«Να Διατηρείτε την Ενότητα του Πνεύματος»

Η ενότητα που απολαμβάνουμε είναι «του πνεύματος». Αυτό σημαίνει ότι είναι προϊόν της ενεργού δύναμης του Θεού. Ωστόσο, όπως τόνισε ο Παύλος, η ενότητά μας είναι κάτι που χρειάζεται να διατηρείται. Από ποιον; Στην πραγματικότητα, κάθε Χριστιανός πρέπει να κάνει το μέρος του για να “διατηρεί την ενότητα του πνεύματος”.

Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος σας κάνει δώρο ένα καινούριο αυτοκίνητο. Ποιος θα ήταν υπεύθυνος να το διατηρεί σε καλή κατάσταση; Η απάντηση είναι προφανής. Αν το αυτοκίνητο χαλάσει επειδή δεν το φροντίζατε, δεν μπορείτε να κατηγορήσετε εκείνον που σας το χάρισε.

Παρόμοια, αν και η Χριστιανική μας ενότητα είναι δώρο από τον Θεό, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος να τη διατηρεί. Αν δεν έχουμε ειρηνικές σχέσεις με έναν αδελφό ή μια αδελφή, χρειάζεται να αναρωτηθούμε: “Κάνω εγώ το μέρος μου για να διατηρώ την ενότητα του πνεύματος τακτοποιώντας το ζήτημα;”

“ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΕ ΕΝΘΕΡΜΑ” ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ

Όπως τόνισε ο Παύλος, κάποιες φορές ίσως χρειάζεται πραγματική προσπάθεια για να διατηρήσουμε την ενότητα του πνεύματος. Αυτό θα μπορούσε να αληθεύει ιδιαίτερα αν ένας αδελφός ή μια αδελφή μάς έχει προσβάλει. Προϋποθέτει πάντα η διατήρηση της ενότητας ότι πρέπει να πάμε να μιλήσουμε στο άτομο για να λύσουμε το πρόβλημα; Όχι απαραίτητα. Αναρωτηθείτε: “Αν κάνω θέμα για αυτό που συνέβη, θα προωθήσω την ενότητα ή θα δημιουργήσω περισσότερη ένταση;” Μερικές φορές, η πορεία σοφίας είναι απλώς να παραβλέψουμε το συμβάν ή να συγχωρήσουμε.​—Παρ. 19:11· Μάρκ. 11:25.

Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος, ας “ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον με αγάπη”. (Εφεσ. 4:2) Κάποιο σύγγραμμα λέει ότι αυτή η φράση μπορεί να αποδοθεί «να τους δέχεστε όπως είναι». Αυτό σημαίνει ότι αποδεχόμαστε το γεγονός ότι οι ομόπιστοί μας είναι αμαρτωλοί, όπως είμαστε και εμείς. Βέβαια, προσπαθούμε να ντυθούμε «τη νέα προσωπικότητα». (Εφεσ. 4:23, 24) Ωστόσο, κανείς μας δεν μπορεί να το κάνει αυτό τέλεια. (Ρωμ. 3:23) Αν αποδεχτούμε αυτό το γεγονός, θα μας είναι ευκολότερο να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον, να συγχωρούμε και έτσι να “διατηρούμε την ενότητα του πνεύματος”.

Όταν ξεπερνάμε τις προσωπικές προσβολές​—ακόμα και αν αυτό γίνεται μόνο μέσα στην καρδιά μας​—θα απολαμβάνουμε «τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης». Η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου που αποδίδεται “ενωτικός δεσμός” στο εδάφιο Εφεσίους 4:3 είναι η λέξη σύνδεσμος, που μπορεί να αναφέρεται και στους συνδέσμους του σώματος, όπως για παράδειγμα στο εδάφιο Κολοσσαείς 2:19. Οι σύνδεσμοι είναι ισχυρές δέσμες ιστού που συνδέουν το ένα κόκαλο με το άλλο. Παρόμοια, η ειρήνη, όπως και η αγάπη για τους αδελφούς μας, μας βοηθάει να παραμένουμε κοντά τους παρά τις όποιες διαφορές μας.

Όταν λοιπόν κάποιος ομόπιστός σας σάς προσβάλλει, σας στενοχωρεί ή σας εκνευρίζει, προσπαθήστε να τον δείτε συμπονετικά και όχι επικριτικά. (Κολ. 3:12) Εφόσον όλοι οι άνθρωποι είναι ατελείς, πιθανότατα κάποια στιγμή κάνατε και εσείς το ίδιο σε κάποιον. Αν το θυμάστε αυτό, θα υποκινείστε να κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας για να «διατηρείτε την ενότητα του πνεύματος».