στον Ισραήλ πρέπει να κατοικήσουν στις σκηνές, προκειμένου να ξέρουν οι γενιές σας ότι στις σκηνές έβαλα τους γιους του Ισραήλ να κατοικήσουν όταν τους έβγαζα από τη γη της Αιγύπτου. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός σας».​—⁠Λευιτικό 23:​33-43· Αριθμοί 29:​12-38· Δευτερονόμιο 16:​13-17.

3, 4. (α) Για ποιο λόγο μπορούσαν να χαίρονται εκείνοι οι Ιουδαίοι στη διάρκεια της Γιορτής της Συγκομιδής, και από ποια άποψη ήταν οι κατοικίες τους σαν αυτήν του Ιεχωβά; (β) Γιατί ήταν κατάλληλη ευκαιρία να δοθεί ένα ενθαρρυντικό άγγελμα από τον Ιεχωβά, και πώς άρχιζε αυτό το άγγελμα;

³ Δεν έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι οι επαναπατρισμένοι Ισραηλίτες είχαν μεγάλη συγκομιδή το 520 Π.Κ.Χ., λαβαίνοντας υπόψη τα όσα είπε ο προφήτης Αγγαίος στην πρώτη του προφητεία. (Αγγαίος 1:​5, 6, 9-11· 2:​16, 17) Αλλά όσα και αν μάζεψαν στις αποθήκες τους ήταν απόρροια του ελέους και της ανοχής του Ιεχωβά. Επομένως είχαν κάθε λόγο να χαίρονται σε σχέση με τον Ιεχωβά τον Θεό τους για την εφταήμερη Γιορτή της Συγκομιδής. Και καθώς κατοικούσαν στις προσωρινές σκηνές κατά τη διάρκεια της γιορτής, μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ, δεν είχαν τότε για τον εαυτό τους σπίτια με ωραία επένδυση και όμορφη σκεπή, όπως και ο Ιεχωβά δεν είχε τότε οίκο για τη λατρεία του στην Ιερουσαλήμ. Μέχρι τότε είχαν κάνει αρκετές από τις προκαταρκτικές εργασίες που απαιτούνταν για να ξαναρχίσει η ανοικοδόμηση του ναού. Χρειάζονταν και άλλη ενθάρρυνση. Εφόσον την 21η Τισρί η γιορτή συνεχιζόταν, η Ιερουσαλήμ θα ήταν κατακλυσμένη από λάτρεις του Ιεχωβά, περιλαμβανομένου και του κυβερνήτη του Ιούδα και όλου του ιερατείου, και θα ήταν η κατάλληλη στιγμή να τους δοθεί ένα θεόπνευστο άγγελμα. Ο Ιεχωβά φρόντισε να δοθεί αυτό, όπως διαβάζουμε στη συνέχεια:

⁴ «Τον έβδομο μήνα [Τισρί, ή αλλιώς Εθανίμ], την εικοστή πρώτη ημέρα του μήνα, ο λόγος του Ιεχωβά ήρθε μέσω του Αγγαίου του προφήτη, λέγοντας: “Πες, σε παρακαλώ, στον Ζοροβάβελ, το γιο του Σαλαθιήλ, τον κυβερνήτη του Ιούδα, και στον Ιησού, το γιο του Ιωσεδέκ, τον αρχιερέα, και σε όσους έχουν απομείνει από το λαό, λέγοντας: «Ποιος ανάμεσά σας, ο οποίος έχει απομείνει, είδε αυτόν τον οίκο στην προηγούμενη δόξα του; Και πώς τον βλέπετε τώρα; Δεν φαίνεται, σε σύγκριση με εκείνον, μηδαμινός στα μάτια σας;»”»​—⁠Αγγαίος 2:​1-3.

5. (α) Τι υποδήλωνε η διατύπωση της ερώτησης του Ιεχωβά όσον αφορά εκείνους που ήταν παρόντες σε αυτή την περίσταση; (β) Δεδομένης της σύγκρισης που γινόταν, ποιο ήταν στην ουσία το μεγάλο ερώτημα;

⁵ Το μόνο που μπορούσαν να δουν όσοι άκουσαν την παραπάνω ερώτηση ήταν η βάση του ναού, το θεμέλιο που είχε τεθεί δεκαέξι χρόνια νωρίτερα, το 536 Π.Κ.Χ. (Έσδρας 3:​8-13) Η διατύπωση της ερώτησης υποδηλώνει ότι υπήρχαν εκεί κάποιοι πολύ ηλικιωμένοι οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί στη Βαβυλώνα και είχαν δει το ναό του Σολομώντα προτού τον καταστρέψουν οι Βαβυλώνιοι το 607 Π.Κ.Χ., ογδόντα εφτά χρόνια και πλέον νωρίτερα. Αυτοί θυμούνταν πόσο υπέροχος ήταν εκείνος ο θεϊκά σχεδιασμένος ναός του Σολομώντα. Μόνο αυτοί ήταν σε θέση να κάνουν πραγματική σύγκριση ανάμεσα σε εκείνον το ναό και σε ό,τι έβλεπαν τώρα. Αυτό που αντίκριζαν τώρα τα μάτια τους στο μέρος όπου βρισκόταν ο προηγούμενος ναός ήταν μηδαμινό σε σύγκριση με εκείνον. Ποια θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι η τελική εικόνα ενός ναού που είχε τόσο ταπεινό, ευτελές ξεκίνημα; Άξιζε τον κόπο να συνεχίσουν την ανοικοδόμηση του ναού εκείνοι οι θεοφοβούμενοι Ισραηλίτες; Εφόσον όμως ο ναός επρόκειτο να είναι ο οίκος του Ιεχωβά, το μεγάλο ερώτημα ήταν: Μπορούσε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων να φτιάξει κάτι εντυπωσιακό, κάτι αξιοπρεπές, από κάτι μηδαμινό;

6. Σε ποιον επαφιόταν στην ουσία το ζήτημα της ανοικοδόμησης του ναού, και, συνεπώς, ποιος θα ήταν στην πραγματικότητα αυτός που θα τον οικοδομούσε, και πώς;

⁶ Στην ουσία το ζήτημα επαφιόταν στον Θεό ο οποίος επρόκειτο να λατρεύεται στον υπό κατασκευή οίκο. Ήταν θέλημά Του να ανοικοδομηθεί ο οίκος, για τη δική του δόξα και για την προώθηση των πνευματικών συμφερόντων του έθνους του Ισραήλ; Εφόσον ήταν θέλημά Του, οι οικοδόμοι θα εκτελούσαν το δικό Του θέλημα και το δικό Του έργο. Συνεπώς, θα είχαν την επιδοκιμασία του και την υποστήριξή του, όποιοι και αν ήταν εναντίον τους και όσο πολλοί και αν ήταν αυτοί. Στην πραγματικότητα, Αυτός θα οικοδομούσε τον οίκο χρησιμοποιώντας ως όργανά του τους Ισραηλίτες οικοδόμους. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό, όπως παρατηρεί ο Σολομών στο εδάφιο Ψαλμός 127:​1: «Αν ο Ιεχωβά δεν οικοδομήσει το σπίτι, άδικα εργάστηκαν σκληρά για αυτό οι οικοδόμοι του. Αν ο Ιεχωβά δεν φυλάξει την πόλη, άδικα έμεινε άγρυπνος ο φύλακας».

7. (α) Ποιον κυρίως αφορούσε η ανοικοδόμηση εκείνου του οίκου, και γιατί; (β) Για να μη φοβούνται εξαιτίας των εχθρών, τι είπε κατόπιν ο Ιεχωβά μέσω του Αγγαίου;

⁷ Εφόσον το ζήτημα αφορούσε την αγνή λατρεία του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, περιλαμβανόταν ο ίδιος ο Ιεχωβά, ως ο εν λόγω Θεός. Αυτός θα επιτελούσε την οικοδόμηση. Επομένως, δεν έπρεπε να τους πτοεί το γεγονός ότι οι εχθροί ήταν τόσο πολυάριθμοι. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Θεός ενέπνευσε τον προφήτη του Αγγαίο να πει: «“Αλλά τώρα να είσαι ισχυρός, Ζοροβάβελ”, λέει ο Ιεχωβά, “και να είσαι ισχυρός, Ιησού, γιε του Ιωσεδέκ, αρχιερέα”. “Και να είστε ισχυροί, όλοι εσείς, ο λαός του τόπου”, λέει ο Ιεχωβά, “και να εργάζεστε”. “Διότι εγώ είμαι μαζί σας”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. “Θυμηθείτε αυτό για το οποίο σύναψα διαθήκη με εσάς όταν βγήκατε από την Αίγυπτο, και όταν το πνεύμα μου στεκόταν ανάμεσά σας. Μη φοβάστε”».​—⁠Αγγαίος 2:​4, 5.

8. Από ποια άποψη θα έπρεπε να είναι ισχυροί εκείνοι οι οικοδόμοι του ναού, και πώς ίσχυε κάτι παρόμοιο στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου στην Κόρινθο;

⁸ Το ισραηλιτικό υπόλοιπο που είχε επωμιστεί την ανοικοδόμηση του ναού έπρεπε να είναι “ισχυρό” στην πίστη. Θα έδειχναν την πίστη τους με την εργασία τους στην κατασκευή του ναού. Γιατί όχι, άλλωστε; Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ήταν μαζί τους. Όπως είπε αργότερα ο Ιουδαίος Χριστιανός απόστολος Παύλος στην εκκλησία της Ρώμης στην Ιταλία: «Τι θα πούμε, λοιπόν, για αυτά τα πράγματα; Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;» (Ρωμαίους 8:​31) Αυτή η θεϊκή διαβεβαίωση είναι πολύ ενισχυτική, όπως διαπίστωσε ο ίδιος ο Παύλος όταν έκανε το έργο του Θεού στην Κόρινθο τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. Σε σχέση με αυτό, η αφήγηση των Πράξεων των Αποστόλων μάς λέει: «Και μια νύχτα ο Κύριος είπε στον Παύλο μέσω οράματος: “Μη φοβάσαι, αλλά εξακολούθησε να μιλάς και μη σωπάσεις, επειδή εγώ είμαι μαζί σου και κανείς δεν θα σου επιτεθεί για να σου κάνει κακό· διότι έχω πολύ λαό σε αυτή την πόλη”». Έδειξε ο Παύλος πίστη και ενήργησε όπως του υποδείχτηκε; Η αφήγηση αναφέρει: «Γι’ αυτό, έμεινε εκεί έναν χρόνο και έξι μήνες, διδάσκοντας ανάμεσά τους το λόγο του Θεού».​—⁠Πράξεις 18:​9-11.

9. (α) Παρόμοια, όσον αφορά ποια ιδιότητα έπρεπε να είναι “ισχυροί” εκείνοι οι οικοδόμοι του ναού, και ποιοι θα έπρεπε να αναλάβουν την ηγεσία; (β) Τι είχε συνάψει ο Θεός με τους προπάτορές τους το οποίο έπρεπε να θυμηθούν αυτοί, και γιατί ήταν αυτό κατάλληλο τώρα;

⁹ Κατά τον ίδιο τρόπο, το επαναπατρισμένο ισραηλιτικό υπόλοιπο έπρεπε να είναι “ισχυρό” όσον αφορά την εμπιστοσύνη του στον Παντοδύναμο Θεό και να εκτελέσει το έργο Του. Οι σπουδαιότεροι αξιωματούχοι τους, ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ και ο Αρχιερέας Ιησούς, είχαν την ευθύνη να ηγούνται, και οι υπόλοιποι θα ακολουθούσαν και θα εργάζονταν μαζί τους. Έπρεπε να θυμηθούν τη διαθήκη την οποία είχε συνάψει ο Ιεχωβά με τους προπάτορές τους τότε που τους οδήγησε έξω από την Αίγυπτο. Ήταν πολύ κατάλληλη αυτή η υπενθύμιση που τους έδωσε ο Αγγαίος, γιατί οι προπάτορές τους ζούσαν σε σκηνές στη διάρκεια της σαραντάχρονης πορείας τους από την Αίγυπτο στην Υποσχεμένη Γη, και τώρα, ορίστε! το ισραηλιτικό υπόλοιπο στην Ιερουσαλήμ τηρούσε τη Γιορτή των Σκηνών σε ανάμνηση αυτής της εμπειρίας που είχαν ζήσει οι προπάτορές τους. Οι προπάτορές τους είχαν συναντήσει εχθρούς στην πορεία τους· αλλά ο Ιεχωβά είχε ελευθερώσει το λαό του και είχε τηρήσει τη διαθήκη του και τους έφερε στην Υποσχεμένη Γη. Ο ίδιος απελευθερωτής Θεός ήταν μαζί με το ισραηλιτικό υπόλοιπο στη Γιορτή των Σκηνών, εκεί στην Ιερουσαλήμ. Δεν έπρεπε να φοβούνται.

ΠΡΟΛΕΓΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΟΞΑ

10, 11. (α) Γιατί δεν θα έπρεπε να αποθαρρύνονται εκείνοι οι οικοδόμοι του ναού από τη συγκριτική εικόνα των πραγμάτων; (β) Για να τονώσει τις προσδοκίες τους, τι είπε κατόπιν ο Ιεχωβά μέσω του Αγγαίου;

¹⁰ Το ισραηλιτικό υπόλοιπο δεν έπρεπε να αποθαρρύνεται επειδή αυτό που ξεκινούσε να κατασκευάσει έμοιαζε μηδαμινό σε σύγκριση με τον περίλαμπρο ναό του Σολομώντα, ο οποίος ήταν φημισμένος σε όλο τον κόσμο. Ίσως δεν περίμεναν να προκύψει κάτι σημαντικό ή αξιόλογο από τις προσπάθειες που θα κατέβαλλαν για να χτίσουν το ναό. Ωστόσο, ο Ιεχωβά διέβλεπε ότι οι κόποι της πίστης τους θα επιτελούσαν κάτι το εξαιρετικά σπουδαίο. Έτσι λοιπόν, για να τους παροτρύνει, για να τους ενθαρρύνει εμφυσώντας τους υψηλές προσδοκίες, ο Ιεχωβά εξήγησε κατόπιν γιατί δεν θα έπρεπε να φοβούνται, αλλά απεναντίας να είναι ισχυροί στην πίστη και να εργάζονται, λέγοντας μέσω του προφήτη Αγγαίου:

¹¹ «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά​—⁠λίγος καιρός απομένει⁠—​και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”. “Και θα σείσω όλα τα έθνη, και θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».​—⁠Αγγαίος 2:6, 7.

12. Παρά το παγκόσμιο σείσιμο, τι θα παρέμενε όρθιο, και ποιοι λέχθηκε ότι θα στρέφονταν στον Ιεχωβά;

¹² Δεν ήταν συναρπαστική αυτή η προοπτική που είχε το ισραηλιτικό υπόλοιπο σχετικά με τον οίκο λατρείας τον οποίο αυτοί επρόκειτο να οικοδομήσουν; Ο ίδιος ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έθετε αυτή την προοπτική μπροστά τους, γι’ αυτό και ήταν βέβαιο ότι θα πραγματοποιούνταν. Επρόκειτο να λάβει χώρα ένας παγκόσμιος κλονισμός. Θα τον προκαλούσε Εκείνος. Αυτά που βρίσκονταν ψηλά και αυτά που βρίσκονταν χαμηλά αναφορικά με τη γη τους θα σείονταν, με αποτέλεσμα είτε να μετατοπιστούν είτε ακόμη και να καταστραφούν. Αλλά μέσα σε όλο αυτό το σείσιμο, ένα πράγμα ήταν βέβαιο ότι θα παρέμενε όρθιο​—⁠εκείνος ο οίκος τον οποίο είχε χτίσει το ισραηλιτικό υπόλοιπο! Αυτό σήμαινε ότι η αγνή λατρεία του Ιεχωβά επρόκειτο να διαρκέσει, όπως διήρκεσε και ο οίκος Του. Εκείνος θα γέμιζε τον οίκο της λατρείας Του με δόξα, γιατί θα έρχονταν μέσα σε αυτόν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών. Αυτά τα επιθυμητά πράγματα θα τα έφερναν εκεί όλοι όσοι είχαν στραφεί στη λατρεία Του προερχόμενοι από όλα τα έθνη. Αυτός ο οίκος της θεϊκής λατρείας θα γινόταν ο πιο σημαντικός και φημισμένος οίκος στη γη. Δεν θα λάτρευαν εκεί τον Ιεχωβά μόνο οι φυσικοί Ισραηλίτες, αλλά και μη Ιουδαίοι από όλα τα έθνη!

