εμβολιάζονται με το σπέρμα του ιού. Ύστερ’ από μια περίοδο επωάσεως τα αυγά ανοίγονται με μηχανικό τρόπο, συλλέγεται το αλλαντοειδές υγρό που είναι πλήρες από ιούς και χρησιμοποιείται φορμαλδεΰδη για να φονεύση τον ιό. Η παραγωγή του εμβολίου συμπληρώνεται μόνον ύστερα από περαιτέρω διαδικασία. Θα χρειασθούν ίσως 100 εκατομμύρια γονιμοποιημένα αυγά για την παραγωγή του εμβολίου της γρίππης των χοίρων.

Πρέπει να Εμβολιασθώ Κατά Της Γρίππης των Χοίρων;

Σχεδιάζετε ν’ ‘ανεβάσετε το μανίκι σας για να κάνετε εμβόλιο της γρίππης των χοίρων’; Επειδή ο εμβολιασμός μ’ αυτό το εμβόλιο είναι προαιρετικός στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα άτομα μπορούν να εξετάσουν τα πιθανά οφέλη και τους κινδύνους και να πάρουν προσωπική απόφασι. Αφού σταθμίσετε τους διάφορους παράγοντες που εξετάζονται εδώ, τι θα κάνετε;

Μια Εθνική “Ημέρα Ευχαριστιών”—Το Όνειρο και η Πραγματικότης

Η ΣΑΡΑ ΤΖ. ΧΕΪΛ είχε ένα όνειρο. Αυτό το όνειρο την έκανε να ριχθή σε μια τριανταεξάχρονη «σταυροφορία» στην οποία τελικά κέρδισε τη νίκη. Ποιο ήταν το όνειρο; Καθώς έγραψε τον Σεπτέμβριο του 1863—το όνειρό της ήταν να δη μια «Ετήσια Ημέρα Ευχαριστιών να καθιερώνεται για πάντα σαν Αμερικανική Εθνική Εορτή, που θα εορτάζεται σε κάθε Πολιτεία της Ενώσεως την τελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου.»

Επειδή ήταν η εκδότις του Βιβλίου για Γυναίκες του Γκόντεϋ «τα άρθρα της, είχαν το μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό από οποιοδήποτε περιοδικό που κυκλοφορούσε στις [Ηνωμένες Πολιτείες].» Η Σάρα άρχισε μια σθεναρή εκστρατεία. Έγραψε εκατοντάδες επιστολές σε κυβερνητικούς αξιωματούχους και σ’ επιφανείς πολίτες.

Συνήθως, αποδίδεται στην Κυρία Χέιλ η τιμή ότι έπεισε τον Πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν να συντάξη τη Διακήρυξί του περί Ευχαριστιών στις 3 Οκτωβρίου 1863. Μολονότι αναγνώρισε τον λυσσώδη εμφύλιο πόλεμο, ο Λίνκολν μίλησε για την «ευλογία των καρποφόρων αγρών και του υγιεινού κλίματος.» Ανέφερε «την πρόοδο στο στρατό και το ναυτικό του έθνους,» την ανάπτυξι της βιομηχανίας και την αύξησι του πληθυσμού και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτά τα «σπουδαία πράγματα . . . αποτελούν θαυμάσια δώρα του Υψίστου Θεού.» Έτσι, ο Λίνκολν διεκήρυξε μια πανεθνική «ημέρα ευχαριστιών.»

Αλλά τι είδους εθνική γιορτή καθιέρωσε σ’ όλο το έθνος ο πρόεδρος; Γιατί μερικοί αντιτίθενται σ’ αυτή την ιδέα; Και ποια υπήρξε η πραγματικότης αυτού του ονείρου; Οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα παρέχουν μια αποκαλυπτική ιστορία.

