Τι Είναι στην Πραγματικότητα ο Άδης;

ΟΠΟΙΑ εικόνα και αν σας φέρνει στο μυαλό η λέξη «άδης», ή αλλιώς «κόλαση», αυτή θεωρείται γενικά ότι εννοεί έναν τόπο όπου επιβάλλεται τιμωρία για την αμαρτία. Αναφορικά με την αμαρτία και τις συνέπειές της, η Αγία Γραφή λέει: «Μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Οι Γραφές επίσης δηλώνουν: «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». (Ρωμαίους 6:23) Εφόσον η ποινή για την αμαρτία είναι θάνατος, η θεμελιώδης ερώτηση για τον καθορισμό της πραγματικής φύσης του άδη είναι: Τι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;

Συνεχίζει, άραγε, να υπάρχει κάποιο είδος ζωής, σε κάποια μορφή, μετά το θάνατο; Τι είναι ο άδης, και ποιοι άνθρωποι πηγαίνουν εκεί; Υπάρχει ελπίδα για εκείνους που βρίσκονται στον άδη; Η Γραφή δίνει αξιόπιστες και ικανοποιητικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα.

Ζωή Μετά το Θάνατο;

Υπάρχει κάτι μέσα μας, όπως κάποια ψυχή ή πνεύμα, το οποίο επιζεί μετά το θάνατο του σώματος; Εξετάστε πώς ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, απέκτησε ζωή. Η Γραφή δηλώνει: «Ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης και φύσηξε στα ρουθούνια του την πνοή της ζωής». (Γένεση 2:7) Αν και η αναπνοή συντηρούσε τη ζωή του, η εμφύσηση “της πνοής της ζωής” στα ρουθούνια του περιλάμβανε πολύ περισσότερα από το φύσημα αέρα στους πνεύμονές του. Σήμαινε ότι ο Θεός έβαλε στο άψυχο σώμα του Αδάμ τη σπίθα της ζωής​—“τη δύναμη της ζωής”, η οποία είναι ενεργός σε όλα τα επίγεια πλάσματα. (Γένεση 6:17· 7:22) Η Γραφή αναφέρεται σε αυτή τη ζωογόνα δύναμη ως «πνεύμα». (Ιακώβου 2:26) Το εν λόγω πνεύμα μπορεί να παρομοιαστεί με το ηλεκτρικό ρεύμα που ενεργοποιεί ένα μηχάνημα ή μια συσκευή ώστε να μπορούν να λειτουργούν. Όπως το ηλεκτρικό ρεύμα δεν παίρνει ποτέ τα χαρακτηριστικά της συσκευής που ενεργοποιεί, η δύναμη της ζωής δεν προσλαμβάνει κανένα από τα χαρακτηριστικά των πλασμάτων στα οποία δίνει ζωή. Δεν έχει ούτε προσωπικότητα ούτε ικανότητα σκέψης.

Τι συμβαίνει στο πνεύμα όταν πεθαίνει κάποιο άτομο; Το εδάφιο Ψαλμός 146:4 λέει: «Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται». Όταν πεθαίνει ένα άτομο, το απρόσωπο πνεύμα που έχει δεν συνεχίζει να υπάρχει σε κάποιο άλλο βασίλειο ως πνευματικό πλάσμα. «Επιστρέφει στον αληθινό Θεό ο οποίος το έδωσε». (Εκκλησιαστής 12:7) Αυτό σημαίνει ότι κάθε ελπίδα για μελλοντική ζωή αυτού του ατόμου επαφίεται τώρα πλήρως στον Θεό.

Οι αρχαίοι φιλόσοφοι Σωκράτης και Πλάτων υποστήριζαν ότι μέσα στο άτομο υπάρχει μια ψυχή η οποία επιζεί μετά το θάνατο και δεν πεθαίνει ποτέ. Τι διδάσκει η Γραφή για την ψυχή; Ο Αδάμ «έγινε ζωντανή ψυχή», λέει το εδάφιο Γένεση 2:7. Δεν έλαβε ψυχή. Ο ίδιος ήταν ψυχή​—ένα ολοκληρωμένο άτομο. Οι Γραφές κάνουν λόγο για ψυχή η οποία εργάζεται, ποθεί φαγητό, απάγεται, μένει ξάγρυπνη και ούτω καθεξής. (Λευιτικό 23:30· Δευτερονόμιο 12:20· 24:7· Ψαλμός 119:28) Ναι, ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ψυχή. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, αυτή η ψυχή πεθαίνει.​—Ιεζεκιήλ 18:4.

