Χαρούμενοι για το ότι ο Ιεχωβά μάς Δείχνει την Οδό Του
«Του αληθινού Θεού η οδός είναι τέλεια· τα λόγια του Ιεχωβά είναι καθαρά».—2 ΣΑΜΟΥΗΛ 22:31.
1, 2. (α) Ποια θεμελιώδη ανάγκη έχουν όλοι οι άνθρωποι; (β) Τίνος το παράδειγμα θα κάνουμε καλά να μιμούμαστε;
ΟΛΟΙ οι άνθρωποι έχουν μια θεμελιώδη ανάγκη για καθοδηγία. Πράγματι, χρειαζόμαστε βοήθεια για να βρίσκουμε το δρόμο μας στη ζωή. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά μάς έχει προικίσει με νοημοσύνη και με συνείδηση για να μας βοηθάει να διακρίνουμε το ορθό από το εσφαλμένο. Αλλά η συνείδησή μας χρειάζεται να εκπαιδευτεί ώστε να είναι αξιόπιστος οδηγός. (Εβραίους 5:14) Επίσης, η διάνοιά μας χρειάζεται σωστές πληροφορίες—καθώς και εκπαίδευση για να αξιολογεί αυτές τις πληροφορίες—ώστε να παίρνουμε καλές αποφάσεις. (Παροιμίες 2:1-5) Ακόμη και τότε, λόγω του ότι στη ζωή υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες, οι αποφάσεις μας μπορεί να μην έχουν την επιθυμητή έκβαση. (Εκκλησιαστής 9:11) Από μόνοι μας δεν έχουμε κανέναν αξιόπιστο τρόπο για να γνωρίζουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον.
2 Για αυτούς και για πολλούς άλλους λόγους, ο προφήτης Ιερεμίας έγραψε: «Γνωρίζω καλά, Ιεχωβά, ότι δεν ανήκει στο χωματένιο άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του». (Ιερεμίας 10:23) Ο Ιησούς Χριστός, ο μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ, δεχόταν κατεύθυνση, όπως κατέδειξε λέγοντας: «Ο Γιος δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα με δική του πρωτοβουλία, αλλά μόνο ό,τι βλέπει να κάνει ο Πατέρας. Διότι όποια πράγματα κάνει Εκείνος, αυτά κάνει με όμοιο τρόπο και ο Γιος». (Ιωάννης 5:19) Πόσο σοφό είναι, λοιπόν, να μιμούμαστε τον Ιησού και να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά για βοήθεια προκειμένου να κατευθύνουμε τα βήματά μας! Ο Βασιλιάς Δαβίδ έψαλε: «Του αληθινού Θεού η οδός είναι τέλεια· τα λόγια του Ιεχωβά είναι καθαρά. Αυτός είναι ασπίδα για όλους όσους καταφεύγουν σε αυτόν». (2 Σαμουήλ 22:31) Αν επιδιώκουμε να περπατάμε στην οδό του Ιεχωβά αντί να ακολουθούμε τη δική μας σοφία, θα έχουμε τέλεια καθοδηγία. Η απόρριψη της οδού του Θεού οδηγεί σε συμφορά.
Ο Ιεχωβά Δείχνει την Οδό
3. Πώς καθοδηγούσε ο Ιεχωβά τον Αδάμ και την Εύα, προσφέροντάς τους ποιες προοπτικές;
3 Αναλογιστείτε την περίπτωση του Αδάμ και της Εύας. Αν και ήταν αναμάρτητοι, χρειάζονταν κατεύθυνση. Ο Ιεχωβά δεν άφησε τον Αδάμ να σχεδιάσει μόνος του τα πάντα μέσα στον όμορφο κήπο της Εδέμ. Απεναντίας, ο Θεός τού έδωσε εργασία. Πρώτα, ο Αδάμ έπρεπε να ονομάσει τα ζώα. Ύστερα, ο Ιεχωβά έδωσε στον Αδάμ και στην Εύα μακροπρόθεσμους στόχους. Έπρεπε να καθυποτάξουν τη γη, να τη γεμίσουν με τους απογόνους τους και να φροντίζουν τα ζώα της γης. (Γένεση 1:28) Επρόκειτο για τεράστιο έργο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν ένας παγγήινος παράδεισος γεμάτος με μια τέλεια ανθρώπινη φυλή που θα ζούσε αρμονικά με τη ζωική δημιουργία. Τι υπέροχη προοπτική! Επιπλέον, όσο ο Αδάμ και η Εύα θα περπατούσαν με πιστότητα στην οδό του Ιεχωβά, θα είχαν επικοινωνία μαζί του. (Παράβαλε Γένεση 3:8.) Τι θαυμάσιο προνόμιο—να έχουν μια διαρκή, προσωπική σχέση με τον Δημιουργό!