Πώς Άρχισε;

Ρωτήστε στην Βόρειο Αμερική ένα οποιοδήποτε παιδί της σχολικής ηλικίας σχετικά με την προέλευσι της «Ημέρας Ευχαριστιών» και ίσως ακούσετε μια ιστορία για τους Πίλγκριμς, τους Ινδιάνους και για το δείπνο με γαλλόπουλα που έτρωγαν. Ενώ κατά βάσι πρόκειται για μύθο, εν τούτοις, μερικά στοιχεία του φαίνονται ότι είναι ιστορικά.

Το έτος 1620, ιδρύθηκε μία μικρή Αγγλική αποικία στην άκρη μιας απέραντης και εχθρικής ερήμου. Λόγω των ασθενειών και του άσχημου καιρού, κατά τον πρώτο χειμώνα χάθηκαν οι μισοί. Το φθινόπωρο όμως του 1621 είχαν μία πλούσια σοδειά καλαμποκιού. Γι’ αυτό, καθωρίσθηκε μία αργία—μία τριήμερη γιορτή.

Η αποικία αποτελείτο από μία θρησκόληπτη ομάδα, που ήσαν γνωστοί ως οι Άγιοι και από τους υπόλοιπους κατοίκους που οι Άγιοι ωνόμαζαν Ξένους. Οι τελευταίοι αποτελούσαν την πλειονότητα και ήσαν κυρίως άνθρωποι που ήλθαν στην Αμερική ψάχνοντας για καλύτερη οικονομική τύχη. Δύσκολα θα μπορούσε να βρεθή μια πιο ανομοιογενής κοινότητα που θα συμφωνούσε εν τούτοις στην καθιέρωσι μιας θρησκευτικής γιορτής. Γιατί; Διότι, αντίθετα με τους Ξένους, βασικά οι Άγιοι ήσαν κατά των εορτών. Μία μικρή αναδρομή θα μας βοηθήση να αντιληφθούμε τα γεγονότα.

Οι Άγιοι που σύμφωνα με την ιστορία ήσαν διάδοχοι των Πίλγκριμς (‘ευσεβείς ταξιδιώται’), ως προς το θρήσκευμα προήρχοντο από τους Πουριτανούς. Οι Πουριτανοί ήσαν Διαμαρτυρόμενοι που ήθελαν να καθαρίσουν την Εκκλησία της Αγγλίας από εκείνα που θεωρούσαν σαν ‘παπικά στολίδια.’ Μερικοί διεχωρίσθηκαν και έγιναν Διιστάμενοι. Πολλοί Διιστάμενοι, περιλαμβανομένων και των Αγίων, εγκατέλειψαν την Αγγλία για να βρουν θρησκευτική ελευθερία.

Έτσι, οι Άγιοι ήσαν Πουριτανοί στην καρδιά. Και οι διδασκαλίες των Πουριτανών ήσαν εντελώς αντίθετες με όλες τις θεωρούμενες παγανιστικές διδασκαλίες, που είχαν «εισδύσει» στον Καθολικισμό και στην Εκκλησία της Αγγλίας. Καταδίκαζαν τις περισσότερες γιορτές που ήσαν τότε δημοφιλείς στην Ευρώπη. Πράγματι, ένας ιστορικός γράφει σχετικά με τον αρχικό εορτασμό της Ημέρας των Ευχαριστιών: «Ένας από τους ισχυρούς λόγους που συνέβαλαν στη γενική καθιέρωσί της σ’ εκείνες τις αποικίες, ήταν το μίσος των Πουριτανών για τα Χριστούγεννα, που ήταν απομεινάρι των ‘άχρηστων παπικών τύπων.’»

Επομένως, τι είδους τριήμερη γιορτή επέτρεπαν οι Πίλγκριμς; Παρά τους άφθονους μύθους, τα γεγονότα που έχομε τώρα διαθέσιμα από παλαιά υπομνήματα μάς φανερώνουν ότι, εκτός από μια τυπική παρέλασι, οι άποικοι «ασκούσαν» ή επεδείκνυαν την ικανότητά τους στα όπλα. Εν συνεχεία, οι ενενήντα ή περισσότεροι Ινδιάνοι «επισκέπται» (πιθανώς απρόσκλητοι) άρχιζαν να κάνουν μια εμφανή επίδειξι της ανδρείας τους με τόξα και βέλη. Υπήρχε οπωσδήποτε μεγάλος πανηγυρισμός.

