Επιτέλους—Δικαιοσύνη για Όλους

«Θα αγωνιστούμε για να ακούμε με νέους τρόπους . . . τις πληγωμένες φωνές, τις ανήσυχες φωνές, τις φωνές που έχουν πάψει να ελπίζουν ότι θα ακουστούν. . . . Αυτό που μένει είναι να δώσουμε ζωή σε ό,τι υπάρχει μέσα στο νόμο: να διασφαλίσουμε επιτέλους ότι όπως όλοι γεννιούνται ίσοι σε αξιοπρέπεια ενώπιον του Θεού, έτσι και όλοι θα γεννιούνται ίσοι σε αξιοπρέπεια ενώπιον των ανθρώπων».—Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Ρίτσαρντ Μίλχαους Νίξον, στο λόγο που εκφώνησε κατά την ορκωμοσία του στις 20 Ιανουαρίου 1969.

ΟΤΑΝ διάφοροι βασιλιάδες, πρόεδροι και πρωθυπουργοί αναλαμβάνουν το αξίωμά τους, συνηθίζουν να μιλούν για δικαιοσύνη. Ο Ρίτσαρντ Νίξον, πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ωστόσο, τα όμορφα λόγια του χάνουν τη λάμψη τους όταν εξεταστούν κάτω από το ψυχρό φως της ιστορίας. Αν και εγγυήθηκε ότι “θα έδινε ζωή στο νόμο”, ο Νίξον κρίθηκε αργότερα ένοχος ως παραβάτης του νόμου και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του. Τρεις δεκαετίες αργότερα, “οι πληγωμένες, ανήσυχες και απελπισμένες φωνές” εξακολουθούν να κραυγάζουν ζητώντας να ακουστούν.

Το να ακούσει κάποιος αυτές τις φωνές και να ασχοληθεί με τα παράπονά τους δεν είναι εύκολο έργο, όπως έχουν διαπιστώσει αναρίθμητοι καλοπροαίρετοι ηγέτες. Η “δικαιοσύνη για όλους” έχει αποδειχτεί ανεκπλήρωτος στόχος. Εντούτοις, πριν από πολλούς αιώνες, δόθηκε μια υπόσχεση που αξίζει την προσοχή μας—μια μοναδική υπόσχεση σχετικά με τη δικαιοσύνη.

Μέσω ενός προφήτη του, του Ησαΐα, ο Θεός διαβεβαίωσε το λαό Του ότι θα τους έστελνε έναν “υπηρέτη” τον οποίο θα εξέλεγε ο ίδιος. «Έβαλα το πνεύμα μου σε αυτόν», τους είπε ο Ιεχωβά. «Δικαιοσύνη στα έθνη είναι αυτό που θα φέρει». (Ησαΐας 42:1-3) Κανένας ανθρώπινος κυβερνήτης δεν θα τολμούσε να κάνει μια τέτοια βαρυσήμαντη διακήρυξη, μια διακήρυξη που θα σήμαινε διαρκή δικαιοσύνη για κάθε έθνος. Μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτή την υπόσχεση; Θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί ένα τόσο εξαιρετικό επίτευγμα;

Μια Υπόσχεση την Οποία Μπορούμε να Εμπιστευτούμε

Μια υπόσχεση είναι τόσο αξιόπιστη όσο και εκείνος που τη δίνει. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτός δεν είναι άλλος από τον Παντοδύναμο Θεό, ο οποίος δηλώνει ότι ο «υπηρέτης» του θα εδραιώσει τη δικαιοσύνη παγκόσμια. Ανόμοια με τους πολιτικούς, ο Ιεχωβά δεν δίνει επιπόλαια υποσχέσεις. «Είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός», μας διαβεβαιώνει η Αγία Γραφή. (Εβραίους 6:18) «Αυτό που έχω αποφασίσει να κάνω θα γίνει», δηλώνει κατηγορηματικά ο Θεός.—Ησαΐας 14:24, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση (Today’s English Version).

Η εμπιστοσύνη μας σε αυτή την υπόσχεση ενισχύεται επίσης από το υπόμνημα που έχει ο εκλεγμένος «υπηρέτης» του Θεού, ο Ιησούς Χριστός. Εκείνος που θα εδραίωνε τη δικαιοσύνη θα έπρεπε να αγαπάει τη δικαιοσύνη και να ζει με δίκαιο τρόπο. Ο Ιησούς άφησε ένα άψογο υπόμνημα ως άνθρωπος που “αγάπησε τη δικαιοσύνη και μίσησε την ανομία”. (Εβραίους 1:9) Τα όσα είπε, το πώς έζησε, ακόμη και το πώς πέθανε, όλα απέδειξαν ότι ήταν στ’ αλήθεια δίκαιος άνθρωπος. Κατά το θάνατο του Ιησού, κάποιος Ρωμαίος αξιωματικός, ο οποίος προφανώς παρέστη μάρτυρας της δίκης και της εκτέλεσης του Ιησού, υποκινήθηκε να πει: «Πράγματι, αυτός ο άνθρωπος ήταν δίκαιος».—Λουκάς 23:47.