4. Πώς έδειξαν ο Αδάμ και η Εύα ότι δεν είχαν ούτε εμπιστοσύνη ούτε οσιότητα, και με ποια καταστροφικά αποτελέσματα;
4 Ο Ιεχωβά απαγόρευσε στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι να φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού που βρισκόταν στην Εδέμ, και αυτό τους πρόσφερε μια άμεση ευκαιρία να δείξουν την υπακοή τους—ότι είχαν την επιθυμία να περπατούν στην οδό του Ιεχωβά. (Γένεση 2:17) Σύντομα, όμως, αυτή η υπακοή δοκιμάστηκε. Όταν ήρθε ο Σατανάς με τα απατηλά λόγια του, ο Αδάμ και η Εύα χρειαζόταν να δείξουν οσιότητα στον Ιεχωβά και να έχουν εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις Του ώστε να παραμείνουν υπάκουοι. Δυστυχώς, δεν είχαν ούτε οσιότητα ούτε εμπιστοσύνη. Όταν ο Σατανάς πρόσφερε στην Εύα ανεξαρτησία και συκοφάντησε τον Ιεχωβά ισχυριζόμενος ότι έλεγε ψέματα, εκείνη απατήθηκε και παρήκουσε τον Θεό. Ο Αδάμ την ακολούθησε στην αμαρτία. (Γένεση 3:1-6· 1 Τιμόθεο 2:14) Η απώλεια την οποία υπέστησαν ως συνέπεια ήταν τεράστια. Αν περπατούσαν στην οδό του Ιεχωβά, θα είχαν χαρά που θα αυξανόταν ολοένα και πιο πολύ καθώς θα εκτελούσαν προοδευτικά το θέλημά του. Αντίθετα, η ζωή τους γέμισε απογοήτευση και πόνο μέχρι που τους βρήκε ο θάνατος.—Γένεση 3:16-19· 5:1-5.
5. Ποιος είναι ο μακροπρόθεσμος σκοπός του Ιεχωβά, και πώς βοηθάει Εκείνος τους πιστούς ανθρώπους να δουν την εκπλήρωση αυτού του σκοπού;
5 Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά δεν άλλαξε το σκοπό του σύμφωνα με τον οποίο κάποια ημέρα η γη θα είναι ένα παραδεισιακό σπίτι για τέλειους, αναμάρτητους ανθρώπους. (Ψαλμός 37:11, 29) Επιπλέον, ποτέ δεν έχει παραλείψει να δώσει τέλεια καθοδηγία σε εκείνους που περπατούν στην οδό του και ελπίζουν να δουν την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης. Για όσους από εμάς έχουν αφτιά για να ακούν, η φωνή του Ιεχωβά είναι πίσω μας, λέγοντας: «Αυτή είναι η οδός. Περπατάτε σε αυτήν».—Ησαΐας 30:21.
Μερικοί Περπάτησαν στην Οδό του Ιεχωβά
6. Ποιοι δύο άνθρωποι της αρχαιότητας περπάτησαν στην οδό του Ιεχωβά, και με ποια αποτελέσματα;
6 Σύμφωνα με το Βιβλικό υπόμνημα, μόνο μια μειονότητα από τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας περπάτησαν στην οδό του Ιεχωβά. Ο Άβελ ήταν ο πρώτος από αυτούς. Αν και υπέστη πρόωρο θάνατο, πέθανε έχοντας την εύνοια του Ιεχωβά και ως εκ τούτου έχει τη βέβαιη προοπτική να συμπεριληφθεί στην “ανάσταση των δικαίων” στον κατάλληλο καιρό του Θεού. (Πράξεις 24:15) Θα δει την τελική εκπλήρωση του μεγαλειώδους σκοπού που έχει ο Ιεχωβά για τη γη και τον άνθρωπο. (Εβραίους 11:4) Άλλο ένα άτομο που περπάτησε στην οδό του Ιεχωβά ήταν ο Ενώχ, του οποίου η προφητεία σχετικά με το οριστικό τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων διατηρήθηκε στο βιβλίο του Ιούδα. (Ιούδα 14, 15) Ούτε και ο Ενώχ έζησε όσο θα μπορούσε να ζήσει. (Γένεση 5:21-24) Ωστόσο, «είχε τη μαρτυρία ότι είχε ευαρεστήσει τον Θεό». (Εβραίους 11:5) Όταν άφησε την επίγεια σκηνή, είχε, όπως και ο Άβελ, τη βέβαιη προοπτική της ανάστασης και θα είναι ανάμεσα σε εκείνους που θα δουν τους σκοπούς του Ιεχωβά να εκπληρώνονται.