13. Ποια διαβεβαίωση είχαν αυτή τη φορά οι εργάτες σχετικά με την εργασία τους στην οικοδόμηση του ναού, και έτσι είχαν κίνητρο για να κάνουν ποιο πράγμα;

¹³ Αυτό έδινε τη διαβεβαίωση στο ισραηλιτικό υπόλοιπο ότι αυτή τη φορά θα ολοκλήρωναν την οικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ανεξάρτητα από το τι κοσμοϊστορικά γεγονότα μπορεί να λάβαιναν χώρα γύρω τους, αυτός ο στόχος επρόκειτο να επιτευχθεί με ένδοξο τρόπο. Όσο αναστατωμένος, τρομαγμένος και καταρρακωμένος και αν ήταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος από τον κλονισμό και το σείσιμο που τον είχαν συνταράξει, το οικοδομικό έργο του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά έπρεπε να προχωρήσει​—⁠προς την ένδοξη ολοκλήρωσή του! Και μετά θα λάβαινε χώρα η θριαμβευτική εγκαινίασή του! (Δευτερονόμιο 20:​5) Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είχε δώσει το λόγο του, και έτσι αυτό οπωσδήποτε θα πραγματοποιούνταν! Εμπρός, λοιπόν, για δουλειά, με την ενίσχυση της δύναμής Του! Υπάρχει κάθε κίνητρο για δουλειά!

14, 15. Με τι σχετίζεται η έκφραση «ακόμη μια φορά»​—⁠πού και πότε;

¹⁴ Πότε θα γινόταν, όμως, αυτό; Ο Ιεχωβά των στρατευμάτων είπε: «Ακόμη μια φορά​—⁠λίγος καιρός απομένει⁠—​και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά». (Αγγαίος 2:​6) «Ακόμη μια φορά»​—⁠σε σχέση με ποια προηγούμενη φορά; Πότε προηγουμένως έκανε Εκείνος ένα τέτοιο σείσιμο; Αυτό θα πρέπει να συνέβη νοτιότερα, στο Όρος Σινά, τον τρίτο σεληνιακό μήνα (Σιβάν) του έτους 1513 Π.Κ.Χ., του έτους στο οποίο έλαβε χώρα η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο. Την πρώτη ημέρα εκείνου του μήνα (Σιβάν) στρατοπέδευσαν μπροστά στο Όρος Σινά, στο βουνό όπου ο Ιεχωβά, μέσω του αγγέλου του, είχε εμφανιστεί στον προφήτη Μωυσή χρησιμοποιώντας το θαυματουργικό φαινόμενο της φλεγόμενης βάτου που δεν κατακαιγόταν. Τι συνέβη την τρίτη ημέρα αφότου κατασκήνωσαν εκεί; Ας διαβάσουμε την αφήγηση στα εδάφια Έξοδος 19:​16-19:

¹⁵ «Και την τρίτη ημέρα, όταν έγινε πρωί, άρχισαν να γίνονται βροντές και αστραπές και εμφανίστηκε ένα βαρύ σύννεφο πάνω στο βουνό και ακούστηκε ένας πολύ δυνατός ήχος κέρατος, ώστε όλος ο λαός που βρισκόταν στο στρατόπεδο άρχισε να τρέμει. Ο Μωυσής, λοιπόν, έφερε το λαό έξω από το στρατόπεδο για να συναντήσουν τον αληθινό Θεό και αυτοί στάθηκαν στους πρόποδες του βουνού. Και το Όρος Σινά έβγαζε καπνούς από παντού, εξαιτίας του ότι ο Ιεχωβά κατέβηκε πάνω του μέσα σε φωτιά· και ο καπνός του ανέβαινε σαν καπνός κλιβάνου και όλο το βουνό έτρεμε πάρα πολύ. Καθώς ο ήχος του κέρατος γινόταν ολοένα και πιο δυνατός, ο Μωυσής μιλούσε και ο αληθινός Θεός του απαντούσε με φωνή».

16, 17. (α) Ποια προειδοποίηση απευθύνθηκε τότε, και τι δόθηκε στη συνέχεια; (β) Ποια παράκληση έκαναν τότε οι Ισραηλίτες όσον αφορά το αν θα άκουγαν τη φωνή του Θεού απευθείας;

¹⁶ Στη συνέχεια, αφού έδωσε οδηγίες στους Ισραηλίτες να φροντίσουν να κρατήσουν την πρέπουσα απόσταση από το βουνό ώστε να μην το αγγίξουν, ο Ιεχωβά μέσω του αγγέλου του εξήγγειλε τις Δέκα Εντολές από την κορυφή του Όρους Σινά. (Έξοδος 19:​20 ως 20:​17) Έπειτα από αυτή τη θεϊκή αποκάλυψη, θέλησε ο ισραηλιτικός λαός να ακούσει ξανά τη φωνή του Ιεχωβά απευθείας; Ο Μωυσής μάς λέει τα εξής:

¹⁷ «Τώρα, όλος ο λαός έβλεπε τις βροντές και τις αστραπές και τον ήχο του κέρατος και το βουνό που έβγαζε καπνούς. Όταν ο λαός το είδε αυτό, τότε τους έπιασε τρόμος και στάθηκαν σε απόσταση. Και έλεγαν στον Μωυσή: “Εσύ να μιλάς μαζί μας, και εμείς ας ακούμε· αλλά ας μη μιλάει ο Θεός μαζί μας, για να μην πεθάνουμε”. Ο Μωυσής, λοιπόν, είπε στο λαό: “Μη φοβάστε, επειδή για να σας υποβάλει σε δοκιμή έχει έρθει ο αληθινός Θεός και προκειμένου να παραμείνει ο φόβος του μπροστά στο πρόσωπό σας ώστε να μην αμαρτήσετε”. Και ο λαός στεκόταν σε απόσταση, αλλά ο Μωυσής πλησίασε στο σκοτεινό σύννεφο όπου ήταν ο αληθινός Θεός».​—⁠Έξοδος 20:​18-21.

18. (α) Αργότερα, πότε αναφέρθηκε ο Μωυσής σε εκείνα τα γεγονότα του Όρους Σινά, και τι είπε για αυτά ο Δαβίδ στον 68ο Ψαλμό; (β) Ποια ήταν η σχέση ανάμεσα σε αυτόν τον κλονισμό και στην κατασκευή και εγκαινίαση της ιερής σκηνής;

¹⁸ Στις αποχαιρετιστήριες ομιλίες του προς τη νεότερη γενιά των Ισραηλιτών, σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα, ο προφήτης Μωυσής αναφέρθηκε ξανά σε εκείνα τα γεγονότα του Όρους Σινά. (Δευτερονόμιο 4:​9-14· 18:​15-19) Ακόμη και ο ψαλμωδός Δαβίδ, σε έναν μελωδικό ψαλμό του, μίλησε για αυτά με θεϊκή έμπνευση: «Θεέ, όταν προχωρούσες μπροστά από το λαό σου, όταν πορευόσουν μέσα στην έρημο​—⁠. . . η γη σείστηκε και ο ουρανός στάλαξε εξαιτίας του Θεού· αυτό το Σινά σείστηκε εξαιτίας του Θεού, του Θεού του Ισραήλ». (Ψαλμός 68:​7, 8) Αυτός ο κλονισμός ενός ολόκληρου βουνού δεν ξεχάστηκε σύντομα. Είναι ενδιαφέρον επίσης ότι αυτό το σείσιμο του Όρους Σινά έλαβε χώρα εννιά μήνες προτού ολοκληρώσουν οι Ισραηλίτες την κατασκευή της ιερής σκηνής της συνάντησης. Κατόπιν, η εγκαινίαση αυτής της άγιας σκηνής πραγματοποιήθηκε την πρώτη ημέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα (Νισάν) του επόμενου έτους, του 1512 Π.Κ.Χ. Επομένως, ο κλονισμός και το σείσιμο προηγήθηκαν της έναρξης της λατρείας του Ιεχωβά σε αυτή τη σκηνή, η οποία στήθηκε στην έρημο του Σινά.​—⁠Έξοδος 39:​42 ως 40:37.

19. Σύμφωνα με το εδάφιο Αγγαίος 2:​6, ο Ιεχωβά επρόκειτο να κάνει και άλλο ένα σείσιμο, το οποίο όμως θα αφορούσε ποια πράγματα αυτή τη φορά;

¹⁹ Σύμφωνα με αυτά που διακήρυξε ο Ιεχωβά στο εδάφιο Αγγαίος 2:​6, είχε σκοπό του να κάνει και άλλο ένα σείσιμο, ή κλονισμό, της γης το οποίο θα συνοδευόταν επίσης από σείσιμο των ουρανών και της θάλασσας και της ξηράς. Πότε; «Ακόμη μια φορά​—⁠λίγος καιρός απομένει», είπε ο Ίδιος.

20. Όσον αφορά τον ανοικοδομημένο ναό της Ιερουσαλήμ, σε ποια χρονική περίοδο θα έπρεπε να συμβεί εκείνο το σείσιμο ως μια πρώτη εκπλήρωση των εδαφίων Αγγαίος 2:​6⁠-⁠9;

²⁰ Όταν το είπε αυτό ήταν η 21η Τισρί του έτους 520 Π.Κ.Χ. Η ανοικοδόμηση του ναού δεν ολοκληρώθηκε παρά μόνο την τρίτη ημέρα του δωδέκατου σεληνιακού μήνα (3 Αδάρ) του έκτου έτους (515 Π.Κ.Χ.) της βασιλείας του Πέρση Δαρείου Α΄. Αυτό σήμαινε ότι πέρασαν πάνω από τέσσερα χρόνια και τέσσερις σεληνιακοί μήνες από τότε που ειπώθηκε η προφητεία του Ιεχωβά η οποία αναγράφεται στα εδάφια Αγγαίος 2:​6⁠-⁠9. Στη συνέχεια θα λάβαινε χώρα η εγκαινίαση του ανοικοδομημένου ναού. Και μετά ο Ιεχωβά θα εκπλήρωνε το λόγο του και θα γέμιζε εκείνον τον ιερό οίκο με δόξα. (Έσδρας 4:​24· 6:​14, 15) Επομένως, ο κλονισμός και το σείσιμο που θα εκπλήρωναν την προφητεία του αναφορικά με αυτόν τον ανοικοδομημένο ναό της Ιερουσαλήμ θα έπρεπε να συμβούν σε αυτή τη χρονική περίοδο (520⁠-⁠515 Π.Κ.Χ.) ως μια πρώτη εκπλήρωση της προφητείας. Τα ιστορικά αρχεία θα πρέπει να δείχνουν πώς η προφητεία βρήκε την εκπλήρωσή της στα διεθνή γεγονότα εκείνης της συγκεκριμένης εποχής. Πράγματι, ήταν μια εποχή αξιοσημείωτης αναταραχής για την Περσική Αυτοκρατορία.

21. Γιατί θα πρέπει να ενδιαφέρει εμάς σήμερα μια μεγαλύτερη εκπλήρωση της προφητείας των εδαφίων Αγγαίος 2:​6⁠-⁠9;

²¹ Πρέπει, όμως, να θυμόμαστε ότι ο ανοικοδομημένος ναός της Ιερουσαλήμ δεν ήταν παρά ένας τύπος. Αποτελούσε απεικόνιση σε μικρογραφία του μεγαλύτερου ναού του Ιεχωβά, του πνευματικού ναού του όπου τον λατρεύει σήμερα ο αφιερωμένος λαός του. Γι’ αυτό, η μεγαλύτερη και οριστική εκπλήρωση των εδαφίων Αγγαίος 2:​6⁠-⁠9 είναι η εκπλήρωση που θα πρέπει να ενδιαφέρει εμάς σήμερα.

ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ

22. Από ποιο έτος και μετά υπάρχει αστάθεια στα σύγχρονα έθνη, και ποιο ερώτημα γεννάται;

²² Όσοι είναι καλά ενημερωμένοι θα συμφωνήσουν αμέσως ότι, από το δέκατο τέταρτο έτος του εικοστού μας αιώνα, συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο στα έθνη. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος άρχισε το 1914 Κ.Χ., σηματοδότησε μια σειρά γεγονότων που έχουν κάνει όλα τα έθνη να παραπαίουν σήμερα. Όλες οι προσπάθειες σταθεροποίησης που καταβάλλουν, ακόμη και με τη βοήθεια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που έχει ως σκοπό του την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, συνεχίζουν να αποτυγχάνουν. Ποια είναι η σημασία όλων αυτών; Ποια θα είναι η κατάληξή τους; Οι πολιτικοί αναλυτές και οι ιστορικοί του κόσμου δεν έχουν αξιόπιστη απάντηση. Δεν υπάρχει όμως απάντηση;

23. Σε ποιο άγγελμα του έκτου αιώνα Π.Κ.Χ. περιέχεται η απάντηση;

²³ Η απάντηση περιέχεται στα λόγια που αντηχούν στα αφτιά μας προερχόμενα από την Ιερουσαλήμ του έκτου αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία: «Αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά—λίγος καιρός απομένει​—⁠και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”. “Και θα σείσω όλα τα έθνη, και θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».​—⁠Αγγαίος 2:​6, 7.

24. Ποιες ερωτήσεις ανακύπτουν σχετικά με την εφαρμογή εκείνων των προφητικών λόγων;

²⁴ Πώς γνωρίζουμε, όμως, ότι εκείνα τα συναρπαστικά λόγια που μεταδόθηκαν σε εμάς μέσω του Αγγαίου, του προφήτη του Ιεχωβά, δεν εφαρμόζονταν μόνο στην εποχή εκείνου του προφήτη ή “λίγο καιρό” αργότερα; Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτά ακριβώς τα λόγια έχουν μια σύγχρονη εκπλήρωση στη δική μας εποχή;

25. (α) Σε ποια παράθεση που απευθύνθηκε αργότερα σε ανθρώπους του ίδιου γένους μπορούμε να εντοπίσουμε την απάντηση; (β) Γιατί έπρεπε να είναι εκείνοι προσεκτικοί, εξαιτίας μιας καταστροφής που πλησίαζε;

²⁵ Το γνωρίζουμε αυτό επειδή πολύ καιρό μετά την προφητεία του Αγγαίου, συγκεκριμένα, περίπου 580 χρόνια αργότερα, εκείνα τα προφητικά λόγια παρατέθηκαν ξανά κατόπιν θεϊκής έμπνευσης, και τους αποδόθηκε μια μελλοντική εφαρμογή στο τέλος αυτού του διεθνούς συστήματος πραγμάτων. Όπως τα προφητικά λόγια του Αγγαίου, έτσι και η παράθεση αυτών των λόγων του απευθύνθηκε σε Εβραίους, απογόνους του πατριάρχη Αβραάμ του Εβραίου, μόνο που αυτοί οι μεταγενέστεροι Εβραίοι είχαν γίνει Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας. (Γένεση 14:​13· Εβραίους 1:​1, 2· 2:​16) Η παράθεση από την προφητεία του Αγγαίου διατυπώθηκε σε αυτούς περίπου δέκα χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ανοικοδομημένου ναού της από τους Ρωμαίους το 70 Κ.Χ. Συνεπώς, πλησίαζε μια μεγάλη αλλαγή, και οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι έπρεπε τώρα να είναι προσεκτικοί ώστε να μην υποστούν βλάβη και απώλειες μαζί με εκείνους τους άπιστους Εβραίους που παρέμεναν προσκολλημένοι στην επίγεια Ιερουσαλήμ και στον υλικό της ναό.

