Ξέρετε Πώς να Περιμένετε;

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να φανταστείτε πόσο χρόνο δαπανούν σε ετήσια βάση οι άνθρωποι απλώς και μόνο περιμένοντας; Περιμένουν στην ουρά σε καταστήματα ή σε βενζινάδικα. Περιμένουν να σερβιριστούν στο εστιατόριο. Περιμένουν να τους δει ο γιατρός ή ο οδοντίατρος. Περιμένουν λεωφορεία και τρένα. Ναι, ο άνθρωπος στη ζωή του δαπανά εκπληκτική ποσότητα χρόνου περιμένοντας να συμβούν διάφορα πράγματα. Σύμφωνα με έναν υπολογισμό, οι Γερμανοί και μόνο χάνουν 4,7 δισεκατομμύρια ώρες το χρόνο περιμένοντας στο αυτοκίνητό τους λόγω μποτιλιαρίσματος! Κάποιος υπολόγισε ότι αυτό ισοδυναμεί με τη συνολική αναμενόμενη διάρκεια ζωής περίπου 7.000 ανθρώπων.

Η αναμονή μπορεί να είναι πολύ απογοητευτική εμπειρία. Στις μέρες μας, ποτέ δεν φαίνεται να έχουμε αρκετό χρόνο για να τα κάνουμε όλα, και το να σκεφτόμαστε τα άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν μπορεί να κάνει την αναμονή πραγματική δοκιμασία. Ο συγγραφέας Αλεξάντερ Ρόουζ είπε κάποτε: «Η μισή αγωνία της ζωής είναι η αναμονή».

Ο Αμερικανός πολιτικός Βενιαμίν Φραγκλίνος αναγνώρισε ότι η αναμονή μπορεί επίσης να είναι δαπανηρή. Πριν από 250 και πλέον χρόνια, παρατήρησε: «Ο χρόνος είναι χρήμα». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιχειρήσεις αναζητούν τρόπους ώστε να αποφεύγουν άσκοπες καθυστερήσεις στην πορεία των εργασιών τους. Η παραγωγή περισσότερων αγαθών μέσα σε λιγότερο χρόνο μπορεί να σημαίνει μεγαλύτερα κέρδη. Οι επιχειρήσεις που εξυπηρετούν απευθείας το κοινό προσπαθούν να προσφέρουν γρήγορη εξυπηρέτηση​—φαστ φουντ, τραπεζικές συναλλαγές από το αυτοκίνητο, και τα παρόμοια—​επειδή γνωρίζουν ότι, για να ευχαριστήσουν τον πελάτη, πρέπει να συντομεύσουν το χρόνο αναμονής.

Σπαταλώντας τη Ζωή Μας

Ο Αμερικανός ποιητής του δέκατου ένατου αιώνα Ραλφ Γουόλντο Έμερσον παραπονέθηκε κάποτε: «Πόσο χρόνο χάνουμε από τη ζωή μας περιμένοντας!» Πιο πρόσφατα, ο συγγραφέας Λανς Μόροου παραπονέθηκε σχετικά με την ανία και τη δυσφορία που φέρνει η αναμονή. Αλλά κατόπιν μίλησε για «το πιο ύπουλο μαρτύριο της αναμονής». Ποιο είναι αυτό; «Το να γνωρίζει κάποιος ότι το πιο πολύτιμο αγαθό του, ο χρόνος, ένα κομμάτι της ίδιας του της ζωής, γίνεται αντικείμενο κλοπής, χάνεται ανεπιστρεπτί». Λυπηρό, αλλά αληθινό. Ο χρόνος που χάνεται εξαιτίας της αναμονής χάνεται για πάντα.

Ασφαλώς, αν η ζωή δεν ήταν τόσο σύντομη, η αναμονή δεν θα αποτελούσε λόγο για να στενοχωριέται κανείς. Αλλά η ζωή είναι σύντομη. Πριν από χιλιάδες χρόνια, ο Βιβλικός ψαλμωδός σχολίασε: «Αυτές καθαυτές οι ημέρες των χρόνων μας είναι εβδομήντα χρόνια, και αν υπάρχει ευρωστία, ογδόντα χρόνια· εντούτοις, εμμένουν σε προβλήματα και οδυνηρά πράγματα· διότι γρήγορα περνάει, και εμείς πετάμε μακριά». (Ψαλμός 90:10) Όπου και αν ζούμε και όποιοι και αν είμαστε, η ζωή μας​—οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά που έχουμε στη διάθεσή μας όταν γεννιόμαστε—​είναι περιορισμένη. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποφύγουμε καταστάσεις στις οποίες είμαστε αναγκασμένοι να χάσουμε μέρος αυτού του πολύτιμου χρόνου επειδή περιμένουμε διάφορα γεγονότα ή ανθρώπους.