7. Πώς έδειξε ο Νώε και η οικογένειά του οσιότητα και εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά;
7 Καθώς ο προκατακλυσμιαίος κόσμος βυθιζόταν όλο και πιο πολύ στην πονηρία, η υπακοή στον Ιεχωβά γινόταν ολοένα και περισσότερο δοκιμή της οσιότητας. Προς το τέλος εκείνου του κόσμου, μόνο μια μικρή ομάδα βρέθηκε να περπατάει στην οδό του Ιεχωβά. Ο Νώε και η οικογένειά του άκουσαν τον Θεό και εμπιστεύτηκαν τα όσα είπε. Επιτέλεσαν πιστά τις εργασίες που τους ανατέθηκαν και αρνήθηκαν να παρασυρθούν από τις κακές συνήθειες του κόσμου εκείνων των ημερών. (Γένεση 6:5-7, 13-16· Εβραίους 11:7· 2 Πέτρου 2:5) Μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για την υπακοή που έδειξαν με οσιότητα και εμπιστοσύνη. Λόγω αυτής της υπακοής, επέζησαν από τον Κατακλυσμό και έγιναν πρόγονοί μας.—Γένεση 6:22· 1 Πέτρου 3:20.
8. Για το έθνος του Ισραήλ, τι περιλάμβανε το να περπατούν στην οδό του Θεού;
8 Αργότερα, ο Ιεχωβά έκανε διαθήκη με τους απογόνους του πιστού Ιακώβ, και εκείνοι έγιναν το ειδικό του έθνος. (Έξοδος 19:5, 6) Ο Ιεχωβά παρείχε κατεύθυνση για το λαό της διαθήκης του μέσω ενός γραπτού Νόμου, μέσω ενός ιερατείου καθώς και μέσω συνεχούς προφητικής καθοδηγίας. Αλλά επαφιόταν στους Ισραηλίτες να ακολουθήσουν αυτή την κατεύθυνση. Ο Ιεχωβά υποκίνησε τον προφήτη του να πει στους Ισραηλίτες: «Δείτε! Θέτω μπροστά σας σήμερα την ευλογία και την κατάρα: την ευλογία, με την προϋπόθεση ότι θα υπακούτε στις εντολές του Ιεχωβά του Θεού σας που σας διατάζω σήμερα, και την κατάρα, αν δεν υπακούσετε στις εντολές του Ιεχωβά του Θεού σας και παρεκκλίνετε από την οδό σχετικά με την οποία σας διατάζω σήμερα, ώστε να βαδίσετε ακολουθώντας άλλους θεούς, τους οποίους δεν γνωρίσατε».—Δευτερονόμιο 11:26-28.
Γιατί Μερικοί Εγκατέλειψαν την Οδό του Ιεχωβά
9, 10. Λόγω ποιας κατάστασης χρειαζόταν να εμπιστεύονται οι Ισραηλίτες στον Ιεχωβά και να καλλιεργούν οσιότητα σε αυτόν;
9 Όπως ο Αδάμ και η Εύα, οι Ισραηλίτες χρειαζόταν να εμπιστεύονται στον Ιεχωβά και να είναι όσιοι σε αυτόν προκειμένου να παραμείνουν υπάκουοι. Ο Ισραήλ ήταν ένα μικρό έθνος που το περιέβαλλαν φιλόνικοι γείτονες. Προς τα νοτιοδυτικά ήταν η Αίγυπτος και η Αιθιοπία. Προς τα βορειοανατολικά ήταν η Συρία και η Ασσυρία. Στα άμεσα σύνορά του ήταν η Φιλιστία, ο Αμμών, ο Μωάβ και ο Εδώμ. Κατά καιρούς, όλοι αυτοί αποδείχτηκαν εχθροί του Ισραήλ. Επιπλέον, όλοι τους ασκούσαν την ψεύτικη θρησκεία, που χαρακτηριζόταν από λατρεία θεών-ειδώλων, από αστρολογία και, σε μερικές περιπτώσεις, από αισχρές σεξουαλικές τελετουργίες καθώς και από την απάνθρωπη θυσία παιδιών. Οι γείτονες του Ισραήλ απέβλεπαν στους θεούς τους για να τους παρέχουν μεγάλες οικογένειες, πλούσιες σοδειές και νίκη στον πόλεμο.
