Μετριοφροσύνη​—Μια Ιδιότητα που Προάγει την Ειρήνη

Πόσο ευχάριστος θα ήταν ο κόσμος αν όλοι έδειχναν μετριοφροσύνη. Οι άνθρωποι θα ήταν λιγότερο απαιτητικοί, τα μέλη των οικογενειών λιγότερο φιλόνικα, οι εταιρίες λιγότερο ανταγωνιστικές και τα έθνη λιγότερο φιλοπόλεμα. Θα θέλατε να ζείτε σε έναν τέτοιον κόσμο;

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ υπηρέτες του Ιεχωβά Θεού προετοιμάζονται για τον υποσχεμένο νέο κόσμο του, στον οποίο η μετριοφροσύνη θα θεωρείται από όλους, όχι αδυναμία, αλλά προτέρημα και αρετή. (2 Πέτρου 3:13) Μάλιστα, καλλιεργούν ακόμη και τώρα την ιδιότητα της μετριοφροσύνης. Γιατί; Κυρίως επειδή αυτό τους ζητάει ο Ιεχωβά. Ο προφήτης του Μιχαίας έγραψε: «Αυτός σου είπε, άνθρωπε χωματένιε, τι είναι καλό. Και τι σου ζητάει ο Ιεχωβά σε ανταπόδοση παρά να ασκείς δικαιοσύνη και να αγαπάς την καλοσύνη και να είσαι μετριόφρων καθώς περπατάς με τον Θεό σου;»​—Μιχαίας 6:8.

Η λέξη μετριοφροσύνη μπορεί να έχει διάφορες έννοιες, λόγου χάρη έλλειψη έπαρσης ή ματαιοδοξίας, καθώς και το να αποφεύγει κάποιος να καυχιέται για τις ικανότητες, τα επιτεύγματα και τα αποκτήματά του. Σύμφωνα με ένα σύγγραμμα, μετριοφροσύνη σημαίνει επίσης «το να παραμένει κάποιος μέσα στα όρια». Ο μετριόφρων παραμένει μέσα στα όρια της καλής συμπεριφοράς. Αναγνωρίζει επίσης ότι υπάρχουν περιορισμοί στα όσα οφείλει να κάνει και είναι σε θέση να κάνει. Γνωρίζει ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ανήκουν στη δικαιοδοσία του. Οι μετριόφρονες άνθρωποι ασφαλώς μας ελκύουν. «Τίποτα δεν είναι πιο ευχάριστο από την αληθινή μετριοφροσύνη», έγραψε ο Άγγλος ποιητής Τζόζεφ Άντισον.

Η μετριοφροσύνη δεν αποτελεί έμφυτο χαρακτηριστικό των ατελών ανθρώπων. Πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες για να αναπτύξουμε αυτή την ιδιότητα. Για δική μας ενθάρρυνση, ο Λόγος του Θεού περιγράφει ορισμένα περιστατικά που δείχνουν ξεκάθαρα διάφορες πτυχές της μετριοφροσύνης.

Δύο Μετριόφρονες Βασιλιάδες

Ένας από τους πιο όσιους υπηρέτες του Ιεχωβά ήταν ο Δαβίδ, ο οποίος ήταν νεαρός όταν χρίστηκε ως ο μελλοντικός βασιλιάς του Ισραήλ. Έκτοτε, ο Βασιλιάς Σαούλ υπέβαλλε τον Δαβίδ σε μεγάλη πίεση προσπαθώντας να τον θανατώσει και αναγκάζοντάς τον να ζει ως φυγάς.​—1 Σαμουήλ 16:1, 11-13· 19:9, 10· 26:2, 3.