26. Για να μπορέσουν να αποφύγουν τυχόν βλάβη οι εκχριστιανισμένοι αυτοί Εβραίοι, τι τους είπε ο συγγραφέας, κάνοντας μια αναφορά στον Ησαύ;

²⁶ Καθώς εξηγούσε στους εκχριστιανισμένους Εβραίους πώς μπορούσαν να αποφύγουν ανεπανόρθωτη βλάβη επιδιώκοντας την ορθή πορεία με την πρέπουσα εκτίμηση για τις πνευματικές αξίες, ο θεόπνευστος συγγραφέας τούς είπε: «Να επιδιώκετε ειρήνη με όλους τους ανθρώπους, και τον αγιασμό χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Κύριο, προσέχοντας να μη στερηθεί κανείς την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού· να μη φυτρώσει δηλητηριώδης ρίζα και προξενήσει αναστάτωση και μολυνθούν πολλοί από αυτήν· να μην υπάρχει πόρνος ούτε κάποιος που δεν εκτιμάει τα ιερά πράγματα, όπως ο Ησαύ, ο οποίος σε αντάλλαγμα για ένα γεύμα έδωσε τα δικαιώματα που είχε ως πρωτότοκος. Διότι γνωρίζετε ότι και ύστερα, όταν θέλησε να κληρονομήσει την ευλογία, απορρίφθηκε, γιατί αν και εκζήτησε ένθερμα αλλαγή γνώμης [από μέρους του Ισαάκ του πατέρα του] με δάκρυα, δεν βρήκε τόπο για αυτήν [στον Ισαάκ]».​—⁠Εβραίους 12:​14⁠-⁠17.

27. (α) Γιατί ήταν πιο σοβαρή η κατάσταση αυτών των εκχριστιανισμένων Εβραίων από εκείνη των προπατόρων τους στο Όρος Σινά; (β) Πώς θα μπορούσαν να αποφύγουν να γίνουν σαν τον Ησαύ;

²⁷ Για αυτούς τους εκχριστιανισμένους Εβραίους τα πράγματα είχαν αλλάξει δραστικά από τότε που έγιναν ακόλουθοι του Μεσσία, του Ιησού, του απογόνου του Βασιλιά Δαβίδ και του πατριάρχη Αβραάμ. Αυτοί οι Εβραίοι αντιμετώπιζαν ένα μεγαλύτερο και σοβαρότερο ζήτημα από αυτό που αντιμετώπισαν οι προπάτορές τους όταν οδηγήθηκαν από τον προφήτη Μωυσή στο Όρος Σινά το 1513 Π.Κ.Χ. Διακυβεύονταν μεγαλύτερα πράγματα τα οποία μπορούσαν να χαθούν μόνιμα, επιφέροντας τελικά καταστροφή σε όσους θα έχαναν αυτά τα πράγματα. Όπως ο πατριάρχης Ισαάκ, ο γιος του Αβραάμ, αρνήθηκε να μεταμεληθεί παρά τα δάκρυα του υλιστή γιου του, του Ησαύ, έτσι και ο Ιεχωβά Θεός δεν θα μεταμελούνταν αν αυτοί οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι έχαναν την εκτίμησή τους για την παρ’ αξία καλοσύνη Του η οποία τους δείχτηκε μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αντί να είναι σαν τον Ησαύ ο οποίος θεώρησε ευτελή την αξία των πνευματικών ευκαιριών που διανοίγονταν μπροστά του λόγω του ότι ήταν εγγονός του Αβραάμ, αυτοί θα έπρεπε να αποφύγουν την υιοθέτηση μιας βέβηλης στάσης εκδηλώνοντας ανεπιφύλακτη εκτίμηση για τα ιερά πράγματα και εμμένοντας σε αυτά. Να γιατί ο θεόπνευστος συγγραφέας είπε στη συνέχεια σε αυτούς τους εκχριστιανισμένους Εβραίους, οι οποίοι είχαν πλέον εισαχθεί σε μια νέα διαθήκη μέσω του Ιησού Χριστού, τα εξής:

28. Σύμφωνα με το συγγραφέα, τι δεν είχαν πλησιάσει αυτοί οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι;

²⁸ «Διότι [δηλαδή, Λόγω αυτών που μόλις ανέφερα στις προηγούμενες προτάσεις] δεν έχετε πλησιάσει αυτό το οποίο μπορεί να ψηλαφηθεί [όπως είναι το Όρος Σινά] και το οποίο φλέγεται με φωτιά, και ένα σκοτεινό σύννεφο και πυκνό σκοτάδι και θύελλα, και τον ήχο σάλπιγγας και τη φωνή λόγων, στο άκουσμα της οποίας φωνής ο λαός εκλιπάρησε να μην προστεθεί σε αυτούς άλλος λόγος. Διότι δεν μπορούσαν να υποφέρουν την εντολή: “Και αν ένα ζώο αγγίξει το βουνό, πρέπει να λιθοβοληθεί”. Επίσης, το θέαμα ήταν τόσο φοβερό που ο Μωυσής [ο μεσίτης] είπε: “Φοβάμαι και τρέμω”.

29. Τι είχαν πλησιάσει, όμως, αυτοί οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι, και ποιες προοπτικές είχαν;

²⁹ »Εσείς, όμως, έχετε πλησιάσει ένα Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και μυριάδες αγγέλων [όχι μόνο τους αγγέλους που παρευρίσκονταν εκεί στο Όρος Σινά], σε γενική σύναξη, και την εκκλησία των πρωτοτόκων [Χριστιανών πρωτότοκων γιων του Θεού οι οποίοι είναι μεγαλύτεροι από τον Ησαύ, τον πρωτότοκο γιο του Ισαάκ] που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς [όχι στα επίγεια οικογενειακά αρχεία του Ισαάκ], και τον Θεό, τον Κριτή όλων [όχι τον άγγελο που εκπροσωπούσε τον Θεό στο Όρος Σινά], και τις πνευματικές ζωές των δικαίων οι οποίοι έχουν τελειοποιηθεί [όχι καταδικασμένων αμαρτωλών σαν τους Εβραίους στο Όρος Σινά], και τον Ιησού, τον μεσίτη μιας νέας διαθήκης [καλύτερης από τη διαθήκη του Νόμου, μεσίτης της οποίας ήταν ο Μωυσής], και το αίμα του ραντίσματος, το οποίο μιλάει με καλύτερο τρόπο από το αίμα του Άβελ [δηλαδή, το αίμα του Ιησού Χριστού]».​—⁠Εβραίους 12:​18⁠-⁠24· Γαλάτες 3:​19· Πράξεις 7:​37, 38.

30. Επομένως, τι αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τώρα σχετικά με τη θέση στην οποία βρίσκονταν εκείνοι οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι;

³⁰ Αναλογιζόμενοι όλα εκείνα τα μεγαλύτερα πράγματα τα οποία είχαν πλησιάσει οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι, αντιλαμβανόμαστε ότι βρίσκονταν σε μια σοβαρότερη κατάσταση από ό,τι οι Εβραίοι προπάτορές τους μπροστά στο Όρος Σινά της Αραβίας το 1513 Π.Κ.Χ. Θα έχαναν περισσότερα. Η πιθανότητα της αιώνιας καταστροφής ήταν υπαρκτή για αυτούς αν γίνονταν σαν τον πρωτότοκο γιο του Ισαάκ, τον Ησαύ, και έχαναν την εκτίμησή τους για τα ιερά πράγματα που συνδέονται με τους πνευματικούς πρωτότοκους γιους του Θεού, οι οποίοι είναι καταγραμμένοι στους ουρανούς.

31. Για ποιους αληθεύει το ίδιο σήμερα, και έτσι τι θα πρέπει να κάνουν αυτοί με προθυμία;

³¹ Το ίδιο αληθεύει για όσους ισχυρίζονται σήμερα ότι είναι Χριστιανοί, ανεξάρτητα από το αν είναι Ιουδαίοι που έχουν μεταστραφεί ή Εθνικοί που έχουν μεταστραφεί. Πρέπει να αναγνωρίζουμε ποιος είναι αυτός που μας μιλάει​—⁠ο Θεός⁠—​μέσω του εμπνευσμένου Λόγου του, της Αγίας Γραφής. Επομένως, πρέπει να ακούμε με προθυμία τα επιπρόσθετα πράγματα που μας έχει πει μέσω του Μεσίτη Ιησού Χριστού και των μαθητών του οι οποίοι έγραψαν ιερά συγγράμματα κατόπιν θεϊκής έμπνευσης. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε την εκδήλωση ανεπιφύλακτης εκτίμησης για αυτά τα σημαντικότατα πράγματα. Δεν θα πρέπει να εξαιρούμε τον εαυτό μας από το να ακούει και να προσέχει αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτό, ο θεόπνευστος συγγραφέας που έγραψε στους Χριστιανούς Εβραίους λέει στη συνέχεια:

32. Γι’ αυτό, τι είπε στη συνέχεια ο συγγραφέας σχετικά με το αίτημα για απαλλαγή;

³² «Κοιτάξτε να μη ζητήσετε απαλλαγή [να μην εξαιρείτε τον εαυτό σας] από αυτόν που μιλάει. Διότι αν δεν διέφυγαν εκείνοι οι οποίοι ζήτησαν απαλλαγή από αυτόν που έδινε θεϊκή προειδοποίηση πάνω στη γη, πολύ περισσότερο δεν θα διαφύγουμε εμείς αν απομακρυνθούμε από αυτόν που μιλάει από τους ουρανούς. Εκείνον τον καιρό η φωνή του κλόνισε τη γη [χωρίς όμως να συντρίψει το Όρος Σινά], αλλά τώρα έχει υποσχεθεί, λέγοντας: “Ακόμη μια φορά εγώ θα σείσω, όχι μόνο τη γη, αλλά και τον ουρανό”».

33. Πού βρίσκουμε αυτή την υπόσχεση του Θεού, και γιατί θεώρησε ο συγγραφέας κατάλληλο να την παραθέσει εδώ;

³³ Πού βρίσκουμε αυτή την υπόσχεση του Ιεχωβά Θεού; Σαφώς στην προφητεία του Αγγαίου, κεφάλαιο δεύτερο και εδάφιο έξι, η οποία δόθηκε στην αρχαία Ιερουσαλήμ, με τα εξής λόγια: «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά​—⁠λίγος καιρός απομένει⁠—​και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”». Αλλά εκείνη η θεϊκή υπόσχεση δεν εκπληρώθηκε πλήρως “λίγο καιρό” μετά την εξαγγελία της από τον προφήτη Αγγαίο. Γι’ αυτόν το λόγο, ο συγγραφέας που έγραψε στους εκχριστιανισμένους Εβραίους κάνει ένα επιπλέον θεόπνευστο σχόλιο για εκείνη τη θεϊκή υπόσχεση που αφορούσε τον κλονισμό τόσο του ουρανού όσο και της γης:

34. Ποιο σχόλιο κάνει ο συγγραφέας γύρω από το εδάφιο Αγγαίος 2:​6 το οποίο παρέθεσε;

³⁴ «Η έκφραση “Ακόμη μια φορά” υποδηλώνει την απομάκρυνση των κλονιζομένων πραγμάτων ως πραγμάτων που είναι κατασκευασμένα, για να παραμείνουν τα πράγματα που δεν κλονίζονται. Γι’ αυτό, εφόσον θα λάβουμε μια βασιλεία που δεν μπορεί να κλονιστεί, ας έχουμε [εμείς, ανόμοια με τον Ησαύ,] παρ’ αξία καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να αποδίδουμε στον Θεό ευπρόσδεκτα ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος. Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει [καταστροφικός όπως η φωτιά με την οποία φλεγόταν το Όρος Σινά]».​—⁠Εβραίους 12:​25⁠-⁠29.

35. Σε ποιον καιρό εφαρμόζει ο συγγραφέας την έκφραση «Ακόμη μια φορά», και έτσι τι θα πρέπει να βρίσκεται κοντά όσον αφορά τα κλονιζόμενα, κατασκευασμένα πράγματα;

³⁵ Προσέξαμε το σημείο; Ο συγγραφέας που έγραψε στους εκχριστιανισμένους Εβραίους εφαρμόζει τη θεόπνευστη έκφραση «Ακόμη μια φορά» στο μέλλον και εξηγεί ότι το μόνο που δεν μπορεί να κλονιστεί είναι η βασιλεία την οποία θα λάβουν οι Χριστιανοί που αποδίδουν ιερή υπηρεσία στον Θεό με ευπρόσδεκτο τρόπο. Εξηγεί επίσης ότι η «απομάκρυνση» όλων των κατασκευασμένων πραγμάτων που κλονίζονται θα αφήσει ελεύθερο το πεδίο για εκείνη τη βασιλεία, η οποία είναι μια κυβέρνηση που θα παραμείνει σταθερή και σε ισχύ. Τα κλονιζόμενα, κατασκευασμένα πράγματα δεν έχουν “απομακρυνθεί” ακόμη, μολονότι ήδη σείονται και κλονίζονται. Σαφώς, λοιπόν, σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν τα πράγματα οι θεόπνευστες Άγιες Γραφές, η προφητεία των εδαφίων Αγγαίος 2:​6, 7 έχει μια σύγχρονη εφαρμογή σε αυτόν τον εικοστό αιώνα και η ολοκληρωτική εκπλήρωση της προφητείας είναι ακόμη μελλοντική, αν και βρίσκεται πολύ κοντά!

ΠΩΣ;

36. Ποια ερώτηση γεννάται τώρα όσον αφορά τη σύγχρονη εκπλήρωση των εδαφίων Αγγαίος 2:​6, 7 στον εικοστό αιώνα;

³⁶ Οι κατά γράμμα ουρανοί, η γη, η θάλασσα και η ξηρά δεν θα “απομακρυνθούν” ούτε θα αφανιστούν. Ασφαλώς τίποτα τέτοιο δεν έγινε στα πλαίσια της πρώτης μικρογραφικής εκπλήρωσης της προφητείας, όποια και αν ήταν αυτή, στην εποχή του Αγγαίου ή λίγο καιρό αργότερα. Πώς, λοιπόν, βρίσκει εκείνη η θεϊκή υπόσχεση εφαρμογή στη σύγχρονη εκπλήρωση του εικοστού αιώνα; «Διότι αυτό είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων: “Ακόμη μια φορά​—⁠λίγος καιρός απομένει⁠—​και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά”. “Και θα σείσω όλα τα έθνη, και θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».​—⁠Αγγαίος 2:​6, 7.

37. Σε τι πρόκειται να καταλήξει το σείσιμο όλων των προαναφερόμενων πραγμάτων, και τι πρέπει να συμβεί σε όσα εναντιώνονται σε αυτό και το εμποδίζουν;

³⁷ Ποιος άραγε δεν μπορεί να διακρίνει ότι το σείσιμο και ο κλονισμός όλων των προαναφερόμενων πραγμάτων πρόκειται να καταλήξουν στην ενδόξαση του Ναού του Ιεχωβά Θεού; Δηλαδή στην αύξηση της αίγλης και στην εξύψωση της αγνής λατρείας του μόνου ζωντανού και αληθινού Θεού, όχι σε έναν κατά γράμμα οίκο λατρείας πάνω στη γη, αλλά στον αληθινό του Ναό, συγκεκριμένα, εκεί που αποδίδεται λατρεία προς Αυτόν με πνεύμα και αλήθεια, μέσα στα πλαίσια της ειδικής του διευθέτησης. (Ιωάννης 4:​21⁠-⁠24) Στο ζήτημα της λατρείας, πρέπει να δοθεί στον Ιεχωβά η δικαιωματική του θέση μέσα στο σύμπαν των ζωντανών πλασμάτων. Όλα όσα εναντιώθηκαν και εμπόδισαν αυτή την ορθή και αγνή λατρεία πρέπει να “απομακρυνθούν” και να εξαλειφθούν. Σύμφωνα με το θεόπνευστο συγγραφέα των εδαφίων Εβραίους 12:​26, 27, το σείσιμο και ο κλονισμός όλων αυτών των πραγμάτων σημαίνουν την «απομάκρυνσή» τους, τη συντριβή τους.

