ώστε να φτάσει στο επίπεδο των ζώων. Μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τον Δημιουργό. (2 Κορινθίους 5:18) Ως νοήμονα πλάσματα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν την ικανότητα να επιλέξουν αν θα υπακούσουν στον Θεό ή όχι. Αυτό φάνηκε παραστατικά πολλούς αιώνες αργότερα, όταν ο Ιεχωβά πρόσφερε στο νεοσύστατο έθνος Ισραήλ την επιλογή της ζωής ή του θανάτου. Μέσω του εκπροσώπου του, του Μωυσή, ο Θεός είπε: «Εγώ θέτω μπροστά σου σήμερα τη ζωή και το καλό, και το θάνατο και το κακό».—Δευτερονόμιο 30:15-18.
Ακόμη και σήμερα, χιλιάδες χρόνια από τότε που χάθηκε ο αρχικός Παράδεισος, εμείς οι άνθρωποι εξακολουθούμε να είμαστε σε θέση να κάνουμε τη σωστή επιλογή. Έχουμε μια συνείδηση που λειτουργεί, καθώς και τις στοιχειώδεις ικανότητες για να υπακούμε στους νόμους του Θεού. Η Αγία Γραφή μιλάει για “τον εσωτερικό μας άνθρωπο” και για τον άνθρωπο που είμαστε «εσωτερικά». (2 Κορινθίους 4:16· Ρωμαίους 7:22) Αυτές οι εκφράσεις αναφέρονται στην έμφυτη δυνατότητα που έχουμε όλοι μας να αντανακλούμε την προσωπικότητα του Θεού, να σκεφτόμαστε με το δικό του τρόπο, να διαθέτουμε πνευματικότητα.
Σχετικά με την ηθική μας υπόσταση και τη συνείδησή μας, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Όποτε οι εθνικοί, που δεν έχουν νόμο, κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου, αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι δεν έχουν νόμο, είναι νόμος για τον εαυτό τους. Αυτοί οι ίδιοι καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στις καρδιές τους, ενώ η συνείδησή τους δίνει μαρτυρία μαζί με αυτούς και, μεταξύ των δικών τους σκέψεων, κατηγορούνται ή και δικαιολογούνται».—Ρωμαίους 2:14, 15.
Θεϊκή Σοφία και Υπακοή—Το Κλειδί
Αλλά θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: “Αν έχουμε όλοι τη φυσική τάση να λατρεύουμε τον Θεό, και έτσι να απολαμβάνουμε γνήσια ευτυχία, τότε γιατί υπάρχει τόσο πολλή δυστυχία;” Αυτό συμβαίνει διότι, για να είμαστε ευτυχισμένοι, θα πρέπει ο καθένας μας να αναπτύσσεται πνευματικά. Μολονότι αρχικά δημιουργηθήκαμε κατά την εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος έχει αποξενωθεί από τον Δημιουργό του. (Εφεσίους 4:17, 18) Επομένως, ο καθένας μας πρέπει να κάνει συγκεκριμένα βήματα για να δημιουργήσει και να διατηρήσει μια πνευματική σχέση με τον Θεό. Μια τέτοια σχέση δεν αναπτύσσεται αυτομάτως.
Ο Ιησούς περιέγραψε δύο σημαντικές αρχές για την ανάπτυξη πνευματικότητας. Η μία είναι να αποκτούμε ακριβή γνώση για τον Θεό και η άλλη να υποτασσόμαστε υπάκουα στο θέλημά του. (Ιωάννης 17:3) Παραθέτοντας από το Λόγο του Θεού, ο Ιησούς είπε: «Είναι γραμμένο: “Ο άνθρωπος πρέπει να ζει, όχι μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Ιεχωβά”». (Ματθαίος 4:4) Σε μια άλλη περίπτωση, ο Ιησούς δήλωσε: «Η τροφή μου είναι να κάνω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του». (Ιωάννης 4:34) Δεν χρειάζεται να πειραματιζόμαστε δεκαετίες ολόκληρες αναζητώντας την ευτυχία. Η πείρα δεν είναι το κλειδί της ευτυχίας. Αντιθέτως, μόνο η θεϊκή σοφία και η υπακοή στον Δημιουργό μας μπορούν να οδηγήσουν σε αληθινή χαρά στη ζωή.—Ψαλμός 19:7, 8· Εκκλησιαστής 12:13.
Είναι σαφές ότι η ευτυχία που πηγάζει από την άσκηση θεϊκής σοφίας και από την καλή υπόσταση ενώπιον του Θεού δεν είναι κάτι το ανέφικτο για εμάς. (Πράξεις 17:26, 27) Η γνώση του Ιεχωβά και του σκοπού του είναι διαθέσιμη για όλους. Έχοντας τυπωθεί σε δισεκατομμύρια αντίτυπα σε πολλές γλώσσες, η Αγία Γραφή εξακολουθεί να είναι το βιβλίο με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στον κόσμο. Η Αγία Γραφή μπορεί να σας βοηθήσει να γίνετε φίλος του Θεού και να απολαμβάνετε γνήσια ευτυχία, διότι οι Γραφές μάς λένε ότι «ευτυχισμένος είναι ο λαός του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά!»—Ψαλμός 144:15.
[Πλαίσιο στη σελίδα 6]
Βήματα Που Οδηγούν Στην Ευτυχία
1. Εκτιμήστε την αξία της πνευματικότητας και καλλιεργήστε την. Ο Ιησούς είπε: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που ακούν το λόγο του Θεού και τον τηρούν!»—Λουκάς 11:28.
2. Αναγνωρίστε το γεγονός ότι η επιδοκιμασία του Θεού είναι πιο σημαντική από τα πλούτη ή τις πολυτέλειες. Ο Παύλος έγραψε: «Ασφαλώς είναι μέσο για την απόκτηση μεγάλου κέρδους αυτή η θεοσεβής αφοσίωση μαζί με αυτάρκεια. . . . Έχοντας διατροφή, ενδύματα και στέγη, θα είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά».—1 Τιμόθεο 6:6-8.
3. Αγωνιστείτε για να καλλιεργήσετε μια Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδηση και να ανταποκρίνεστε σε αυτήν.—Ρωμαίους 2:14, 15.
4. Πάρτε τη σταθερή απόφαση να υπακούτε στον Ιεχωβά Θεό, πράγμα που θα σας δώσει τα απαραίτητα προσόντα να είστε μέρος του λαού του. Ο Δαβίδ, που έζησε τα αρχαία χρόνια, έγραψε: «Ευτυχισμένος είναι ο λαός του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά!»—Ψαλμός 144:15.
[Εικόνα στη σελίδα 7]
«Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης».—Ματθαίος 5:3