Ποια είναι, λοιπόν, η κατάσταση των νεκρών; Όταν απήγγειλε στον Αδάμ την καταδίκη του, ο Ιεχωβά δήλωσε: «Χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις». (Γένεση 3:19) Πού βρισκόταν ο Αδάμ προτού τον πλάσει ο Θεός από το χώμα της γης και του δώσει ζωή; Απλώς δεν υπήρχε! Όταν πέθανε ο Αδάμ, επέστρεψε σε εκείνη την κατάσταση της ολοκληρωτικής έλλειψης ζωής. Η κατάσταση των νεκρών αποσαφηνίζεται στα εδάφια Εκκλησιαστής 9:5, 10, όπου διαβάζουμε: «Οι νεκροί . . . δεν γνωρίζουν τίποτε . . . Δεν υπάρχει πράξη ούτε λογισμός ούτε γνώση ούτε σοφία στον άδη όπου πηγαίνεις». (Η Αγία Γραφή σε Νεοελληνική Μεταφορά, Σπύρου Φίλου) Σύμφωνα με τις Γραφές, ο θάνατος είναι μια κατάσταση ανυπαρξίας. Οι νεκροί ούτε αντιλαμβάνονται ούτε αισθάνονται ούτε σκέφτονται.

Ατέλειωτα Βασανιστήρια ή Κοινός Τάφος;

Εφόσον οι νεκροί δεν βρίσκονται σε συνειδητή ύπαρξη, ο άδης δεν μπορεί να είναι ένας πύρινος τόπος βασανιστηρίων όπου οι ασεβείς υποφέρουν μετά το θάνατο. Τι είναι, λοιπόν, ο άδης; Αν εξετάσουμε τι συνέβη στον Ιησού μετά το θάνατό του, θα βοηθηθούμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα. Ο Βιβλικός συγγραφέας Λουκάς αφηγείται: «Ούτε εγκαταλείφθηκε [ο Ιησούς] στον Άδη ούτε είδε η σάρκα του φθορά».a (Πράξεις 2:31) Πού ήταν ο άδης στον οποίο πήγε ακόμη και ο Ιησούς; Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Σας παρέδωσα . . . ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τις Γραφές· και ότι θάφτηκε, ναι, ότι εγέρθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις Γραφές». (1 Κορινθίους 15:3, 4) Επομένως, ο Ιησούς ήταν στον άδη, στον τάφο, αλλά δεν εγκαταλείφθηκε εκεί, επειδή εγέρθηκε, δηλαδή αναστήθηκε.

Εξετάστε επίσης την περίπτωση του δίκαιου ανθρώπου Ιώβ, ο οποίος υπέφερε πολύ. Θέλοντας να ξεφύγει από την οικτρή του κατάσταση, παρακάλεσε: «Αχ, και να μ’ έκρυβες στον άδη [Σιεόλ], Κύριε, κι εκεί να μ’ άφηνες κρυμμένον ώσπου ο θυμός σου να διαβεί».b (Ιώβ 14:13, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα) Πόσο παράλογο θα ήταν να σκεφτούμε ότι ο Ιώβ επιθυμούσε να πάει σε έναν φλογερό τόπο για να βρει προστασία! Για τον Ιώβ, ο “άδης” ήταν απλώς ο τάφος, όπου θα τερματίζονταν τα παθήματά του. Επομένως, ο Βιβλικός άδης είναι ο κοινός τάφος της ανθρωπότητας όπου πηγαίνουν τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί άνθρωποι.