38. Όσον αφορά το σείσιμο και τον κλονισμό, τι μπορεί να ειπωθεί για τα πράγματα τα οποία έχουν πλησιάσει οι χρισμένοι Χριστιανοί (Εβραίους 12:​22, 23);

³⁸ Η “πόλη του ζωντανού Θεού, η ουράνια Ιερουσαλήμ”, δεν θα κλονιστεί και δεν θα “απομακρυνθεί”. Ούτε και ο ουράνιος τόπος της, το «Όρος Σιών», θα πάθει κάτι τέτοιο. Αλλά ούτε και οι άγιες «μυριάδες αγγέλων, σε γενική σύναξη», ούτε η «εκκλησία των πρωτοτόκων που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς» ούτε οι «πνευματικές ζωές των δικαίων οι οποίοι έχουν τελειοποιηθεί». (Εβραίους 12:​22, 23) Αυτά τα πράγματα τα οποία έχουν πλησιάσει οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι, χρισμένοι Χριστιανοί δεν φθείρονται. Δεν συνδέονται ούτε εξαρτώνται από κάποιον τυπικό, υλικό ναό εδώ στη γη, σαν τους ναούς που έχτισαν στην επίγεια Ιερουσαλήμ ο Βασιλιάς Σολομών και ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ και ο Αρχιερέας Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ. Αυτά τα άφθαρτα πράγματα έχουν να κάνουν με το μεγαλύτερο ναό του Ιεχωβά, τον πνευματικό του ναό, τον μόνο που μπορεί να Τον χωρέσει στα Άγια των Αγίων του (στον ίδιο τον ουρανό). (1 Βασιλέων 8:​27· Ησαΐας 66:​1· Πράξεις 7:​48⁠-⁠50· 17:24, 25· Εβραίους 9:​23, 24) Επίσης, αυτά τα άφθαρτα, αμετακίνητα πράγματα έχουν να κάνουν με τη βασιλεία του Ιεχωβά «που δεν μπορεί να κλονιστεί».​—⁠Εβραίους 12:28.

39. Άρα λοιπόν, οι «ουρανοί» που σείονται είναι κατά γράμμα ή συμβολικοί, και γιατί;

³⁹ Τι είναι, λοιπόν, οι «ουρανοί» που πρόκειται να σειστούν και να κλονιστούν και να “απομακρυνθούν”; Ο Ιεχωβά, ο μεγάλος Θεός που επιτελεί το σείσιμο, τον κλονισμό και την απομάκρυνση, μας αποκαλύπτει ξεκάθαρα την απάντηση. Στο υπέροχο βιβλίο των “σημείων”, στην Αποκάλυψη την οποία έδωσε στον Εβραίο Χριστιανό απόστολο Ιωάννη, μας παρουσιάζει μια συμβολική εικόνα της “απομάκρυνσης” εκείνων των ουρανών. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 20:​11 ενέπνευσε τον απόστολο Ιωάννη να γράψει τα εξής: «Και είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο και εκείνον που καθόταν σε αυτόν. Από μπροστά του έφυγε η γη και ο ουρανός, και δεν βρέθηκε τόπος για αυτά». Εκείνος ο απερχόμενος ουρανός αντικαταστάθηκε, γιατί στα εδάφια Αποκάλυψη 21:​1, 2 ο Ιωάννης συνεχίζει ως εξής: «Και είδα νέο ουρανό και νέα γη· διότι ο προηγούμενος ουρανός και η προηγούμενη γη είχαν παρέλθει, και η θάλασσα δεν υπάρχει πια. Και είδα την άγια πόλη, τη Νέα Ιερουσαλήμ, να κατεβαίνει από τον ουρανό, από τον Θεό, και να είναι ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για το σύζυγό της». Όπως στην προκειμένη περίπτωση η “άγια πόλη, η Νέα Ιερουσαλήμ”, είναι ένα σημείο που εξεικονίζει «τη νύφη, τη σύζυγο του Αρνιού» (Αποκάλυψη 21:​9), έτσι και ο «προηγούμενος ουρανός», ο «ουρανός» που έφυγε μπροστά από τον Θεό ο οποίος καθόταν στο μεγάλο λευκό θρόνο του, είναι ένα «σημείο», δηλαδή σύμβολο.

40, 41. Τι στοιχεία μάς δίνουν τα εδάφια Αποκάλυψη 12:​3⁠-⁠5, 7⁠-⁠12 για να καταλάβουμε τι σημαίνουν οι «ουρανοί»;

⁴⁰ «Σημείο» τίνος πράγματος; Προφανώς κάποιας αόρατης, πνευματικής, ουράνιας οργάνωσης που εξουσίαζε την ανθρωπότητα. Το δωδέκατο κεφάλαιο της Αποκάλυψης μας δίνει τα στοιχεία που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Εκεί αναφέρεται: «Και άλλο σημείο φάνηκε στον ουρανό, και είδα έναν μεγάλο πυρόχρωμο δράκοντα με εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα και στα κεφάλια του εφτά διαδήματα· και η ουρά του σέρνει το ένα τρίτο των άστρων του ουρανού, και τα έριξε κάτω στη γη. . . . Και ξέσπασε πόλεμος στον ουρανό: Ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του πολέμησαν με το δράκοντα, και ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του, αλλά δεν υπερίσχυσε ούτε βρέθηκε πια τόπος για αυτούς στον ουρανό. Ρίχτηκε κάτω, λοιπόν, ο μεγάλος δράκοντας, το αρχικό φίδι, εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς, ο οποίος παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη· ρίχτηκε κάτω στη γη, και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του. Και άκουσα μια δυνατή φωνή στον ουρανό να λέει:

⁴¹ »“Τώρα πραγματοποιήθηκε η σωτηρία και η δύναμη και η βασιλεία του Θεού μας και η εξουσία του Χριστού του, επειδή ρίχτηκε κάτω ο κατήγορος των αδελφών μας, ο οποίος τους κατηγορεί ημέρα και νύχτα ενώπιον του Θεού μας! Και αυτοί τον νίκησαν χάρη στο αίμα του Αρνιού και χάρη στο λόγο της μαρτυρίας τους, και δεν αγάπησαν την ψυχή τους ακόμη και μπροστά στο θάνατο. Γι’ αυτόν το λόγο, να ευφραίνεστε ουρανοί και όσοι κατοικείτε σε αυτούς! Αλίμονο στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο Διάβολος κατέβηκε σε εσάς, έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα”».​—⁠Αποκάλυψη 12:​3⁠-⁠5, 7⁠-⁠12.

42. Τι εξεικονίζουν οι «ουρανοί», όπως φαίνεται από αυτή την περιγραφή;

⁴² Με τα σημεία που χρησιμοποιεί αυτή η περιγραφή δείχνει ξεκάθαρα ότι οι συμβολικοί «ουρανοί» εξεικονίζουν την αόρατη, πνευματική οργάνωση του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμονικών αγγέλων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του. Μαζί με αυτούς τους πονηρούς, δαιμονικούς αγγέλους ο Σατανάς ο Διάβολος έχει παροδηγήσει «ολόκληρη την κατοικημένη γη». Ο Ιησούς Χριστός τον αποκάλεσε “άρχοντα” του κόσμου της ανθρωπότητας. (Ιωάννης 12:​31· 14:​30· 16:​11) Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος τον προσδιορίζει ως “τον θεό αυτού του συστήματος πραγμάτων” που τυφλώνει τις διάνοιες των απίστων. Ο Παύλος αναφέρεται επίσης σε αυτόν ως «τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος που τώρα ενεργεί στους γιους της ανυπακοής». (2 Κορινθίους 4:​4· Εφεσίους 2:​2) Ο απόστολος Ιωάννης εφιστά την προσοχή στην επιρροή που ασκεί ο Σατανάς πάνω στον κόσμο της ανθρωπότητας: «Γνωρίζουμε [εμείς οι Χριστιανοί] ότι προερχόμαστε από τον Θεό, αλλά ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:​19) Ο Σατανάς και οι δαιμονικοί του άγγελοι είναι αυτοί τους οποίους αναφέρει το εδάφιο Εφεσίους 6:​12 ως «πονηρές πνευματικές δυνάμεις στους ουράνιους τόπους». Αυτοί είναι οι αόρατοι ουρανοί που εξουσιάζουν τώρα την πονηρή ανθρωπότητα.

43. Τι μπορεί να ειπωθεί ως προς το αν αυτοί οι «ουρανοί» έχουν ήδη αρχίσει να κλονίζονται;

⁴³ Ευχαριστούμε, όμως, τον Παντοδύναμο Θεό για το γεγονός ότι αυτοί οι «ουρανοί» πάνω από το ανθρώπινο γένος δεν είναι μόνιμοι. Σε λίγο, και μετά την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» που θα πλήξει όλη την ανθρωπότητα, αυτοί οι «ουρανοί» θα φύγουν μπροστά από το πρόσωπο του Ιεχωβά Θεού που κάθεται στο «μεγάλο λευκό θρόνο» του. (Αποκάλυψη 20:​11) Επομένως, είναι «ουρανοί» που μπορούν να “απομακρυνθούν”. Είναι ουρανοί που μπορούν να κλονιστούν ώσπου να καταστραφούν ολοσχερώς. Ο κλονισμός τους άρχισε ήδη. Πότε; Μετά τη γέννηση στους ουρανούς της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, όταν οι «προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» τελείωσαν στις αρχές του φθινοπώρου του έτους 1914 Κ.Χ. Τότε ο ενθρονισμένος Ιησούς Χριστός, ενεργώντας ως ο ουράνιος Μιχαήλ, ο «μεγάλος άρχοντας» που στέκεται υπέρ του λαού του Θεού, άρχισε να πολεμάει εναντίον του Σατανά του Διαβόλου και της δαιμονικής του οργάνωσης. Το αποτέλεσμα ήταν να κλονιστούν εκείνες οι πονηρές πνευματικές δυνάμεις, να μετατοπιστούν από την ουράνια θέση τους και να ριχτούν στη γη μας.

44. Τι έχει επιφέρει αυτός ο κλονισμός των “ουρανών” και η απώλεια των ουράνιων επαφών τους, και πότε θα τελειώσει ο κλονισμός;

⁴⁴ Αλλόφρονες επειδή κλονίστηκαν και έχασαν τις προηγούμενες ουράνιες επαφές τους, έχουν επιφέρει πάμπολλα «αλίμονο» στην ανθρωπότητα, καθώς και διωγμό στον αφιερωμένο, βαφτισμένο λαό του Ιεχωβά, τους πνευματικούς Ισραηλίτες, εδώ πάνω στη γη. (Αποκάλυψη 12:​5⁠-⁠13, 17· Δανιήλ 12:​1) Αλλά ο κλονισμός τον οποίο πρέπει να υποστούν δεν έχει τελειώσει με αυτόν τον υποβιβασμό. Ο τελειωτικός κλονισμός πρέπει να λάβει χώρα μετά τον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», τον Αρμαγεδδώνα, και θα επιφέρει την πτώση τους στη φυλακή της αβύσσου, όπου θα παραμένουν περιορισμένοι στη διάρκεια των χιλίων ετών της αδιάλειπτης βασιλείας που θα ασκεί ο Χριστός πάνω στην απολυτρωμένη ανθρωπότητα. Συνεπώς, αυτοί οι πονηροί «ουρανοί» θα εξαφανιστούν και θα δώσουν τη θέση τους στους «νέους ουρανούς» στους οποίους θα κατοικεί δικαιοσύνη για πάντα.​—⁠2 Πέτρου 3:​7⁠-⁠13· Αποκάλυψη 20:​1⁠-⁠3.

45. Ποιες υποθέσεις έχει επηρεάσει εκείνος ο αρχικός κλονισμός αυτών των “ουρανών”, και τι πρέπει να ειπωθεί όσον αφορά έναν ενδεχόμενο κλονισμό και μια ενδεχόμενη «απομάκρυνση» της κατά γράμμα γης μας;

⁴⁵ Αυτός ο υποβιβασμός και ο περιορισμός των δαιμονικών ουρανών στην περιοχή γύρω από τη γη, για «μικρό χρονικό διάστημα» ωσότου ριχτούν στην «άβυσσο», επηρέασε τρομακτικά τις ανθρώπινες υποθέσεις στη γη από το 1914 Κ.Χ. και μετά. Πώς, όμως, εκπληρώνει ο Ιεχωβά Θεός την υπόσχεσή του να σείσει και να κλονίσει και τη «γη» μαζί με τους «ουρανούς»; (Αγγαίος 2:​6· Εβραίους 12:​26) Όπως οι «ουρανοί» που κλονίζονται δεν είναι οι κατά γράμμα ορατοί ουρανοί οι οποίοι βρίσκονται πάνω από τους ανθρώπους, έτσι και η «γη» που αντιδιαστέλλεται με εκείνους τους ουρανούς δεν είναι η κατά γράμμα γη κάτω από τα πόδια των ανθρώπων. Αναφερόμενο στη δημιουργία του Θεού, το εδάφιο Ψαλμός 104:​5 λέει τα εξής για την κατά γράμμα γη και τη μονιμότητά της: «Αυτός θεμελίωσε τη γη πάνω στους σταθερούς της τόπους· δεν θα κλονιστεί στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα». Σε αρμονία με αυτό, η κατά γράμμα γη μας δεν θα σειστεί ούτε θα κλονιστεί με σκοπό να “απομακρυνθεί”.

46. Τι είναι, λοιπόν, η «γη» που κλονίζεται και “απομακρύνεται”, και πότε ήρθε σε ύπαρξη;

⁴⁶ Είναι λογικό, λοιπόν, ότι ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να σείσει τη συμβολική «γη» με σκοπό να την “απομακρύνει”. Όπως οι «ουρανοί» που σχετίζονται με αυτήν απαρτίζονται από νοήμονα ζωντανά πλάσματα (τους δαίμονες, αυτά τα πνεύματα που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Σατανά του Διαβόλου), έτσι και η συμβολική «γη» απαρτίζεται από νοήμονα ζωντανά πλάσματα, δηλαδή, την ανθρώπινη κοινωνία που βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού, του Σατανά του Διαβόλου. Αυτή η ασεβής ανθρώπινη κοινωνία ήρθε σε ύπαρξη λίγο μετά τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε και τώρα περιλαμβάνει ουσιαστικά ολόκληρο τον κόσμο της ανθρωπότητας. (Αποκάλυψη 12:​9· 1 Ιωάννη 5:​19) Αυτή η συμβολική «γη» και οι σχετιζόμενοι με αυτήν «ουρανοί» οι οποίοι την εξουσιάζουν απαρτίζουν τους “ουρανούς και τη γη που υπάρχουν τώρα” και που, με το λόγο του Θεού, «είναι αποταμιευμένα για τη φωτιά και φυλάττονται μέχρι την ημέρα της κρίσης και της καταστροφής των ασεβών ανθρώπων», όπως μας λέει το εδάφιο 2 Πέτρου 3:​7. Πριν καταστρέψει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά αυτή τη συμβολική «γη» σαν με φωτιά που κατατρώει, πώς τη σείει και την κλονίζει;

ΤΟ ΣΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ “ΓΗΣ”

47. Πώς άρχισε ο Θεός να κλονίζει τη συμβολική «γη»;

⁴⁷ Ο Θεός αρχίζει να το κάνει αυτό αξιώνοντας τα κυριαρχικά του δικαιώματα πάνω στην κατοικία της ανθρώπινης κοινωνίας, δηλαδή στην κατά γράμμα γη. Και το κάνει αυτό όπως ποτέ προηγουμένως. Η ιδιοτελής, εγωιστική ανθρώπινη κοινωνία αξιώνει ότι η γη τής ανήκει και ότι έχει το δικαίωμα να κάνει στη γη και στη θάλασσα ό,τι θέλει. Με αυτόν τον τρόπο αψηφάται ο Δημιουργός της γης, κάτι που είναι εσφαλμένο αλλά και κοντόφθαλμο. Ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά άφησε αυτή την άποψη να επικρατήσει και να εφαρμοστεί απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα μέχρι το τέλος των “προσδιορισμένων καιρών των εθνών” το 1914 Κ.Χ. Τότε έδωσε πνοή στη δική του δικαιωματική αξίωση κάνοντας να γεννηθεί στους ουρανούς η Μεσσιανική του βασιλεία. Αυτή η αόρατη, ουράνια κυβέρνηση, που στο εδάφιο Αποκάλυψη 12:​5 παρουσιάζεται ως «παιδί», ο “γιος” της “γυναίκας” του Θεού, έχει διοριστεί να «ποιμάνει όλα τα έθνη με σιδερένιο ραβδί». Αυτή η διεκδίκηση της παγκόσμιας κυριαρχίας από μέρους του Ιεχωβά κλόνισε τη συμβολική «γη», την ασεβή ανθρώπινη κοινωνία, τερματίζοντας το μακρόχρονο εφησυχασμό που της ενέπνεε η σταθερή κατάστασή της, ενόσω ο Ιεχωβά Θεός τής είχε επιτρέψει να χρησιμοποιεί την κατά γράμμα γη σαν να ήταν δική της, να την κακομεταχειρίζεται σαν να μη χρειαζόταν να λογοδοτήσει σε κανέναν.