Υπάρχει αμφιβολία σχετικά με το ‘μενού’ της γιορτής. Είναι γενικά παραδεκτό ότι οι Ινδιάνοι έφερναν πέντε ελάφια, προσθέτοντας έτσι και κρέας αγρίου ζώου στον κατάλογο φαγητών. Πάντως, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο αν το γιορταστικό πιάτο περιελάμβανε την καθιερωμένη πλέον σήμερα γαλλοπούλα της ημέρας των ευχαριστιών. Μήπως η συνοπτική λέξις «πουλερικό» που αναφέρεται δεν περιελάμβανε μόνο πάπια ή χήνα αλλά περιλάμβανε και γαλλοπούλα; Ο μύθος έτσι λέγει.

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε ότι τον επόμενο χρόνο δεν γιορτάσθηκε κάποια παρόμοια γιορτή. Η κακή σοδειά και τα πολλά προβλήματα έκαναν τους Πίλγκριμς να σκεφθούν ότι υπήρχαν μικρά περιθώρια για γιορτές. Στην πραγματικότητα, αμφισβητείται αν οι Πίλγκριμς θα θέσπιζαν μια ετήσια γιορτή, αφού πίστευαν σε μια πιο αυθόρμητη έκφρασι ευχαριστιών, που συνοδεύεται από άμεση απόδειξι ευημερίας.

Μία Παλαιότερη Αρχή;

Αυτή ήταν λοιπόν η αρχή της γιορτής που τώρα γιορτάζεται από εκατομμύρια; Πολλοί το πιστεύουν αυτό, αλλά άλλοι προτιμούν μία διαφορετική άποψι. Πώς συμβαίνει αυτό;

Μολονότι μπορούμε να παραδεχθούμε ότι ο παρών εορτασμός έχει κάποια σχέσι με τους Πίλγκριμς, από πού πήραν και αυτοί την ιδέα μιας γιορτής ευχαριστιών; Οι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι «η εορτή της συγκομιδής» είναι από τις αρχαιότερες γνωστές γιορτές. Και υπήρχαν αρκετές διαφορετικές «εορτές συγκομιδής» την εποχή των Πίλγκριμς.

Ειδικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι Πίλγκριμς δεν έφυγαν απ’ ευθείας από την Αγγλία για τη Βόρειο Αμερική. Πρώτα κατευθύνθηκαν προς την Ολλανδία. Μολονότι απελάμβαναν θρησκευτική ελευθερία εκεί, ήσαν όμως δυσαρεστημένοι με τον βιομηχανικό τρόπο ζωής, τη «νέα» γλώσσα και τις οικονομικές τους περιστάσεις. Έτσι, από την Ολλανδία ταξίδεψαν με το Μέηφλαουερ στον «Νέο Κόσμο.» Αλλά, όπως ισχυρίζονται μερικοί, κατά τον χρόνο της παραμονής τους στην Ολλανδία ήλθαν σε επαφή με τις Ευρωπαϊκές γιορτές της συγκομιδής.

Πράγματι είναι γνωστό ότι εγίνοντο ειδικές γιορτές για τις καλές συγκομιδές σε αρκετές από τις πρώτες Αμερικανικές αποικίες. Επομένως, η γιορτή του 1621 είχε κάποιο προηγούμενο.

Τελικά αυτή η γιορτή ετηρείτο κάθε χρόνο στην περιοχή της Νέας Αγγλίας. Έπρεπε όμως να έλθη το 1789 για να διακηρυχθή η πρώτη εθνική Ημέρα Ευχαριστιών από τον Γεώργιο Ουάσιγκτον. Και, ακόμη και μετά την προηγούμενη αυτή απόφασι, η συνήθεια αυτή δεν συνεχίσθηκε από τους επομένους προέδρους. Ο Θωμάς Τζέφφερσον αναφέρεται ότι κατεδίκασε αυτή τη συνήθεια κατά τις δύο προεδρικές του θητείες. Τελικά, όπως ήδη αναφέραμε, το 1863 ο Αβραάμ Λίνκολν καθιέρωσε μια ετήσια εθνική γιορτή, που έκτοτε τηρείται από τους μετέπειτα προέδρους.

