Αληθινή Δικαιοσύνη—Πότε και Πώς;

ΟΙ ΑΘΩΟΙ δεν πρέπει να έχουν κανένα λόγο να φοβούνται την αληθινή δικαιοσύνη. Πράγματι, σχεδόν σε κάθε τόπο οι πολίτες έχουν λόγους να είναι ευγνώμονες αν στη χώρα τους υπάρχει νομικό σύστημα που προσπαθεί να διασφαλίζει τη δικαιοσύνη. Το σύστημα αυτό περιλαμβάνει ένα πλαίσιο νόμων, μια αστυνομική δύναμη η οποία τους επιβάλλει και δικαστήρια που απονέμουν δικαιοσύνη. Οι αληθινοί Χριστιανοί σέβονται το δικαστικό σύστημα στο οποίο ζουν, τηρώντας τη Βιβλική νουθεσία να “υποτάσσονται στις ανώτερες εξουσίες”.—Ρωμαίους 13:1-7.

Εντούτοις, δικαστικά συστήματα διαφόρων χωρών έχουν κάνει ανησυχητικά λάθη με επιζήμιες συνέπειες.a Αντί να τιμωρούν τους ενόχους και να προστατεύουν τους αθώους, μερικές φορές αθώοι άνθρωποι έχουν τιμωρηθεί για εγκλήματα που δεν διέπραξαν. Άλλα άτομα έχουν μείνει χρόνια στη φυλακή, με τελική κατάληξη να αφεθούν ελεύθεροι προτού εκτίσουν ολόκληρη την ποινή τους επειδή υπήρχαν σοβαρές αμφιβολίες για το αν ήταν ένοχοι και αν η καταδίκη τους ήταν βάσιμη. Ως αποτέλεσμα, πολλοί ρωτούν: Θα υπάρξει ποτέ αληθινή δικαιοσύνη για όλους; Αν ναι, πότε και πώς; Ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε ως προστάτη των αθώων; Και ποια ελπίδα υπάρχει για όσους έχουν πέσει θύματα αδικίας;

Εσφαλμένη Δικαιοσύνη

Κατά τη δεκαετία του 1980, η Γερμανία έζησε «μια από τις πιο συγκλονιστικές δίκες της μεταπολεμικής περιόδου», στη διάρκεια της οποίας μια μητέρα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για το φόνο των δύο κοριτσιών της. Έπειτα από χρόνια, όμως, τα στοιχεία που υπήρχαν εναντίον της επανεκτιμήθηκαν και αφέθηκε ελεύθερη για να δικαστεί εκ νέου. Η εφημερίδα Ντι Τσάιτ (Die Zeit) ανέφερε το 1995 ότι η αρχική απόφαση «θα μπορούσε να αποδειχτεί δικαστική πλάνη». Ως τον καιρό της συγγραφής αυτού του άρθρου, εκείνη η γυναίκα είχε μείνει εννιά χρόνια στη φυλακή χωρίς να είναι βέβαιο αν ήταν ένοχη ή αθώα.

Ένα βράδυ του Νοεμβρίου του 1974, το κέντρο της πόλης του Μπέρμιγχαμ, στην Αγγλία, σείστηκε όταν εξερράγησαν δύο βόμβες οι οποίες σκότωσαν 21 άτομα. Ήταν ένα γεγονός που «κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ στο Μπέρμιγχαμ», έγραψε ο Κρις Μάλεν, μέλος του Κοινοβουλίου. Αργότερα, «έξι αθώοι άντρες καταδικάστηκαν για το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ στην ιστορία της Βρετανίας». Οι καταδίκες τους αργότερα ακυρώθηκαν—αλλά οι άντρες αυτοί είχαν ήδη ζήσει 16 χρόνια πίσω από τα σίδερα!

