Γιατρεύοντας τις Πληγές του Πολέμου

Ο ΑΜΠΡΑΧΑΜ ανήκε στον ανταρτικό στρατό 20 χρόνια.a Αλλά έχει πάψει να μάχεται, και δεν πρόκειται να πολεμήσει ποτέ ξανά. Μάλιστα μερικοί από τους πρώην εχθρούς του είναι τώρα οι καλύτεροί του φίλοι. Τι τον έκανε να αλλάξει; Η Αγία Γραφή. Η Γραφή έδωσε στον Άμπραχαμ ελπίδα και ενόραση, βοηθώντας τον να βλέπει τις ανθρώπινες υποθέσεις από την άποψη του Θεού. Η Γραφή εξουδετέρωσε την επιθυμία που είχε να πολεμάει και άρχισε να γιατρεύει τη λύπη, τη θλίψη, το μίσος και την πικρία του. Ο Άμπραχαμ διαπίστωσε ότι η Γραφή περιέχει ένα δραστικό φάρμακο για την καρδιά.

Πώς βοηθάει η Γραφή κάποιον να γιατρέψει τις συναισθηματικές του πληγές; Δεν μπορούσε να αλλάξει αυτά που είχαν συμβεί στον Άμπραχαμ. Ωστόσο, η μελέτη και ο στοχασμός γύρω από το Λόγο του Θεού εναρμόνισαν τη σκέψη του με τον τρόπο σκέψης του Δημιουργού. Τώρα ο Άμπραχαμ έχει μια ελπίδα για το μέλλον, και έχει θέσει καινούριες προτεραιότητες. Ό,τι είναι σπουδαίο για τον Θεό έχει γίνει σπουδαίο και για τον ίδιο. Όταν άρχισε να συμβαίνει αυτό, άρχισαν να γιατρεύονται και οι πληγές της καρδιάς του. Αυτό ήταν που βοήθησε τον Άμπραχαμ να αλλάξει.

Ανάμειξη στον Εμφύλιο

Ο Άμπραχαμ γεννήθηκε τη δεκαετία του 1930 στην Αφρική. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τη χώρα του κυβερνούσε ένας ισχυρός γείτονας, αλλά πολλοί συμπατριώτες του Άμπραχαμ ήθελαν ανεξαρτησία. Το 1961, ο Άμπραχαμ εντάχθηκε σε ένα απελευθερωτικό κίνημα που διεξήγε ανταρτοπόλεμο εναντίον του ισχυρού γείτονα.

«Ήταν εχθροί μας. Σχεδίαζαν να μας σκοτώσουν, και έτσι αποφασίσαμε να τους σκοτώσουμε εμείς», εξηγεί ο Άμπραχαμ.

Η ζωή του Άμπραχαμ βρέθηκε πολλές φορές σε κίνδυνο, και έτσι το 1982, έπειτα από 20 χρόνια ένοπλου αγώνα, διέφυγε στην Ευρώπη. Τώρα πλησίαζε τα 50, και έχοντας αρκετό χρόνο στη διάθεσή του, άρχισε να κάνει έναν απολογισμό της ζωής του. Τι είχαν γίνει τα όνειρά του; Τι επιφύλασσε το μέλλον; Ο Άμπραχαμ γνώρισε μερικούς Μάρτυρες του Ιεχωβά και άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις τους. Θυμήθηκε ότι στην Αφρική, πριν από μερικά χρόνια, είχε διαβάσει ένα φυλλάδιο που του είχε δώσει κάποιος Μάρτυρας. Το φυλλάδιο περιέγραφε έναν μελλοντικό επίγειο παράδεισο και μια ουράνια κυβέρνηση για την ανθρωπότητα. Άραγε θα μπορούσε να είναι αλήθεια αυτό;

Ο Άμπραχαμ λέει: «Από την Αγία Γραφή έμαθα ότι όλα εκείνα τα χρόνια που δαπάνησα πολεμώντας πήγαν χαμένα. Η μόνη κυβέρνηση που θα παρέχει σε όλους δίκαιη μεταχείριση είναι η Βασιλεία του Θεού».