Μαθαίνοντας Πώς να Περιμένουμε

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βρεθεί σε κάποιο αυτοκίνητο όπου ο οδηγός προσπαθεί διαρκώς να προσπεράσει το προπορευόμενο όχημα. Συχνά, δεν υπάρχει άμεση ανάγκη​—ο οδηγός δεν έχει κάποιο επείγον ραντεβού. Ωστόσο, δεν ανέχεται να αφήνει κάποιον άλλον οδηγό να καθορίζει τη δική του πορεία. Η έλλειψη υπομονής που δείχνει φανερώνει ότι δεν έχει μάθει πώς να περιμένει. Δεν έχει μάθει; Ναι, το να γνωρίζει κάποιος πώς να περιμένει είναι κάτι που μαθαίνεται. Κανένας δεν γεννιέται γνωρίζοντάς το. Τα μωρά απαιτούν άμεση προσοχή όταν πεινούν ή όταν νιώθουν κάποια ενόχληση. Μόνο καθώς μεγαλώνουν καταλαβαίνουν ότι μερικές φορές χρειάζεται να περιμένουν για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν. Πράγματι, εφόσον η αναμονή είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής, το να γνωρίζουμε πώς να περιμένουμε υπομονετικά όταν αυτό είναι αναγκαίο αποτελεί χαρακτηριστικό του ώριμου ανθρώπου.

Ασφαλώς, υπάρχουν επείγουσες καταστάσεις στις οποίες η ανυπομονησία είναι κατανοητή. Για έναν νεαρό σύζυγο που μεταφέρει εσπευσμένα την ετοιμόγεννη σύζυγό του στο νοσοκομείο, οποιαδήποτε καθυστέρηση θα έφερνε δικαιολογημένη ανυπομονησία. Οι άγγελοι που πίεζαν τον Λωτ να φύγει από τα Σόδομα δεν ήταν διατεθειμένοι να περιμένουν ενόσω καθυστερούσε ο Λωτ. Η καταστροφή πλησίαζε απειλητικά, και η ζωή του Λωτ και της οικογένειάς του βρισκόταν σε κίνδυνο. (Γένεση 19:15, 16) Εντούτοις, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κινδυνεύουν ζωές όταν οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να περιμένουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η κατάσταση θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ευχάριστη αν ο καθένας μάθαινε να είναι υπομονετικός​—ακόμη και αν η αναμονή ήταν αποτέλεσμα της ανικανότητας ή της αδιαφορίας κάποιου άλλου. Επιπλέον, ο καθένας θα το έβρισκε ευκολότερο να είναι υπομονετικός αν μάθαινε πώς να χρησιμοποιεί το χρόνο αναμονής με αποδοτικό τρόπο. Το πλαίσιο στη σελίδα 5 αναφέρει μερικές εισηγήσεις σχετικά με το πώς μπορεί να γίνει η αναμονή όχι μόνο υποφερτή αλλά και αποδοτική.

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι το ανυπόμονο πνεύμα θα μπορούσε να προδίδει υπερήφανη στάση, το αίσθημα ότι κάποιος είναι πολύ σπουδαίος για να περιμένει. Όποιος έχει τέτοια στάση αξίζει να λάβει υπόψη του τα επόμενα λόγια από τη Γραφή: «Καλύτερος είναι ο υπομονετικός παρά αυτός που έχει υπεροπτικό πνεύμα». (Εκκλησιαστής 7:8) Η υπεροψία, ή η υπερηφάνεια, αποτελεί σοβαρό ελάττωμα της προσωπικότητας, και μια παροιμία της Γραφής λέει: «Όποιος είναι υπερήφανος στην καρδιά είναι απεχθής στον Ιεχωβά». (Παροιμίες 16:5) Επομένως, το να μάθουμε την υπομονή​—το να μάθουμε πώς να περιμένουμε—​ίσως απαιτεί να εξετάσουμε προσεκτικά τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους γύρω μας.

Η Υπομονή θα Ανταμειφθεί

Φυσιολογικά, είναι ευκολότερο να περιμένουμε αν είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτό που περιμένουμε αξίζει την καθυστέρηση και ότι τελικά θα έρθει πραγματικά. Σε σχέση με αυτό, είναι καλό να στοχαζόμαστε γύρω από το γεγονός ότι όλοι οι ειλικρινείς λάτρεις του Θεού περιμένουν την εκπλήρωση των μεγαλειωδών υποσχέσεών του που περιέχονται στη Γραφή. Λόγου χάρη, ένας θεόπνευστος ψαλμός μάς λέει: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν». Η συγκεκριμένη υπόσχεση επαναλήφθηκε από τον απόστολο Ιωάννη, όταν είπε: «Αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού παραμένει για πάντα». (Ψαλμός 37:29· 1 Ιωάννη 2:17) Σαφώς, αν θα μπορούσαμε να ζούμε για πάντα, η αναμονή δεν θα ήταν μεγάλο πρόβλημα. Αλλά σήμερα δεν ζούμε για πάντα. Είναι ρεαλιστικό έστω και να μιλάμε για αιώνια ζωή;