Η Φωτιά του Άδη​—Καταστρέφει Ολοκληρωτικά;

Θα μπορούσε, άραγε, η φωτιά του άδη να συμβολίζει την ολοκληρωτική, την πλήρη καταστροφή; Διαχωρίζοντας τη φωτιά από τον Άδη, οι Γραφές λένε: «Ο θάνατος και ο Άδης ρίχτηκαν στη λίμνη της φωτιάς». Η «λίμνη» που αναφέρεται εδώ είναι συμβολική, εφόσον ο θάνατος και ο Άδης που ρίχνονται εκεί δεν μπορούν να καούν κατά γράμμα. Η λίμνη της φωτιάς «είναι ο δεύτερος θάνατος»​—ένας θάνατος από τον οποίο δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής στη ζωή.​—Αποκάλυψη 20:14.

Η λίμνη της φωτιάς έχει παρόμοια σημασία με εκείνη της “πύρινης Γέεννας [φωτιάς της κόλασης, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση]” για την οποία μίλησε ο Ιησούς. (Ματθαίος 5:22· Μάρκος 9:47, 48) Η λέξη Γέεννα εμφανίζεται 12 φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές και αναφέρεται στην κοιλάδα του Εννόμ, έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, αυτή η κοιλάδα χρησιμοποιούνταν ως σκουπιδότοπος, «όπου έριχναν τα πτώματα των εγκληματιών, ψόφια ζώα και κάθε άλλου είδους βρωμιές». (Το Λεξικό της Βίβλου, του Σμιθ [Smith’s Dictionary of the Bible]) Τη φωτιά την κρατούσαν αναμμένη ρίχνοντας θειάφι για να καίγονται τα σκουπίδια. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτή την κοιλάδα ως κατάλληλο σύμβολο παντοτινής καταστροφής.

Όπως η Γέεννα, έτσι και η λίμνη της φωτιάς συμβολίζει την αιώνια καταστροφή. Ο θάνατος και ο Άδης “ρίχνονται” σε αυτήν με την έννοια ότι θα εξαλειφθούν όταν απελευθερωθεί η ανθρωπότητα από την αμαρτία και την καταδίκη στο θάνατο. Οι εκούσιοι, αμετανόητοι αμαρτωλοί θα έχουν και αυτοί τη «μερίδα» τους σε εκείνη τη λίμνη. (Αποκάλυψη 21:8) Και αυτοί επίσης θα αφανιστούν για πάντα. Από την άλλη μεριά, όσοι είναι στη μνήμη του Θεού και βρίσκονται στον άδη​—τον κοινό τάφο της ανθρωπότητας—​έχουν ένα θαυμάσιο μέλλον.

Ο Άδης Αδειάζει!

Το εδάφιο Αποκάλυψη 20:13 δηλώνει: «Η θάλασσα έδωσε εκείνους που ήταν νεκροί σε αυτήν, και ο θάνατος και ο Άδης έδωσαν εκείνους που ήταν νεκροί σε αυτούς». Ναι, ο Βιβλικός άδης θα αδειάσει. Όπως υποσχέθηκε ο Ιησούς, «έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή [του Ιησού] και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Μολονότι δεν υπάρχουν τώρα με καμιά μορφή, εκατομμύρια νεκροί οι οποίοι βρίσκονται στη μνήμη του Ιεχωβά Θεού θα αναστηθούν, δηλαδή θα επιστρέψουν στη ζωή, σε έναν αποκαταστημένο επίγειο παράδεισο.​—Λουκάς 23:43· Πράξεις 24:15.

Στο νέο κόσμο τον οποίο θα φέρει σε ύπαρξη ο Θεός, οι αναστημένοι άνθρωποι που θα συμμορφωθούν με τους δίκαιους νόμους του δεν θα χρειαστεί ποτέ να ξαναπεθάνουν. (Ησαΐας 25:8) Ο Ιεχωβά «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια». Μάλιστα, «τα παλιά [θα] έχουν παρέλθει». (Αποκάλυψη 21:4) Τι ευλογία επιφυλάσσεται για όσους βρίσκονται στον άδη​—«στα μνημεία»! Αυτή η ευλογία μάς παρέχει επαρκή λόγο για να αποκτούμε περισσότερη γνώση για τον Ιεχωβά Θεό και τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό.​—Ιωάννης 17:3.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο Ιώβ προσευχήθηκε να βρει προστασία στον άδη

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Η πύρινη Γέεννα​—σύμβολο αιώνιας καταστροφής

[Εικόνα στη σελίδα 7]

“Όσοι είναι στα μνημεία θα βγουν”