Εκτός από το ότι έζησε ο ίδιος δίκαια, ο Ιησούς αντιτάχθηκε στην αδικία η οποία ήταν τόσο ευρέως διαδεδομένη στις ημέρες του. Το έκανε αυτό, όχι με ανατρεπτικές ενέργειες ή με επανάσταση, αλλά με το να διδάσκει την αληθινή δικαιοσύνη σε οποιονδήποτε άκουγε. Η Επί του Όρους Ομιλία του εξηγεί με αριστοτεχνικό τρόπο πώς θα πρέπει να εφαρμόζεται η αληθινή κρίση και δικαιοσύνη.—Ματθαίος, κεφάλαια 5-7.

Ο Ιησούς εφάρμοζε όσα κήρυττε. Δεν καταφρονούσε τους δυστυχείς λεπρούς, που ήταν οι «απόβλητοι» της Ιουδαϊκής κοινωνίας. Απεναντίας, τους μιλούσε, τους άγγιζε και μάλιστα τους θεράπευε. (Μάρκος 1:40-42) Όλους τους ανθρώπους που συναντούσε, περιλαμβανομένων των φτωχών και των καταπιεσμένων, τους θεωρούσε σημαντικούς. (Ματθαίος 9:36) «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω», τους είπε.—Ματθαίος 11:28.

Πάνω από όλα, ο Ιησούς αρνήθηκε να επιτρέψει στην αδικία που τον περιέβαλλε να τον διαφθείρει ή να τον γεμίσει πικρόχολη διάθεση. Ποτέ δεν ανταπέδωσε κακό αντί κακού. (1 Πέτρου 2:22, 23) Ακόμη και όταν υπέφερε φρικτό πόνο, προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα του για χάρη των ίδιων των στρατιωτών που τον είχαν κρεμάσει στο ξύλο. «Πατέρα, συγχώρησέ τους», δεήθηκε, «γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». (Λουκάς 23:34) Αναμφίβολα, ο Ιησούς “εξήγησε καθαρά στα έθνη τι είναι δικαιοσύνη”. (Ματθαίος 12:18) Ποια μεγαλύτερη απόδειξη υπάρχει από το ζωντανό παράδειγμα του ίδιου του Γιου του, για το ότι ο Θεός επιθυμεί να εδραιώσει ένα δίκαιο κόσμο;

Η Αδικία Μπορεί να Υπερνικηθεί

Ζωντανές αποδείξεις που πιστοποιούν ότι η αδικία μπορεί να υπερνικηθεί είναι διαθέσιμες και στο σημερινό κόσμο. Ως άτομα, αλλά και ως οργάνωση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αγωνίζονται να νικούν την προκατάληψη, την προσωποληψία, το ρατσισμό και τη βία. Προσέξτε το ακόλουθο παράδειγμα.

Ο Πέντροa πίστευε ότι η ανατρεπτική δράση ήταν ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα ερχόταν δικαιοσύνη στη Χώρα των Βάσκων, την περιοχή της Ισπανίας όπου ζούσε. Γι’ αυτό, έγινε μέλος μιας τρομοκρατικής οργάνωσης η οποία του παρέσχε παραστρατιωτική εκπαίδευση στη Γαλλία. Όταν ολοκληρώθηκε η εκπαίδευσή του, έλαβε την εντολή να σχηματίσει μια τρομοκρατική μονάδα και να ανατινάξει ένα κτίριο καταλυμάτων της αστυνομίας. Η ομάδα του ετοίμαζε ήδη τα εκρηκτικά όταν τον συνέλαβε η αστυνομία. Πέρασε 18 μήνες στη φυλακή, αλλά ακόμη και πίσω από τα σίδερα συνέχισε την πολιτική του δράση, συμμετέχοντας σε απεργίες πείνας και κόβοντας τις φλέβες του σε μια περίπτωση.

Ο Πέντρο νόμιζε ότι μαχόταν για τη δικαιοσύνη. Τότε γνώρισε τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του. Ενόσω ο Πέντρο ήταν στη φυλακή, η σύζυγός του άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, και όταν αποφυλακίστηκε, εκείνη τον προσκάλεσε να παρακολουθήσει μια από τις συναθροίσεις τους. Απόλαυσε τόσο πολύ την περίσταση ώστε ζήτησε Γραφική μελέτη, μια μελέτη που τον οδήγησε να κάνει μεγάλες αλλαγές στη νοοτροπία του και στον τρόπο ζωής του. Τελικά, το 1989, ο Πέντρο και η σύζυγός του βαφτίστηκαν.

