Ενωμένοι Καθώς Πλησιάζει το Τέλος Αυτού του Παλιού Κόσμου

1, 2. Τι θέλει ο Θεός για τους λάτρεις του, νέους και ηλικιωμένους;

ΜΗΠΩΣ είσαι νεαρός; Αν ναι, να είσαι βέβαιος ότι, ως μέλος της παγκόσμιας εκκλησίας του Ιεχωβά, είσαι πολύτιμος. Σε πολλές χώρες, μεγάλος αριθμός εκείνων που βαφτίζονται είναι νεαροί. Πόσο ενθαρρυντικό είναι να βλέπουμε τόσο πολλούς νέους να παίρνουν την απόφαση να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά!

² Σου αρέσει να κάνεις παρέα με άλλους νεαρούς; Πιθανότατα ναι. Όλοι νιώθουμε ωραία όταν περνάμε καλά μαζί με συνομηλίκους μας. Ωστόσο, άσχετα από το αν είμαστε νέοι ή ηλικιωμένοι και ανεξάρτητα από την προέλευσή μας, ο Θεός θέλει να τον λατρεύουμε ενωμένα. Ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι θέλημά Του είναι «να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας». (1 Τιμ. 2:3, 4) Στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:9, διαβάζουμε ότι οι λάτρεις του Θεού προέρχονται «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες».

3, 4. (α) Ποιο πνεύμα είναι κοινό ανάμεσα σε πολλούς νέους σήμερα; (β) Ποια στάση εναρμονίζεται με το εδάφιο Εφεσίους 4:25;

³ Τι μεγάλη αντίθεση υπάρχει ανάμεσα στους νεαρούς υπηρέτες του Ιεχωβά και στους νέους αυτού του κόσμου! Πολλοί που δεν υπηρετούν τον Ιεχωβά ακολουθούν εγωκεντρικό τρόπο ζωής​—νοιάζονται μόνο για αυτά που θέλουν. Μερικοί ερευνητές τούς αποκαλούν «Η Γενιά του Εγώ». Με τον τρόπο που μιλούν και ντύνονται, δείχνουν ότι περιφρονούν τους μεγαλύτερους, πιστεύοντας ότι εκείνοι δεν είναι «μέσα στα πράγματα».

⁴ Αυτό το πνεύμα είναι διάχυτο γύρω μας. Συνεπώς, οι νεαροί υπηρέτες του Ιεχωβά πρέπει να κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να το αποφύγουν και να δεχτούν την άποψη του Θεού. Ακόμη και τον πρώτο αιώνα, ο Παύλος έκρινε απαραίτητο να παροτρύνει τους ομοπίστους του να αποφεύγουν “το πνεύμα που τώρα ενεργεί στους γιους της ανυπακοής” σύμφωνα με το οποίο “περπάτησαν κάποτε”. (Διαβάστε Εφεσίους 2:1-3) Οι νεαροί που διακρίνουν ότι είναι ανάγκη να αποφεύγουν αυτό το πνεύμα και να εργάζονται ενωμένα με όλους τους αδελφούς τους είναι αξιέπαινοι. Μια τέτοια στάση εναρμονίζεται με τη δήλωση του Παύλου, ο οποίος είπε ότι «είμαστε μέλη που ανήκουν το ένα στο άλλο». (Εφεσ. 4:25) Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος αυτού του παλιού κόσμου, θα γίνεται όλο και πιο σημαντικό να συνεργαζόμαστε ενωμένα. Ας εξετάσουμε μερικά Γραφικά παραδείγματα που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε γιατί χρειάζεται να μένουμε ο ένας κοντά στον άλλον, να είμαστε ενωμένοι.

ΕΜΕΙΝΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

5, 6. Τι διδασκόμαστε σχετικά με την ενότητα από την αφήγηση για τον Λωτ και τις κόρες του;

⁵ Στο παρελθόν, ο Ιεχωβά χαιρόταν να προστατεύει το λαό του όταν εκείνοι βοηθούσαν ενωμένοι ο ένας τον άλλον σε καιρούς θλίψης. Οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού, νέοι και ηλικιωμένοι, μπορούν να μάθουν πολλά από διάφορα Γραφικά παραδείγματα. Ας δούμε λόγου χάρη τι συνέβη με τον Λωτ.

⁶ Ο Λωτ και η οικογένειά του βρίσκονταν σε κίνδυνο, επειδή η πόλη όπου ζούσαν, τα Σόδομα, επρόκειτο να καταστραφεί. Οι άγγελοι του Θεού παρότρυναν τον Λωτ να φύγει και να βρει ασφάλεια στην ορεινή περιοχή, λέγοντας: «Διάφυγε για την ψυχή σου!» (Γέν. 19:12-22) Ο Λωτ υπάκουσε, και οι δυο κόρες του συνεργάστηκαν μαζί του εγκαταλείποντας την πόλη. Δυστυχώς, κάποια κοντινά τους πρόσωπα δεν έκαναν το ίδιο. Στα μάτια των νεαρών που ήταν αρραβωνιασμένοι με τις κόρες του Λωτ, ο ηλικιωμένος εκείνος άντρας «φάνηκε σαν να αστειεύεται». Αυτό τους στοίχισε τη ζωή. (Γέν. 19:14) Μόνο ο Λωτ και οι κόρες του, που έμειναν κοντά του, επέζησαν.

7. Πώς βοήθησε ο Ιεχωβά όσους εκδήλωσαν πνεύμα ενότητας όταν οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο;

⁷ Ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα. Όταν οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο, δεν το έκαναν αυτό ως ανεξάρτητες ομάδες, τραβώντας η καθεμιά το δικό της δρόμο. Και όταν ο Μωυσής «άπλωσε το χέρι του πάνω από τη θάλασσα» και ο Ιεχωβά τη χώρισε στα δύο, εκείνος δεν τη διέσχισε μόνος του ή μαζί με λίγους μόνο Ισραηλίτες. Αντίθετα, με την προστασία του Ιεχωβά, πέρασε απέναντι ολόκληρη η εκκλησία. (Έξοδ. 14:21, 22, 29, 30) Εκδήλωσαν πνεύμα ενότητας, και μάλιστα τους ακολούθησε «μια τεράστια μεικτή ομάδα» μη Ισραηλιτών που είχαν ταχθεί στο πλευρό τους. (Έξοδ. 12:38) Θα ήταν παράλογο να σκεφτούμε ότι κάποια άτομα, ίσως μερικοί νεαροί, θα είχαν πάρει το δικό τους δρόμο, διαλέγοντας μια διαδρομή που τους φαινόταν καλύτερη. Δεν θα ήταν ασύνετο να κάνουν κάτι τέτοιο και να χάσουν έτσι την προστασία του Ιεχωβά;​—1 Κορ. 10:1.

8. Την εποχή του Ιωσαφάτ, πώς έδειξε την ενότητά του ο λαός του Θεού;

⁸ Την εποχή του Βασιλιά Ιωσαφάτ, ο λαός του Θεού αντιμετώπισε έναν φοβερό εχθρό, «ένα μεγάλο πλήθος» από τις γύρω περιοχές. (2 Χρον. 20:1, 2) Ενεργώντας αξιέπαινα, οι υπηρέτες του Θεού δεν προσπάθησαν να νικήσουν τον εχθρό με τη δική τους δύναμη. Απεναντίας, στράφηκαν στον Ιεχωβά. (Διαβάστε 2 Χρονικών 20:3, 4) Και δεν το έκαναν αυτό ανεξάρτητα, όπως έκρινε κατάλληλο ή όπως ήθελε ο καθένας. Η Αγία Γραφή μάς λέει: «Όλοι όσοι ήταν από τον Ιούδα στέκονταν ενώπιον του Ιεχωβά, ακόμη και τα μικρά τους, οι γυναίκες τους και οι γιοι τους». (2 Χρον. 20:13) Νέοι και ηλικιωμένοι, προσπάθησαν όλοι μαζί με πίστη να ακολουθήσουν την κατεύθυνση του Ιεχωβά, και Εκείνος τούς προστάτεψε από τον εχθρό τους. (2 Χρον. 20:20-27) Δεν είναι αυτό ένα θαυμάσιο παράδειγμα που δείχνει πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες ως λαός του Θεού;