Εναντίωσις και Αλλαγή

Γιατί μερικοί άνθρωποι αντιτίθενται στην ιδέα του εορτασμού; Πρώτον, επειδή πολλοί κυβερνήτες θεώρησαν ότι ήταν ένα παράδειγμα αναμίξεως της πολιτικής στη θρησκεία. Πράγματι, με τον καιρό η ίδια η γιορτή πολιτικοποιήθηκε περισσότερο.

Παραδείγματος χάριν, η Κα Χέιλ και οι υποστηρικτές της σκόπευαν να καθιερωθή σαν θρησκευτική και εθνική ημέρα. Έγραψε σε κάποιο άρθρο: «Τότε θ’ αναγνωρισθή σε κάθε γωνιά της γης η εθνικότης μας . . . η καρδιά κάθε Αμερικάνου . . . θα ξεχειλίση από τα αγνότερα πατριωτικά συναισθήματα και τα βαθύτερα αισθήματα ευγνωμοσύνης για τη θρησκευτική τέρψι που απολαμβάνει.» Το γεγονός ότι και άλλοι διακρατούσαν αυτή την ιδέα σημειώνεται στο Αμερικανικό Βιβλίο των Ημερών: «Υπήρχε συχνά το έθιμο να εκφωνούν οι κληρικοί πολιτικούς λόγους την Ημέρα των Ευχαριστιών. Στις αρχές του δεκάτου ενάτου αιώνος οι ομιλίες τους ήσαν υπερβολικά επαναστατικές.»

Έτσι, ο χρόνος και ο μύθος έχουν προσθέσει πολλά στον εορτασμό. Εν τούτοις, ίσως οι πιο δραστικές αλλαγές είναι οι πρόσφατες.

Η Σημερινή Πραγματικότης

Σήμερα ακούγεται μία αυξανόμενη κραυγή διαμαρτυρίας κατά των συνηθειών της Ημέρας των Ευχαριστιών. Πολλοί πιστεύουν ότι με τα σύγχρονα ήθη και έθιμα που επικρατούν, είναι ειρωνεία να ονομάζουν τη γιορτή «Ημέρα Ευχαριστιών.» Γιατί;

Στις περισσότερες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ημέρα Ευχαριστιών είναι η αρχή της εποχής των Χριστουγέννων—μιας ‘περιόδου διακοπών’ που φθάνει μέχρι την Πρωτοχρονιά, την 1η Ιανουαρίου. Έτσι, με την Ημέρα Ευχαριστιών (που είναι τώρα η τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου) δίνεται το σύνθημα στον εμπορικό κόσμο ν’ αρχίση να μας πιέζη με το καλούμενο «καταναλωτικό γλέντι.»

Επί πλέον, για πολλούς η γιορτή κατέληξε να είναι μία ημέρα ‘κορεσμού’ του κοινού με αθλητικά γεγονότα. Η εφημερίδα Εθνικός Παρατηρητής έγραψε για κάποιον άνδρα που επέμενε η γυναίκα του να τον ταΐση γρήγορα στη διάρκεια της ολιγόλεπτης διακοπής μεταξύ των δύο ημιχρόνων του ποδοσφαιρικού αγώνος. Έτσι, αφού η καημένη η γυναίκα είχε επί ώρες εργασθή για να ετοιμάση τη γαλοπούλα και τα κοψίδια, ο σύζυγος ευχαρίστησε το Θεό, έφαγε το δείπνο του και ξαναγύρισε μπρος στη συσκευή της τηλεοράσεως—μετά από εννέα λεπτά.»

