Υποσημείωση

c Το νομικό προηγούμενο που κωδικοποίησε ο Μωυσής αναφερόμενος στον τρόπο αποζημίωσης για τις παραβάσεις του Νόμου​—«ζωή αντί ζωής, οφθαλμός αντί οφθαλμού, οδούς αντί οδόντος»—​αντικατοπτρίζει την κατευθυντήρια αρχή την οποία εφάρμοσε ο ίδιος ο Θεός για να επιλύσει το ζήτημα της σωτηρίας του ανθρώπου. (Δευτερονόμιον 19:21) Ένας τέλειος άνθρωπος, ο Αδάμ, ήταν υπεύθυνος για την καταδίκη της ανθρώπινης φυλής, συνεπώς χρειαζόταν κάποιος άλλος τέλειος άνθρωπος για να κάνει εξιλέωση για αυτή την απώλεια παραδίδοντας τη ζωή του. Έτσι, ο θάνατός του θα παρείχε τέλεια εξιλέωση για την αμαρτία του Αδάμ και τις συνέπειες που αυτή επέφερε στο ανθρώπινο γένος. Μόνο ο ερχομός του υποσχεμένου «σπέρματος», του οποίου η ζωή θα προσφερόταν ως νόμιμο λύτρο, θα μπορούσε να φέρει σε πλήρη βαθμό μια τέτοια απελευθέρωση. (Γένεσις 3:15) Για πληρέστερη εξέταση αυτού του ρόλου του Σπέρματος στο σκοπό του Θεού, βλέπε σελίδες 28, 29, παράγραφοι 17 έως 20.