Ο νομικός σύμβουλος Κεν Κρίσπεν αναφέρθηκε σε μια υπόθεση η οποία «αιχμαλώτισε τη φαντασία του κοινού με έναν τρόπο μοναδικό στα νομικά χρονικά της Αυστραλίας». Μια οικογένεια είχε κατασκηνώσει κοντά στο Άιερς Ροκ όταν εξαφανίστηκε το μωρό τους, το οποίο δεν ξαναβρέθηκε ποτέ. Η μητέρα κατηγορήθηκε για φόνο, κρίθηκε ένοχη και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Το 1987, και ενώ ήταν φυλακισμένη πάνω από τρία χρόνια, μια επίσημη ανακριτική έρευνα έδειξε ότι τα στοιχεία που υπήρχαν εναντίον της δεν δικαιολογούσαν την καταδίκη της. Αφέθηκε ελεύθερη και απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες.

Μια 18χρονη που ζούσε στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες δολοφονήθηκε το 1986. Κατηγορήθηκε ένας μεσήλικος άντρας, ο οποίος κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο. Έζησε έξι χρόνια σε κελιά μελλοθανάτων προτού αποδειχτεί ότι δεν είχε καμιά ανάμειξη στο έγκλημα.

Μήπως πρόκειται για σπάνια παραδείγματα δικαστικής πλάνης; Ο Ντέιβιντ Ρουντόφσκι, από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας, παρατηρεί: «Γνωρίζω το σύστημα περίπου 25 χρόνια και έχω δει πολλές υποθέσεις. Θα έλεγα ότι το ποσοστό εκείνων που έχουν καταδικαστεί μολονότι στην πραγματικότητα είναι αθώοι . . . ανέρχεται στο πέντε ως 10%». Ο Κρίσπεν υποβάλλει το εξής συγκλονιστικό ερώτημα: «Υπάρχουν άραγε και άλλοι αθώοι άνθρωποι που κάθονται δυστυχισμένοι στα κελιά της φυλακής;» Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν τόσο τραγικά λάθη;

Ανθρώπινα Δικαστικά Συστήματα—Με Ανθρώπινες Αδυναμίες

«Κανένα ανθρώπινο σύστημα δεν πρέπει να αναμένει ότι θα είναι τέλειο», επισήμανε το Εφετείο της Βρετανίας το 1991. Ένα δικαστικό σύστημα μπορεί να είναι τόσο δίκαιο και αξιόπιστο όσο και οι άνθρωποι που το διαμορφώνουν και το εφαρμόζουν. Οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στα λάθη, στην ανεντιμότητα και στην προκατάληψη. Επομένως, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαστικά συστήματα αντανακλούν τις ίδιες αυτές ελλείψεις. Σκεφτείτε τα ακόλουθα.

Σύμφωνα με τον δικαστή Ρολφ Μπέντερ από τη Γερμανία, στο 95 τοις εκατό όλων των ποινικών υποθέσεων, οι καταθέσεις των μαρτύρων θεωρούνται αποδείξεις καθοριστικής σημασίας. Αλλά είναι πάντοτε αξιόπιστοι οι μάρτυρες των δικαστηρίων; Ο δικαστής Μπέντερ πιστεύει πως δεν είναι. Υπολογίζει ότι οι μισοί από τους μάρτυρες που εμφανίζονται στο δικαστήριο λένε ανακρίβειες. Ο Μπερντ Σούνεμαν, τακτικός καθηγητής ποινικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου στη Γερμανία, έκανε μια παρόμοια παρατήρηση. Σε μια συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Ντι Τσάιτ, ο Σούνεμαν επιβεβαίωσε ότι οι καταθέσεις των μαρτύρων είναι το βασικό—αν και όχι αξιόπιστο—είδος αποδεικτικών στοιχείων. «Θα έλεγα ότι η συνηθισμένη αιτία για τα λάθη της δικαιοσύνης είναι ότι ο δικαστής βασίζεται σε μη αξιόπιστες καταθέσεις μαρτύρων».