10 Μόνο ο Ισραήλ λάτρευε τον έναν Θεό, τον Ιεχωβά. Εκείνος τους υποσχέθηκε να τους ευλογήσει με μεγάλες οικογένειες, πλούσιες σοδειές και ασφάλεια από τους εχθρούς τους αν θα υπάκουαν στους νόμους του. (Δευτερονόμιο 28:1-14) Δυστυχώς, πολλοί στον Ισραήλ δεν το έκαναν αυτό. Από εκείνους που περπάτησαν στην οδό του Ιεχωβά, πολλοί υπέφεραν λόγω της οσιότητάς τους. Μερικούς μάλιστα τους βασάνισαν, τους ενέπαιξαν, τους μαστίγωσαν, τους φυλάκισαν, τους λιθοβόλησαν και τους σκότωσαν οι συμπατριώτες τους Ισραηλίτες. (Πράξεις 7:51, 52· Εβραίους 11:35-38) Τι δοκιμασία πρέπει να ήταν αυτή για τους πιστούς! Γιατί, όμως, παρέκκλιναν τόσο πολλοί από την οδό του Ιεχωβά; Δυο παραδείγματα από την ιστορία του Ισραήλ μάς βοηθούν να διακρίνουμε την εσφαλμένη νοοτροπία τους.
Το Κακό Παράδειγμα του Άχαζ
11, 12. (α) Όταν απειλήθηκε από τη Συρία, τι αρνήθηκε να κάνει ο Άχαζ; (β) Σε ποιες δύο πηγές στράφηκε ο Άχαζ για ασφάλεια;
11 Ο Άχαζ βασίλεψε στο νότιο βασίλειο του Ιούδα τον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ. Η βασιλεία του δεν ήταν ειρηνική. Σε μια περίπτωση, η Συρία και το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ ενώθηκαν για να πολεμήσουν εναντίον του, και «η καρδιά του και η καρδιά του λαού του άρχισε να τρέμει». (Ησαΐας 7:1, 2) Εντούτοις, όταν ο Ιεχωβά πρόσφερε υποστήριξη και ζήτησε από τον Άχαζ να τον υποβάλει σε δοκιμή, ο Άχαζ αρνήθηκε κατηγορηματικά! (Ησαΐας 7:10-12) Ως αποτέλεσμα, ο Ιούδας έχασε τον πόλεμο και υπέστη μεγάλες απώλειες.—2 Χρονικών 28:1-8.
12 Μολονότι ο Άχαζ αρνήθηκε να υποβάλει τον Ιεχωβά σε δοκιμή, καταδέχτηκε να ζητήσει βοήθεια από το βασιλιά της Ασσυρίας. Ωστόσο, ο Ιούδας εξακολούθησε να υποφέρει στα χέρια των γειτόνων του. Όταν και η Ασσυρία στράφηκε εναντίον του Άχαζ και «του προξένησε στενοχώρια», ο βασιλιάς «άρχισε να θυσιάζει στους θεούς της Δαμασκού, οι οποίοι τον πάτασσαν, και είπε: “Επειδή οι θεοί των βασιλιάδων της Συρίας τούς βοηθούν, σε αυτούς θα θυσιάζω, για να βοηθήσουν και εμένα”».—2 Χρονικών 28:20, 23.
