Το Λύτρο Μεγαλύνει τη Δικαιοσύνη του Θεού
ΜΕΤΑ το στασιασμό του Αδάμ και της Εύας, ο Ιεχωβά δήλωσε το σκοπό που είχε να εγείρει κάποιο Σπέρμα το οποίο επρόκειτο να πληγεί στη φτέρνα. (Γένεση 3:15) Αυτό εκπληρώθηκε όταν οι εχθροί του Θεού προκάλεσαν το θάνατο του Ιησού Χριστού πάνω σε ξύλο βασανισμού. (Γαλάτες 3:13, 16) Ο Ιησούς ήταν αναμάρτητος, εφόσον είχε συλληφθεί θαυματουργικά στη μήτρα μιας παρθένας με τη δύναμη του αγίου πνεύματος. Επομένως, το χυμένο αίμα του θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως λυτρωτικό αντίτιμο για να απελευθερωθούν οι άνθρωποι, οι οποίοι κληρονόμησαν την αμαρτία και το θάνατο από τον Αδάμ.—Ρωμαίους 5:12, 19.
Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τον παντοδύναμο Θεό, τον Ιεχωβά, να εκπληρώσει το σκοπό του. Γι’ αυτό, μετά την πτώση του ανθρώπου στην αμαρτία, το λυτρωτικό αντίτιμο ήταν σαν να είχε ήδη πληρωθεί από την άποψη του Ιεχωβά και εκείνος θα μπορούσε να πολιτεύεται με όσους ασκούσαν πίστη στην εκπλήρωση των υποσχέσεών του. Αυτό επέτρεψε σε αμαρτωλούς απογόνους του Αδάμ, όπως ήταν ο Ενώχ, ο Νώε και ο Αβραάμ, να περπατούν μαζί του και μάλιστα να είναι φίλοι του Θεού χωρίς να αμαυρώνουν την αγιότητά του.—Γένεση 5:24· 6:9· Ιακώβου 2:23.
Μερικά άτομα τα οποία είχαν πίστη στον Ιεχωβά διέπραξαν σοβαρές αμαρτίες. Ο Βασιλιάς Δαβίδ αποτελεί ένα παράδειγμα. “Πώς”, ίσως ρωτήσετε, “μπορούσε ο Ιεχωβά να συνεχίσει να ευλογεί τον Βασιλιά Δαβίδ αφού εκείνος διέπραξε μοιχεία με τη Βηθ-σαβεέ και κατόπιν προκάλεσε το θάνατο του συζύγου της, του Ουρία;” Ένας σημαντικός παράγοντας ήταν η γνήσια μετάνοια και η πίστη του Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 11:1-17· 12:1-14) Με βάση τη μελλοντική θυσία του Ιησού Χριστού, ο Θεός μπορούσε να συγχωρήσει τις αμαρτίες του μετανοημένου Δαβίδ και παρ’ όλα αυτά να διατηρήσει τη δική Του δικαιοσύνη. (Ψαλμός 32:1, 2) Προς απόδειξη αυτού, η Αγία Γραφή εξηγεί ποιο είναι το πιο υπέροχο πράγμα που επιτέλεσε το λύτρο του Ιησού, δηλαδή «να δείξει τη δικαιοσύνη [του Θεού], επειδή συγχωρούσε τις αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν» και «στον τωρινό καιρό».—Ρωμαίους 3:25, 26.
Ναι, σημαντικά οφέλη παρέχονται στην ανθρωπότητα λόγω της αξίας του αίματος του Ιησού. Με βάση το λύτρο, οι μετανοημένοι αμαρτωλοί άνθρωποι μπορούν να απολαμβάνουν στενή σχέση με τον Θεό. Επιπρόσθετα, το λύτρο ανοίγει το δρόμο για να γίνει ανάσταση νεκρών στο νέο κόσμο του Θεού. Αυτή θα περιλάβει τους πιστούς υπηρέτες του Θεού οι οποίοι πέθαναν προτού καταβάλει ο Ιησούς το λύτρο, ακόμη και πολλούς που όταν πέθαναν είχαν άγνοια και δεν Τον λάτρευαν. Η Γραφή λέει: «Πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:15) Τότε, με βάση το λύτρο, ο Ιεχωβά θα χορηγήσει σε όλους τους υπάκουους ανθρώπους αιώνια ζωή. (Ιωάννης 3:36) Ο ίδιος ο Ιησούς εξήγησε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Όλα αυτά τα οφέλη θα παρασχεθούν στην ανθρωπότητα επειδή ο Θεός προμήθευσε τη λυτρωτική θυσία.
Ωστόσο, η εξέχουσα πτυχή του λύτρου δεν είναι τα οφέλη που λαβαίνουμε εμείς από αυτό. Μεγαλύτερη σπουδαιότητα έχει το τι επιτελεί το λύτρο του Χριστού για το όνομα του Ιεχωβά. Αποδεικνύει ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός τέλειας δικαιοσύνης ο οποίος μπορεί να πολιτεύεται με αμαρτωλούς ανθρώπους και όμως να παραμένει αγνός και άγιος. Αν ο Θεός δεν είχε αποφασίσει να παράσχει το λύτρο, κανένας απόγονος του Αδάμ, ούτε ακόμη και ο Ενώχ, ο Νώε και ο Αβραάμ, δεν θα μπορούσε να περπατήσει με τον Ιεχωβά ή να γίνει φίλος του. Ο ψαλμωδός το αντιλαμβανόταν αυτό και έγραψε: «Αν παρατηρούσες σφάλματα, Γιαχ, Ιεχωβά, ποιος θα μπορούσε να σταθεί;» (Ψαλμός 130:3) Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε τόσο στον Ιεχωβά που έστειλε τον αγαπητό του Γιο στη γη όσο και στον Ιησού ο οποίος έδωσε πρόθυμα τη ζωή του ως λύτρο για εμάς!—Μάρκος 10:45.