9. Τι μπορούμε να μάθουμε για την ενότητα από τις ενέργειες και τη στάση των πρώτων Χριστιανών;

⁹ Και οι πρώτοι Χριστιανοί επίσης διακρίνονταν για τη συνεργασία τους. Για παράδειγμα, όταν πολλοί Ιουδαίοι και προσήλυτοι έγιναν Χριστιανοί, αφοσιώθηκαν «στη διδασκαλία των αποστόλων και στο να δίνουν ο ένας στον άλλον, στη λήψη γευμάτων και στις προσευχές». (Πράξ. 2:42) Αυτή η ενότητα ήταν ιδιαίτερα φανερή σε καιρό διωγμού, τότε που χρειάζονταν όσο ποτέ ο ένας τον άλλον. (Πράξ. 4:23, 24) Δεν συμφωνείτε ότι, σε κρίσιμους καιρούς, είναι απολύτως αναγκαίο να συνεργαζόμαστε;

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΘΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

10. Πότε θα είναι ιδιαίτερα σημαντική η ενότητα;

¹⁰ Μπροστά μας βρίσκεται μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Ο προφήτης Ιωήλ την περιγράφει ως «ημέρα σκοταδιού και ζοφερότητας». (Ιωήλ 2:1, 2· Σοφ. 1:14) Για το λαό του Θεού, αυτός θα είναι καιρός για ενότητα. Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού: «Κάθε βασίλειο που διαιρείται εναντίον του εαυτού του ερημώνεται».​—Ματθ. 12:25.

11. Ποια παρομοίωση που συναντούμε στα εδάφια Ψαλμός 122:3, 4 θα μπορούσε να εφαρμοστεί στο λαό του Θεού σήμερα; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

¹¹ Καθώς αυτό το σύστημα θα διανύει την επερχόμενη περίοδο αναταραχής, εμείς θα πρέπει να είμαστε πολύ ενωμένοι. Η πνευματική ενότητα που θα χρειαστεί να έχουμε εκείνον τον καιρό θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το πόσο κοντά ήταν μεταξύ τους τα σπίτια στην αρχαία Ιερουσαλήμ. Ήταν χτισμένα σε τόσο μικρή απόσταση το ένα από το άλλο ώστε φαίνονταν σαν να είναι ένα. Κατάλληλα, ο ψαλμωδός περιέγραψε την Ιερουσαλήμ «σαν πόλη συγκροτημένη σε ενιαίο σύνολο». Αυτό έδινε στους κατοίκους της τη δυνατότητα να βοηθούν και να προστατεύουν ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, αυτή η κοντινή απόσταση ανάμεσα στα σπίτια θα μπορούσε κάλλιστα να αντιπροσωπεύει την πνευματική ενότητα ολόκληρου του έθνους όταν όλες «οι φυλές του Γιαχ» συγκεντρώνονταν για λατρεία. (Διαβάστε Ψαλμός 122:3, 4) Σήμερα και στις κρίσιμες ημέρες που βρίσκονται μπροστά μας, χρειάζεται και εμείς να παραμένουμε ενωμένοι σαν ένα «ενιαίο σύνολο».