Μολονότι αυτή είναι μια υπερβολική περίπτωσις, εν τούτοις, η αυξανόμενη έμφασις για τα σπορ και τις εμπορικές επιδείξεις έχει οδηγήσει όλο και περισσότερους ανθρώπους, μακρυά από κάθε στάσι αποδόσεως ευχαριστιών. Αλλά πώς επήλθε η «κοσμικοποίησις,» όπως ευγενικά αποκαλείται, αυτής της ημέρας;

Έχει σχέσι με την όλη ‘θρησκευτική εικόνα’ στην Βόρειο Αμερική. Οι άνθρωποι συχνά διακρατούν μια απαθή και περιφρονητική στάσι απέναντι των περισσοτέρων εκκλησιών και του κλήρου των. Όπως ακριβώς ένα κύριο άρθρο εφημερίδος κατεφέρθη εναντίον ‘του κενού το οποίο οι Χριστιανικές εκκλησίες απέτυχαν να πληρώσουν,’ επετέθη κατά των θρησκευτικών ηγετών που «εφαίνετο ότι προτιμούν να ικανοποιήσουν τα πεινασμένα πρόβατά των με το πιο εύκολο είδος στιγμιαίας πολιτικής πνευματικής τροφής.»

Εκτός από την απογοήτευσι που έφεραν οι περισσότερες Αμερικανικές εκκλησίες υπάρχει και η πραγματικότης ενός πληθυσμού που έπαυσε πλέον να είναι αγροτικός. Λιγώτερο από το 6 τοις εκατό απασχολείται τώρα σε αγροτικές εργασίες. Αφού είναι προφανές ότι τα τρόφιμα δεν παράγονται στα ‘σούπερ-μάρκετ’ αλλά απλώς κυκλοφορούν σε πλαστικά κουτιά, οι Βόρειο-Αμερικανοί όλο και περισσότερο βρίσκουν παράλογη την τήρησι μιας εορτής για τη συγκομιδή.

Ασφαλώς, για πολλούς η γιορτή εξακολουθεί να είναι ένας καιρός οικογενειακής επανενώσεως. Και υπάρχουν ακόμη εκείνοι που ειλικρινά την πιστεύουν σαν μέρα ευχαριστιών προς τον Θεό. Αλλά με το αυξανόμενο ρεύμα των σπορ, τη συχνή πολυφαγία και οινοποσία, η προσοχή στρέφεται οπωσδήποτε προς άλλη κατεύθυνσι. Για την πλειονότητα, ένα ιδιαίτερο γεύμα είναι το ‘παν’ του εορτασμού των Ευχαριστιών.

Εξετάζοντας λοιπόν τις παλιές της ρίζες και τη σύγχρονη πραγματικότητα, εκείνοι που ζητούν τη θεία επιδοκιμασία είναι φανερό ότι πρέπει να σκεφθούν σοβαρά καθώς πλησιάζει αυτή η γιορτή. Η άποψις της Γραφής για τη μέθη και την πολυφαγία είναι πολύ γνωστή. (1 Πέτρ. 4:3· Παροιμ. 23:20, 21) Αλλά ποια είναι η Γραφική άποψις για μια τέτοια εθνική γιορτή ευχαριστιών;

Μία Βιβλική Γιορτή;

Η Σάρα Χέιλ, σε ένα άρθρο για μια εθνική γιορτή, έγραψε: «Δεν μπορούμε κι εμείς, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιεχωβά που καθιέρωσε την ‘Εορτή των Εβδομάδων’, ή Εορτή της Συγκομιδής, να καθιερώσωμε την ετήσια ημέρα Ευχαριστιών;» Σε τι αναφέρετο; Η άποψις, που συνεχίζουν να διακρατούν μερικοί είναι ότι η τήρησις μιας ‘ημέρας ευχαριστιών’ είναι Γραφική εντολή, αφού ο Ιεχωβά Θεός με τον Μωσαϊκό Νόμο που εδόθη στους Ιουδαίους, θέσπισε μια γιορτή συγκομιδής. (Λευιτ. 23:15-17) Πράγματι, και οι τρεις σπουδαιότερες Ισραηλιτικές γιορτές ήσαν άμεσα συνδεδεμένες με τις συγκομιδές.—Έξοδ. 23:14-17.