«Ευχαριστώ τον Ιεχωβά για το ότι ποτέ δεν σκότωσα κάποιον στη διάρκεια των ετών που ήμουν τρομοκράτης», λέει ο Πέντρο. «Τώρα χρησιμοποιώ το σπαθί του πνεύματος του Θεού, την Αγία Γραφή, για να δίνω στους ανθρώπους ένα άγγελμα αληθινής ειρήνης και δικαιοσύνης—τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού». Πριν από λίγο καιρό, ο Πέντρο, ο οποίος τώρα υπηρετεί ως πρεσβύτερος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, επισκέφτηκε το ίδιο κτίριο που είχε σχεδιάσει να καταστρέψει. Αυτή τη φορά πήγε με σκοπό να κηρύξει ένα άγγελμα ειρήνης στις οικογένειες που ζουν εκεί.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν αυτές τις αλλαγές επειδή ποθούν ένα δίκαιο κόσμο. (2 Πέτρου 3:13) Αν και εμπιστεύονται ανεπιφύλακτα την υπόσχεση του Θεού ότι θα το επιτελέσει αυτό, αντιλαμβάνονται πως έχουν επίσης την υποχρέωση να ζουν σύμφωνα με τη δικαιοσύνη. Η Αγία Γραφή δεν μας αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ο Θεός αναμένει από εμάς να κάνουμε το μέρος μας.

Σπέρνοντας τους Σπόρους της Δικαιοσύνης

Ομολογουμένως, όταν αντιμετωπίζουμε την αδικία, ίσως έχουμε την τάση να φωνάζουμε: «Πού είναι ο Θεός της δικαιοσύνης;» Αυτό κραύγαζαν οι Ιουδαίοι των ημερών του Μαλαχία. (Μαλαχίας 2:17) Πήρε στα σοβαρά ο Θεός το παράπονό τους; Αντίθετα, αυτό τον έκανε να νιώθει “αποκαμωμένος” επειδή, μεταξύ άλλων, οι ίδιοι φέρονταν δόλια στις συζύγους τους που είχαν γεράσει, παίρνοντας διαζύγιο από αυτές με τις πιο ασήμαντες προφάσεις. Ο Ιεχωβά εξέφρασε το ενδιαφέρον του για “τις συζύγους της νεότητάς τους, στις οποίες εκείνοι είχαν φερθεί δόλια, αν και ήταν σύντροφοί τους και οι σύζυγοι της διαθήκης τους”.—Μαλαχίας 2:14.

Μπορούμε δικαιολογημένα να παραπονιόμαστε για την αδικία αν εμείς οι ίδιοι ενεργούμε άδικα; Από την άλλη μεριά, αν προσπαθούμε να μιμούμαστε τον Ιησού με το να ξεριζώνουμε την προκατάληψη και το ρατσισμό από την καρδιά μας, με το να δείχνουμε απροσωποληψία και αγάπη προς όλους και με το να μην ανταποδίδουμε κακό αντί κακού, δείχνουμε ότι αγαπάμε αληθινά τη δικαιοσύνη.

Για να θερίσουμε δικαιοσύνη, η Αγία Γραφή μάς προτρέπει να “σπείρουμε με δικαιοσύνη”. (Ωσηέ 10:12) Άσχετα με το πόσο μικρή μπορεί να φαίνεται, κάθε προσωπική νίκη κατά της αδικίας είναι σημαντική. Όπως έγραψε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Επιστολή από τη Φυλακή του Μπέρμιγχαμ (Letter From Birmingham Jail), «η αδικία, όπου και αν γίνεται, αποτελεί απειλή για τη δικαιοσύνη παντού». Εκείνοι που “εκζητούν δικαιοσύνη” είναι οι άνθρωποι τους οποίους διαλέγει ο Θεός για να κληρονομήσουν το δίκαιο νέο κόσμο του που θα έρθει σύντομα.—Σοφονίας 2:3.

Δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε την ελπίδα μας για δικαιοσύνη στο σαθρό θεμέλιο των ανθρώπινων υποσχέσεων, αλλά μπορούμε να εμπιστευτούμε το λόγο του στοργικού μας Δημιουργού. Να γιατί είπε ο Ιησούς στους ακολούθους του να συνεχίσουν να προσεύχονται να έρθει η Βασιλεία του Θεού. (Ματθαίος 6:9, 10) Ο Ιησούς, ο διορισμένος Βασιλιάς αυτής της Βασιλείας, «θα ελευθερώσει τον φτωχό που κραυγάζει για βοήθεια, καθώς και τον ταλαιπωρημένο και τον αβοήθητο. Θα λυπηθεί τον ασήμαντο και τον φτωχό, και τις ψυχές των φτωχών θα τις σώσει».—Ψαλμός 72:12, 13.

Σαφώς, η αδικία δεν είναι μόνιμη. Η διακυβέρνηση του Χριστού πάνω σε όλη τη γη θα νικήσει την αδικία για πάντα, όπως μας διαβεβαιώνει ο Θεός μέσω του Ιερεμία του προφήτη του: «Έρχεται ο καιρός κατά τον οποίο θα εκπληρώσω την υπόσχεση που έδωσα . . . Εκείνον τον καιρό θα εκλέξω ως βασιλιά ένα δίκαιο απόγονο του Δαβίδ. Αυτός ο βασιλιάς θα κάνει εκείνο που είναι σωστό και δίκαιο σε όλη τη χώρα».—Ιερεμίας 33:14, 15, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση.

[Υποσημείωση]