Χρειαζόμαστε την Οργάνωση του Ιεχωβά

ΕΧΕΤΕ ακούσει ποτέ κάποιον να λέει: «Πιστεύω στον Θεό αλλά όχι στην οργανωμένη θρησκεία»; Τέτοιες απόψεις εκφράζονται συχνά από ανθρώπους που κάποτε πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία αλλά απογοητεύτηκαν από την αποτυχία της θρησκείας τους να καλύψει τις πνευματικές τους ανάγκες. Αν και είναι απογοητευμένοι από τις θρησκευτικές οργανώσεις γενικά, πολλοί ισχυρίζονται ότι θέλουν να λατρεύουν τον Θεό. Πιστεύουν, όμως, ότι είναι καλύτερα να τον λατρεύουν με το δικό τους τρόπο παρά να ανήκουν σε κάποια εκκλησία ή άλλη οργάνωση.

Τι λέει η Αγία Γραφή; Θέλει ο Θεός να ανήκουν οι Χριστιανοί σε κάποια οργάνωση;

Οι Πρώτοι Χριστιανοί Ωφελούνταν με το να Είναι Οργανωμένοι

Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., ο Ιεχωβά εξέχυσε το άγιο πνεύμα του, όχι σε μερικούς μεμονωμένους πιστούς, αλλά σε μια ομάδα αντρών και γυναικών που συγκεντρώθηκαν «στο ίδιο μέρος», σε κάποιο ανώγειο στην Ιερουσαλήμ. (Πράξεις 2:1) Εκείνον τον καιρό, σχηματίστηκε η Χριστιανική εκκλησία, η οποία έγινε διεθνής οργάνωση. Αυτό αποδείχτηκε αληθινή ευλογία για εκείνους τους πρώτους μαθητές. Γιατί; Πρώτον, τους είχε δοθεί ένας σημαντικός διορισμός​—να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού «σε όλη την κατοικημένη γη». (Ματθαίος 24:14) Στην εκκλησία, οι καινούριοι μαθητές μπορούσαν να μάθουν από έμπειρους ομοπίστους τους πώς να επιτελούν το έργο κηρύγματος.

Σύντομα το άγγελμα της Βασιλείας διαδόθηκε πολύ πέρα από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Μεταξύ του 62 και του 64 Κ.Χ., ο απόστολος Πέτρος έγραψε την πρώτη του επιστολή στους Χριστιανούς που ήταν “διασκορπισμένοι στον Πόντο, στη Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και στη Βιθυνία”, περιοχές της σημερινής Τουρκίας. (1 Πέτρου 1:1) Υπήρχαν επίσης πιστοί στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο, στη Συρία, στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Κρήτη και στην Ιταλία. Όπως έγραψε ο Παύλος στους Κολοσσαείς το 60-61 Κ.Χ., τα καλά νέα είχαν κηρυχτεί «σε όλη τη δημιουργία που είναι κάτω από τον ουρανό».​—Κολοσσαείς 1:23.

Ένα δεύτερο όφελος που αποκόμιζαν οι Χριστιανοί με το να ανήκουν σε μια οργάνωση ήταν η ενθάρρυνση που μπορούσαν να ανταλλάσσουν. Όντας μέρος της εκκλησίας, οι Χριστιανοί μπορούσαν να ακούν ενθαρρυντικές ομιλίες, να μελετούν τις Ιερές Γραφές μαζί, να ανταλλάσσουν ενισχυτικές για την πίστη εμπειρίες και να προσεύχονται με τους ομοπίστους τους. (1 Κορινθίους, κεφάλαιο 14) Επίσης, ώριμοι άντρες θα μπορούσαν να “ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού”.​—1 Πέτρου 5:2.

Ως μέλη της εκκλησίας, οι Χριστιανοί μπορούσαν επίσης να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον και να αναπτύξουν αγάπη ο ένας για τον άλλον. Αντί να τους καταβαρύνει το γεγονός ότι ανήκαν στην εκκλησία, οι πρώτοι Χριστιανοί εποικοδομούνταν και ενδυναμώνονταν από αυτήν.​—Πράξεις 2:42· 14:27· 1 Κορινθίους 14:26· Κολοσσαείς 4:15, 16.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ήταν αναγκαία η ενωμένη παγκόσμια εκκλησία, δηλαδή η οργάνωση, ήταν η προώθηση της ενότητας. Οι Χριστιανοί μάθαιναν να “είναι ομόφωνοι σε αυτά που έλεγαν”. (1 Κορινθίους 1:10) Αυτό ήταν ζωτικό. Τα μέλη της εκκλησίας είχαν ποικίλο μορφωτικό και κοινωνικό παρελθόν. Μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες και είχαν προφανείς διαφορές στην προσωπικότητα. (Πράξεις 2:1-11) Κατά καιρούς, υπήρχαν γνήσιες διαφορές απόψεων. Εντούτοις, οι Χριστιανοί βοηθούνταν να επιλύουν τέτοιες διαφορές εντός της εκκλησίας.​—Πράξεις 15:1, 2· Φιλιππησίους 4:2, 3.