Λίγο καιρό αφότου ο Άμπραχαμ βαφτίστηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, ένας άντρας ονόματι Ρόμπερτ διέφυγε από την Αφρική και πήγε στην πόλη της Ευρώπης όπου ζούσε ο Άμπραχαμ. Ο Ρόμπερτ και ο Άμπραχαμ είχαν συμμετάσχει στον ίδιο πόλεμο αλλά ανήκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ο Ρόμπερτ είχε διερωτηθεί πολλές φορές ποιος ήταν ο πραγματικός σκοπός της ζωής. Ήταν θρησκευόμενος και, επειδή είχε διαβάσει κάποια μέρη της Γραφής, ήξερε ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Όταν οι Μάρτυρες από την εκκλησία του Άμπραχαμ προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τον Ρόμπερτ να καταλάβει τη Γραφή καλύτερα, εκείνος δέχτηκε πρόθυμα.

Ο Ρόμπερτ εξηγεί: «Από την αρχή, με εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες τα ονόματα Ιεχωβά και Ιησούς, αναγνωρίζοντας ότι πρόκειται για διαφορετικά πρόσωπα. Αυτό εναρμονιζόταν με όσα ήδη γνώριζα από τη Γραφή. Επίσης, οι Μάρτυρες ντύνονται με ευπρέπεια και φέρονται καλά στους άλλους, άσχετα από την εθνικότητά τους. Αυτά τα πράγματα με επηρέασαν βαθιά».

Οι Εχθροί Γίνονται Φίλοι

Ο Ρόμπερτ και ο Άμπραχαμ, που παλιά ήταν εχθροί, τώρα είναι στενοί φίλοι. Υπηρετούν ως ολοχρόνιοι κήρυκες στην ίδια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Στη διάρκεια του πολέμου, συχνά αναρωτιόμουν πώς ήταν δυνατόν να αλληλομισούνται άνθρωποι γειτονικών χωρών​—πολλοί από τους οποίους ήταν ομόθρησκοι», εξηγεί ο Άμπραχαμ. «Ο Ρόμπερτ και εγώ ανήκαμε στην ίδια εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου, αλλά πολεμούσαμε ο ένας εναντίον του άλλου. Τώρα είμαστε και οι δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά, και η πίστη μας μάς έχει ενώσει».

«Αυτή είναι η διαφορά», προσθέτει ο Ρόμπερτ. «Τώρα ανήκουμε σε μια θρησκεία που μας κάνει μέρος μιας γνήσιας αδελφότητας. Ποτέ δεν θα πολεμήσουμε ξανά». Η Γραφή έχει ασκήσει ισχυρή επιρροή στις καρδιές αυτών των πρώην εχθρών. Το μίσος και η πικρία έχουν δώσει σιγά σιγά τη θέση τους στην εμπιστοσύνη και στη φιλία.

Την ίδια εποχή που ο Άμπραχαμ και ο Ρόμπερτ πολεμούσαν, δύο άλλοι νεαροί ήταν αντίπαλοι σε μια άλλη σύρραξη ανάμεσα σε δυο γειτονικές χώρες. Σύντομα, η Γραφή έδρασε σαν ένα πολύ ισχυρό φάρμακο που γιάτρεψε και τις δικές τους καρδιές. Πώς;

Σκοτώνεις​—Κατόπιν Πεθαίνεις Μαρτυρικά

Ο Γκάμπριελ, ο οποίος μεγάλωσε σε θρησκευόμενη οικογένεια, διδάχτηκε ότι η πατρίδα του διεξήγε έναν ιερό πόλεμο. Σε ηλικία 19 ετών, λοιπόν, κατατάχθηκε εθελοντικά στο στρατό και ζήτησε να τον στείλουν στο μέτωπο. Επί 13 μήνες συμμετείχε στις πιο σφοδρές μάχες​—μερικές φορές μόνο ενάμισι χιλιόμετρο μακριά από τον εχθρό. «Θυμάμαι ιδιαίτερα ένα περιστατικό», λέει. «Ο διοικητής μας μάς είπε ότι ο εχθρός θα έκανε επίθεση εκείνη τη νύχτα. Ήμασταν σε τέτοια υπερδιέγερση ώστε εκτοξεύαμε όλμους όλη τη νύχτα». Ο Γκάμπριελ θεωρούσε τους ανθρώπους που ζούσαν στη γειτονική χώρα εχθρούς του, άξιους θανάτου. «Ήθελα να σκοτώσω όσο περισσότερους μπορούσα. Κατόπιν, όπως πολλοί από τους φίλους μου, ήθελα να πεθάνω μαρτυρικά».

Ωστόσο, με τον καιρό ο Γκάμπριελ απογοητεύτηκε. Έφυγε στα βουνά, πέρασε κρυφά τα σύνορα, μπήκε σε μια ουδέτερη χώρα και ταξίδεψε στην Ευρώπη. Ρωτούσε συνέχεια τον Θεό γιατί ήταν η ζωή τόσο δύσκολη και αν τα προβλήματα ήταν τιμωρία από τον Θεό. Ήρθε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι του έδειξαν από τη Γραφή γιατί έχει η ζωή τόσο πολλά προβλήματα σήμερα.​—Ματθαίος 24:3-14· 2 Τιμόθεο 3:1-5.