Προτού απαντήσουμε, ας σκεφτούμε ότι ο Θεός δημιούργησε τους πρώτους μας γονείς με την προοπτική να ζουν για πάντα. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο έχασαν αυτή την προοπτική τόσο για τους ίδιους όσο και για τα παιδιά τους​—μεταξύ των οποίων είμαστε και εμείς—​ήταν το ότι αμάρτησαν. Εντούτοις, αμέσως μετά την αμαρτία τους, ο Θεός ανήγγειλε το σκοπό που είχε να αντιστρέψει τα αποτελέσματα της ανυπακοής τους. Υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν ένα «σπέρμα», που αποδείχτηκε πως ήταν ο Ιησούς Χριστός.​—Γένεση 3:15· Ρωμαίους 5:18.

Το αν θα ωφεληθούμε εμείς ως άτομα από την εκπλήρωση των υποσχέσεών του είναι δική μας απόφαση. Για να συμβεί αυτό, θα χρειαστεί υπομονή. Προκειμένου να μας βοηθήσει να μάθουμε αυτού του είδους την υπομονή, η Γραφή μάς ενθαρρύνει να κάνουμε σκέψεις γύρω από το παράδειγμα ενός γεωργού. Αυτός σπέρνει το σπόρο του και δεν έχει άλλη επιλογή παρά να περιμένει υπομονετικά​—κάνοντας ό,τι μπορεί για να προστατέψει τη σοδειά του—​μέχρι τον καιρό του θερισμού. Τότε η υπομονή του ανταμείβεται, και βλέπει τον καρπό του μόχθου του. (Ιακώβου 5:7) Ο απόστολος Παύλος αναφέρει και ένα άλλο παράδειγμα υπομονής. Μας θυμίζει πιστούς άντρες και γυναίκες της αρχαιότητας. Αυτοί απέβλεπαν στην εκπλήρωση των σκοπών του Θεού, αλλά έπρεπε να περιμένουν τον προσδιορισμένο καιρό του Θεού. Ο Παύλος μάς ενθαρρύνει να μιμούμαστε τέτοια άτομα, “τα οποία μέσω πίστης και υπομονής κληρονομούν τις υποσχέσεις”.​—Εβραίους 6:11, 12.

Ναι, η αναμονή είναι αναπόφευκτο γεγονός της ζωής. Αλλά δεν χρειάζεται να αποτελεί διαρκή πηγή στενοχώριας. Για εκείνους που περιμένουν την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού, μπορεί να είναι πηγή χαράς. Μπορούν να γεμίζουν το χρόνο της αναμονής καλλιεργώντας στενή σχέση με τον Θεό και κάνοντας έργα που δείχνουν την πίστη τους. Επιπλέον, με προσευχή, μελέτη και στοχασμό, μπορούν να καλλιεργήσουν αδιασάλευτη πεποίθηση στο γεγονός πως ό,τι έχει υποσχεθεί ο Θεός θα συμβεί στον προσδιορισμένο του καιρό.

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 5]

ΜΕΙΩΣΤΕ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ!

Προνοήστε! Αν γνωρίζετε ότι θα χρειαστεί να περιμένετε, προετοιμαστείτε για να διαβάσετε, να γράψετε, να πλέξετε ή να ασχοληθείτε με κάποια άλλη χρήσιμη δραστηριότητα.

Χρησιμοποιήστε το χρόνο για να κάνετε στοχασμούς, κάτι που είναι ολοένα και πιο δύσκολο στο βιαστικό κόσμο μας.

Να έχετε κοντά στο τηλέφωνο κάτι να διαβάζετε αν χρειαστεί να περιμένετε στο ακουστικό σας· μέσα σε πέντε ή δέκα λεπτά, μπορείτε να διαβάσετε μερικές σελίδες.

Όταν περιμένετε μαζί με άλλους, χρησιμοποιήστε την ευκαιρία, αν είναι κατάλληλο, για να αρχίσετε συζητήσεις μαζί τους και να ανταλλάξετε εποικοδομητικές σκέψεις.

Να έχετε στο αυτοκίνητο ένα σημειωματάριο ή κάποια αναγνωστική ύλη για τις απροσδόκητες περιόδους αναμονής.

Κλείστε τα μάτια σας, χαλαρώστε ή προσευχηθείτε.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΗ Η ΑΝΑΜΟΝΗ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.