Εν τούτοις, με τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού αποκτήσαμε μια νέα άποψι για τις προαναφερθείσες Ισραηλιτικές γιορτές. Λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς έδωσε εντολή για ένα μόνον εορτασμό. Πρόσταξε τους ακολούθους του να τηρούν την ανάμνησι του θανάτου του. Αυτός έγινε ο πιο εξέχων εορτασμός επειδή ήταν ο μοναδικός.—Λουκ. 22:19, 20.

Πράγματι ο απόστολος Παύλος έδειξε ενδιαφέρον για τους Ιουδαϊκής καταγωγής Χριστιανούς που συνέχισαν να παρατηρούν «ημέρας . . . και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς.» Παρετήρησε: «Φοβούμαι δια σας, μήπως ματαίως εκοπίασα εις εσάς.» (Γαλ. 4:10, 11) Γιατί ενδιαφέρετο τόσο ο Παύλος; Επειδή, παρά το σκληρό του έργο, αυτοί οι πρώην Ιουδαίοι ήσαν προσκολλημένοι στην τήρησι θρησκευτικών τελετών που δεν ευαρεστούσαν πια τον Θεό. Έχαναν το «πνεύμα» της Χριστιανοσύνης.

Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν λάβει συμβουλή να εφαρμόζουν την αρχή που βρίσκεται στους Εφεσίους 5:20. Έπρεπε να ‘ευχαριστούν πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα,’ εις το όνομα του Ιησού Χριστού. Ναι, εδίδετο επανειλημμένως έμφασις σε μια συνεχή έκφρασι εκτιμήσεως για τις προμήθειες και την προστασία του Θεού. Οι λέξεις ‘ευχαριστίες’ και ‘απόδοσις ευχαριστιών’ χρησιμοποιούνται πάνω από σαράντα φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.

Αντιθέτως, η ιδέα μιας ειδικής ημέρας ευχαριστιών θα υπενθύμιζε αναμφιβόλως στους πρώτους Χριστιανούς τους Ρωμαίους ειδωλολάτρες, που τηρούσαν μια ετήσια γιορτή ευχαριστιών τον Δεκέμβριο. Ένας συγγραφεύς του δευτέρου αιώνος έγραψε: «Εμείς [οι Χριστιανοί] κατηγορούμεθα για ιεροσυλία, επειδή δεν συμμετέχομε μαζί σας στις γιορτές των Καισάρων με τρόπο που απαγορεύει η ταπεινοφροσύνη, η ευπρέπεια και η καθαρότης μας.»

Τότε, τι θα πρέπει να συμπεράνη ο σύγχρονος Χριστιανός σχετικά μ’ αυτή την εθνική γιορτή; Παρατηρώντας πολλές από τις παρούσες συνήθειες μπορεί να θυμηθή τη Δευτέρα επιστολή προς Κορινθίους 6:14, όπου διαβάζομε: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν;»

Φυσικά πολλοί αφιερωμένοι Χριστιανοί δεν θα είναι απασχολημένοι στις κοσμικές εργασίες τους εκείνη την ημέρα. Μερικοί πιθανόν να προτιμήσουν να επωφεληθούν απ’ αυτή την ευκαιρία και ν’ απολαύσουν οικογενειακή ή φιλική συντροφιά. Αλλά τι «πνεύμα» θα εκδηλώση ένας Χριστιανός; Είναι αλήθεια ότι ο Θεός δημιούργησε τις γαλλοπούλες και τις άλλες τροφές, κι έτσι αυτές οι τροφές δεν έχουν κάτι το επιλήψιμο. Αλλά αναμφιβόλως ένας που είναι αληθινός Χριστιανός θα θελήση να είναι προσεκτικός ώστε να μη σκανδαλίζη τους άλλους.