Όσο περισσότερα πράγματα μάθαινε ο Γκάμπριελ από τη Γραφή, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόταν ότι εκεί υπάρχει η αλήθεια. «Έμαθα ότι μπορούμε να ζούμε για πάντα σε μια παραδεισένια γη. Όσο και αν φαίνεται παράξενο, από παιδί είχα αυτή τη λαχτάρα». Η Γραφή παρηγόρησε τον Γκάμπριελ και γαλήνεψε την ταραγμένη του καρδιά. Οι βαθύτατες συναισθηματικές του πληγές άρχισαν να γιατρεύονται. Όταν, λοιπόν, γνώρισε τον Ντάνιελ, έναν πρώην εχθρό, δεν ένιωθε πια μίσος. Αλλά τι έκανε τον Ντάνιελ να έρθει στην Ευρώπη;

«Αν Υπάρχεις Πραγματικά, Βοήθησέ με σε Παρακαλώ!»

Ο Ντάνιελ ανατράφηκε ως Καθολικός, και σε ηλικία 18 χρονών κλήθηκε για στρατιωτική υπηρεσία. Τον έστειλαν στον ίδιο πόλεμο που είχαν στείλει και τον Γκάμπριελ αλλά στην αντίπαλη πλευρά. Το τανκ στο οποίο επέβαινε ο Ντάνιελ χτυπήθηκε από ένα βλήμα κοντά στην πρώτη γραμμή. Οι φίλοι του σκοτώθηκαν, ενώ εκείνος τραυματίστηκε σοβαρά και πιάστηκε αιχμάλωτος. Πέρασε μήνες στο νοσοκομείο και σε ένα στρατόπεδο, και κατόπιν απελάθηκε σε μια ουδέτερη χώρα. Μόνος και άπορος, σκεφτόταν την αυτοκτονία. Ο Ντάνιελ προσευχήθηκε στον Θεό: «Αν υπάρχεις πραγματικά, βοήθησέ με σε παρακαλώ!» Την επόμενη κιόλας μέρα, τον επισκέφτηκαν Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι μπόρεσαν να απαντήσουν σε πολλές από τις ερωτήσεις του. Τελικά, ταξίδεψε στην Ευρώπη ως πρόσφυγας. Ο Ντάνιελ συνδέθηκε πάλι με τους Μάρτυρες και έκανε Γραφική μελέτη. Αυτά που έμαθε τον ανακούφισαν από την ανησυχία και την πικρία του.

Ο Γκάμπριελ και ο Ντάνιελ είναι τώρα καλοί φίλοι, ενωμένοι σε μια πνευματική αδελφότητα ως βαφτισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά. «Η αγάπη μου για τον Ιεχωβά και η γνώση της Γραφής με έχουν βοηθήσει να βλέπω τα πράγματα όπως εκείνος. Ο Ντάνιελ δεν είναι πια εχθρός μου. Πριν από χρόνια, θα τον σκότωνα ευχαρίστως. Η Γραφή με έχει διδάξει ακριβώς το αντίθετο​—να είμαι διατεθειμένος να πεθάνω για αυτόν», λέει ο Γκάμπριελ.

«Έβλεπα ανθρώπους διαφορετικών θρησκειών και εθνικοτήτων να δολοφονούν ο ένας τον άλλον», λέει ο Ντάνιελ. «Μάλιστα υπήρχαν άνθρωποι της ίδιας θρησκείας που ανήκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα και σκότωναν ο ένας τον άλλον. Όταν το έβλεπα αυτό, πίστευα πως ο Θεός ήταν υπεύθυνος. Τώρα ξέρω ότι ο Σατανάς βρίσκεται πίσω από όλους τους πολέμους. Ο Γκάμπριελ και εγώ είμαστε τώρα ομόπιστοι. Ποτέ δεν θα πολεμήσουμε ξανά!»