12. Τι θα μας βοηθήσει να επιζήσουμε από την επερχόμενη επίθεση ενάντια στο λαό του Θεού;

¹² Γιατί θα είναι τότε τόσο σημαντικό να είμαστε ενωμένοι σαν ένα «ενιαίο σύνολο»; Το 38ο κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ μιλάει προφητικά για μια επίθεση που θα εξαπολύσει “ο Γωγ της γης του Μαγώγ” ενάντια στο λαό του Θεού. Εκείνον τον καιρό δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε τίποτα να μας διαιρέσει. Ασφαλώς, θα ήταν μεγάλο λάθος να στραφούμε στον κόσμο για βοήθεια. Θα πρέπει να μείνουμε κοντά στους αδελφούς μας. Φυσικά, δεν θα επιζήσουμε απλώς και μόνο επειδή είμαστε μέρος μιας ομάδας. Ο Ιεχωβά και ο Γιος του θα διατηρήσουν ασφαλείς σε εκείνον τον καιρό της συμφοράς όσους επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά. (Ιωήλ 2:32· Ματθ. 28:20) Ωστόσο, θα ήταν άραγε λογικό να πιστεύουμε ότι εκείνοι που δεν έχουν παραμείνει ενωμένοι με το ποίμνιο του Θεού​—εκείνοι που ξεστράτισαν ακολουθώντας το δικό τους δρόμο—​θα σωθούν;​—Μιχ. 2:12.

13. Τι διδάσκονται οι θεοφοβούμενοι νέοι από όσα έχουμε εξετάσει μέχρι στιγμής;

¹³ Δεν φαίνεται ξεκάθαρα λοιπόν ότι είναι άσοφο να ακολουθούμε τον τρόπο ενέργειας των νεαρών που απομονώνονται και κλείνονται στο δικό τους κόσμο; Πλησιάζουμε σε έναν καιρό που θα χρειαζόμαστε πραγματικά ο ένας τον άλλον. Και αυτό μας περιλαμβάνει όλους, νέους και ηλικιωμένους! Ναι, τώρα είναι ο καιρός να μάθουμε να συνεργαζόμαστε, να καλλιεργήσουμε την ενότητα που θα αποδειχτεί τόσο ζωτική στις ημέρες που έχουμε μπροστά μας.

«ΜΕΛΗ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΟ ΕΝΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ»

14, 15. (α) Με ποιο σκοπό υπόψη εκπαιδεύει ο Ιεχωβά σήμερα νέους και ηλικιωμένους; (β) Ποιες συμβουλές μάς δίνει ο Ιεχωβά για να μας βοηθήσει να είμαστε ενωμένοι;

¹⁴ Ο Ιεχωβά μάς βοηθάει “να τον υπηρετούμε ώμο προς ώμο”. (Σοφ. 3:8, 9) Μας εκπαιδεύει για να έχουμε μια θέση στον αιώνιο σκοπό του. Τι περιλαμβάνει αυτό; Σκοπός του είναι «να ξανασυγκεντρώσει όλα τα πράγματα στον Χριστό». (Διαβάστε Εφεσίους 1:9, 10) Ναι, θέλει να ενοποιήσει όλα τα πρόθυμα πλάσματα σε ολόκληρο το σύμπαν, και είναι βέβαιο ότι θα το επιτύχει. Αν είσαι νεαρός, δεν σε βοηθάει αυτό να διακρίνεις ότι είναι ανάγκη να συνεργάζεσαι ενωμένα με την οργάνωση του Ιεχωβά;

¹⁵ Ο Ιεχωβά μάς διδάσκει ώστε να έχουμε ενότητα από τώρα, με σκοπό να τη διατηρήσουμε για πάντα. Ξανά και ξανά, οι Γραφές μάς λένε “να δείχνουμε την ίδια φροντίδα ο ένας για τον άλλον”, “να νιώθουμε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον”, “να παρηγορούμε ο ένας τον άλλον” και “να εποικοδομούμε ο ένας τον άλλον”. (1 Κορ. 12:25· Ρωμ. 12:10· 1 Θεσ. 4:18· 5:11) Ο Ιεχωβά ξέρει ότι οι Χριστιανοί είναι ατελείς, κάτι που μερικές φορές λειτουργεί ως εμπόδιο στην ενότητα. Γι’ αυτό, χρειάζεται να προσπαθούμε “να συγχωρούμε ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον”.​—Εφεσ. 4:32.