Ακόμη και υπό εκείνες τις περιστάσεις, ο Δαβίδ αναγνώριζε ότι υπήρχαν όρια στα όσα έπρεπε να κάνει για να προστατέψει τη ζωή του. Σε μια περίπτωση στην έρημο, ο Δαβίδ δεν επέτρεψε στον Αβισαί να βλάψει τον Βασιλιά Σαούλ που κοιμόταν, λέγοντας: «Μου είναι αδιανόητο, από την άποψη του Ιεχωβά, να απλώσω το χέρι μου εναντίον του χρισμένου του Ιεχωβά!» (1 Σαμουήλ 26:8-11) Ο Δαβίδ γνώριζε ότι δεν είχε την αρμοδιότητα να απομακρύνει τον Σαούλ από το αξίωμα του βασιλιά. Έτσι, ο Δαβίδ έδειξε μετριοφροσύνη σε αυτή την περίπτωση παραμένοντας μέσα στα όρια της κατάλληλης συμπεριφοράς. Παρόμοια, οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού γνωρίζουν ότι «από την άποψη του Ιεχωβά» υπάρχουν πράγματα τα οποία απλούστατα δεν μπορούν να κάνουν, ακόμη και όταν διακυβεύεται ανθρώπινη ζωή.​—Πράξεις 15:28, 29· 21:25.

Ο γιος του Βασιλιά Δαβίδ, ο Σολομών, επίσης εκδήλωσε μετριοφροσύνη όταν ήταν νέος, αν και με κάπως διαφορετικό τρόπο. Όταν ανέβηκε στο θρόνο, ένιωθε ανεπαρκής να επωμιστεί τη βαριά ευθύνη του βασιλιά και προσευχήθηκε: «Εσύ, Ιεχωβά Θεέ μου, έκανες τον υπηρέτη σου βασιλιά στη θέση του Δαβίδ του πατέρα μου, και εγώ δεν είμαι παρά ένα μικρό παιδί. Δεν γνωρίζω πώς να βγαίνω και πώς να μπαίνω». Σαφώς, ο Σολομών συναισθανόταν ότι του έλειπε η ικανότητα και η πείρα. Συνεπώς ήταν μετριόφρων, δεν είχε έπαρση ούτε ήταν ματαιόδοξος. Ο Σολομών ζήτησε από τον Ιεχωβά διάκριση, και το αίτημά του εισακούστηκε.​—1 Βασιλέων 3:4-12.

Ο Μεσσίας και ο Πρόδρομός Του

Χίλια και πλέον χρόνια μετά την εποχή του Σολομώντα, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής επιτέλεσε ένα έργο​—προετοίμασε την οδό για τον Μεσσία. Ως πρόδρομος του Χρισμένου, ο Ιωάννης εκπλήρωσε Βιβλικές προφητείες. Θα μπορούσε να είχε καυχηθεί για το προνόμιό του. Ο Ιωάννης θα μπορούσε επίσης να προσπαθήσει να δώσει τιμή στον εαυτό του επειδή ήταν σαρκικός συγγενής του Μεσσία. Αλλά ο Ιωάννης είπε σε άλλους ότι ήταν ανάξιος ακόμη και να λύσει το σανδάλι του Ιησού. Όταν παρουσιάστηκε δε ο Ιησούς για βάφτισμα στον Ιορδάνη Ποταμό, ο Ιωάννης είπε: «Εγώ είμαι που έχω ανάγκη να βαφτιστώ από εσένα, και εσύ έρχεσαι σε εμένα;» Αυτό δείχνει ότι ο Ιωάννης δεν ήταν καυχησιολόγος. Ήταν μετριόφρων.​—Ματθαίος 3:14· Μαλαχίας 4:5, 6· Λουκάς 1:13-17· Ιωάννης 1:26, 27.

Όταν ο Ιησούς βαφτίστηκε, άρχισε την ολοχρόνια διακονία, κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Αν και ήταν τέλειος άνθρωπος, είπε: «Εγώ δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα με δική μου πρωτοβουλία . . . ζητώ, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με έστειλε». Επιπλέον, ο Ιησούς δεν ζητούσε τιμή από τους ανθρώπους, αλλά έδινε στον Ιεχωβά τη δόξα για όλα όσα έκανε. (Ιωάννης 5:30, 41-44) Τι μετριοφροσύνη!

