«Η Μάχη Είναι του Ιεχωβά»

Η αντιπαράθεση είχε ξεκινήσει στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν η κυβέρνηση της Γαλλίας επέβαλε έναν αδικαιολόγητο φόρο στις συνεισφορές που είχε λάβει το γραφείο τμήματός μας στη Γαλλία από το 1993 έως το 1996. Καταφύγαμε στα δικαστήρια της Γαλλίας, αλλά μάταια. Όταν χάσαμε τη δίκη σε ένα εφετείο, η κυβέρνηση κατάσχεσε από τον τραπεζικό λογαριασμό του γραφείου τμήματος πάνω από τεσσεράμισι εκατομμύρια ευρώ. Η τελευταία μας ελπίδα ήταν το ΕΔΔΑ. Αλλά προτού εξετάσει την υπόθεση, το ΕΔΔΑ απαιτούσε να συναντηθούμε με τη νομική ομάδα της κυβέρνησης με σκοπό τον φιλικό διακανονισμό. Η συνάντηση επρόκειτο να γίνει παρουσία ενός εκπροσώπου της Γραμματείας, της υπηρεσίας που παρέχει διοικητική και δικαστική υποστήριξη στη λειτουργία του Δικαστηρίου.

Αναμέναμε ότι η εκπρόσωπος της Γραμματείας θα μας πίεζε να λύσουμε το ζήτημα συμφωνώντας να καταβάλουμε ένα μέρος του απαιτούμενου ποσού. Εμείς όμως καταλαβαίναμε ξεκάθαρα ότι, αν καταβάλλαμε έστω και ένα ευρώ, αυτό θα παραβίαζε Βιβλικές αρχές. Οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν συνεισφέρει εκείνα τα χρήματα για να υποστηρίξουν τα συμφέροντα της Βασιλείας, άρα οι συνεισφορές τους δεν ανήκαν στην κυβέρνηση. (Ματθ. 22:21) Παρ’ όλα αυτά, παρευρεθήκαμε στη συνάντηση από σεβασμό για τους κανονισμούς του Δικαστηρίου.

Η συνάντηση έγινε σε μια από τις όμορφες αίθουσες διασκέψεων του Δικαστηρίου. Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά. Στα αρχικά της σχόλια, η εκπρόσωπος της Γραμματείας επιβεβαίωσε ότι ανέμενε από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γαλλία να καταβάλουν ένα μέρος του απαιτούμενου φόρου. Εμείς νιώσαμε ξαφνικά την ώθηση να τη ρωτήσουμε: «Γνωρίζετε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη κατασχέσει πάνω από τεσσεράμισι εκατομμύρια ευρώ από τον τραπεζικό μας λογαριασμό;»

Εκείνη έπαθε σοκ. Όταν η νομική ομάδα της κυβέρνησης επιβεβαίωσε ότι αυτό είχε όντως συμβεί, η στάση της απέναντι στην υπόθεση άλλαξε εντελώς. Επέπληξε τη νομική ομάδα της κυβέρνησης και τερμάτισε απότομα τη συνάντηση. Συνειδητοποίησα τότε ότι ο Ιεχωβά είχε αλλάξει εντελώς την πορεία αυτού του δικαστικού αγώνα με τρόπο που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Φύγαμε πανευτυχείς, μη μπορώντας να πιστέψουμε αυτό που είχε συμβεί.

Στις 30 Ιουνίου 2011, το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ομόφωνα υπέρ μας. Ακύρωσε τον φόρο και διέταξε την κυβέρνηση να επιστρέψει τα χρήματα που είχε κατασχέσει, συν τους τόκους! Αυτή η ιστορική απόφαση προστατεύει την αγνή λατρεία στη Γαλλία μέχρι σήμερα. Εκείνη η μία, αυθόρμητη ερώτηση που κάναμε, σαν την πέτρα που μπήχτηκε στο μέτωπο του Γολιάθ, άλλαξε την πορεία της μάχης. Γιατί κερδίσαμε; Επειδή, όπως είπε ο Δαβίδ στον Γολιάθ, «η μάχη είναι του Ιεχωβά».​—1 Σαμ. 17:45-47.

Αυτή η νίκη δεν αποτελεί εξαίρεση. Μέχρι σήμερα, παρά την ισχυρή πολιτική και θρησκευτική εναντίωση, τα ανώτατα δικαστήρια 70 κρατών και αρκετά διεθνή δικαστήρια έχουν εκδώσει 1.225 αποφάσεις υπέρ των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτές οι νομικές νίκες προστατεύουν τα θεμελιώδη δικαιώματά μας, όπως το δικαίωμά μας να έχουμε νομική υπόσταση ως θρησκεία, να επιτελούμε τη δημόσια διακονία μας, να αρνούμαστε να συμμετάσχουμε σε πατριωτικές τελετές και να μη δεχόμαστε αίμα.