48. Πώς μπορούσε η συμβολική «γη» που στερούνταν πνευματικότητας να τρανταχτεί από την αόρατη, ουράνια δράση του Παγκόσμιου Κυρίαρχου Ιεχωβά;

⁴⁸ Πώς, όμως, ήταν δυνατόν να σειστεί και να κλονιστεί η επίγεια, ανθρώπινη κοινωνία από αυτή την αόρατη, ουράνια δράση του Παγκόσμιου Κυρίαρχου αν η ανθρώπινη κοινωνία δεν γνώριζε τίποτα για αυτήν; Πώς μπορούσε η ανθρώπινη κοινωνία που στερούνταν πνευματικότητας να νιώσει αυτή τη δράση, να τρανταχτεί από αυτήν; Αυτό μπορούσε να επιτευχθεί με το να φροντίσει ο Θεός να ειδοποιηθούν οι άνθρωποι ότι «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» έληξαν το 1914, το έτος στο οποίο άρχισε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η μακρόχρονη κυριαρχία τους στον κόσμο είχε πια λήξει, γιατί τώρα μπορούσε να ειπωθεί στον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά: «Σε ευχαριστούμε Ιεχωβά Θεέ, Παντοδύναμε, Εσύ που είσαι και που ήσουν, επειδή πήρες τη μεγάλη σου δύναμη και άρχισες να βασιλεύεις. Αλλά τα έθνη οργίστηκαν, και ήρθε η οργή σου». (Αποκάλυψη 11:​17, 18) Η επίγεια, ανθρώπινη κοινωνία ειδοποιήθηκε για αυτή την παγκόσμια αλλαγή στο κατεστημένο μέσω των πρεσβευτών τους οποίους είχε στη γη εκείνος ο Κυρίαρχος που ήταν τώρα βασιλιάς, ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος.

49. Ποιοι είναι αυτοί οι «πρεσβευτές» που επιδίδουν την ειδοποίηση, και γιατί είναι τώρα η αποστολή τους περισσότερο επείγουσα παρά ποτέ;

⁴⁹ Ποιοι είναι αυτοί οι «πρεσβευτές»; Είναι οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι, χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί οι οποίοι περιγράφονται στα λόγια του αποστόλου Παύλου που βρίσκονται στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους, κεφάλαιο πέντε και εδάφια δεκαεννιά και είκοσι: «Ο Θεός, μέσω του Χριστού, συμφιλίωνε με τον εαυτό του έναν κόσμο, χωρίς να λογαριάζει σε αυτούς τα παραπτώματά τους, και εμπιστεύτηκε σε εμάς το λόγο της συμφιλίωσης. Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό, σαν να ικέτευε ο Θεός χρησιμοποιώντας εμάς. Ως αναπληρωτές του Χριστού παρακαλούμε: “Συμφιλιωθείτε με τον Θεό”». Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος είχε αναλάβει πλέον ο ίδιος τη μεγάλη του εξουσία και είχε αρχίσει να βασιλεύει μέσω της νεογέννητης Μεσσιανικής βασιλείας του στους ουρανούς, ήταν περισσότερο επείγον παρά ποτέ να συμφιλιωθεί με τον Θεό η επίγεια, ανθρώπινη κοινωνία. Η πλήρης «απομάκρυνση» ολόκληρου του παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων ήταν πλέον κάτι το επικείμενο και ο “καιρός του τέλους” του είχε αρχίσει. (Δανιήλ 12:​4) Το ερώτημα είναι: Ποιοι θα γλιτώσουν από την καταστροφή του;

50. Πώς αντέδρασε η συμβολική «γη» στην ειδοποίηση που της επιδόθηκε μέσω των πρεσβευτών της Βασιλείας;

⁵⁰ Πώς αντέδρασε η συμβολική «γη», η ταλαιπωρημένη από τον πόλεμο ανθρώπινη κοινωνία, στην ειδοποίηση που της επιδόθηκε μέσω των “πρεσβευτών” της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού η οποία βρισκόταν στα χέρια του Χριστού Του; Μήπως ησύχασε η γη, ανταποκρινόμενη ειρηνικά στην πρόσκληση για συμφιλίωση με τη νεογέννητη βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Χριστού; Το ιστορικό εκείνων των ετών του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου απαντάει «Όχι!» Η σπαρασσόμενη από τον πόλεμο «γη» σείστηκε, κλονίστηκε από αυτή την ειδοποίηση. Όπως προείπε το εδάφιο Αποκάλυψη 11:​18: «Τα έθνη οργίστηκαν», δηλαδή εναντίον των πρεσβευτών της Βασιλείας. Προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τις συνθήκες του πολέμου, που επικρατούσαν σε όλη τη γη, για να καταπατήσουν αυτούς τους πρεσβευτές της Βασιλείας. Κατέφυγαν μάλιστα και σε βίαιο διωγμό, προκαλώντας ακόμη και το θάνατο των πρεσβευτών σε ορισμένες περιπτώσεις. Τέτοιες εμπειρίες έζησαν οι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι, χρισμένοι Χριστιανοί που τότε ήταν γνωστοί ως Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής, ενώ σήμερα ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.

51. (α) Τι άλλο μπορεί να ειπωθεί σχετικά με την ειδοποίηση που επιδίδεται μέσω των πρεσβευτών της Βασιλείας και τις συνέπειες που έχει αυτή; (β) Με ποιον τρόπο είναι η αιτία αυτής της κατάστασης έτσι όπως την αναφέρει το εδάφιο Εβραίους 12:26;

⁵¹ Στις σελίδες της ιστορίας είναι γραμμένο το επαίσχυντο υπόμνημα που δημιούργησε για τον εαυτό της η συμβολική «γη» καθώς σειόταν, κλονιζόταν, τρανταζόταν βίαια από έχθρα εναντίον των πρεσβευτών της Βασιλείας του Ιεχωβά. Οι πιστοί πρεσβευτές του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά συνεχίζουν να επιδίδουν την ειδοποίηση μέχρι σήμερα, σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα, και η συμβολική «γη» εξακολουθεί να σείεται και να κλονίζεται από αυτή την ειδοποίηση και από την πρόκληση που ενέχει η σημασία της. Ως απόδειξη του γεγονότος ότι αυτή η ειδοποίηση είναι αληθινή, βλέπουμε να εκπληρώνονται τα όσα είπε ο Χριστός πως θα χαρακτήριζαν αυτόν τον «καιρό του τέλους»: «Θα υπάρξουν μεγάλοι σεισμοί, και στον έναν τόπο μετά τον άλλον επιδημίες και πείνες· και θα υπάρξουν φοβερά φαινόμενα και από τον ουρανό μεγάλα σημεία». (Λουκάς 21:​11) Αλλά με έναν συμβολικό τρόπο συμβαίνει ακριβώς ό,τι λέει το εδάφιο Εβραίους 12:26 σχετικά με την παρουσία του Ιεχωβά στο Όρος Σινά, τότε που έδωσε τις Δέκα Εντολές: «Εκείνον τον καιρό η φωνή του κλόνισε τη γη». Σε αυτές τις ημέρες, η μετάδοση του αγγέλματος που περιέχει ο γραπτός του Λόγος, η οποία γίνεται μέσω των πρεσβευτών της Βασιλείας του, κλονίζει τη συμβολική «γη».

52. Τι εξεικονίζεται από τη «θάλασσα» και την «ξηρά» που πρέπει και αυτά επίσης να σειστούν;

⁵² Όλα τα στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας πάνω στη γη σείστηκαν και κλονίστηκαν. Συμβαίνει όπως ακριβώς είπε ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά: «Ακόμη μια φορά​—⁠λίγος καιρός απομένει⁠—​και σείω τους ουρανούς και τη γη και τη θάλασσα και την ξηρά». (Αγγαίος 2:​6) Στο φλοιό της γης υπάρχει η θάλασσα και η ξηρά· η θάλασσα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και η ξηρά είναι απόλυτα σταθερή, εκτός αν συμβεί κάποιος τοπικός σεισμός. Εφόσον η προφητεία του εδαφίου Αγγαίος 2:6 έχει συμβολική σημασία, όπως συμβαίνει με τους «ουρανούς και τη γη», έτσι και η συμβολική «θάλασσα» πρέπει να είναι το μέρος εκείνο της ανθρώπινης κοινωνίας που είναι άστατο, ταραγμένο, λες και σηκώνει «φύκια και λάσπη», που είναι ανήσυχο και επιθυμεί ριζοσπαστικές αλλαγές, χτυπώντας συνεχώς την «ξηρά». (Ησαΐας 57:​20) Αντίθετα, η συμβολική «ξηρά» πρέπει να είναι το μέρος εκείνο της ανθρώπινης κοινωνίας που είναι κατασταλαγμένο, σταθερό, συντηρητικό, που προσπαθεί να διατηρήσει το κατεστημένο και αντιτίθεται στις ριζοσπαστικές αλλαγές.

53. Πώς καταδεικνύεται το κατά πόσο έχουν σειστεί αυτά τα δύο στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας;

⁵³ Εντούτοις, και τα δύο αυτά στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας θέλουν να κυβερνιέται η γη από ανθρώπους και όχι από τον Θεό, τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Επομένως, έχουν σειστεί και αυτά από την ειδοποίηση που τους επιδόθηκε μέσω των πνευματικών πρεσβευτών, η οποία ανήγγειλε ότι οι «προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» έληξαν και ότι η βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Χριστού κυβερνάει τώρα στους ουρανούς και ότι πλησιάζει γοργά ο καιρός για την ολοσχερή «απομάκρυνση» ολόκληρου του επίγειου συστήματος πραγμάτων με μια μεγάλη θλίψη, τέτοια που δεν έχει γνωρίσει ποτέ προηγουμένως η ανθρωπότητα. (Ματθαίος 24:​3⁠-⁠22· Μάρκος 13:​4⁠-⁠20) Καταδεικνύοντας ότι σείονται από το άγγελμα του Λόγου του Θεού, και τα δύο στοιχεία της ανθρώπινης κοινωνίας, το συντηρητικό και το ριζοσπαστικό, έχουν “οργιστεί” εναντίον των διαγγελέων του θεϊκού αγγέλματος, των πρεσβευτών της Βασιλείας.

Κεφάλαιο 5

«Θα Έρθουν τα Επιθυμητά Πράγματα Όλων των Εθνών»

1. Τι λέει στη συνέχεια το εδάφιο Αγγαίος 2:​7 όσον αφορά το τι συμβαίνει μετά το σείσιμο των εθνών, και επομένως τι δεν πρέπει να θέλουμε να κάνουμε αναφορικά με τη λατρεία του Ιεχωβά;

ΕΙΝΑΙ προφανές ότι η εκπλήρωση της προφητείας του εδαφίου Αγγαίος 2:​6 βρίσκεται σε εξέλιξη από τότε που ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος ανέλαβε την παγκόσμια κυριαρχία του το 1914 Κ.Χ., εκείνο το σημαδιακό έτος στο οποίο ξέσπασε ο πόλεμος. Στη συνέχεια, όμως, η προφητεία μάς λέει τι αποτέλεσμα θα έχει το σείσιμο όλων των εθνών, εκτός από την ολοκληρωτική «απομάκρυνση» του ανθρωποποίητου συστήματος πραγμάτων εδώ στη γη. Στο εδάφιο Αγγαίος 2:​7 ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά συνεχίζει λέγοντας: «“Και θα σείσω όλα τα έθνη, και θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων». Εφόσον υπάρχει αυτή η θεϊκή υπόσχεση, η οποία δείχνει ότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ευαρεστείται να δοξάσει το ναό του, δηλαδή τον οίκο της αγνής λατρείας του, ποιοι είμαστε εμείς ώστε να περιφρονήσουμε και να υποβαθμίσουμε την αληθινή λατρεία Του σε αυτές τις ταραχώδεις ημέρες;

2. Πώς έχει σείσει ο Ιεχωβά τα έθνη από το 1914 Κ.Χ. και μετά, και γιατί πρέπει να υπάρξει μια τελική αντίδραση από μέρους τους;

² Εκπληρώνοντας πιστά αυτή την προφητεία, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων έχει σείσει όλα τα έθνη. Από το 1914 Κ.Χ. και μετά, έχει στείλει τους πρεσβευτές της Βασιλείας του να επιδώσουν σε όλα τα έθνη την ειδοποίηση σχετικά με τις κρίσιμες αλλαγές που έχουν λάβει χώρα στο παγκόσμιο κατεστημένο. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό ακριβώς που προέβλεψε ο Ιησούς Χριστός στην προφητεία του για την “τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων”: «Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε θα έρθει το τέλος». (Ματθαίος 24:​3⁠-⁠14) Όλα τα έθνη οφείλουν να ομολογήσουν ότι έχουν οργιστεί εναντίον των πρεσβευτών της Βασιλείας. Η ίδια η ιστορία καταθέτει εναντίον των εθνών. Αλλά η οργή των εθνών δεν έχει πάψει ακόμη. Στην αποφασιστική, τελευταία πράξη που είναι ακόμη μπροστά μας, οι πρεσβευτές της Βασιλείας θα παραμείνουν προσκολλημένοι στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά, ανταποκρινόμενοι στις απαιτήσεις του θεόδοτου αγγέλματός τους. Γι’ αυτό, όπως προειπώθηκε στον προφητικό Λόγο του Θεού, η οργή όλων των εθνών πρόκειται να κορυφωθεί σε ένα τελικό ξέσπασμα.

3. Μέχρι ποιου σημείου θα σείσει ο Ιεχωβά τα έθνη, και επομένως τι μπορεί να ειπωθεί για όποια θρησκευτική ανοχή και αν εκδηλώνουν αυτά προς το παρόν;

³ Η εχθρότητα των πολιτικών εθνών της γης θα εκδηλωθεί στο έπακρο, και κατόπιν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων θα σείσει όλα αυτά τα έθνη ώσπου να καταρρεύσουν και να “απομακρυνθούν” για πάντα. Επομένως, όποια θρησκευτική ανοχή και αν εκδηλώνουν προς το παρόν τα έθνη απέναντι στους πρεσβευτές της Βασιλείας δεν είναι παρά προσωρινή. Ας μην παραπλανηθεί κανείς από κάτι τέτοιο.

