προσφέρονται να δώσουν βοήθεια και ενίσχυσι με τον τρόπο που φαίνεται να είναι ο καλύτερος ανάλογα με τις περιστάσεις. (Γαλάτας 6:1, 2) Αντίθετα με τους μισθωτούς και ψευδείς ποιμένας του «Χριστιανισμού» οι υπηρέται στη Θεοκρατική οργάνων ενισχύουν πνευματικώς τα ασθενή, ιατρεύουν τα κακώς έχοντα, επιδένουν τα συντετριμμένα, επαναφέρουν τα πεπλανημένα και ζητούν τα απολωλότα πρόβατα. (Ιεζεκιήλ 34:4) Είναι θέλημα του Θεού να μη χαθή ούτε ένα πρόβατο.—Ματθαίος 18:10-14.

14. Γιατί ζητούνται τόσο πολλά από τους υπηρέτας; Αλλά με ποιες ανταμοιβές;

¹⁴ Αν όλα αυτά φαίνεται να δείχνουν ότι ζητούνται πολλά από τους υπηρέτας, τούτο συμβαίνει διότι εδόθησαν πολλά σ’ αυτούς προς την κατεύθυνσι των ευλογητών προνομίων υπηρεσίας που προέρχονται από τα χέρια του Κυρίου. Από εκείνον στον οποίον εδόθη πολύ—είναι ο κανών—πολύ θα ζητηθή απ’ αυτόν. (Λουκάς 12:48) Έχετε υπ’ όψι ότι ως υπηρέται είσθε υπεύθυνοι απέναντι του Μεγάλου Ποιμένος και του Αρχιποιμένος, η δε υπηρεσία που αποδίδεται στους αδελφούς σας λογαριάζεται πως αποδίδεται στον Κύριο. Τα «πρόβατα» είναι του Κυρίου. Μην είσθε, λοιπόν, νωθροί υπηρέται ή ανωφελείς δούλοι, για να μη ριφθήτε έξω, όχι μόνο από τη θέσι σας ως υπηρετών, αλλά «εις το σκότος το εξώτερον» χωρίς περαιτέρω ευκαιρία ζωής. (Ματθαίος 24:48, 51· 25:26) Η πιστότης στην εκτέλεσι των καθηκόντων είναι εκείνη που φέρνει καλά αποτελέσματα, υπό την μορφήν ανταμοιβών, τώρα και στους επερχομένους αιώνας τόσο στους υπηρέτας όσο και στο ποίμνιο. Εφόσον οι υπηρέται και τα «πρόβατα» εξακολουθούν να «ακούουν» τη φωνή του Κυρίου των και να τον ακολουθούν, θα υπάρχη κοινή χαρά και αγαλλίασις, και θα γίνη γοργή πρόοδος προς αυτόν τον ένδοξο νέο κόσμο της αιωνίου ειρήνης και ευτυχίας, στον οποίον δεν θα υπάρχουν άγρια θηρία, απογυμνωμένες εκτάσεις, και αποξηραμένα ρέματα. Πόσο ευλογητή είναι τώρα η μερίδα μας! Τι ένδοξες προσδοκίες βρίσκονται μπροστά μας! Με φωνές και καρδιές ενωμένες σε ευχαριστία και αίνο προς τον Ιεχωβά, ψάλλομε: «Ημείς δε ο λαός σου, και τα πρόβατα της βοσκής σου, θέλομεν σε δοξολογεί εις τον αιώνα· από γενεάς εις γενεάν θέλομεν αναγγέλλει την αίνεσίν σου.»—Ψαλμός 79:13.

«Τίμα τον Ιεχωβά από των Υπαρχόντων Σου»

ΑΦΟΥ η φιλαργυρία είναι η «ρίζα πάντων των κακών», έκαναν κακό οι Ισραηλίτες όταν εζήτησαν Αιγυπτιακό χρυσό και άργυρο στον καιρό της εξόδου; Μήπως άρπαξαν λάφυρα, ζηλεύοντας υλικό πλούτο που θα τους έκανε να πλανώνται από τις οδούς του Ιεχωβά και να διαπερασθούν με οδύνες πολλές; (1 Τιμόθεον 6:10) Μήπως αυτό ήταν «δάνειο» της τελευταίας στιγμής από τους Αιγυπτίους, στην πραγματικότητα δε μια έντεχνη κλοπή, αφού οι Ισραηλίτες δεν υπελόγιζαν να επιστρέψουν στην Αίγυπτο ή να ξεπληρώσουν το χρέος τους προς τους Αιγυπτίους; Μια έρευνα των αιτίων που υπεκίνησαν τους Ισραηλίτες, τους απαλλάσσει από κάθε ενοχή παραβάσεως, τους παρουσιάζει αθώους από κάθε ακόρεστη αγάπη χρήματος στην οποία μπορούσε να ριζωθή ένα μελλοντικό κακό ή θλίψις.