16, 17. (α) Ποιος είναι ένας σκοπός των Χριστιανικών συναθροίσεων; (β) Τι μπορούν να μάθουν οι νέοι από το παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς όταν ήταν νεαρός;

¹⁶ Ο Ιεχωβά μάς προμηθεύει επίσης τις Χριστιανικές συναθροίσεις για να μας βοηθήσει να μάθουμε να μένουμε κοντά ο ένας στον άλλον. Έχουμε διαβάσει πολλές φορές την προτροπή των εδαφίων Εβραίους 10:24, 25. Ένας σκοπός αυτών των συναθροίσεων είναι να «σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα», και μάλιστα να “ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπουμε την ημέρα να πλησιάζει”.

¹⁷ Όταν ήταν νεαρός, ο Ιησούς έθεσε καλό παράδειγμα δείχνοντας εκτίμηση για τέτοιες διευθετήσεις. Σε ηλικία 12 ετών, ήταν μαζί με τους γονείς του σε μια μεγάλη πνευματική συγκέντρωση. Κάποια στιγμή, εκείνοι τον έχασαν, αλλά όχι επειδή περιφερόταν κάνοντας παρέα με άλλους νεαρούς. Αντιθέτως, ο Ιωσήφ και η Μαρία τον βρήκαν να συζητάει για πνευματικά θέματα μαζί με τους δασκάλους στο ναό.​—Λουκ. 2:45-47.

18. Πώς μπορούν να συμβάλλουν οι προσευχές μας στην ενότητα;

¹⁸ Εκτός από το να καλλιεργούμε αγάπη ο ένας για τον άλλον και να χρησιμοποιούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις για να ενισχύουμε το δεσμό της ενότητας, μπορούμε και να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον. Όταν υποβάλλουμε συγκεκριμένα αιτήματα στον Ιεχωβά για τους αδελφούς μας, αυτό μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να δείχνουμε ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον. Αυτά δεν είναι πράγματα τα οποία μόνο οι μεγαλύτεροι Χριστιανοί μπορούν και πρέπει να κάνουν. Αν είσαι νεαρός, αξιοποιείς εσύ αυτά τα μέσα για να αναπτύξεις πιο στενούς δεσμούς με την πνευματική σου οικογένεια; Αν ναι, μπορείς να είσαι σίγουρος πως, όταν αυτός ο παλιός κόσμος αφανιστεί, εσύ δεν θα είσαι δεμένος μαζί του.

ΠΩΣ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΟΤΙ “ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΛΗ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΑΤΟΜΙΚΑ ΤΟ ΕΝΑ ΣΤΟ ΑΛΛΟ”

19-21. (α) Με ποιον ξεχωριστό τρόπο δείχνουμε ότι “είμαστε μέλη που ανήκουν ατομικά το ένα στο άλλο”; Δώστε παραδείγματα. (β) Τι σας διδάσκει η ανταπόκριση κάποιων αδελφών σε περιπτώσεις καταστροφών;

¹⁹ Ο λαός του Ιεχωβά ζει ήδη σε αρμονία με την αρχή του εδαφίου Ρωμαίους 12:5: “Είμαστε μέλη που ανήκουν ατομικά το ένα στο άλλο”. Αυτό αποδεικνύεται όταν συμβαίνουν καταστροφές. Το Δεκέμβριο του 2011, μια τροπική καταιγίδα προκάλεσε μεγάλες πλημμύρες στο νησί Μιντανάο των Φιλιππίνων. Μέσα σε μια νύχτα, τα νερά σκέπασαν πάνω από 40.000 σπίτια​—ανάμεσά τους και πολλά σπίτια αδελφών μας. Εντούτοις, το γραφείο τμήματος αναφέρει ότι, «ακόμη και προτού αρχίσουν το έργο τους οι επιτροπές παροχής βοήθειας, αδελφοί από άλλες περιοχές είχαν αρχίσει να στέλνουν βοήθεια».