13. Τι έδειξε ο Άχαζ στρεφόμενος στους θεούς της Συρίας;
13 Σε κάποια μεταγενέστερη στιγμή, ο Ιεχωβά επρόκειτο να πει στον Ισραήλ: «Εγώ, ο Ιεχωβά, είμαι ο Θεός σου, Εκείνος που σε διδάσκει για την ωφέλειά σου, Εκείνος που σε κάνει να βαδίζεις στην οδό στην οποία πρέπει να περπατάς. Είθε να πρόσεχες τις εντολές μου! Τότε η ειρήνη σου θα γινόταν σαν ποταμός, και η δικαιοσύνη σου σαν τα κύματα της θάλασσας». (Ησαΐας 48:17, 18) Στρεφόμενος στους θεούς της Συρίας, ο Άχαζ έδειξε πόσο απείχε από το “να βαδίζει στην οδό στην οποία έπρεπε να περπατάει”. Είχε παροδηγηθεί εντελώς από τη νοοτροπία των εθνών, αποβλέποντας στις δικές τους ψεύτικες πηγές ασφάλειας και όχι στον Ιεχωβά.
14. Γιατί δεν είχε ο Άχαζ καμιά δικαιολογία όταν στράφηκε στους ψεύτικους θεούς;
14 Οι θεοί των εθνών, περιλαμβανομένων και των θεών της Συρίας, είχαν προ πολλού αποδειχτεί “άχρηστοι θεοί”. (Ησαΐας 2:8) Νωρίτερα, στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ, η υπεροχή του Ιεχωβά έναντι των θεών της Συρίας ήταν ολοφάνερη όταν οι Σύριοι έγιναν υπηρέτες του Δαβίδ. (1 Χρονικών 18:5, 6) Μόνο ο Ιεχωβά, «ο Θεός των θεών και ο Κύριος των κυρίων, ο Θεός ο μεγάλος, ο κραταιός και ο φοβερός», μπορεί να δώσει πραγματική ασφάλεια. (Δευτερονόμιο 10:17) Ο Άχαζ, όμως, έστρεψε τα νώτα του στον Ιεχωβά και απέβλεπε στους θεούς των εθνών για ασφάλεια. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για τον Ιούδα.—2 Χρονικών 28:24, 25.
Οι Ιουδαίοι με τον Ιερεμία στην Αίγυπτο
15. Με ποιον τρόπο αμάρτησαν οι Ιουδαίοι στην Αίγυπτο στις ημέρες του Ιερεμία;
15 Εξαιτίας της χονδροειδούς ανοσιότητας του λαού του, το 607 Π.Κ.Χ. ο Ιεχωβά επέτρεψε στους Βαβυλωνίους να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Τα περισσότερα μέλη του έθνους εξορίστηκαν στη Βαβυλώνα. Μερικοί, όμως, μεταξύ αυτών και ο προφήτης Ιερεμίας, αφέθηκαν πίσω. Όταν ο κυβερνήτης Γεδαλίας δολοφονήθηκε, αυτή η ομάδα διέφυγε στην Αίγυπτο και πήραν τον Ιερεμία μαζί τους. (2 Βασιλέων 25:22-26· Ιερεμίας 43:5-7) Εκεί άρχισαν να θυσιάζουν σε ψεύτικες θεότητες. Ο Ιερεμίας επέπληξε τους άπιστους Ιουδαίους αλλά αυτοί ήταν ισχυρογνώμονες. Αρνήθηκαν να στραφούν στον Ιεχωβά και δήλωσαν ρητά ότι θα συνέχιζαν να υψώνουν καπνό θυσίας στη «βασίλισσα των ουρανών». Γιατί; Επειδή αυτό έκαναν οι ίδιοι και οι προπάτορές τους “στις πόλεις του Ιούδα και στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, όταν χόρταιναν ψωμί και ευημερούσαν, και δεν έβλεπαν καμιά συμφορά”. (Ιερεμίας 44:16, 17) Οι Ιουδαίοι ισχυρίστηκαν επίσης: «Από τότε που πάψαμε να υψώνουμε καπνό θυσίας στη “βασίλισσα των ουρανών” και να κάνουμε σπονδές σε αυτήν μας έλειψαν τα πάντα, και από σπαθί και από πείνα φτάσαμε στο τέλος μας».—Ιερεμίας 44:18.