Είναι σαφές, λοιπόν, πως οι όσιοι υπηρέτες του Ιεχωβά​—όπως ο Δαβίδ, ο Σολομών, ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, ακόμη και ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς Χριστός—​εκδήλωναν μετριοφροσύνη. Δεν καυχιούνταν, δεν ήταν ματαιόδοξοι ούτε επηρμένοι, και παρέμεναν μέσα στα κατάλληλα όρια. Το παράδειγμά τους δίνει στους σύγχρονους υπηρέτες του Ιεχωβά επαρκείς λόγους για να καλλιεργούν και να εκδηλώνουν μετριοφροσύνη. Ωστόσο, υπάρχουν και επιπρόσθετοι λόγοι.

Σε αυτή την ταραχώδη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, η μετριοφροσύνη είναι μια ιδιότητα μεγάλης αξίας για τους αληθινούς Χριστιανούς. Δίνει σε κάποιον τη δυνατότητα να έχει ειρήνη με τον Ιεχωβά Θεό, με τους συνανθρώπους του και με τον εαυτό του.

Ειρήνη με τον Ιεχωβά Θεό

Η ειρήνη με τον Ιεχωβά είναι εφικτή μόνο όταν παραμένουμε στα όρια που θέτει εκείνος για την αληθινή λατρεία. Οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, υπερέβησαν τα όρια τα οποία έθεσε ο Θεός, και έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που παγιδεύτηκαν δείχνοντας έλλειψη μετριοφροσύνης. Έχασαν την καλή τους υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά, καθώς και το σπίτι τους, το μέλλον τους και τη ζωή τους. (Γένεση 3:1-5, 16-19) Τι βαρύ τίμημα κατέβαλαν!

Ας μάθουμε από την αποτυχία του Αδάμ και της Εύας, διότι η αληθινή λατρεία θέτει περιορισμούς όσον αφορά το πώς πρέπει να ενεργούμε. Λόγου χάρη, η Γραφή λέει ότι «ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε άντρες που χρησιμοποιούνται για αφύσικους σκοπούς ούτε άντρες που πλαγιάζουν με άντρες ούτε κλέφτες ούτε άπληστοι ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού». (1 Κορινθίους 6:9, 10) Ο Ιεχωβά θέτει με σοφία αυτούς τους περιορισμούς για το καλό μας, και εμείς δείχνουμε σοφία όταν παραμένουμε μέσα σε αυτά τα όρια. (Ησαΐας 48:17, 18) Το εδάφιο Παροιμίες 11:2 μας λέει: «Η σοφία είναι με τους μετριόφρονες».

Τι θα λεχθεί αν κάποια θρησκευτική οργάνωση μας λέει ότι μπορούμε να παραβιάσουμε αυτά τα όρια και εντούτοις να εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε ειρήνη με τον Θεό; Αυτή η οργάνωση προσπαθεί να μας παροδηγήσει. Από την άλλη μεριά, η μετριοφροσύνη μάς βοηθάει να καλλιεργούμε στενή σχέση με τον Ιεχωβά Θεό.

Ειρήνη με τους Συνανθρώπους Μας

Η μετριοφροσύνη προάγει επίσης ειρηνικές σχέσεις με τους άλλους. Παραδείγματος χάρη, όταν οι γονείς θέτουν το παράδειγμα παραμένοντας ικανοποιημένοι με τα αναγκαία και δίνοντας προτεραιότητα στα πνευματικά ζητήματα, το πιθανότερο είναι ότι και τα παιδιά τους θα υιοθετήσουν την ίδια στάση. Τότε θα είναι ευκολότερο για τους νεότερους να είναι ικανοποιημένοι, έστω και αν δεν έχουν πάντα ό,τι θέλουν. Αυτό θα τους βοηθάει να ζουν με μετριοφροσύνη, και η οικογενειακή ζωή θα είναι πιο ειρηνική.

