Συμμετέχετε Εσείς στη Βοήθεια των Αδρανών και των Μη Τακτικών;
1 «Συγχάρητέ μοι, διότι εύρον το πρόβατόν μου το απολωλός». (Λουκάς 15:6) Αυτό το αίσθημα χαράς αντιμετωπίζουν πολλοί αδελφοί και αδελφές σε διάφορες εκκλησίες όπου αδρανείς ξαναγυρίζουν στο ποίμνιο. Σ’ αυτές τις κρίσιμες μέρες είναι πράγματι χαρά να μπορούμε να βοηθάμε μερικούς από τους αδελφούς μας οι οποίοι, για κάποιο λόγο, σταμάτησαν να συναναστρέφονται μαζί μας. Εμείς συμμεριζόμαστε την άποψη του Ιεχωβά γι’ αυτούς, ότι «δεν είναι θέλημα [του] . . . να απολεσθή εις των μικρών τούτων.»—Ματθαίος 18:14.
2 Φυσικά, για να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότεροι αυτή τη χαρά, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια. Γιατί; Ένα χαμένο πρόβατο είναι συνήθως πολύ αβοήθητο. Εκείνος που ψάχνει για να το βρει είναι ο ποιμένας. Έτσι, χρειάζεται πραγματική προσπάθεια για να ψάξει και να το βρει και μετά να θρέψει το χαμένο πρόβατο. Στην παραβολή του, ο Ιησούς έδειξε ότι ο ποιμένας θα άφηνε τα ενενήντα εννιά, και θα πήγαινε να βρει το χαμένο.—Λουκάς 15:4.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ
3 «Η Διακονία Μας της Βασιλείας» του Μαρτίου έδειξε ότι ο γραμματέας και ο επίσκοπος υπηρεσίας θα διορίζουν από κοινού κατάλληλους ευαγγελιζομένους για να διεξάγουν οικιακές Γραφικές μελέτες με τους αδρανείς. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι μέσα στην εκκλησία δεν μπορούν να βοηθήσουν. Θετικά αποτελέσματα μπορούν να προκύψουν από τις ενωμένες προσπάθειες όλων των ευαγγελιζομένων.
4 Πρόσφατα ένας επίσκοπος περιοχής επισκέφτηκε ένα ζευγάρι που ήταν στο παρελθόν ειδικοί σκαπανείς και για δυο χρόνια είχαν αδρανήσει. Όταν μίλησαν στον περιοδεύοντα αδελφό για τα προβλήματά τους, με πολλά δάκρυα, και οι δυο αποφάσισαν να γυρίσουν στην εκκλησία. Με τον καιρό άρχισαν να μετέχουν στην υπηρεσία αγρού. Πώς αισθάνονται τώρα; Η σύζυγος αναφέρει: «Θα ’θελα να εκφράσω την εκτίμησή μου για τη Χριστιανική αγάπη και ζεστασιά που μας δείξατε. Αισθανόμουν σαν να μου έφυγαν δυο τόνοι βάρος από πάνω μου.» Και τελείωσε το γράμμα της στον επίσκοπο περιοχής λέγοντας: «Προσεύχομαι να μη μου συμβεί αυτό ποτέ πάλι. Σας ευχαριστώ εγκάρδια που ήρθατε και ξαναήρθατε, παρ’ όλο που ήμουν στην αρχή ψυχρή απέναντί σας. Με βοηθήσατε να δω ότι τα πράγματα δεν ήταν απελπιστικά. Ποτέ δεν θα σας ξεχάσω.»
5 Είναι καλό να αναγνωρίζουμε ότι τα άτομα που έχουν απομακρυνθεί από την εκκλησία μπορεί να δυσκολεύονται κάπως να ξαναέρθουν στις συναθροίσεις. Στην αρχή μπορεί να τους δυσκολεύει η δειλία ή η ντροπή. Πόσο στοργικό θα ήταν για όλους μας να πάρουμε την πρωτοβουλία να χαιρετίσουμε τα άτομα αυτά όταν έρθουν στην Αίθουσα Βασιλείας. Αυτό θα τους δείξει ότι είμαστε ευτυχισμένοι, ναι, ότι ‘χαιρόμαστε’ να τους έχουμε μαζί μας. Δεν θα πρέπει να δείξουμε ενδιαφέρον μόνο στην πρώτη τους επίσκεψη, αλλά κάθε φορά που θα έρχονται στην Αίθουσα Βασιλείας πρέπει να τους κάνουμε να αισθάνονται ότι είναι ευπρόσδεκτοι. Έχετε σεις μερίδα στη βοήθεια αδρανών ή μη τακτικών μ’ αυτό τον τρόπο;
6 Με χαρά βλέπουμε ότι πολλές εκκλησίες έχουν γευθεί θετικά αποτελέσματα επειδή έβαλαν στην καρδιά τους το πρόγραμμα βοήθειας των αδρανών και μη τακτικών. Ένας επίσκοπος περιοχής ανέφερε πρόσφατα ότι σε μια εκκλησία επτά αναζωογονήθηκαν. Μια αδελφή είπε στους πρεσβυτέρους ότι περίμενε να την επισκεφτεί κάποιος και να τη βοηθήσει, επειδή δυσκολευόταν η ίδια ν’ αρχίσει να συναναστρέφεται πάλι τους αδελφούς από μόνη της.
7 Είναι δυνατόν μερικοί να μη θέλουν να βοηθηθούν. Ο Ιησούς είπε: «ΕΑΝ συμβή να εύρη αυτό», χαίρετε. (Ματθαίος 18:13) Ναι, αν συμβεί να μην καταφέρουμε να δραστηριοποιήσουμε μερικούς δεν πρέπει να απογοητευθούμε υπερβολικά, γιατί ξέρουμε ότι εμείς προσπαθήσαμε σκληρά να τους βοηθήσουμε.
8 Συνήθως χρειάζεται χρόνος, υπομονή και θετικά βήματα για να βρούμε κάτι που έχει χαθεί. Τα αποτελέσματα μπορεί να μην έρθουν τόσο γρήγορα όσο θα θέλαμε. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να αποθαρρυνόμαστε. Πρέπει να εξακολουθήσουμε να δαπανούμε τον εαυτό μας σ’ αυτό, γνωρίζοντας ότι «δεν είναι θέλημα [του] . . . να απολεσθή εις των μικρών τούτων.» (Ματθαίος 18:14) Είθε να προσπαθούμε όλοι μας να έχουμε μερίδα στη βοήθεια των αδρανών και μη τακτικών.