16. Γιατί είχαν εντελώς εσφαλμένο τρόπο σκέψης οι Ιουδαίοι στην Αίγυπτο;
16 Πόσο επιλεκτικά μπορεί να λειτουργεί η μνήμη! Ποια ήταν τα γεγονότα; Οι Ιουδαίοι είχαν όντως θυσιάσει σε ψεύτικους θεούς στη γη που τους είχε δώσει ο Ιεχωβά. Μερικές φορές, όπως στην εποχή του Άχαζ, υπέφεραν εξαιτίας αυτής της αποστασίας. Ωστόσο, ο Ιεχωβά ήταν «μακρόθυμος» με το λαό της διαθήκης του. (Έξοδος 34:6· Ψαλμός 86:15) Έστελνε τους προφήτες του για να τους παροτρύνουν να μετανοήσουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν ο βασιλιάς ήταν πιστός, ο Ιεχωβά τον ευλογούσε και ο λαός ωφελούνταν από εκείνη την ευλογία, μολονότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν άπιστοι. (2 Χρονικών 20:29-33· 27:1-6) Πόσο εσφαλμένο ήταν από μέρους εκείνων των Ιουδαίων στην Αίγυπτο να ισχυρίζονται ότι οποιαδήποτε ευημερία απολάμβαναν στην πατρίδα τους είχε προέλθει από τους ψεύτικους θεούς τους!
17. Γιατί έχασε ο Ιούδας τη γη και το ναό του;
17 Πριν από το 607 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά είχε παροτρύνει το λαό του Ιούδα: «Υπακούστε στη φωνή μου και θα γίνω Θεός σας, και εσείς θα γίνετε λαός μου· και να περπατάτε σε κάθε οδό την οποία θα σας διατάξω, ώστε να πηγαίνουν καλά τα πράγματα για εσάς». (Ιερεμίας 7:23) Οι Ιουδαίοι έχασαν το ναό τους και τη γη τους ακριβώς επειδή αρνήθηκαν να περπατούν “σε κάθε οδό την οποία τους είχε διατάξει ο Ιεχωβά”. Ας φροντίσουμε να μην κάνουμε αυτό το ολέθριο λάθος.
Ο Ιεχωβά Ευλογεί Όσους Περπατούν στην Οδό Του
18. Τι πρέπει να κάνουν εκείνοι που περπατούν στην οδό του Ιεχωβά;
18 Σήμερα, όπως και στο παρελθόν, το να περπατάει κάποιος στην οδό του Ιεχωβά απαιτεί οσιότητα—να είναι αποφασισμένος να υπηρετεί μόνο εκείνον. Απαιτεί εμπιστοσύνη—να έχει πλήρη πίστη στο ότι οι υποσχέσεις του Ιεχωβά είναι αξιόπιστες και ότι θα πραγματοποιηθούν. Το να περπατάει κάποιος στην οδό του Ιεχωβά απαιτεί υπακοή—να ακολουθεί τους νόμους του χωρίς παρεκκλίσεις και να τηρεί τους υψηλούς κανόνες του. «Ο Ιεχωβά είναι δίκαιος· αγαπάει τις δίκαιες πράξεις».—Ψαλμός 11:7.
19. Ποιους θεούς λατρεύουν πολλοί άνθρωποι σήμερα, και με ποια αποτελέσματα;
19 Ο Άχαζ απέβλεπε στους θεούς της Συρίας για ασφάλεια. Οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο έλπιζαν ότι η «βασίλισσα των ουρανών», μια θεά που λατρευόταν ευρέως στην αρχαία Μέση Ανατολή, θα τους έφερνε υλική ευημερία. Σήμερα, πολλοί θεοί δεν είναι κατά γράμμα είδωλα. Ο Ιησούς προειδοποίησε να μην υπηρετούμε τον «Πλούτο» αντί του Ιεχωβά. (Ματθαίος 6:24) Ο απόστολος Παύλος μίλησε για «την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρία». (Κολοσσαείς 3:5) Μίλησε επίσης για εκείνους των οποίων «ο θεός . . . είναι η κοιλιά τους». (Φιλιππησίους 3:19) Ναι, τα χρήματα και τα υλικά πράγματα συγκαταλέγονται στους κύριους θεούς που λατρεύονται σήμερα. Πραγματικά, οι περισσότεροι άνθρωποι—περιλαμβανομένων και πολλών που ανήκουν σε κάποια θρησκεία—“στηρίζουν την ελπίδα τους σε αβέβαιο πλούτο”. (1 Τιμόθεο 6:17) Πολλοί καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες υπηρετώντας αυτούς τους θεούς, και μερικοί ανταμείβονται—ζώντας στα καλύτερα σπίτια, απολαμβάνοντας ακριβά πράγματα και τρώγοντας πλούσια γεύματα. Αλλά δεν απολαμβάνουν όλοι τέτοια αφθονία. Ακόμη δε και εκείνοι που την απολαμβάνουν τελικά διαπιστώνουν ότι αυτά τα πράγματα από μόνα τους δεν παρέχουν ικανοποίηση. Είναι αβέβαια, πρόσκαιρα και δεν ικανοποιούν τις πνευματικές ανάγκες.—Ματθαίος 5:3.