Πώς βρέθηκα να εμπλέκομαι σε μια νομική υπόθεση στην Ευρώπη ενώ υπηρετούσα στα Παγκόσμια Κεντρικά Γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νέα Υόρκη, στις ΗΠΑ;

ΠΑΙΔΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Οι γονείς μου, ο Τζορτζ και η Λουσίλ, αποφοίτησαν από τη 12η τάξη της Γαλαάδ και υπηρετούσαν στην Αιθιοπία όταν γεννήθηκα το 1956. Με ονόμασαν Φίλιπ, από τον Φίλιππο τον ευαγγελιστή. (Πράξ. 21:8) Το επόμενο έτος, η κυβέρνηση έθεσε τη λατρεία μας υπό απαγόρευση. Αν και ήμουν μια σταλιά παιδί, θυμάμαι καθαρά την οικογένειά μου να αποδίδει λατρεία κρυφά. Ως παιδί, το έβρισκα συναρπαστικό αυτό! Δυστυχώς, οι αρχές μάς ανάγκασαν να φύγουμε από τη χώρα το 1960.

Όταν εγκατασταθήκαμε οικογενειακώς στη Γουίτσιτα του Κάνσας, στις ΗΠΑ, οι γονείς μου έφεραν μαζί τους κάτι πολύ ξεχωριστό: τον μεταδοτικό ιεραποστολικό ζήλο τους. Ζούσαν την αλήθεια και ενστάλαξαν πνευματικές αξίες, όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στη μεγαλύτερη αδελφή μου, την Τζούντι, και στον μικρότερο αδελφό μου, τον Λέσλι, που είχαν γεννηθεί και αυτοί στην Αιθιοπία. Εγώ βαφτίστηκα στα 13 μου. Τρία χρόνια αργότερα, μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Αρεκίπα του Περού για να υπηρετήσουμε εκεί όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη.

Το 1974, όταν ήμουν μόλις 18 χρονών, το γραφείο τμήματος του Περού με διόρισε ειδικό σκαπανέα μαζί με άλλους τέσσερις αδελφούς. Θα κηρύτταμε σε ανέπαφους τομείς, ψηλά στις Κεντρικές Άνδεις. Μεταξύ άλλων, δίναμε μαρτυρία στις κοινότητες των αυτοχθόνων φυλών Κέτσουα και Αϊμάρα. Ταξιδεύαμε με ένα τροχόσπιτο που το αποκαλούσαμε χαϊδευτικά Κιβωτό επειδή έμοιαζε με κιβώτιο. Θυμάμαι με συγκίνηση πώς δείχναμε από την Αγία Γραφή στους αυτόχθονες ότι ο Ιεχωβά σύντομα θα εξαλείψει τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον θάνατο. (Αποκ. 21:3, 4) Πολλοί δέχονταν το άγγελμα της Βασιλείας.

ΣΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ

Το 1977, ο Άλμπερτ Σρόντερ, ο οποίος ήταν μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, επισκέφτηκε το Περού. Με παρότρυνε να κάνω αίτηση για υπηρεσία Μπέθελ στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία. Έτσι και έκανα. Σύντομα μετά από αυτό, στις 17 Ιουνίου 1977, άρχισα να υπηρετώ στο Μπέθελ του Μπρούκλιν. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, εργάστηκα στο Τμήμα Καθαριότητας και στο Τμήμα Συντήρησης.

Τον Ιούνιο του 1978, γνώρισα την Ελίζαμπεθ Άβαλοουν σε μια διεθνή συνέλευση στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνας. Και οι δικοί της γονείς ζούσαν την αλήθεια όπως οι δικοί μου. Η Ελίζαμπεθ υπηρετούσε ήδη ως τακτική σκαπάνισσα τέσσερα χρόνια και εκτιμούσε ιδιαίτερα την ολοχρόνια υπηρεσία ως τρόπο ζωής. Κρατήσαμε επαφή και δεν αργήσαμε να ερωτευτούμε ο ένας τον άλλον. Παντρευτήκαμε στις 20 Οκτωβρίου 1979 και αρχίσαμε να υπηρετούμε στο Μπέθελ ως αντρόγυνο.