Οι μάρτυρες είναι δυνατόν να κάνουν λάθη· το ίδιο και η αστυνομία. Ιδιαίτερα έπειτα από κάποιο έγκλημα που προκαλεί την αγανάκτηση του κοινού, η αστυνομία πιέζεται να κάνει συλλήψεις. Κάτω από τέτοιες περιστάσεις, ορισμένοι αστυνομικοί έχουν υποκύψει στον πειρασμό να κατασκευάσουν αποδείξεις ή να αναγκάσουν κάποιον ύποπτο να ομολογήσει. Όταν οι έξι άντρες που καταδικάστηκαν για τις βομβιστικές ενέργειες στο Μπέρμιγχαμ αφέθηκαν ελεύθεροι, η βρετανική εφημερίδα Δι Ιντιπέντεντ (The Independent) ανέφερε σε έναν τίτλο της: «Για την Καταδίκη των Έξι Επιρρίπτεται Ευθύνη στη Διεφθαρμένη Αστυνομία». Σύμφωνα με την εφημερίδα Δε Τάιμς (The Times): «Η αστυνομία είπε ψέματα, συνωμότησε και εξαπάτησε».

Σε μερικές περιπτώσεις, η προκατάληψη μπορεί να κάνει την αστυνομία και το κοινό να υποπτεύονται άτομα κάποιας συγκεκριμένης φυλής, θρησκείας ή εθνικότητας. Όπως σχολιάζει το περιοδικό Νέα των Η.Π.Α. & Παγκόσμιες Ειδήσεις (U.S.News & World Report), η εξιχνίαση ενός εγκλήματος μπορεί τότε να εκφυλιστεί και να γίνει «θέμα ρατσισμού και όχι λογικής σκέψης».

Όταν κάποια υπόθεση φτάνει στο δικαστήριο, η απόφαση μπορεί να επηρεαστεί όχι μόνο από τα λεγόμενα των μαρτύρων αλλά και από επιστημονικά στοιχεία. Στην ολοένα και πιο περίπλοκη διαδικασία που ακολουθείται κατά τη διεξαγωγή της δίκης, ο δικαστής ή το σώμα των ενόρκων μπορεί να καλούνται να αποφασίσουν για την ενοχή ή την αθωότητα με βάση τα βαλλιστικά στοιχεία ή τον προσδιορισμό των αποτυπωμάτων, τον τρόπο γραφής, τις ομάδες αίματος, το χρώμα των μαλλιών, τα νήματα των υφασμάτων ή τα δείγματα DNA. Κάποιος δικηγόρος παρατήρησε ότι τα δικαστήρια είναι αντιμέτωπα με «επιστήμονες οι οποίοι περιγράφουν περίπλοκες διαδικασίες που τα οδηγούν σε σύγχυση».

Επιπλέον, το περιοδικό Φύση (Nature) επισημαίνει ότι δεν συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες με την ερμηνεία των στοιχείων που προσκομίζονται. «Μπορεί να υπάρχει πραγματική διαφωνία μεταξύ των ειδικών». Δυστυχώς, «τα λανθασμένα στοιχεία είναι ήδη υπεύθυνα για πολλές λανθασμένες καταδίκες».

Άσχετα με το πού ζούμε, όλα τα ισχύοντα δικαστικά συστήματα αντικατοπτρίζουν τις ανθρώπινες αδυναμίες. Επομένως, ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε ως προστάτη των αθώων; Μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα υπάρξει ποτέ αληθινή δικαιοσύνη; Και ποια ελπίδα υπάρχει για όσους έχουν πέσει θύματα δικαστικής πλάνης;

«Εγώ, ο Ιεχωβά, Αγαπώ τη Δικαιοσύνη»

Αν εσείς ή ένα μέλος της οικογένειάς σας είστε θύμα κάποιου λάθους της δικαιοσύνης, ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του, ο Ιησούς, αναγνωρίζουν τι περνάτε. Η πιο τρομερή αδικία όλων των εποχών διαπράχθηκε όταν ο Χριστός εκτελέστηκε πάνω σε ένα ξύλο βασανισμού. Ο απόστολος Πέτρος μάς λέει ότι ο Ιησούς «δεν διέπραξε αμαρτία». Εντούτοις, κατηγορήθηκε από ψευδομάρτυρες, κρίθηκε ένοχος και εκτελέστηκε.—1 Πέτρου 2:22· Ματθαίος 26:3, 4, 59-62.