Όσοι ασκούν επίβλεψη χρειάζεται να προσέχουν ιδιαίτερα ώστε να είναι μετριόφρονες και να μην κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους. Λόγου χάρη, οι Χριστιανοί διδάσκονται: «Μην προχωρείτε πέρα από όσα είναι γραμμένα». (1 Κορινθίους 4:6) Οι πρεσβύτεροι αντιλαμβάνονται ότι δεν πρέπει να προσπαθούν να επιβάλλουν στους άλλους τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Αντίθετα, χρησιμοποιούν το Λόγο του Θεού ως βάση για να προάγουν την ορθή πορεία σε ζητήματα συμπεριφοράς, ενδυμασίας, εμφάνισης ή αναψυχής. (2 Τιμόθεο 3:14-17) Όταν τα μέλη της εκκλησίας παρατηρούν ότι οι πρεσβύτεροι παραμένουν μέσα στα Γραφικά όρια, αυτό προάγει σεβασμό για εκείνους τους άντρες και συμβάλλει σε ένα θερμό, στοργικό και ειρηνικό πνεύμα στην εκκλησία.

Ειρήνη με τον Εαυτό Μας

Εκείνοι που ασκούν μετριοφροσύνη ανταμείβονται με εσωτερική ειρήνη. Τον μετριόφρονα δεν τον βασανίζει η φιλοδοξία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει προσωπικούς στόχους. Για παράδειγμα, μπορεί να επιθυμεί επιπρόσθετα προνόμια υπηρεσίας, αλλά περιμένει τον Θεό, και αποδίδει στον Ιεχωβά οποιαδήποτε Χριστιανικά προνόμια λαβαίνει. Δεν τα θεωρεί προσωπικά επιτεύγματα. Αυτό φέρνει το μετριόφρον άτομο πιο κοντά στον Ιεχωβά, “τον Θεό της ειρήνης”.​—Φιλιππησίους 4:9.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιες φορές νιώθουμε πως μας έχουν παραβλέψει οι άλλοι. Δεν θα ήταν καλύτερο να μας παραβλέπουν επειδή είμαστε μετριόφρονες παρά να τραβάμε την προσοχή με τρόπο που δείχνει έλλειψη μετριοφροσύνης; Τους μετριόφρονες δεν τους κατατρώγει η φιλοδοξία. Έτσι, έχουν ειρήνη με τον εαυτό τους, πράγμα που είναι ωφέλιμο για τη συναισθηματική και τη σωματική τους ευημερία.

Καλλιέργεια και Διατήρηση Μετριοφροσύνης

Ο Αδάμ και η Εύα κυριεύτηκαν από έλλειψη μετριοφροσύνης​—χαρακτηριστικό που μετέδωσαν στους απογόνους τους. Τι μπορεί να βοηθήσει εμάς να αποφύγουμε το ίδιο λάθος που έκαναν και οι πρώτοι μας γονείς; Πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε την καλή ιδιότητα της μετριοφροσύνης;

Πρώτα-πρώτα, θα μας βοηθήσει η ακριβής κατανόηση της θέσης που έχουμε σε σχέση με τον Ιεχωβά, τον Δημιουργό του σύμπαντος. Ποια προσωπικά επιτεύγματα θα επικαλούμασταν τα οποία θα μπορούσαν ποτέ να συγκριθούν με τα επιτεύγματα του Θεού; Ο Ιεχωβά ρώτησε τον πιστό του υπηρέτη Ιώβ: «Πού ήσουν εσύ όταν εγώ θεμελίωσα τη γη; Πες μου, αν έχεις κατανόηση». (Ιώβ 38:4) Ο Ιώβ δεν μπορούσε να απαντήσει. Δεν έχουμε και εμείς επίσης περιορισμένη γνώση, ικανότητα και πείρα; Δεν είναι ωφέλιμο για εμάς να αναγνωρίζουμε τους περιορισμούς μας;