4. Μήπως έχουν εκπληρώσει τα έθνη, ακέραια και ως πολιτικές οντότητες, την προφητεία του εδαφίου Αγγαίος 2:​7, και πώς αποδεικνύεται αυτό;

⁴ Πριν από το τελικό ξέσπασμα οργής από μέρους όλων των εθνών και τη μετέπειτα βίαιη «απομάκρυνσή» τους, τι θα πρέπει να περιμένουμε σύμφωνα με την προφητεία του εδαφίου Αγγαίος 2:​7; Το εξής: «“Θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων». Τι δείχνουν, λοιπόν, τα ιστορικά γεγονότα όσον αφορά τη μέχρι τώρα εκπλήρωση αυτής της προφητείας; Δεν δείχνουν ότι όλα τα πολιτικά έθνη, ακέραια και ως πολιτικές οντότητες, έχουν έρθει στον αληθινό ναό της λατρείας του Ιεχωβά και έχουν φέρει μαζί τους οικειοθελώς ως δώρα τα επιθυμητά πράγματα των εθνών τους. Παρ’ όλα όσα έχουν συμβεί από το 1914 Κ.Χ. και μετά, τα έθνη δεν εννοούν ακόμη να αποκηρύξουν τη δική τους επίγεια κυριαρχία και να ταχθούν υπέρ της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ιεχωβά. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1945, ίδρυσαν τα Ηνωμένα Έθνη ως έναν διεθνή οργανισμό για την επίτευξη παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας. Μέχρι σήμερα, τον υποστηρίζουν επίμονα και απεγνωσμένα. Αυτός ο διεθνής οργανισμός αντιτίθεται απροκάλυπτα στην κυριαρχία του Ιεχωβά.

5. Πώς έχουν αντιδράσει μεμονωμένοι πολίτες μέσα στα σειόμενα έθνη, και με ποιους έχουν συνταυτιστεί;

⁵ Εντούτοις, τι θα πούμε για μεμονωμένους πολίτες σε όλα αυτά τα έθνη, οι οποίοι υπόκεινται σε ισχυρό σείσιμο και προσπαθούν να μην καταρρεύσουν; Μέχρι σήμερα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν αντιδράσει στο κήρυγμα της Βασιλείας διαφορετικά από τις πολιτικές τους κυβερνήσεις και από τις θρησκευτικές οργανώσεις που αναμειγνύονται στην πολιτική. Έχουν αντιληφθεί ότι δεν είναι δυνατόν να απολαύσουν ευτυχισμένο, ειρηνικό, ανθηρό μέλλον με τέτοιες ανθρωποποίητες πολιτικές κυβερνήσεις. Έχουν αντιληφθεί ότι η μοναδική ελπίδα για να σωθούν και να μην καταστραφούν μαζί με τα πολιτικά έθνη αυτού του συστήματος πραγμάτων είναι η Μεσσιανική βασιλεία του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Πιστεύουν ακράδαντα ότι ο Σατανάς ο Διάβολος είναι ο «θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων» και δεν θέλουν, λατρεύοντας τα πολιτικά έθνη, να λατρεύουν αυτόν τον ψεύτικο θεό. Συνειδητοποιούν ότι κάθε κυριαρχία ανήκει δικαιωματικά στον Ύψιστο Θεό. Γι’ αυτό, έχουν αφιερώσει πλήρως τον εαυτό τους στον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά για να τον λατρεύουν στον αληθινό οίκο της λατρείας του. Έχουν συνταυτιστεί με τους πρεσβευτές Του.

6. Παρατηρώντας αυτούς τους σύγχρονους υποστηρικτές της κυριαρχίας και της λατρείας του Ιεχωβά, ποια προφητεία του Ησαΐα βλέπουμε στην ουσία να εκπληρώνεται;

⁶ Παρατηρώντας αυτούς τους σύγχρονους υποστηρικτές της παγκόσμιας κυριαρχίας και της λατρείας του Ιεχωβά, στην ουσία παρατηρούμε μια συναρπαστική εκπλήρωση της συχνά παρατιθέμενης προφητείας των εδαφίων Ησαΐας 2:​2⁠-⁠4: «Στο τελικό διάστημα των ημερών το βουνό του οίκου του Ιεχωβά θα στερεωθεί πάνω από την κορυφή των βουνών και θα υψωθεί πάνω από τους λόφους· και σε αυτό θα συρρέουν όλα τα έθνη. Και πολλοί λαοί θα πάνε και θα πουν: “Ελάτε να ανεβούμε στο βουνό του Ιεχωβά, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ· και αυτός θα μας διδάξει τις οδούς του και εμείς θα περπατήσουμε στους δρόμους του”. Διότι από τη Σιών θα βγει νόμος, και ο λόγος του Ιεχωβά από την Ιερουσαλήμ. Και αυτός θα αποδώσει κρίση ανάμεσα στα έθνη και θα τακτοποιήσει τα ζητήματα όσον αφορά πολλούς λαούς. Και θα σφυρηλατήσουν τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν θα σηκώσει σπαθί έθνος εναντίον έθνους ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο».

7. Πότε άρχισε να συμβαίνει αυτό, και με τι είδους ανθρώπους;

⁷ Όχι στο αρχικό, αλλά στο «τελικό διάστημα των ημερών» αυτού του “καιρού του τέλους” έχει αρχίσει αυτό το διεθνές πλήθος να συρρέει στην εξυψωμένη λατρεία του Ιεχωβά, «του Θεού του Ιακώβ [ή αλλιώς Ισραήλ]». Προερχόμενοι από «όλα τα έθνη», δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες όπως οι πρεσβευτές της Βασιλείας.

8, 9. Σε ποιο έτος άρχισε να παρατηρείται η εκπλήρωση της προφητείας, και έπειτα από ποια γεγονότα;

⁸ Πότε άρχισαν αυτοί οι άνθρωποι από «όλα τα έθνη» να συρρέουν στο συμβολικό «βουνό του Ιεχωβά» για να προσφέρουν ενωμένα λατρεία στον «οίκο του Θεού του Ιακώβ»; Κάτι τέτοιο άρχισε να παρατηρείται μετά τη δημοσίευση του διμερούς άρθρου με τίτλο «Ο Πολύς Όχλος» το οποίο εμφανίστηκε στα τεύχη 1 και 15 Σεπτεμβρίου 1935 του περιοδικού Σκοπιά, τέσσερα χρόνια προτού ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η ύλη αυτού του άρθρου είχε παρουσιαστεί νωρίτερα σε μια γενική συνέλευση των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ουάσινγκτον D.C. των Η.Π.Α., το απόγευμα της Παρασκευής 31 Μαΐου 1935. Η ομιλία και το τυπωμένο άρθρο εξηγούσαν τι ήταν «ο πολύς όχλος», δηλαδή το μεγάλο πλήθος το οποίο είχαν προβλέψει και προείπει τα εδάφια Αποκάλυψη 7:​9, 10, όπου αναφέρεται:

⁹ «Έπειτα από αυτά, είδα ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να αριθμήσει, από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες, οι οποίοι στέκονταν μπροστά στο θρόνο και μπροστά στο Αρνί, ντυμένοι με λευκές στολές· και είχαν φοινικόκλαδα στα χέρια τους. Και κραυγάζουν με δυνατή φωνή, λέγοντας: “Τη σωτηρία την οφείλουμε στον Θεό μας, που κάθεται στο θρόνο, και στο Αρνί”».

10. Από ποιους απαρτίζεται αυτό το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος»;

¹⁰ Αυτό το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» ήταν κάτι διαφορετικό από τους πνευματικούς Ισραηλίτες που περιγράφονταν στα προηγούμενα πέντε εδάφια (Αποκάλυψη 7:​4⁠-⁠8) και οι οποίοι θα σφραγίζονταν με τη σφραγίδα του ζωντανού Θεού. Αυτό το διεθνές «μεγάλο πλήθος» απαρτίζεται από πρόσφατους μαθητές του Χριστού που δεν είναι σφραγισμένοι με τη σφραγίδα του Θεού για να γίνουν σύντροφοι του Ιησού Χριστού ως βασιλιάδες και ιερείς στον πνευματικό ναό του Θεού. (Αποκάλυψη 20:​4⁠-⁠6) Είναι αφιερωμένοι, βαφτισμένοι μαθητές του Χριστού που δεν έχουν λάβει τέτοια σφραγίδα αλλά ακολουθούν τον Ιησού Χριστό ως τον Καλό Ποιμένα. Αυτός τους οδηγεί σε έναν επίγειο προορισμό​—⁠αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη υπό την ουράνια βασιλεία του Ιησού Χριστού και των 144.000 σφραγισμένων μαθητών του. Αυτοί οι μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν σφραγιστεί, ανήκουν στα «άλλα πρόβατα» για τα οποία έκανε μνεία ο Ιησούς Χριστός στο εδάφιο Ιωάννης 10:​16: «Και άλλα πρόβατα έχω, που δεν είναι από αυτή τη μάντρα· και εκείνα πρέπει να τα φέρω, και θα ακούσουν τη φωνή μου και θα γίνουν ένα ποίμνιο, ένας ποιμένας». Καθώς αυτά τα «άλλα πρόβατα» συνάγονται από το 1935 και μετά, αυξάνουν κάθε χρόνο αριθμητικά σχηματίζοντας ένα πραγματικά «μεγάλο πλήθος».

ΤΑ «ΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ» ΔΙΑΦΥΛΑΤΤΟΝΤΑΙ

11, 12. (α) Τι πρέπει να ειπωθεί για το αν αυτοί είναι επιθυμητοί στο ναό της λατρείας του Ιεχωβά; (β) Τι δείχνει αν αυτοί ανήκουν στα πράγματα που θα σειστούν για να καταστραφούν;

¹¹ Είναι αυτά τα αφιερωμένα, βαφτισμένα «άλλα πρόβατα» επιθυμητά στον οίκο της αγνής λατρείας του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά; Ασφαλώς και είναι! Αυτά είναι πράγματι «τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» τα οποία, όπως είχε προείπει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, θα έρχονταν να προσφέρουν λατρεία μέσα στο ναό του. Αυτό που επιθυμεί ο Ιεχωβά από όλα τα έθνη δεν είναι υλικά δώρα και οικονομικές συνεισφορές. Απεναντίας, επιθυμεί όμορφους, ζωντανούς λάτρεις σαν αυτό το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» από όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες. (Ιωάννης 4:​23, 24) Αυτοί δεν ανήκουν στα πράγματα που θα σειστούν, θα κλονιστούν και θα καταστραφούν στην επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» η οποία θα πλήξει το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων. Τέτοια προβατοειδή άτομα που πιστεύουν στο Αρνί, τον Ιησού Χριστό, θα διαφυλαχτούν μέσα από εκείνη την καταστροφική θλίψη. Αυτό τονίζεται στην ακόλουθη ερώτηση και απάντηση:

¹² «Και ένας από τους πρεσβυτέρους αποκρίθηκε και μου είπε: “Αυτοί που είναι ντυμένοι με τις λευκές στολές, ποιοι είναι και από πού ήρθαν;” Αμέσως, λοιπόν, [εγώ, ο απόστολος Ιωάννης] του είπα: “Κύριέ μου, εσύ γνωρίζεις”. Και μου είπε: “Αυτοί είναι που έρχονται από τη μεγάλη θλίψη, και έπλυναν τις στολές τους και τις έκαναν λευκές με το αίμα του Αρνιού”».​—⁠Αποκάλυψη 7:​13, 14.

13, 14. (α) Πώς, λοιπόν, εκπληρώνεται το υπόλοιπο μέρος του εδαφίου Αγγαίος 2:​7: «Και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα»; (β) Πώς προειπώθηκε αυτό στο εδάφιο Αποκάλυψη 7:15;

¹³ Με την εισροή αυτών των “άλλων προβάτων” που έρχονται από όλα τα έθνη, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων εκπληρώνει το υπόλοιπο μέρος της υπόσχεσής του, που είναι το εξής: «Και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα». (Αγγαίος 2:​7) Ένας άδειος ναός, χωρίς λάτρεις, δεν θα έφερνε δόξα στον Ιεχωβά των στρατευμάτων. Αλλά το να κατακλύζεται ο τόπος της λατρείας του από πλήθος λάτρεων οι οποίοι φορούν πλυμένες, λευκές στολές και κουνούν φοινικόκλαδα και κραυγάζουν: «Τη σωτηρία την οφείλουμε στον Θεό μας, που κάθεται στο θρόνο, και στο Αρνί», αυτό θα γέμιζε τον οίκο του Ιεχωβά με δόξα μεγαλύτερη από κάθε είδους υλικά στολίδια. Το γεγονός ότι ο οίκος της λατρείας Του γεμίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο με δόξα προειπώθηκε στο υπόλοιπο μέρος της απάντησης που δόθηκε στην ερώτηση του Ιωάννη:

¹⁴ «Γι’ αυτό είναι μπροστά στο θρόνο του Θεού· και του αποδίδουν ιερή υπηρεσία ημέρα και νύχτα στο ναό του· και Εκείνος που κάθεται στο θρόνο θα απλώσει τη σκηνή του πάνω τους».​—⁠Αποκάλυψη 7:15.

15. (α) Πού θα λέγαμε ότι βρίσκεται αυτό το αυξανόμενο «μεγάλο πλήθος» υπηρετώντας τον Θεό ημέρα και νύχτα; (β) Ποιοι εδώ στη γη στέκουν με δέος απέναντι στον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά γεμίζει το ναό του με δόξα;

¹⁵ Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτό το «μεγάλο πλήθος» των “άλλων προβάτων” βρίσκονται ήδη στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά Θεού, ο οποίος είναι τώρα ενθρονισμένος ως παγκόσμιος κυρίαρχος. Ημέρα και νύχτα τού αποδίδουν ιερή υπηρεσία εκεί εξαγγέλλοντας παντού τη Μεσσιανική βασιλεία του και τη σωτηρία που είναι διαθέσιμη για όλη την ανθρωπότητα μέσω του αίματος του Αρνιού του Θεού, δηλαδή του Ιησού Χριστού. Εφόσον δεν συγκαταλέγονται στους σφραγισμένους, πνευματικούς Ισραηλίτες, είναι σαν να βρίσκονται στην Αυλή των Εθνών, που ήταν ένα τμήμα του ναού της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του. Σε αυτόν το μεγάλο πνευματικό ναό υπηρετεί σήμερα και ένα υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ως υφιερείς υπό τον Αρχιερέα Ιησού Χριστό. Επομένως, το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών που υπηρετούν ως πνευματικοί υφιερείς απολαμβάνουν τώρα θερμή συναναστροφή με αυτό το αυξανόμενο «μεγάλο πλήθος» των “άλλων προβάτων” που προσκολλώνται με ειλικρίνεια στην αγνή λατρεία του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Αυτοί οι υφιερείς στέκουν με δέος απέναντι στον τρόπο με τον οποίο ο Θεός έχει γεμίσει το ναό του με δόξα.

16. (α) Με σκοπό τη διαφύλαξή τους μέσα από τη «μεγάλη θλίψη», τι κάνει ο Ιεχωβά; (β) Τι κάνει για αυτούς ο όμοιος με Αρνί Ποιμένας τους;

¹⁶ Με σκοπό τη διαφύλαξη του “μεγάλου πλήθους” των προβατοειδών λάτρεων μέσα από την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη», έχει δοθεί η εξής υπόσχεση: «Και Εκείνος που κάθεται στο θρόνο θα απλώσει τη σκηνή του πάνω τους». Τα επόμενα λόγια σχετικά με αυτό το «μεγάλο πλήθος» στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά αποτελούν διαβεβαίωση για αυτούς ότι δεν θα σειστούν με σκοπό να καταστραφούν ούτε θα “απομακρυνθούν” από τη γη: «Δεν θα πεινάσουν πια ούτε θα διψάσουν πια ούτε θα τους χτυπήσει ο ήλιος ούτε κανένας καύσωνας [ως ένδειξη θεϊκής δυσαρέσκειας], επειδή το Αρνί, που είναι στο μέσο του θρόνου, θα τους ποιμάνει και θα τους οδηγήσει σε πηγές νερών ζωής. Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους».​—⁠Αποκάλυψη 7:​15⁠-⁠17.