«Ο Λόγος του Θεού είναι Ζωντανός και Ασκεί Δύναμη»

Γιατί έκαναν τόσο ριζικές αλλαγές ο Άμπραχαμ, ο Ρόμπερτ, ο Γκάμπριελ και ο Ντάνιελ; Πώς μπόρεσαν να εξαλείψουν το μίσος και τη θλίψη που είχαν ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά τους;

Και οι τέσσερις διάβασαν, στοχάστηκαν και έμαθαν την αλήθεια της Γραφής, η οποία “είναι ζωντανή και ασκεί δύναμη”. (Εβραίους 4:12) Εκείνος που ενέπνευσε τη συγγραφή της Γραφής είναι ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο οποίος γνωρίζει πώς μπορεί να επηρεάσει προς το καλό την καρδιά κάποιου ο οποίος είναι πρόθυμος να ακούσει και να μάθει. «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για τακτοποίηση ζητημάτων, για διαπαιδαγώγηση στη δικαιοσύνη». Όταν ο αναγνώστης αφήνει τη Γραφή να τον κατευθύνει, αποκτάει ένα καινούριο σύνολο αξιών και κανόνων. Αρχίζει να μαθαίνει πώς βλέπει ο Ιεχωβά τα ζητήματα. Αυτή η διαδικασία φέρνει πολλά οφέλη, ένα από τα οποία είναι ότι γιατρεύει τις πληγές του πολέμου.​—2 Τιμόθεο 3:16.

Ο Λόγος του Θεού εξηγεί ότι καμιά εθνότητα ή φυλή δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη από κάποια άλλη. «Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». Ο αναγνώστης που το δέχεται αυτό βοηθιέται σταδιακά να υπερνικήσει τα αισθήματα φυλετικού ή εθνικού μίσους.​—Πράξεις 10:34, 35.

Οι προφητείες της Γραφής δείχνουν ότι ο Θεός θα αντικαταστήσει σύντομα το παρόν σύστημα ανθρώπινης διακυβέρνησης με τη Μεσσιανική Βασιλεία του. Μέσω αυτής της κυβέρνησης, ο Θεός «καταπαύει τους πολέμους ως την άκρη της γης». Οι οργανώσεις που προάγουν τους πολέμους και παροτρύνουν τους ανθρώπους να πολεμούν θα εξαλειφθούν. Τα θύματα του πολέμου θα αναστηθούν και θα τους δοθεί η ευκαιρία να ζήσουν σε μια παραδεισένια γη. Κανένας δεν θα χρειάζεται να διαφύγει για να γλιτώσει από κάποιον εισβολέα ή δυνάστη.​—Ψαλμός 46:9· Δανιήλ 2:44· Πράξεις 24:15.

Για τους ανθρώπους που θα ζουν τότε, η Γραφή λέει: «Θα χτίσουν σπίτια και θα κατοικήσουν· θα φυτέψουν αμπέλια και θα φάνε τον καρπό τους. Δεν θα χτίζουν αυτοί και άλλος να κατοικεί . . . Δεν θα μοχθούν μάταια ούτε θα γεννούν για αναστάτωση». Καμιά βλάβη και καμιά πληγή δεν θα μείνει αγιάτρευτη. Όταν κάποιος θέτει πίστη σε αυτή την ελπίδα, η θλίψη και η λύπη απομακρύνονται σταδιακά από την καρδιά του.​—Ησαΐας 65:21-23.

Η Γραφή είναι πράγματι ένα δραστικό φάρμακο για την καρδιά. Οι διδασκαλίες της γιατρεύουν ήδη τις πληγές του πολέμου. Πρώην εχθροί ενώνονται σε μια διεθνή αδελφότητα. Αυτή η διαδικασία της γιατρειάς θα συνεχιστεί στο νέο σύστημα του Θεού μέχρις ότου δεν θα υπάρχει πια μίσος και πικρία, λύπη και θλίψη στις καρδιές των ανθρώπων. Ο Δημιουργός υπόσχεται ότι «τα παλιά δεν θα έρχονται στη μνήμη ούτε θα ανεβαίνουν στην καρδιά».​—Ησαΐας 65:17.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

«Από την Αγία Γραφή έμαθα ότι όλα εκείνα τα χρόνια που δαπάνησα πολεμώντας πήγαν χαμένα»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Η Γραφή μπορεί να ασκήσει ισχυρή επιρροή στις καρδιές πρώην εχθρών

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Το μίσος και η πικρία έδωσαν σιγά σιγά τη θέση τους στην εμπιστοσύνη και στη φιλία

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Όταν ο αναγνώστης αφήνει τη Γραφή να τον κατευθύνει, αποκτάει ένα καινούριο σύνολο αξιών και κανόνων

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Πρώην εχθροί ενώνονται τώρα σε μια διεθνή αδελφότητα

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 4]

Στρατόπεδο προσφύγων: UN PHOTO 186811/J. Isaac