Οι αδελφοί και οι αδελφές στην πρώτη μας εκκλησία, Μπρούκλιν Ισπανική, μας υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Στο διάβα των ετών, άλλες τρεις στοργικές εκκλησίες μάς έχουν καλοδεχτεί και μας έχουν στηρίξει στην υπηρεσία Μπέθελ. Θεωρούμε πολύτιμη τη βοήθειά τους, καθώς και την υποστήριξη φίλων και συγγενών που μας βοήθησαν να φροντίσουμε τους γονείς μας στα γηρατειά τους.

ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΕΣ

Προς έκπληξή μου, τον Ιανουάριο του 1982 διορίστηκα στο Νομικό Τμήμα του Μπέθελ. Τρία χρόνια αργότερα, μου ζητήθηκε να φοιτήσω στη νομική σχολή και να αποκτήσω άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ως δικηγόρος. Στη διάρκεια των σπουδών μου, με εξέπληξε ευχάριστα το ότι έμαθα πως θεμελιώδεις ελευθερίες τις οποίες οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δεδομένες, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και διεθνώς, εδραιώθηκαν χάρη σε νομικές νίκες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτές οι σημαντικές υποθέσεις αναλύονταν εκτενώς στα μαθήματά μας.

Το 1986, όταν ήμουν 30 χρονών, διορίστηκα επίσκοπος του Νομικού Τμήματος. Εφόσον ήμουν τόσο νέος, αυτός ο διορισμός ήταν μεγάλη τιμή για εμένα. Παράλληλα όμως μου φαινόταν βουνό, επειδή θα περιλάμβανε απαιτητικά πράγματα που δεν κατανοούσα ακόμα πλήρως.

Έγινα δικηγόρος το 1988, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο είχα επιτρέψει σε αυτό το επίτευγμα να επηρεάσει την πνευματικότητά μου. Η ανώτερη εκπαίδευση μπορεί να δημιουργήσει σε κάποιον την επιθυμία για αυτοπροβολή και να τροφοδοτήσει την αντίληψη ότι όποιος διαθέτει εξειδικευμένη γνώση είναι ανώτερος από εκείνους που δεν έχουν παρόμοια παιδεία. Η Ελίζαμπεθ με βοήθησε να έρθω στα συγκαλά μου. Με την υποστήριξή της, επέστρεψα στο πνευματικό πρόγραμμα που είχα προτού πάω στη νομική σχολή. Χρειάστηκε χρόνος, αλλά σταδιακά ανέρρωσα πνευματικά. Μπορώ να πιστοποιήσω ότι το να έχει κάποιος ένα κεφάλι γεμάτο με εξειδικευμένη γνώση δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή. Αυτό που δίνει αληθινή αξία στη ζωή είναι η στενή σχέση με τον Ιεχωβά και η βαθιά αγάπη για εκείνον και για τον λαό του.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΝΕΩΝ

Όταν είχα πια τελειώσει με τη νομική σχολή, άρχισα να βοηθάω εντατικά στην οργάνωση των νομικών υπηρεσιών που χρειάζονται για τη λειτουργία του Μπέθελ και για την υπεράσπιση των συμφερόντων της Βασιλείας στα δικαστήρια. Η οργάνωσή μας κινείται ταχύτατα, αναπτύσσεται και πρωτοπορεί, και η υποστήριξή της ήταν τόσο συναρπαστικό όσο και δύσκολο έργο. Για παράδειγμα, επί πολλά χρόνια, προσφέραμε τα έντυπά μας έναντι κάποιου αντιτίμου. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ζητήθηκε από το Νομικό Τμήμα να δώσει κατεύθυνση για το πώς θα μπορούσε να αλλάξει αυτό. Από τότε και έπειτα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να προσφέρουν τα έντυπά τους δωρεάν. Αυτό απλοποίησε το έργο στο Μπέθελ και στον αγρό, και μέχρι σήμερα προστατεύει αυτές τις δραστηριότητες από αδικαιολόγητη φορολόγηση. Κάποιοι νόμιζαν ότι αυτή η αλλαγή θα εξαντλούσε τους πόρους μας και θα παρεμπόδιζε τη δημόσια διακονία μας. Αλλά συνέβη το αντίθετο. Από το 1990 και έπειτα, ο αριθμός εκείνων που υπηρετούν τον Ιεχωβά έχει υπερδιπλασιαστεί, και σήμερα οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ζωοσωτήρια πνευματική τροφή δωρεάν. Έχω διαπιστώσει προσωπικά ότι οργανωτικές προσαρμογές όπως αυτή και πολλές άλλες υλοποιούνται επιτυχώς μόνο χάρη στη δύναμη που δίνει ο Ιεχωβά και στην κατεύθυνση που παρέχει μέσω του πιστού δούλου.​—Έξοδ. 15:2· Ματθ. 24:45.