17. (α) Έχει συμβεί προηγουμένως κάτι παρόμοιο στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά; (β) Πώς είναι διασφαλισμένη για πάντα η λατρεία Του στο ναό του;

¹⁷ Ποτέ προηγουμένως δεν έχει συμβεί κάτι τόσο υπέροχο στον πνευματικό ναό του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά. Ποτέ προηγουμένως δεν γέμισε με δόξα μέσω της εισροής τόσο πολλών “επιθυμητών πραγμάτων” από όλα τα έθνη. Η λατρεία του Ιεχωβά στον πνευματικό ναό του είναι πλέον διασφαλισμένη για πάντα. Όταν το τωρινό σείσιμο και ο κλονισμός όλων των εθνών, ναι, των συμβολικών ουρανών, της γης, της θάλασσας και της ξηράς, φτάσουν στο μεγαλειώδες αποκορύφωμά τους στον «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στον Αρμαγεδδώνα, και ριχτεί κατόπιν ο Σατανάς στην άβυσσο, ο πνευματικός ναός του στον οποίο έχει το θρόνο του θα παραμείνει ακλόνητος. Εκεί οι λάτρεις του θα απολαύσουν στοργική προστασία κάτω από τη σκηνή Του και θα διαφυλαχτούν για να του αποδίδουν ιερή υπηρεσία παντοτινά.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΙΚΟΥ

18. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορούν να δώσουν τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» στον Δημιουργό, και γιατί;

¹⁸ Το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορούν να δώσουν τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» στον μεγάλο Δημιουργό είναι η αγνή τους λατρεία προς Αυτόν ως τον Θεό τους. Τα θρησκευτικά συστήματα του Χριστιανικού κόσμου, του Ιουδαϊσμού και άλλων κύριων θρησκειών έχουν γεμίσει τους οίκους λατρείας τους με χρυσάφι και ασήμι και άλλους υλικούς θησαυρούς μεγάλης επίγειας αξίας. Αλλά ο μόνος ζωντανός και αληθινός Θεός δεν επιθυμεί τέτοιον υλικό πλούτο από τους λάτρεις του. Αυτός είναι ο Ιδιοκτήτης όλων των υλικών πραγμάτων, λόγω του ότι είναι ο Δημιουργός.

19. (α) Μπορούμε να κάνουμε τον Θεό πλουσιότερο με υλικά δώρα; (β) Γιατί δεν χρειαζόταν να ανησυχούν για τα έξοδα οι οικοδόμοι του ναού στην εποχή του Αγγαίου;

¹⁹ Κανείς δεν μπορεί να κάνει πλουσιότερο τον Θεό, τον Δημιουργό, φέρνοντας τέτοια πολύτιμα υλικά σε ένα κτίριο αφιερωμένο σε κάποια θρησκεία. Το να δίνουμε στον Δημιουργό ό,τι ανήκει ήδη στον Δημιουργό δεν τον κάνει πλουσιότερο, αν και αυτό μπορεί να κάνει πλουσιότερους τους ιερείς των διαφόρων θρησκειών. Για να γεμίσει, λοιπόν, ο οίκος του Ιεχωβά με δόξα δεν απαιτούνται τέτοια υλικά πράγματα. Όπως αναφέρει στη συνέχεια η προφητεία του Αγγαίου: «“Το ασήμι είναι δικό μου και το χρυσάφι είναι δικό μου”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων». (Αγγαίος 2:​8) Στην εποχή του Αγγαίου, το 520 Π.Κ.Χ., χρειαζόταν άραγε να ανησυχούν για τα έξοδα οι οικοδόμοι του ναού στην Ιερουσαλήμ; Όχι, βέβαια, εφόσον είχαν έναν τόσο πλούσιο Θεό!

20. Πώς θα φρόντιζε ο Δημιουργός να καλυφτούν όλα τα απαραίτητα έξοδα, και γιατί δεν χρειαζόταν να αποθαρρύνονται οι οικοδόμοι από την απογοητευτική, αρχική εικόνα των πραγμάτων;

²⁰ Ως Δημιουργός, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων ήταν ο Ιδιοκτήτης όλων των υλικών πραγμάτων που χρειάζονταν τότε οι οικοδόμοι του ναού. Μπορούσαν να βασίζονται σε Αυτόν ότι θα παρείχε όλη την οικονομική υποστήριξη που ήταν απαραίτητη για να ξεκινήσει και να τελειώσει η ανοικοδόμηση του ναού της λατρείας του. Μπορούσε επίσης να φροντίσει μέσω του πνεύματός Του να γίνουν συνεισφορές για το έργο της ανοικοδόμησης από ανθρώπους που είχαν υλικά πλούτη. Το γεγονός ότι είχε υποσχεθεί να γεμίσει με δόξα τον υπό κατασκευή νέο οίκο λατρείας αποτελούσε θεϊκή εγγύηση πως μπορούσαν να ξεκινήσουν την ανοικοδόμηση του οίκου με πλήρη πεποίθηση. Αυτός ο οίκος επρόκειτο να ολοκληρωθεί και σε αυτόν θα έρχονταν λάτρεις. Επομένως, η απογοητευτική, αρχική εικόνα των πραγμάτων δεν ήταν λόγος να αποθαρρύνονται οι οικοδόμοι του ναού. Ο Ιεχωβά δεν θα τους ενθάρρυνε να ξεκινήσουν κάτι το οποίο θα έπρεπε αργότερα να αφήσουν ημιτελές. Είχαν την υποστήριξη του πλουσιότερου προσώπου σε όλο το ζων σύμπαν!

21. Ποια δήλωση που δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά της Σιών μάς θυμίζει αυτό;

²¹ Αυτό μας θυμίζει τη δήλωση που δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού Σκοπιά, στο τεύχος του Αυγούστου 1879 (στην αγγλική), στη 2η σελίδα, κάτω από τον υπότιτλο «Θέλετε τη “Σκοπιά της Σιών”;»

Μην υποθέσετε ότι αυτά τα σχόλια αποτελούν έκκληση για χρήματα. Όχι. Πιστεύουμε ότι η «Σκοπιά της Σιών» έχει τον ΙΕΧΩΒΑ ως υποστηρικτή της και, ενόσω θα συμβαίνει αυτό, ποτέ δεν θα παρακαλέσει ούτε θα ζητήσει υποστήριξη από ανθρώπους. Όταν Αυτός που λέει «Όλος ο χρυσός και ο άργυρος των ορέων είναι δικός μου» σταματήσει να προμηθεύει τα αναγκαία κεφάλαια, θα καταλάβουμε ότι είναι καιρός να διακόψουμε την έκδοση.

Αυτή η δήλωση δημοσιεύτηκε στα 6.000 αντίτυπα στα οποία τυπωνόταν τότε το περιοδικό.

22. Γιατί χρειάζονταν εξαιρετική πίστη οι οικοδόμοι του ναού, και ποια άποψη χρειαζόταν να έχουν;

²² Καθώς ενασχολούνταν με την ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, ο Κυβερνήτης Ζοροβάβελ και ο Αρχιερέας Ιησούς, ο γιος του Ιωσεδέκ, και οι υπόλοιποι Ισραηλίτες χρειαζόταν να δείχνουν εξαιρετική πίστη στον Θεό, ιδίως επειδή εξακολουθούσε να ισχύει η επίσημη απαγόρευση της Περσικής Αυτοκρατορίας για την ανοικοδόμηση του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά. Επιπλέον, οι οικοδόμοι έπρεπε να καταπολεμούν την αποθάρρυνση, επειδή το ταπεινό ξεκίνημα του έργου φαινόταν μηδαμινό σε σύγκριση με τον προηγούμενο ένδοξο ναό που είχε χτίσει ο Βασιλιάς Σολομών. Χρειαζόταν να έχουν την άποψη του Ιεχωβά ώστε να αντλούν θάρρος για να συνεχίζουν. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τον Αγγαίο τον προφήτη του, για να αποκαλύψει ποια ήταν η θεϊκή άποψη, λέγοντας τα εξής: «“Μεγαλύτερη θα γίνει η δόξα αυτού του δεύτερου οίκου από εκείνη του προηγούμενου”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων. “Και σε αυτόν τον τόπο θα δώσω ειρήνη”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».​—⁠Αγγαίος 2:9.

23. Όσον αφορά τη δήλωση ότι “η δόξα του δεύτερου οίκου θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη του προηγούμενου”, τι πρέπει να θυμόμαστε σχετικά με τον αληθινό ναό του Ιεχωβά;

²³ Για να κατανοήσουμε αυτά τα προφητικά λόγια, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά έχει ως Άγια των Αγίων τον άγιο τόπο κατοικίας του Ιεχωβά Θεού στους αόρατους ουρανούς και ότι αυτός ο πνευματικός ναός Του δεν καταστράφηκε από τα βαβυλωνιακά στρατεύματα το έτος 607 Π.Κ.Χ., όταν ερημώθηκε ολόκληρη η Ιερουσαλήμ. Καταστράφηκε μόνο η συμβολική απεικόνισή του στη γη. Ο πραγματικός πνευματικός ναός του Ιεχωβά δεν είχε έρθει ακόμη σε ύπαρξη και δεν θα χρειαζόταν ανοικοδόμηση. Αυτός, λοιπόν, ο πνευματικός ναός, που τότε ήταν ακόμη μελλοντικός, έχει παραμείνει μέχρι σήμερα, και η τελική και πλήρης εκπλήρωση της προφητείας του Ιεχωβά στην εποχή μας εφαρμόζεται σε αυτόν τον έναν και μοναδικό πνευματικό ναό του ενός και μοναδικού ζωντανού και αληθινού Θεού.

24. Στην εποχή του Αγγαίου, ποιος ήταν ο “δεύτερος οίκος” και ποιος ο “προηγούμενος”, και πώς η δόξα του ενός έγινε μεγαλύτερη από τη δόξα του άλλου;

²⁴ Τον καιρό του Αγγαίου, περισσότερο από 2.490 χρόνια νωρίτερα, χρειαζόταν να κατασκευαστεί ένας νέος ναός στην Ιερουσαλήμ. Αυτός θα ήταν ο “δεύτερος οίκος”, ενώ ο κατεστραμμένος ναός του Σολομώντα ήταν ο “προηγούμενος” ναός. Και οι δύο αυτοί οίκοι ήταν «οι συμβολικές απεικονίσεις των πραγμάτων που είναι στους ουρανούς». (Εβραίους 9:​23) Σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του Ιεχωβά στο εδάφιο Αγγαίος 2:​9, η δόξα του ναού ο οποίος θα οικοδομούνταν υπό την επίβλεψη του Κυβερνήτη Ζοροβάβελ και του Αρχιερέα Ιησού στην Ιερουσαλήμ θα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη του ναού του Βασιλιά Σολομώντα. Πώς επαληθεύτηκε αυτό; Πρώτα από όλα, παρέμεινε σε λειτουργία περισσότερο καιρό, από το 515 Π.Κ.Χ. ως το 70 Κ.Χ., δηλαδή 584 χρόνια, ενώ ο ναός του Σολομώντα κράτησε 420 χρόνια. Ως εκ τούτου, ο “δεύτερος οίκος” παρέμεινε μέχρι τον ερχομό του Μεσσία, ο οποίος μάλιστα δίδαξε εκεί. Επιπλέον, το έτος 17 Π.Κ.Χ. ο Βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας της ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας άρχισε τη σταδιακή ανοικοδόμηση του ναού του Ζοροβάβελ, δαπανώντας πολλά χρήματα και προσδίδοντάς του μεγαλοπρέπεια εφάμιλλη με αυτήν του ναού του Σολομώντα. Αλλά αυτό που μετρούσε περισσότερο για τον Θεό ήταν η εκτίμηση των λάτρεων για τον οίκο Του.

25. Τι σήμαινε η μεγαλύτερη δόξα του «δεύτερου οίκου» όσον αφορά τους λάτρεις που έρχονταν στο ναό;

²⁵ Αναμφίβολα, λοιπόν, περισσότεροι λάτρεις συνέρρευσαν στον ανοικοδομημένο οίκο της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ από ό,τι στην περίπτωση του ναού του Σολομώντα. Και μάλιστα εφόσον παρήλθε μεγαλύτερη περίοδος χρόνου. Επίσης, αφού ο ναός χτίστηκε ενενήντα και πλέον χρόνια μετά τη διασπορά των Ιουδαίων που κατέληξαν σε πολλά μέρη της γης ως εξόριστοι και πρόσφυγες, οι λάτρεις έρχονταν από περισσότερα και πιο απομακρυσμένα μέρη της γης από ό,τι στην περίπτωση του προηγούμενου ναού. Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ. υπήρχαν εκεί στο ναό του Ηρώδη στην Ιερουσαλήμ φυσικοί Ιουδαίοι και προσήλυτοι από την Παρθία, τη Μηδία, το Ελάμ, τη Μεσοποταμία, την Καππαδοκία, τον Πόντο, την επαρχία της Ασίας, τη Φρυγία, την Παμφυλία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, η οποία είναι προς την Κυρήνη, τη Ρώμη, την Κρήτη, την Αραβία, καθώς και από την Ιουδαία. (Πράξεις 2:​1⁠-⁠11) Επομένως, ο δεύτερος οίκος ασκούσε μεγαλύτερη θρησκευτική επιρροή και συνεπώς είχε μεγαλύτερη δόξα, όσον αφορά την τυπική εκπλήρωση της προφητείας.

26. Ποια δόξα πήρε ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά από τις συμβολικές απεικονίσεις του που χτίστηκαν από ανθρώπους στη γη;

²⁶ Πώς, όμως, εκπληρώνεται η προφητεία του Ιεχωβά σε σχέση με τον πνευματικό ναό, που είναι μοναδικός και ακατάστρεπτος, και ποτέ δεν χρειάζεται ανοικοδόμηση ή αντικατάσταση; Με αυτόν τον τρόπο: Όσον καιρό υπήρχαν εκείνοι οι υλικοί ναοί τους οποίους είχαν χτίσει ο Σολομών, ο Ζοροβάβελ και ο Ηρώδης, η προσοχή στρεφόταν στον πραγματικό πνευματικό ναό του Ιεχωβά μέσω εκείνων των συμβολικών απεικονίσεών του στη γη, εκεί στην Ιερουσαλήμ. Ακόμη και ο ναός τον οποίο είδε θαυματουργικά σε όραμα ο προφήτης Ιεζεκιήλ το έτος 593 Π.Κ.Χ. έστρεφε την προσοχή στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά ως ένας τύπος του. (Ιεζεκιήλ 40:​1 ως 47:​2) Αυτοί οι επίγειοι, υλικοί ναοί, αν και ενέπνεαν δέος στον ανθρώπινο παρατηρητή, δεν θα μπορούσαν ποτέ να δώσουν στους λάτρεις που τους επισκέπτονταν πλήρη διάκριση όσον αφορά την ανεκλάλητη δόξα του αληθινού, πνευματικού ναού του Ιεχωβά. Αυτή η χρήση τύπων για την απεικόνιση των πραγματικοτήτων συνεχίστηκε ωσότου ο Ιησούς, ο Γιος του Θεού, βαφτίστηκε στο νερό και χρίστηκε με το πνεύμα του Ιεχωβά το 29 Κ.Χ. για να γίνει ο υποσχεμένος Χριστός, ή αλλιώς ο Μεσσίας.​—⁠Ματθαίος 3:​13⁠-⁠17· Ιωάννης 1:​29⁠-⁠34.

27. Πώς το 29 Κ.Χ. ο αληθινός ναός του Ιεχωβά έπαψε πλέον να περιορίζεται σε μια συμβολική απεικόνισή του στη γη;

²⁷ Από εκείνο το γεγονός και έπειτα ο πνευματικός ναός του Ιεχωβά έπαψε πλέον να περιορίζεται σε μια απλή συμβολική απεικόνισή του στην Ιερουσαλήμ. Από τότε προσέλαβε πραγματική υπόσταση, καθώς ο Ιησούς χρίστηκε με το πνεύμα του Θεού για να είναι «αρχιερέας . . . σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο ήταν ο Μελχισεδέκ». (Εβραίους 6:​20· Ψαλμός 110:​4) Ο Ιησούς Χριστός φέρθηκε στην πνευματική κατάσταση την οποία εξεικόνιζε το πρώτο διαμέρισμα του ναού, δηλαδή τα Άγια, όπου βρισκόταν ο χρυσός λυχνοστάτης, το τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης και το χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος. Είχε επίσης έρθει στην κατάσταση την οποία εξεικόνιζε η αυλή των ιερέων που υπήρχε στο ναό, όπου και βρισκόταν το χάλκινο θυσιαστήριο, και είχε πλησιάσει αυτό που αντιστοιχούσε με το θυσιαστήριο του Θεού όπου θα παρουσίαζε το τέλειο ανθρώπινο σώμα του ως εξιλεωτική θυσία για την «αμαρτία του κόσμου». Έτσι λοιπόν, είχε αρχίσει η αντιτυπική Ημέρα της Εξιλέωσης που είχε να κάνει με τον πραγματικό πνευματικό ναό του Ιεχωβά. (Εβραίους 8:​1 ως 10:​10) Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε επί τριάμισι χρόνια, ως το 33 Κ.Χ.

ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΝΑΟΣ

28. Πώς και πότε ξεπέρασε ο Ιησούς Χριστός το φραγμό που εξεικόνιζε η εσωτερική κουρτίνα του ναού, και για ποιο σκοπό;

²⁸ Στις 14 Νισάν του έτους 33 Κ.Χ., ο Ιησούς Χριστός ως πνευματικός αρχιερέας ολοκλήρωσε τη θυσία του πάνω στη γη, κάτι που επισφραγίστηκε με την ταφή του νεκρού, σάρκινου σώματός του. Την τρίτη ημέρα από τότε, στις 16 Νισάν του 33 Κ.Χ., αναστήθηκε από τους νεκρούς ως πνευματικό πρόσωπο, ξεπερνώντας έτσι το φραγμό που εξεικόνιζε η κουρτίνα του ναού ανάμεσα στα Άγια και στα Άγια των Αγίων, ο οποίος φραγμός ήταν η σάρκα του. Έτσι ήταν σε θέση να εισέλθει στα πραγματικά Άγια των Αγίων, στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού στον ίδιο τον ουρανό, όπου ως αρχιερέας μπορούσε να παρουσιάσει την αξία της ανθρώπινης θυσίας του και να κάνει εξιλέωση για την ανθρωπότητα.​—⁠Εβραίους 9:​23⁠-⁠28· 6:​19, 20· 10:​19, 20.

29. Πώς προσδόθηκε δόξα στον αληθινό ναό του Ιεχωβά με την εμφάνιση του Ιησού Χριστού στην παρουσία του Θεού;

²⁹ Όταν ο Ιησούς Χριστός εισήλθε στα πραγματικά Άγια των Αγίων του Θεού, αυτή η ενέργεια προσέδωσε στον πραγματικό πνευματικό ναό του Ιεχωβά τέτοια δόξα την οποία δεν είχε ποτέ προηγουμένως. Και αυτό διότι τώρα μπροστά στην αγιότατη παρουσία Του στεκόταν ο αιώνιος Αρχιερέας Του, έχοντας εγερθεί «με δόξα», αθάνατος, εφοδιασμένος με τη «δύναμη μιας ακατάστρεπτης ζωής»!​—⁠1 Κορινθίους 15:​42⁠-⁠57· Εβραίους 7:​15⁠-⁠24.

30. Πότε εισάχθηκαν και άλλοι στην κατάσταση την οποία εξεικόνιζαν τα Άγια του ναού, και πόσοι θα ξεπεράσουν τελικά το φραγμό που εξεικόνιζε η εσωτερική κουρτίνα;

³⁰ Την ημέρα της γιορτής της Πεντηκοστής, στις 6 Σιβάν του 33 Κ.Χ., ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό για να εκχύσει το άγιο πνεύμα στους πιστούς μαθητές του. (Πράξεις 2:​1⁠-⁠38) Με αυτόν τον τρόπο εκείνοι έγιναν παιδιά του Θεού γεννημένα από το πνεύμα και χρίστηκαν για να υπηρετήσουν ως πνευματικοί υφιερείς του Αρχιερέα Ιησού Χριστού. (Ιωάννης 3:​3, 5· 2 Κορινθίους 1:​21· 1 Ιωάννη 2:​20⁠-⁠27· 3:​1, 2· 1 Πέτρου 2:​9) Σε αρμονία με αυτό, φέρθηκαν στην ιερατική πνευματική κατάσταση την οποία εξεικόνιζαν τα Άγια του ναού της Ιερουσαλήμ, για να απολαμβάνουν το φως του αντιτυπικού χρυσού λυχνοστάτη και το τραπέζι με τα ψωμιά της παρουσίασης και να προσφέρουν το θυμίαμα της προσευχής πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο του θυμιάματος. (Εβραίους 9:​1, 2· Λουκάς 1:​8⁠-⁠12, 21, 22) Η εκκλησία των πνευματικών Ισραηλιτών θα αριθμεί τελικά 144.000 πνευματικούς υφιερείς, ο καθένας από τους οποίους θα εγείρεται κατά την ανάστασή του από τους νεκρούς με πνευματικό σώμα, «με δόξα», ντυμένος αθανασία, μετά την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Χριστού.​—⁠Ρωμαίους 6:​5· 2 Κορινθίους 5:​1⁠-⁠5.

31. Πώς θα προσθέσει αυτό επιπλέον δόξα στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά;

³¹ Εφόσον, λοιπόν, αυτοί συμμετέχουν στην «πρώτη ανάσταση», θα εισαχθούν στα ουράνια Άγια των Αγίων· και «θα είναι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θα βασιλέψουν μαζί του τα χίλια χρόνια». (Αποκάλυψη 7:​4⁠-⁠8· 14:​1, 3· 20:​4⁠-⁠6) Ο Ιεχωβά, επιτρέποντας σε αυτούς τους πιστούς, πνευματικούς Ισραηλίτες μια τέτοια ένδοξη είσοδο στα Άγια των Αγίων της προσωπικής του παρουσίας, θα προσθέσει επιπλέον δόξα στον πνευματικό ναό του, τέτοια που δεν είχε προηγουμένως ενόσω λειτουργούσε ως τύπος εδώ στη γη ο υλικός ναός του Ζοροβάβελ, ο ανακαινισμένος από τον Ηρώδη.

32. Ποια κατάσταση επικρατούσε στις εξωτερικές αυλές εκείνων των τυπικών ανθρωποποίητων ναών στην Ιερουσαλήμ, και έως πότε;

³² Στις ημέρες εκείνων των τυπικών ναών της Ιερουσαλήμ, λάτρεις από κάθε τόπο συνωστίζονταν στις αυλές που βρίσκονταν έξω από την αυλή των ιερέων. (Ψαλμός 84:​1, 2, 10· Λουκάς 1:​21) Από το 70 Κ.Χ. και μετά, τα πλήθη των λάτρεων δεν συρρέουν πια στις αυλές του οίκου της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, γιατί ο τυπικός, υλικός ναός που χρησίμευε για τη θεϊκή λατρεία καταστράφηκε για πάντα. (Ιωάννης 4:​20⁠-⁠24· Πράξεις 21:​26⁠-⁠28· Ματθαίος 24:​1, 2· Λουκάς 21:​5⁠-⁠7, 20⁠-⁠24) Η δόξα των τυπικών ναών που κατασκευάστηκαν από χέρια ανθρώπων χάθηκε παντοτινά, εφόσον τώρα δεν ζούμε πια στον καιρό των σκιών των καλών μελλοντικών πραγμάτων. Ζούμε στις ημέρες των ένδοξων πραγματικοτήτων που είναι διαρκείς. (Κολοσσαείς 2:​16, 17· Εβραίους 10:​1⁠-⁠4, 10) Τι θα πούμε, όμως, για τις αυλές του αληθινού ναού;

33. Όσον αφορά τον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, τι οδηγούμαστε να ρωτήσουμε εμείς, σε αυτόν τον καιρό του κλονισμού, σχετικά με τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών»;

³³ Μιλώντας για τον πραγματικό πνευματικό ναό του, ο Ιεχωβά των στρατευμάτων χρησιμοποίησε τον Αγγαίο τον προφήτη του για να προείπει τον ερχομό των “επιθυμητών πραγμάτων όλων των εθνών” στον οίκο της λατρείας του. Αυτό θα συνέβαινε σε έναν καιρό κατά τον οποίο θα σείονταν οι ουρανοί και η γη και η θάλασσα και η ξηρά. Τώρα πλησιάζουμε στο θεαματικό αποκορύφωμα αυτού του καιρού του παγκόσμιου κλονισμού. Τώρα είναι επίκαιρη η εξής ερώτηση: Έχουν έρθει πράγματι τα επιθυμητά πράγματα από όλα τα έθνη προτού αυτά τα έθνη σειστούν και συντριφτούν και “απομακρυνθούν”; Ναι!

34. Πώς, λοιπόν, έχουν γεμίσει οι αυλές του πνευματικού ναού του Ιεχωβά με δόξα την οποία δεν είχαν ποτέ προηγουμένως;

³⁴ Έχουν “έρθει” εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά, με τη μορφή αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Ιησού Χριστού. Αυτούς τους έχει φέρει ως τα «άλλα πρόβατά» του και τους έχει κάνει “μία ποίμνη” με το υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων του που εξακολουθούν να ζουν στις αυλές του ναού του Ιεχωβά. (Ιωάννης 10:​16· Αποκάλυψη 7:​9, 10) Καθώς αυτό το αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» προσφέρει εύτακτα ιερή υπηρεσία στις αυλές του Ιεχωβά και αποδίδει τη σωτηρία του στον ενθρονισμένο Θεό του και στο Αρνί Του, αποτελεί θέαμα που δοξάζει τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά. Δεν γεμίζουν τις εκκλησίες και τους καθεδρικούς ναούς του Χριστιανικού κόσμου ούτε τις συναγωγές του Ιουδαϊσμού, αλλά τις αυλές του αληθινού πνευματικού ναού του Ιεχωβά με δόξα την οποία δεν είχε προηγουμένως. ΄Εχει αποδειχτεί ήδη απόλυτα αληθινό ότι «η μεταγενέστερη λαμπρότητα αυτού του οίκου θα είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη». (Αγγαίος 2:​9, RS ) «Η νέα δόξα αυτού του Ναού πρόκειται να ξεπεράσει την παλιά, λέει ο Γιαχβέ Σαβαώθ». (Je ) «Η μελλοντική δόξα αυτού του οίκου θα είναι μεγαλύτερη από την πρώτη».​—⁠By.

ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟ ΣΕΙΣΙΜΟ

35, 36. (α) Με ποια παρηγορητικά λόγια ολοκλήρωσε ο Ιεχωβά τη δεύτερη προφητεία που έδωσε μέσω του Αγγαίου; (β) Μήπως χάθηκε ειρηνικά ο ναός της Ιερουσαλήμ, και πού έχει επιτευχθεί σήμερα ειρήνη στη γη;

³⁵ Ο Ιεχωβά ολοκλήρωσε τη δεύτερη προφητεία που έδωσε μέσω του Αγγαίου με τα εξής παρηγορητικά λόγια: «“Και σε αυτόν τον τόπο θα δώσω ειρήνη”, λέει ο Ιεχωβά των στρατευμάτων».​—⁠Αγγαίος 2:9.

³⁶ Το έτος 70 Κ.Χ., ο αφανισμός της Ιερουσαλήμ και του ναού που είχε χτίσει ο Ζοροβάβελ και είχε ανακαινίσει ο Βασιλιάς Ηρώδης δεν ήταν κάτι το ειρηνικό, αλλά συνέβη σε έναν φρικτό καιρό θλίψης. (Ματθαίος 24:​1⁠-⁠22) Ωστόσο, ο πραγματικός πνευματικός ναός του Ιεχωβά είναι τόπος διαρκούς ειρήνης. Αναφορικά με το ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να διεξάγονται οι συναθροίσεις των αληθινών Χριστιανών σε αυτόν τον πνευματικό οίκο λατρείας, είναι γραμμένα τα εξής: «Ο Θεός είναι Θεός, όχι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης. . . . Τα πάντα ας γίνονται με ευπρέπεια και με διευθέτηση». (1 Κορινθίους 14:​33, 40) Αυτό το πρότυπο ακολουθείται στις συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, γι’ αυτό και επικρατεί πράγματι ανάμεσά τους το πνεύμα της ειρήνης.​—⁠Γαλάτες 5:​22, 23.

37. Παρά το σείσιμο που λαβαίνει χώρα παντού, πώς χαρίζει ο Ιεχωβά ειρήνη στις αυλές του οίκου του αναφορικά με το υπόλοιπο και το «μεγάλο πλήθος»;

³⁷ Μολονότι ο Ιεχωβά των στρατευμάτων σείει τους συμβολικούς ουρανούς, τη γη, τη θάλασσα και την ξηρά, εντούτοις χαρίζει ειρήνη στις επίγειες αυλές του πνευματικού ναού του. Το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών υφιερέων Του επιτελούν αυστηρά τα καθήκοντά τους στον οίκο της λατρείας Του και απέχουν από κάθε εμπλοκή στις διαμάχες και συγκρούσεις αυτού του κόσμου. Το «μεγάλο πλήθος» των “άλλων προβάτων” που έχουν συρρεύσει στο «βουνό του Ιεχωβά, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ», έχουν εφαρμόσει με έναν μεταφορικό τρόπο αυτό που προείπαν τα εδάφια Ησαΐας 2:​2⁠-⁠4 σχετικά με αυτούς. Έχουν σφυρηλατήσει τα σπαθιά τους σε υνιά και τα δόρατά τους σε δρεπάνια. Δεν μαθαίνουν πια το σαρκικό πόλεμο. Στον επικείμενο «πόλεμο της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοδύναμου», στον Αρμαγεδδώνα, δεν θα σηκώσουν χέρι για να ασκήσουν βία εναντίον των εχθρών του Θεού. Θα τον αφήσουν να διεξαγάγει ο ίδιος τον πόλεμό Του, πεπεισμένοι για την ένδοξη νίκη Του. (Αποκάλυψη 16:​14⁠-⁠16· 2 Χρονικών 20:​15) Ακολουθώντας αυτή την πορεία, εκδηλώνουν το πνεύμα του Θεού και τη «σοφία που κατεβαίνει από πάνω».​—⁠Ιακώβου 3:17.

38. Ποια προοπτική, η οποία στο παρελθόν τέθηκε ενώπιον των απογοητευμένων οικοδόμων του ναού στην εποχή του Αγγαίου, βλέπει σήμερα να εκπληρώνεται παγκόσμια το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών, και ποια νουθεσία τούς δίνεται;

³⁸ Πόσο μεγαλειώδης είναι η ειρήνη την οποία απολαμβάνουν οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα στον πνευματικό οίκο της λατρείας του! Πόσο απολαυστικό είναι για τα μάτια μας το να βλέπουν τη δόξα του Ιεχωβά να γεμίζει τον πνευματικό ναό του καθώς τα «επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών» εξακολουθούν να έρχονται σε αυτόν! Πολύ παλιότερα ο Αγγαίος, ο προφήτης του Ιεχωβά, έθεσε ενώπιον της καρδιάς και της διάνοιας των άλλοτε απογοητευμένων οικοδόμων του νέου ναού στην Ιερουσαλήμ μια τέτοια καταπληκτική προοπτική. Σήμερα βλέπουμε πραγματικά τη θαυμαστή εκπλήρωση της προφητείας του Αγγαίου, σε μια εποχή στην οποία σείονται όλα τα έθνη, και αυτό θα πρέπει να ωθεί ακόμη περισσότερο το χρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών να προσφέρουν ιερή υπηρεσία στον Ιεχωβά Θεό μέσα στον πνευματικό οίκο της λατρείας του. Σε αυτό το υπόλοιπο εφαρμόζονται τα θεόπνευστα λόγια που τους προτρέπουν να μην εγκαταλείψουν την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά όπως έκανε ο αγνώμων Ησαύ: «Γι’ αυτό, εφόσον θα λάβουμε μια βασιλεία που δεν μπορεί να κλονιστεί, ας έχουμε παρ’ αξία καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να αποδίδουμε στον Θεό ευπρόσδεκτα ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος. Διότι ο Θεός μας είναι επίσης φωτιά που κατατρώει».​—⁠Εβραίους 12:​16, 17, 28, 29.