Ανακαλέστε στη μνήμη σας την ιστορική έκθεσι. Οι Ισραηλίτες ήταν στην Αίγυπτο διακόσια δεκαπέντε χρόνια, τον τελευταίο δε περίπου αιώνα του χρονικού αυτού διαστήματος είχαν καταδυναστευθή βαριά δουλεύοντας σαν σκλάβοι χωρίς καμμιά πληρωμή. Τώρα ήταν στο χείλος της απελευθερώσεως, της απαλλαγής από την Αιγυπτιακή δουλεία, ο δε Ιεχωβά Θεός απεφάσισε να μη φύγουν με αδειανά χέρια. «Και έκαμον οι υιοί του Ισραήλ κατά τον λόγον του Μωυσέως και εζήτησαν παρά των Αιγυπτίων σκεύη αργυρά, και σκεύη χρυσά, και ενδύματα· και ο Κύριος έδωκεν εις τον λαόν χάριν ενώπιον των Αιγυπτίων, και εδάνεισαν εις αυτούς όσα εζήτησαν. Και εγύμνωσαν τους Αιγυπτίους.» (Έξοδος 12:35, 36) Αντί του «εζήτησαν», στο περιθώριο της Αγγλικής Εξουσιοδοτημένης Μεταφράσεως αναγράφεται «απήτησαν»· η δε Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις, αντί να κάνη να φαίνεται ότι οι Αιγύπτιοι «εδάνεισαν» τα τιμαλφή αυτά πράγματα λέγει ότι «τους άφησαν να πάρουν ό,τι εζήτησαν». Οι Ισραηλίτες εισέπραξαν απλώς ένα μέρος των όσα είχαν να λάβουν από καθυστερούμενα ημερομίσθια, ο δε Ιεχωβά Θεός προήσπισε τη δίκαιη υπόθεσί τους.

Έδειξαν οι Ισραηλίτες ιδιοτελή αγάπη για τον πλούτον αυτόν που απέκτησαν και τον έθεσαν κατά μέρος ως αποθησαύρισμα; ή εκερδοσκόπησαν μ’ αυτόν για να τον διπλασιάσουν ή να τον τριπλασιάσουν; Όχι· τρεις περίπου μήνες μετά την είσπραξι της καθυστερημένης αυτής πληρωμής έκαναν μεγάλες εισφορές για μια Θεοκρατική υπόθεσι. «Και ελάλησεν ο Μωυσής προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ, λέγων, Τούτο είναι το πράγμα το οποίον ο Ιεχωβά προσέταξε, λέγων, Λάβετε από ό,τι έχετε προσφοράν εις τον Ιεχωβά· όστις προαιρείται εν τη καρδία αυτού, ας φέρη την προσφοράν του Ιεχωβά· χρυσίον, και αργύριον, και χαλκόν· Και ήλθον, πας άνθρωπος του οποίου η καρδία διήγειρεν αυτόν· και πας τις τον οποίον το πνεύμα αυτού έκαμε προαιρετικόν, έφεραν την προσφοράν του Ιεχωβά δια το έργον της σκηνής του μαρτυρίου, και δια πάσαν την υπηρεσίαν αυτής.» (Έξοδος 35:4, 5, 21· 25:1-3, Α.Σ.Μ.) Όχι μόνο υλικό πλούτο, αλλά και χρόνο και ενέργεια εισέφεραν επίσης στο έργον της σκηνής του μαρτυρίου. Τόσο γενναιόδωρα εισέφεραν ώστε οι εργάται ήλθαν στον Μωυσή και είπαν: «Ο λαός φέρει πλειότερον παρά το ικανόν δια την υπηρεσίαν του έργου, το οποίον ο Ιεχωβά προσέταξε να γίνη.» Η αφήγησις, συνεχίζει: «Και προσέταξεν ο Μωυσής, και εκήρυξαν εν τω στρατοπέδω, λέγοντες, Μηδείς ανήρ μήτε γυνή, ας μη κάμνη πλέον εργασίαν δια την προσφοράν του αγιαστηρίου. Και ο λαός έπαυσεν από του να φέρη· διότι η ύλη, την οποίαν είχον ήτο ικανή δι’ όλον το έργον, ώστε να κάμωσιν αυτό, και επερίσσευεν.»—Έξοδος 36:1-7, Α.Σ.Μ.

Για να ετοιμάσουν λοιπόν έναν τόπο Θεοκρατικής συναθροίσεως οι Ισραηλίτες εχρησιμοποίησαν τα υλικά τους υπάρχοντα, ένα δε μέρος από αυτά ήταν τα όσα είχαν ζητήσει από τους Αιγυπτίους πριν από τέσσερες μήνες. Τετρακόσια εξήντα πέντε περίπου χρόνια αργότερα οι Ισραηλίτες εκλήθησαν και πάλι να εισφέρουν για την κατασκευή ενός άλλου τόπου συναθροίσεως, ενός ναού