Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Τι είναι το βάφτισμα για τους νεκρούς;

Μιλώντας σχετικά με την ουράνια ανάσταση, ο απόστολος Παύλος έγραψε κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Στην Καινή Διαθήκη «των Τεσσάρων Καθηγητών», διαβάζουμε: «Τι θα κάνουν εκείνοι που βαπτίζονται διά τους νεκρούς; Εάν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται καθόλου, διατί λοιπόν βαπτίζονται διά τους νεκρούς;» Επίσης, η Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση αποδίδει αυτή την περικοπή ως εξής: «Όσοι βαφτίζονται για χάρη αβάφτιστων νεκρών, για ποιο λόγο να βαφτίζονται για χάρη τους, αν δεν υπάρχει ελπίδα ανάστασης των νεκρών;»​—1 Κορινθίους 15:29.

Μήπως ο Παύλος σύστηνε εδώ να βαφτίζονται οι ζωντανοί για χάρη εκείνων που είχαν πεθάνει αβάφτιστοι; Έτσι μπορεί να φαίνεται από αυτές και από μερικές άλλες μεταφράσεις της Γραφής. Ωστόσο, μια προσεκτικότερη εξέταση τόσο των Γραφών όσο και της φρασεολογίας που χρησιμοποίησε ο Παύλος στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο υποδεικνύει ένα άλλο συμπέρασμα. Ο Παύλος εννοούσε ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί βαφτίζονταν, ή αλλιώς βυθίζονταν, σε μια πορεία ζωής που θα οδηγούσε σε έναν θάνατο ακεραιότητας όμοιο με του Χριστού. Κατόπιν, θα ανασταίνονταν σε πνευματική ζωή όπως εκείνος.

Οι Γραφές υποστηρίζουν αυτή την εξήγηση. Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, ο Παύλος έγραψε: «Δεν ξέρετε ότι όλοι εμείς, που βαφτιστήκαμε στον Χριστό Ιησού, βαφτιστήκαμε στο θάνατό του;» (Ρωμαίους 6:3) Στην επιστολή του προς τους Φιλιππησίους, ο Παύλος αναφέρθηκε στον εαυτό του, λέγοντας: «Ώστε να γνωρίσω . . . μια συμμετοχή στα παθήματα [του Χριστού], παραδίδοντας τον εαυτό μου σε θάνατο όμοιο με το δικό του, για να δω μήπως μπορέσω να φτάσω στην πρωτύτερη ανάσταση από τους νεκρούς». (Φιλιππησίους 3:10, 11) Ο Παύλος υπογράμμιζε ότι η ζωή ενός χρισμένου ακόλουθου του Χριστού περιλαμβάνει μια πορεία διακράτησης ακεραιότητας υπό δοκιμασία, καθημερινή αντιμετώπιση του θανάτου και τελικά έναν θάνατο ακεραιότητας, ο οποίος ακολουθείται από την ουράνια ανάσταση.

Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτά και άλλα εδάφια που αναφέρονται άμεσα στο θάνατο σε σχέση με βαφτισμένα άτομα κάνουν λόγο για ζωντανούς ανθρώπους που είχαν βαφτιστεί και όχι για άτομα που είχαν πεθάνει. Ο Παύλος είπε επίσης σε χρισμένους συγχριστιανούς του: «Θαφτήκατε μαζί του στο βάφτισμά του, και λόγω της σχέσης με αυτόν εγερθήκατε επίσης μαζί μέσω της πίστης σας στην ενέργεια του Θεού, ο οποίος τον ήγειρε από τους νεκρούς».​—Κολοσσαείς 2:12.

Η πρόθεση ὑπέρ στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο, η οποία αποδίδεται «για» ή «για χάρη» σε διάφορες Βιβλικές μεταφράσεις του εδαφίου 1 Κορινθίους 15:29, μπορεί επίσης να σημαίνει «με σκοπό να». Έτσι λοιπόν, σε αρμονία με άλλες Βιβλικές περικοπές, η Μετάφραση Νέου Κόσμου ορθά αποδίδει αυτό το εδάφιο: «Τι θα κάνουν αυτοί που βαφτίζονται με σκοπό να γίνουν νεκροί; Αν οι νεκροί δεν θα εγερθούν καθόλου, γιατί και βαφτίζονται αυτοί με σκοπό να γίνουν νεκροί;»