Φανταστείτε πώς πρέπει να ένιωσε ο Ιεχωβά για αυτή την κακομεταχείριση που υπέστη ο Γιος του! Η δικαιοσύνη είναι μία από τις βασικές ιδιότητες του Ιεχωβά. Η Αγία Γραφή μάς λέει: «Όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη».—Δευτερονόμιο 32:4· Ψαλμός 33:5.

Ο Ιεχωβά έδωσε στον Ισραήλ ένα εξέχον δικαστικό σύστημα. Στην περίπτωση ενός ανεξιχνίαστου φόνου, γινόταν εξιλέωση για το θάνατο με θυσία. Δεν ασκούνταν πίεση για να εξιχνιαστεί το κάθε έγκλημα με κίνδυνο να καταδικαστεί κάποιος αθώος. Κανένας δεν μπορούσε να καταδικαστεί για φόνο απλώς με βάση ενδείξεις ή επιστημονικά στοιχεία· απαιτούνταν τουλάχιστον δύο αυτόπτες μάρτυρες. (Δευτερονόμιο 17:6· 21:1-9) Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά έχει υψηλούς κανόνες και ενδιαφέρεται για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης. Μάλιστα, ο ίδιος λέει: «Εγώ, ο Ιεχωβά, αγαπώ τη δικαιοσύνη».—Ησαΐας 61:8.

Ασφαλώς, το δικαστικό σύστημα του Ισραήλ βρισκόταν στα χέρια ανθρώπων που είχαν αδυναμίες παρόμοιες με τις δικές μας. Υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες ο νόμος εφαρμοζόταν με εσφαλμένο τρόπο. Ο Βασιλιάς Σολομών έγραψε: «Αν δεις καταδυνάστευση σε βάρος κάποιου που έχει λιγοστά υπάρχοντα και τη βίαιη αφαίρεση της κρίσης και της δικαιοσύνης σε κάποια διοικητική περιφέρεια, μην εκπλαγείς με την υπόθεση αυτή».—Εκκλησιαστής 5:8.

Ο Ιεχωβά μπορούσε να αποκαταστήσει την αδικία που υπέστη ο Γιος του. Η βεβαιότητα αυτού του γεγονότος ενίσχυσε τον Ιησού, ο οποίος «για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του . . . υπέμεινε ξύλο βασανισμού». Παρόμοια, η χαρωπή προοπτική για ζωή σε μια παραδεισιακή γη κάτω από τη διακυβέρνηση του Μεσσία, οπότε θα επικρατεί αληθινή δικαιοσύνη, μπορεί να μας ενισχύσει ώστε να υπομένουμε όταν ακούμε για κάποια αδικία ή ακόμη και όταν υφιστάμεθα αδικία σε αυτό το παλιό σύστημα. Δεν υπάρχει βλάβη ή πληγή την οποία να μην μπορεί να θεραπεύσει ο Ιεχωβά στον προσδιορισμένο καιρό του. Ακόμη και εκείνοι που χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας δικαστικής πλάνης μπορεί να αναστηθούν.—Εβραίους 12:2· Πράξεις 24:15.

Αν υποφέρουμε ως θύματα αδικίας, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για το γεγονός ότι πολλά δικαστικά συστήματα έχουν νομικές διόδους οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν να διορθώσουμε την κατάσταση. Οι Χριστιανοί μπορούν να χρησιμοποιούν τέτοιες διόδους. Εντούτοις, λαβαίνουν υπόψη τους το εξής: Τα ατελή δικαστικά συστήματα αποτελούν αντανάκλαση μιας ανθρώπινης κοινωνίας η οποία χρειάζεται εκτεταμένη αναδιάρθρωση. Αυτό πρόκειται να συμβεί σε λίγο—με την επέμβαση του Θεού.