Σκεφθήτε τα λόγια του αποστόλου Παύλου που αναφέρονται στην Πρώτη προς Κορινθίους, κεφάλαιον 10. Λέγει ότι οι Χριστιανοί μ’ ένα συνετό τρόπο πρέπει ν’ αποφεύγουν να τρώνε ενώπιον άλλων μια καθ’ όλα παραδεκτή τροφή, αν η ενέργειά τους αυτή θα τους σκανδάλιζε. ‘Σεβασθήτε τη συνείδησι των αδελφών σας’ είναι το άγγελμα που μεταδίδουν αυτά τα λόγια.

Έτσι, στις 25 Νοεμβρίου 1976, στην καθιερωμένη «ημέρα ευχαριστιών,» πρέπει να ληφθούν προσωπικές αποφάσεις. Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί δεν θα θελήσουν βέβαια να δώσουν στους άλλους την εντύπωσι ότι πιστεύουν σε μια ειδική ετήσια ημέρα ευγνωμοσύνης. Πράγματι, δεν θα έπρεπε εκείνοι που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί να δείχνουν ένα μόνιμο πνεύμα αποδόσεως ευχαριστίας—εγκάρδιας ευχαριστίας—σ’ όλη τη διάρκεια του έτους;

Η Οικολογική Διάσκεψις—Μια Ελπίδα για την Ανθρωπότητα;

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στον Καναδά

Η λέξις «οικία» σημαίνει τον τόπο της διαμονής μας, εκεί όπου ζούμε. Το μέρος όπου κατοικεί το ανθρώπινο γένος ή «το σπίτι» του είναι γενικά ο πλανήτης Γη, και ειδικώτερα για ένα άτομο η πόλις ή το χωριό ή το σπίτι του.

Σήμερα το σπίτι του ανθρωπίνου γένους βρίσκεται σε κακήν κατάστασι που συνεχώς χειροτερεύει. Μερικοί λένε ότι η επιβίωσις της ανθρώπινης οικογενείας βρίσκεται σε κίνδυνο. Γι’ αυτό τον λόγο, τα Ηνωμένα Έθνη συνεκάλεσαν στο μέσο του 1976 στο Βανκούβερ του Καναδά την «Οικολογική Διάσκεψι.»

«Ο κόσμος είναι ένα πλοίο και όλοι μας ταξιδεύομε στο κατάστρωμα,» είπε στο συνέδριο η Μπάρμπαρα Γουάρντ, ειδική στα θέματα του περιβάλλοντος. Έδωσε έμφασι στη χειροτέρευσι των συνθηκών της γης, του τόπου διαμονής του ανθρωπίνου γένους, αναφέροντας τις άσχημες συνθήκες διαβιώσεως που επικρατούν στο «κατάστρωμα.» Στα υπερωκεάνεια οι επιβάτες του καταστρώματος πληρώνουν τα φθηνότερα ναύλα για την κατώτερη θέσι.

Πολλοί αναφέρθηκαν στη διάσκεψι ως το σημείο στροφής των Ηνωμένων Εθνών. Γιατί; Διότι πιστεύουν ότι η επιτυχία ή αποτυχία της διασκέψεως θα προσδιώριζε αν ο Ο.Η.Ε. είναι αρμόδιος για τη λύσι παγκοσμίων προβλημάτων.

Οι Στόχοι

Οι εμπνευστές της διασκέψεως προσπάθησαν να στρέψουν την προσοχή στα διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα της αστυφιλίας. Πριν εκατό χρόνια περίπου υπήρχαν μόνο ένδεκα πόλεις στον κόσμο μ’ ένα εκατομμύριο πληθυσμό. Αλλά προβλέπεται ότι μέχρι το 1985 θα υπάρχουν 273 τέτοιες πόλεις από τις οποίες οι 147 σε υπανάπτυκτες χώρες.

Με τον σημερινό ρυθμό, έως το 2000 θα υπάρχη πράγματι περισσότερος αστικός παρά αγροτικός πληθυσμός, σε ένα παγκόσμιο πληθυσμό