Οι νομικές νίκες σπάνια οφείλονται αποκλειστικά στην καλή εκπροσώπηση στο δικαστήριο. Πολλές φορές, αυτό που επηρεάζει τα άτομα σε θέσεις εξουσίας είναι η θαυμάσια διαγωγή του λαού του Ιεχωβά. Το είδα αυτό στην πράξη το 1998, όταν τρία μέλη του Κυβερνώντος Σώματος μαζί με τις συζύγους τους παρευρέθηκαν σε ειδικές συνελεύσεις στην Κούβα. Η καλοσύνη και ο σεβασμός που έδειχναν συνέβαλαν περισσότερο στο να πειστούν οι αρχές για την πολιτική μας ουδετερότητα από οτιδήποτε τους είπαμε εμείς στις επίσημες συναντήσεις.

Ωστόσο, όταν τα νομικά ζητήματα δεν είναι δυνατόν να λυθούν φιλικά, καταφεύγουμε στα δικαστήρια για την «υπεράσπιση και νομική εδραίωση των καλών νέων». (Φιλιπ. 1:7) Για παράδειγμα, επί δεκαετίες οι αρχές στην Ευρώπη και στη Νότια Κορέα δεν αναγνώριζαν το δικαίωμά μας να προσφέρουμε εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία αντί της στρατιωτικής θητείας. Ως αποτέλεσμα, περίπου 18.000 αδελφοί στην Ευρώπη και πάνω από 19.000 αδελφοί στη Νότια Κορέα φυλακίστηκαν επειδή αρνήθηκαν τη στράτευση για λόγους συνείδησης.

Τελικά, στις 7 Ιουλίου 2011, το ΕΔΔΑ εξέδωσε την ιστορική απόφαση Μπαγιατιάν κατά Αρμενίας, η οποία υποχρεώνει όλα τα κράτη της Ευρώπης να προσφέρουν τη δυνατότητα εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας. Μια παρόμοια απόφαση εκδόθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Νότιας Κορέας στις 28 Ιουνίου 2018. Καμιά από αυτές τις νίκες δεν θα είχε κερδηθεί αν έστω και ένα μικρό ποσοστό των νεαρών αδελφών μας είχε συμβιβαστεί.

Το Νομικό Τμήμα στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία καθώς και τα αντίστοιχα τμήματα σε διάφορα Μπέθελ ανά τον κόσμο εργάζονται ακούραστα για την υπεράσπιση των συμφερόντων της Βασιλείας. Είναι τιμή μας να εκπροσωπούμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας που αντιμετωπίζουν εναντίωση από τις αρχές. Είτε κερδίζουμε τις δίκες είτε όχι, χάρη στους δικαστικούς μας αγώνες δίνεται μαρτυρία σε κυβερνήτες και βασιλιάδες και στα έθνη. (Ματθ. 10:18) Δικαστές, εκπρόσωποι κυβερνήσεων, τα μέσα ενημέρωσης και το ευρύ κοινό θέλοντας και μη βλέπουν ή ακούν τα εδάφια που συμπεριλαμβάνουμε στα νομικά έγγραφα και στις αγορεύσεις μας. Ειλικρινείς άνθρωποι μαθαίνουν ποιοι είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και πού βασίζουν τις πεποιθήσεις τους. Μερικά από αυτά τα άτομα έχουν γίνει ομόπιστοί μας.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΙΕΧΩΒΑ!

Τα τελευταία 40 χρόνια, είχα το προνόμιο να συνεργαστώ με γραφεία τμήματος παγκόσμια για νομικά ζητήματα και να εμφανιστώ ενώπιον αρκετών ανώτατων δικαστηρίων και πολλών ανώτερων αξιωματούχων. Αγαπώ και θαυμάζω τους συνεργάτες μου στο Νομικό Τμήμα στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία και στα νομικά τμήματα ανά τον κόσμο. Έχω ζήσει μια ευλογημένη και βαθιά ικανοποιητική ζωή.

Η Ελίζαμπεθ με στηρίζει πιστά και στοργικά όλα αυτά τα 45 χρόνια, και σε καλούς και σε δύσκολους καιρούς. Τη θαυμάζω επειδή το κάνει αυτό παρότι παλεύει με μια ασθένεια που υπονομεύει το ανοσοποιητικό της σύστημα και περιορίζει τις δυνάμεις της.

Έχουμε διαπιστώσει προσωπικά ότι η ισχύς και η νίκη δεν οφείλονται στις δικές μας ικανότητες. Όπως είπε ο Δαβίδ, «ο Ιεχωβά είναι ισχύς για τον λαό του». (Ψαλμ. 28:8) Πραγματικά, «η μάχη είναι του Ιεχωβά».