Να Αινείτε Πάντοτε τον Ιεχωβά
1 Λίγες δραστηριότητες είναι τόσο σημαντικές ώστε να αξίζουν πάντοτε την προσοχή μας. Μεταξύ αυτών θα μπορούσαμε να περιλάβουμε το φαγητό, την αναπνοή και τον ύπνο. Αυτά είναι απαραίτητα πράγματα προκειμένου να διατηρηθούμε στη ζωή. Ο απόστολος Παύλος κατέταξε στην ίδια κατηγορία το κήρυγμα των καλών νέων όταν παρότρυνε: «Ας προσφέρουμε πάντοτε στον Θεό θυσία αίνου». (Εβρ. 13:15) Έτσι, και η απόδοση αίνου στον Ιεχωβά αξίζει τη συνεχή προσοχή μας. Είναι κάτι που θα πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε κάθε ημέρα, αινώντας πάντοτε τον ουράνιο Πατέρα μας.
2 Όταν κάποιοι προσπάθησαν να στρέψουν αλλού την προσοχή του Ιησού, εκείνος είπε: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού». (Λουκ. 4:43) Στη διάρκεια των τριάμισι ετών της διακονίας του, οτιδήποτε έκανε κάθε ημέρα συνδεόταν με κάποιον τρόπο άμεσα με την ενδόξαση του Θεού. Γνωρίζουμε ότι ο Παύλος είχε παρόμοια αισθήματα, έχοντας υπόψη τη σκέψη που εξέφρασε στο εδάφιο 1 Κορινθίους 9:16: «Αλίμονο σε εμένα αν δεν διακηρύξω τα καλά νέα!» Άλλοι πιστοί Χριστιανοί έλαβαν την ενθάρρυνση να είναι πάντοτε έτοιμοι να υπερασπίσουν την ελπίδα τους σε άλλους. (1 Πέτρ. 3:15) Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ζηλωτές σκαπανείς και εκατομμύρια ευαγγελιζόμενοι εκκλησίας προσπαθούν να μιμούνται τέτοια θαυμάσια παραδείγματα.
3 Όταν αναλογιζόμαστε τον ολόκαρδο ζήλο που εκδήλωσε ο Ιησούς Χριστός, το Υπόδειγμά μας, υποκινούμαστε να ακολουθούμε τα ίχνη του πιστά. (1 Πέτρ. 2:21) Μερικές φορές μπορεί να αποθαρρυνόμαστε όταν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της καθημερινής ζωής. Πώς μπορούμε να επωφελούμαστε καθημερινά από τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται για να αινούμε τον Ιεχωβά όταν έχουμε κοσμική εργασία πλήρους απασχόλησης; Ούτε μπορούμε να αμελήσουμε τις οικογενειακές υποχρεώσεις που απαιτούν μεγάλο μέρος του χρόνου μας. Οι περισσότεροι νεαροί ασχολούνται καθημερινά με την απαραίτητη σχολική εκπαίδευση. Μερικοί μπορεί να νιώθουν ότι δεν είναι δυνατόν να αινούν δημόσια τον Ιεχωβά κάθε ημέρα. Κατά καιρούς, μερικοί μπορεί να αφήσουν να περάσει ένας ολόκληρος μήνας χωρίς να μεταδώσουν τα καλά νέα με κάποιον τρόπο.
4 Ο Ιερεμίας ήταν ένα άτομο που δεν μπορούσε να σταματήσει να κηρύττει. Όταν, για ένα σύντομο διάστημα, σταμάτησε να μιλάει στο όνομα του Ιεχωβά, ένιωσε μια αβάσταχτη φωτιά να καίει μέσα του. (Ιερ. 20:9) Καθώς αντιμετώπιζε φαινομενικά αξεπέραστες αντιξοότητες, ο Ιερεμίας πάντοτε έβρισκε κάποιον τρόπο να μεταδίδει το άγγελμα του Ιεχωβά σε άλλους. Μπορούμε να μιμηθούμε το παράδειγμα θάρρους που έθεσε εκείνος και με εμμονή να αναζητούμε ευκαιρίες να αινούμε τον Δημιουργό μας κάθε ημέρα;
5 Το να μιλάμε για τον Ιεχωβά δεν θα πρέπει να περιορίζεται σε επίσημες, προκαθορισμένες περιόδους μαρτυρίας στις οποίες συνεργαζόμαστε με άλλους ευαγγελιζομένους στον τομέα της εκκλησίας. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα άτομο που να ακούει. Συναντάμε ανθρώπους συνεχώς κάθε ημέρα—έρχονται στο σπίτι μας, είμαστε μαζί τους στην εργασία μας, στεκόμαστε στη σειρά μαζί τους στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, ταξιδεύουμε μαζί τους στο λεωφορείο. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας φιλικός χαιρετισμός και ένα ερώτημα που δημιουργεί σκέψεις ή κάποιο σχόλιο με το οποίο θα ξεκινήσει μια συζήτηση. Πολλοί έχουν διαπιστώσει ότι αυτή είναι η πιο παραγωγική μορφή μαρτυρίας για αυτούς. Εφόσον έχουμε πολλές ευκαιρίες να μιλάμε σε άλλους για τα καλά νέα, θα ήταν αδιανόητο να περάσει ένας ολόκληρος μήνας χωρίς να δώσουμε μαρτυρία για τη Βασιλεία.
6 Το προνόμιο της απόδοσης αίνου στον Ιεχωβά δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει. Όπως έδειξε ο ψαλμωδός, καθετί που αναπνέει θα πρέπει να αινεί τον Ιεχωβά, και ασφαλώς εδώ θέλουμε να περιλαμβανόμαστε και εμείς. (Ψαλμ. 150:6) Αν η καρδιά μας μάς υποκινεί να το κάνουμε αυτό πάντοτε, τότε θα επωφελούμαστε καθημερινά από τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται για να μιλάμε για τον Ιεχωβά και το Λόγο του.