17 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν δὲν ἀκούσητε τοῦτο, ἡ ψυχή μου θέλει κλαύσει κρυφίως διὰ τὴν ὑπερηφανίαν ὑμῶν, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς μου θέλει κλαύσει πικρὰ καὶ καταρρεύσει δάκρυα, διότι τὸ ποίμνιον τοῦ Κυρίου φέρεται εἰς αἰχμαλωσίαν.