Εδάφιο του Έτους για το 1981
«Οι όσιοί σου θέλουσι σε ευλογεί. Την δόξαν της βασιλείας σου θέλουσι κηρύττει.»—Ψαλμ. 145:10, 11.
Τι μέγας, μεγαλειώδης και ένδοξος Θεός είναι ο Ιεχωβά! Πολύ κατάλληλα ο ψαλμωδός Δαβίδ αισθάνθηκε την ώθησι να ‘εξυμνήση, να αινέση και να ευλογήση’ τον Ιεχωβά και να διακηρύξη τη βασιλεία του, τα κραταιά του έργα, την αγαθότητά του, την αξιοπρέπειά του, το έλεός του και την καλωσύνη του! Και τι παρηγοριά είναι να γνωρίζωμε ότι ο Θεός μας βρίσκεται πάντοτε κοντά σ’ εκείνους που τον επικαλούνται με αλήθεια, και που φοβούνται να τον δυσαρεστήσουν! Γενναιόδωρα αυτός ικανοποιεί τις ορθές επιθυμίες όλων των πιστών του δούλων και δικαιολογημένα προστατεύει και διατηρεί όλους εκείνους που τον αγαπούν.—Βλέπε Ψαλμό 145.
Το να είναι κανείς πιστός σημαίνει να προσκολλάται στενά στον Θεό του, στις αρχές του και στον άρχοντα της χώρας του παρά τις πιέσεις ή τους πειρασμούς για παρεκκλίσεις. Η πιστότης είναι μια ιδιότης που εφαρμόζεται σ’ όλες τις σχέσεις εμπιστοσύνης. Εφαρμόζεται στις γαμήλιες σχέσεις των συζύγων, ανδρών και γυναικών, και στις σχέσεις παιδιών και γονέων. Το εδάφιο Αποκάλυψις 15:4 μιλά για κείνους που ‘φοβούνται τον Ιεχωβά και δοξάζουν το όνομά του επειδή είναι μόνος όσιος.’ Ο βασιλιάς Δαβίδ εκτίμησε την παραδειγματική πιστότητα του Ιεχωβά, διότι έγραψε: «Μετά οσίου όσιος θέλεις είσθαι.»—Ψαλμ. 18:25.
Πώς μπορούν οι δούλοι του Ιεχωβά Θεού σήμερα να εκδηλώνουν την πιστότητά τους; Πρώτα απ’ όλα με την ορθή διαγωγή τους, καλλιεργώντας τους εννιά καρπούς του πνεύματος του Θεού στη ζωή τους, και ενεργώντας έτσι παρά τους εσωτερικούς και εξωτερικούς πειρασμούς. (Γαλ. 5:22, 23) Και δεύτερον, η πιστότης απαιτεί όλα αυτά να γίνωνται όπως έκανε ο Δαβίδ της αρχαιότητας, γνωστοποιώντας τις θαυμαστές ιδιότητες του Ιεχωβά, τη βασιλεία του και τα θαυμάσια έργα του για λογαριασμό τους.
Πόσους λόγους έχομε για να ευλογούμε και να αινούμε τον Ιεχωβά! Έχομε γνώσι του Ιεχωβά Θεού, των ιδιοτήτων του, των σκοπών του και του θελήματός του για μάς· θερμή προσωπική σχέσι με τον Θεό μας, περιλαμβανομένου του ευλογητού προνομίου της προσευχής· τις χαρές συναναστροφής με τους αδελφούς μας στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και σε μεγαλύτερες συνάξεις, όπως ήσαν οι Περιφερειακές Συνελεύσεις του περασμένου έτους «Θεία Αγάπη.» Κι έπειτα υπάρχουν πολλές ευκαιρίες που συναντούμε στο δρόμο μας για να γνωστοποιήσωμε στους άλλους τα πράγματα που μάθαμε, δίνοντας μαρτυρία επίσημα και συμπτωματικά. Κάθε μέρα είναι προνόμιό μας να εξυμνούμε τον Ιεχωβά για τις ιδιότητες του και την καλωσύνη που έδειξε σ’ εμάς, τουλάχιστον στις καρδιές μας και ανάμεσά μας αν όχι και σε ξένους επίσης. Και όσο εξαρτάται από μας είθε, μαζί με τον ωργανωμένο λαό του Θεού, ποτέ να μην αφήνωμε ούτε μια βδομάδα να περνά χωρίς να επωφελούμεθα από το προνόμιο να ‘ευλογούμε τον Ιεχωβά και να μιλούμε για τη δόξα της βασιλείας του.’