Όταν οι τοπικοί πρεσβύτεροι δεν μπορούσαν να απαντήσουν σε σοβαρά ερωτήματα τα παρέπεμπαν σε ώριμους περιοδεύοντες επισκόπους όπως ο Παύλος. Τα σημαντικά δογματικά ζητήματα παραπέμπονταν σε ένα κεντρικό κυβερνών σώμα με έδρα την Ιερουσαλήμ. Αρχικά, το κυβερνών σώμα αποτελούνταν από τους αποστόλους του Ιησού Χριστού αλλά αργότερα διευρύνθηκε περιλαμβάνοντας πρεσβυτέρους της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ. Κάθε εκκλησία αναγνώριζε τη θεόδοτη εξουσία που είχε το κυβερνών σώμα και οι εκπρόσωποί του όσον αφορά την οργάνωση της διακονίας, το διορισμό αντρών σε θέσεις υπηρεσίας και τη λήψη αποφάσεων σε δογματικά ζητήματα. Όταν το κυβερνών σώμα διευθετούσε κάποιο ζήτημα, οι εκκλησίες δέχονταν την απόφαση και “χαίρονταν με την ενθάρρυνση”.​—Πράξεις 15:1, 2, 28, 30, 31.

Ναι, ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε μια οργάνωση τον πρώτο αιώνα. Αλλά τι θα λεχθεί για σήμερα;

Χρειαζόμαστε μια Οργάνωση Σήμερα

Όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα παίρνουν στα σοβαρά την αποστολή που έχουν να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας. Ένας τρόπος με τον οποίο επιτελούν αυτό το έργο είναι η διανομή της Αγίας Γραφής και βοηθημάτων για μελέτη της, και αυτό απαιτεί οργάνωση.

Τα Χριστιανικά έντυπα πρέπει να ετοιμάζονται με προσοχή, να ελέγχονται για την ακρίβειά τους, να τυπώνονται και κατόπιν να αποστέλλονται στις εκκλησίες. Κατόπιν, οι Χριστιανοί ως άτομα πρέπει να προθυμοποιούνται να προσφέρουν τα έντυπα σε όσους θέλουν να τα διαβάσουν. Το άγγελμα της Βασιλείας έχει αγγίξει εκατομμύρια ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο. Οι ευαγγελιζόμενοι των καλών νέων προσπαθούν να επιτελούν το έργο κηρύγματος με εύτακτο τρόπο, φροντίζοντας να μην καλύπτεται υπερβολικά ένα τμήμα του τομέα ενώ παραμελούνται κάποια άλλα. Όλα αυτά απαιτούν οργάνωση.

Εφόσον «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης», πρέπει να μεταφράζονται Γραφές και Γραφικά έντυπα. (Πράξεις 10:34) Σήμερα, αυτό το περιοδικό διατίθεται σε 132 γλώσσες, ενώ το συνοδευτικό του, το Ξύπνα!, εκδίδεται σε 83 γλώσσες. Αυτό προϋποθέτει καλά οργανωμένες ομάδες μεταφραστών σε όλο τον κόσμο.

Τα μέλη της εκκλησίας ενθαρρύνονται όταν παρακολουθούν Χριστιανικές συναθροίσεις και συνελεύσεις. Εκεί ακούν υποκινητικές Γραφικές ομιλίες, μελετούν μαζί τις Γραφές, ανταλλάσσουν εποικοδομητικές εμπειρίες και προσεύχονται με τους συλλάτρεις τους. Όπως δε οι αδελφοί τους τον πρώτο αιώνα, απολαμβάνουν τις ενισχυτικές για την πίστη επισκέψεις των στοργικών περιοδευόντων επισκόπων. Επομένως, οι Χριστιανοί σήμερα αποτελούν “ένα ποίμνιο, με έναν ποιμένα”.​—Ιωάννης 10:16.

Ασφαλώς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι τέλειοι, όπως δεν ήταν και οι πρώτοι Χριστιανοί. Ωστόσο, συνεργάζονται με ενότητα. Ως αποτέλεσμα, το έργο κηρύγματος της Βασιλείας επιτελείται σε όλη τη γη.​—Πράξεις 15:36-40· Εφεσίους 4:13.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Οι Χριστιανοί σήμερα αποτελούν “ένα ποίμνιο, με έναν ποιμένα”