Ο Ιεχωβά σύντομα θα καταλύσει αυτό το άδικο σύστημα πραγμάτων και θα το αντικαταστήσει με ένα νέο σύστημα στο οποίο «δικαιοσύνη θα κατοικεί». Μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι ο Δημιουργός μας θα απονείμει τότε δικαιοσύνη μέσω του Μεσσιανικού του Βασιλιά, του Ιησού Χριστού. Πολύ σύντομα θα υπάρχει αληθινή δικαιοσύνη για όλους! Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για αυτή την προοπτική.—2 Πέτρου 3:13.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 27]

Τα ατελή δικαστικά συστήματα—όπως και οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, οι εξαχρειωμένες θρησκείες και το ανήθικο εμπόριο— αποτελούν αντανάκλαση μιας ανθρώπινης κοινωνίας η οποία χρειάζεται εκτεταμένη αναδιάρθρωση

[Πλαίσιο στη σελίδα 28]

Παρηγοριά από τις Άγιες Γραφές

Το Νοέμβριο του 1952, ο Ντέρεκ Μπέντλεϊ και ο Κρίστοφερ Κρέιγκ διέρρηξαν μια αποθήκη στο Κρόιντον, κοντά στο Λονδίνο της Αγγλίας. Ο Μπέντλεϊ ήταν 19 ετών και ο Κρέιγκ 16. Κλήθηκε η αστυνομία, και ο Κρέιγκ πυροβόλησε και σκότωσε έναν από τους αστυνομικούς. Ο Κρέιγκ έμεινε εννιά χρόνια στη φυλακή, ενώ ο Μπέντλεϊ απαγχονίστηκε με την κατηγορία του φόνου τον Ιανουάριο του 1953.

Η αδελφή του Μπέντλεϊ, η Άιρις, έκανε εκστρατεία 40 χρόνια για να καθαρίσει το όνομά του από ένα φόνο τον οποίο δεν διέπραξε. Το 1993, το Στέμμα απήλλαξε τον Ντέρεκ Μπέντλεϊ από τις κατηγορίες, αναγνωρίζοντας ότι ουδέποτε θα έπρεπε να είχε απαγχονιστεί. Η Άιρις Μπέντλεϊ έγραψε σχετικά με αυτή την υπόθεση στο βιβλίο Ας του Απονεμηθεί Δικαιοσύνη (Let Him Have Justice):

«Περίπου ένα χρόνο πριν από το φόνο, συνάντησε μια Μάρτυρα του Ιεχωβά στο δρόμο . . . Η αδελφή Λέιν ζούσε κοντά στο σπίτι μας στην οδό Φέαρβιου και προσκάλεσε τον Ντέρεκ να ακούσει Βιβλικές ιστορίες. . . . Το καλό ήταν πως η αδελφή Λέιν είχε τις Βιβλικές ιστορίες σε δίσκους, τους οποίους και του δάνεισε [επειδή στον Ντέρεκ δεν άρεσε το διάβασμα]. . . . Ερχόταν και μου μιλούσε για αυτά που του έλεγε, όπως ότι όλοι θα επανέλθουμε στη ζωή μετά το θάνατό μας».

Η Άιρις Μπέντλεϊ επισκέφτηκε τον αδελφό της στο κελί των μελλοθανάτων πριν από την εκτέλεσή του. Πώς ένιωθε εκείνος; «Τα όσα του είχε πει η αδελφή Λέιν τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τις τελευταίες εκείνες μέρες».—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Αν περνάτε δυσκολίες εξαιτίας κάποιου λάθους της δικαιοσύνης, θα ήταν καλό να διαβάσετε τις Βιβλικές αλήθειες και να κάνετε στοχασμούς γύρω από αυτές. Αυτό μπορεί να σας δώσει μεγάλη παρηγοριά, διότι ο Ιεχωβά Θεός είναι «ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη».—2 Κορινθίους 1:3, 4.

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Μια τρομερή αδικία διαπράχθηκε όταν εκτελέστηκε ο Χριστός