²⁰ Παρόμοια, όταν ένας ισχυρότατος σεισμός και το επακόλουθο τσουνάμι χτύπησαν την ανατολική Ιαπωνία, πολλοί αδελφοί και αδελφές υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Κάποιοι έχασαν κυριολεκτικά τα πάντα. Η Γιόσικο, η οποία έχασε το σπίτι της, έμενε περίπου 40 χιλιόμετρα μακριά από την Αίθουσα Βασιλείας. Η ίδια λέει: «Αργότερα, μάθαμε έκπληκτοι ότι, μια ημέρα μετά το σεισμό, ο επίσκοπος περιοχής και ένας άλλος αδελφός είχαν έρθει και μας έψαχναν». Και προσθέτει με ένα πλατύ χαμόγελο: «Εκτιμήσαμε πολύ την άφθονη πνευματική φροντίδα που μας δόθηκε μέσω της εκκλησίας. Επιπλέον, μας μοίρασαν παλτά, παπούτσια, τσάντες και πιτζάμες». Ένα μέλος της επιτροπής παροχής βοήθειας σχολιάζει: «Αδελφοί από κάθε άκρη της Ιαπωνίας ενεργούσαν σαν ένας άνθρωπος, προσπαθώντας να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Μερικοί ήρθαν ακόμη και από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να βοηθήσουν. Όταν τους ρώτησαν γιατί είχαν κάνει όλο αυτό το ταξίδι, εκείνοι είπαν: “Είμαστε ενωμένοι με τους αδελφούς μας στην Ιαπωνία, και τώρα χρειάζονται τη βοήθειά μας”». Δεν είστε περήφανοι που ανήκετε σε μια οργάνωση που νοιάζεται τόσο πολύ για τα μέλη της; Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά χαίρεται πολύ με αυτό το πνεύμα ενότητας.

²¹ Αν έχουμε ένα τέτοιο πνεύμα από τώρα, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις μελλοντικές θλίψεις με ενωμένο μέτωπο, ακόμα και αν χάσουμε κάθε επαφή με τους αδελφούς σε άλλα μέρη του κόσμου. Στην πραγματικότητα, αυτό το πνεύμα μάς εκπαιδεύει για τις δυσκολίες που είναι πολύ πιθανό ότι θα αντιμετωπίσουμε καθώς το παλιό σύστημα καταρρέει. Η Φούμικο, που επέζησε από κάποιον τυφώνα στην Ιαπωνία, λέει: «Το τέλος είναι πολύ κοντά. Πρέπει να συνεχίσουμε να βοηθάμε τους ομοπίστους μας καθώς αποβλέπουμε στον καιρό που δεν θα υπάρχουν πια καταστροφές».

22. Ποιο μακροπρόθεσμο όφελος θα φέρει η Χριστιανική ενότητα;

²² Οι νέοι και οι ηλικιωμένοι που μαθαίνουν τώρα να εργάζονται με στόχο την ενότητα στην ουσία προετοιμάζονται για να επιβιώσουν από το τέλος αυτού του πονηρού, διαιρεμένου κόσμου. Όπως και στο παρελθόν, ο Θεός μας θα απελευθερώσει το λαό του. (Ησ. 52:9, 10) Να θυμάστε πάντα ότι μπορείτε να είστε και εσείς ανάμεσα σε αυτούς που θα σωθούν αν προσπαθείτε να παραμένετε μέσα στον ενωμένο λαό Του. Κάτι άλλο που θα μας βοηθήσει είναι να έχουμε βαθιά εκτίμηση για αυτά που μας έχουν ήδη δοθεί. Το επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθεί με αυτό το θέμα.