20. Τι είδους ισορροπία χρειάζεται να διατηρούμε;
20 Είναι αλήθεια ότι πρέπει να ενεργούμε με πρακτικό τρόπο καθώς διανύουμε τις τελευταίες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Χρειάζεται να κάνουμε ό,τι είναι λογικό προκειμένου να προμηθεύουμε για τις οικογένειές μας από υλική άποψη. Αλλά αν προσδίδουμε μεγαλύτερη αξία σε ένα υψηλό επίπεδο ζωής, στην επιδίωξη χρημάτων ή σε παρόμοια πράγματα από ό,τι στην υπηρεσία προς τον Θεό, έχουμε περιπέσει σε μια μορφή ειδωλολατρίας και δεν περπατάμε πια στην οδό του Ιεχωβά. (1 Τιμόθεο 6:9, 10) Τι μπορεί να γίνει, όμως, όταν αντιμετωπίζουμε προβλήματα όσον αφορά την υγεία μας, την οικονομική μας κατάσταση ή άλλα ζητήματα; Ας μην είμαστε σαν εκείνους τους Ιουδαίους στην Αίγυπτο, οι οποίοι επέρριψαν την ευθύνη για τα προβλήματά τους στην υπηρεσία προς τον Θεό. Αντίθετα, ας υποβάλλουμε τον Ιεχωβά σε δοκιμή, κάτι που δεν έκανε ο Άχαζ. Ας στρεφόμαστε όσια στον Ιεχωβά Θεό για καθοδηγία. Ας ακολουθούμε με εμπιστοσύνη την καθοδηγία του και ας προσευχόμαστε για δύναμη και σοφία προκειμένου να χειριζόμαστε κάθε κατάσταση. Κατόπιν, ας περιμένουμε με πεποίθηση την ευλογία του Ιεχωβά.
21. Ποιες ευλογίες έρχονται σε όσους περπατούν στην οδό του Ιεχωβά;
21 Στο διάβα της ιστορίας του Ισραήλ, ο Ιεχωβά ευλογούσε πλούσια εκείνους που περπατούσαν στην οδό του. Ο Βασιλιάς Δαβίδ έψαλε: «Ιεχωβά, οδήγησέ με στη δικαιοσύνη σου εξαιτίας αυτών που με πολεμούν». (Ψαλμός 5:8) Σε αυτόν ο Ιεχωβά έδωσε στρατιωτικές νίκες εναντίον γειτονικών εθνών τα οποία αργότερα παρενοχλούσαν τον Άχαζ. Υπό τον Σολομώντα, ο Ισραήλ ευλογήθηκε με την ειρήνη και την ευημερία που αργότερα λαχταρούσαν οι Ιουδαίοι στην Αίγυπτο. Στο γιο του Άχαζ, τον Εζεκία, ο Ιεχωβά έδωσε μάλιστα τη νίκη επί της κραταιάς Ασσυρίας. (Ησαΐας 59:1) Ναι, το χέρι του Ιεχωβά δεν μίκρυνε προς τους οσίους του, οι οποίοι δεν στάθηκαν «σε οδό αμαρτωλών» αλλά η ευχαρίστησή τους ήταν στο νόμο του Θεού. (Ψαλμός 1:1, 2) Αυτό εξακολουθεί να αληθεύει. Πώς, όμως, μπορούμε εμείς σήμερα να είμαστε βέβαιοι ότι περπατάμε στην οδό του Ιεχωβά; Αυτό θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.
Θυμάστε;
◻ Ποιες ιδιότητες είναι ζωτικές αν θέλουμε να περπατάμε στην οδό του Ιεχωβά;
◻ Γιατί δεν ήταν σωστή η νοοτροπία του Άχαζ;
◻ Τι το εσφαλμένο υπήρχε στον τρόπο σκέψης των Ιουδαίων στην Αίγυπτο;
◻ Πώς μπορούμε να ενισχύουμε τη σταθερή απόφαση που έχουμε πάρει να περπατάμε στην οδό του Ιεχωβά;
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Ο Άχαζ απέβλεπε στους θεούς της Συρίας και όχι στον Ιεχωβά