Επιπλέον, η Αγία Γραφή μάς λέει: «Στον Ιεχωβά ανήκει η γη και όσα τη γεμίζουν, τα παραγωγικά εδάφη και όσοι κατοικούν σε αυτά». Αυτό περιλαμβάνει «κάθε άγριο ζώο του δάσους, τα ζώα που υπάρχουν πάνω σε χίλια βουνά». Ο Ιεχωβά μπορεί να πει: «Το ασήμι είναι δικό μου και το χρυσάφι είναι δικό μου». (Ψαλμός 24:1· 50:10· Αγγαίος 2:8) Ποια υπάρχοντά μας θα επιδεικνύαμε τα οποία θα μπορούσαν να συγκριθούν με αυτά που έχει ο Ιεχωβά; Ακόμη και ο πλουσιότερος άνθρωπος δεν έχει λόγο να καυχιέται για τα υπάρχοντά του! Επομένως, είναι σοφό να ακολουθούμε τη θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου Παύλου προς τους Χριστιανούς στη Ρώμη: «Μέσω της παρ’ αξία καλοσύνης που μου έχει δοθεί, λέω σε όποιον είναι ανάμεσά σας να μη σκέφτεται για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτεται».​—Ρωμαίους 12:3.

Ως υπηρέτες του Θεού που θέλουμε να καλλιεργούμε μετριοφροσύνη, θα πρέπει να προσευχόμαστε για τους καρπούς του πνεύματος​—αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα και εγκράτεια. (Λουκάς 11:13· Γαλάτες 5:22, 23) Γιατί; Επειδή η καθεμιά από αυτές τις ιδιότητες θα κάνει πιο εύκολο για εμάς το να είμαστε μετριόφρονες. Λόγου χάρη, η αγάπη για τους συνανθρώπους μας θα μας βοηθάει να καταπολεμούμε την τάση για καύχηση ή έπαρση. Και η εγκράτεια θα μας υποκινεί να σκεφτόμαστε προτού ενεργήσουμε με έλλειψη μετριοφροσύνης.

Ας προσέχουμε! Χρειάζεται να είμαστε διαρκώς σε επιφυλακή ώστε να μην πέσουμε στις παγίδες της έλλειψης μετριοφροσύνης. Δύο από τους βασιλιάδες που προαναφέρθηκαν δεν ήταν πάντα μετριόφρονες. Ο Βασιλιάς Δαβίδ ενήργησε απερίσκεπτα όταν έκανε απογραφή στον Ισραήλ, κάτι που ήταν αντίθετο με το θέλημα του Ιεχωβά. Ο Βασιλιάς Σολομών έδειξε έλλειψη μετριοφροσύνης μέχρι του σημείου να αναμειχθεί στην ψεύτικη λατρεία.​—2 Σαμουήλ 24:1-10· 1 Βασιλέων 11:1-13.

Όσο θα διαρκεί αυτό το ασεβές σύστημα πραγμάτων, το να είμαστε μετριόφρονες θα απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση. Εντούτοις, η προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Στο νέο κόσμο του Θεού, η ανθρώπινη κοινωνία θα αποτελείται μόνο από μετριόφρονες ανθρώπους. Αυτοί θα θεωρούν τη μετριοφροσύνη προτέρημα, όχι αδυναμία. Πόσο υπέροχο θα είναι όταν όλα τα άτομα και οι οικογένειες θα ευλογηθούν με την ειρήνη που φέρνει η μετριοφροσύνη!

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο Ιησούς, δείχνοντας μετριοφροσύνη, έδινε στον Ιεχωβά την τιμή για όλα όσα έκανε