Έχετε Σεις μια Ζώσα Πίστι;

Η ΕΥΣΕΒΗΣ ιδιότης της πίστεως είναι πολύ επιθυμητή. (Ιωάν. 3:16· 2 Κορ. 5:7· Εβρ. 10:38) Αλλά η πίστις δεν περιλαμβάνει απλώς απλή πεποίθησι. «Θέλεις όμως να γνωρίσης, ω άνθρωπε μάταιε,» ερωτά ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος, «ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά;» (Ιακ. 2:20) Και προσθέτει: «Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» (Ιακ. 2:26) Η πίστις ενός Χριστιανού δεν πρέπει να είναι στατική, αλλά, όπως η βλάστησις που ομορφαίνει τη γη, η πίστις πρέπει να παραμένη ζώσα και ν’ αυξάνη διαρκώς.—2 Θεσσ. 1:3.

Μπορούμε να πάρωμε ένα πολύτιμο μάθημα σχετικά μ’ αυτό, από τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίθηκε ο αρχαίος Ισραήλ, όταν ο Θεός υπεσχέθη να τους δώση τη γη Χαναάν. Ο Θεός διαβεβαίωσε τους Ισραηλίτας για την υπερανθρώπινη υποστήριξί του, λέγοντας:

«Ιδού, εγώ αποστέλλω άγγελον έμπροσθέν σου δια να σε φυλάττη εν τη οδώ, και να σε φέρη εις τον τόπον τον οποίον προητοίμασα· φοβού αυτόν, και υπάκουε εις την φωνήν αυτού· μη παροργίσης αυτόν· διότι δεν θέλει συγχωρήσει τας παραβάσεις σας· επειδή το όνομά μου είναι εν αυτώ. Εάν όμως προσέχης να υπακούης εις την φωνήν αυτού και πράττης, πάντα όσα λέγω, τότε εγώ θέλω είσθαι εχθρός των εχθρών σου και εναντίος των εναντίων σου.»—Έξοδ. 23:20-22.

Ο Ισραήλ είχε την υποχρέωσι να συνεργάζεται με τον Θεό στην εξολόθρευσι των Χαναναίων. Ο Θεός έδωσε την εξής εντολή: «Κατά κράτος θέλεις εξολοθρεύσει αυτούς· δεν θέλεις κάμει συνθήκην μετ’ αυτών ουδέ θέλεις δείξει έλεος προς αυτούς· ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ’ αυτών.»—Δευτ. 7:2, 3.

Όταν ο Ισραήλ εισήλθε στη Γη της Επαγγελίας και στρατοπέδευσε στα Γάλγαλα, προς ανατολάς της Ιεριχώ, ένας άγγελος, που απεκάλεσε ο ίδιος τον εαυτό του ‘αρχιστράτηγο της δυνάμεως του Ιεχωβά,’ παρουσιάσθηκε στον Ιησού του Ναυή. Αυτός ο άγγελος απεκάλυψε ότι ο Θεός θα έκανε τα τείχη της Ιεριχώ να πέσουν θαυματουργικά. Και πράγματι έπεσαν! (Ιησ. Ναυή 5:13-6:27, ΜΝΚ) Πόσο ενίσχυσε την πίστι αυτή η ένδειξις ότι ο Θεός θα ήταν πράγματι ‘εχθρός των εχθρών του Ισραήλ’!

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό! Κάτω από την καθοδηγία του αγγελικού αρχιστρατήγου του Ιεχωβά, η μια πόλις μετά την άλλη, έπεφτε ενώπιον του Ιησού του Ναυή και των Ισραηλιτών. (Ιησ. Ναυή κεφάλ. 6, 10, 11) Ο λαός του Θεού είχε στερεά βάσι για να είναι ζηλωτής στην επιτέλεσι της θείας αποστολής να εξολοθρεύση τους Χαναναίους. Αλλά υπήκουσαν μέχρι του σημείου να διατηρήσουν ζώσα την πίστι τους;

Όχι, διότι η Αγία Γραφή αργότερα αναφέρει ότι παρουσιάσθηκε ακόμη μια φορά ο άγγελος του Θεού, αυτή τη φορά μ’ ένα άγγελμα καταστροφής. Διαβάζομε τα εξής:

«Και ανέβη άγγελος Ιεχωβά από Γαλγάλων εις Βοκίμ και είπε, Σας ανεβίβασα εξ Αιγύπτου και σας έφερα εις την γην την οποίαν ώμοσα προς τους πατέρας σας· και είπα, Δεν θέλω αθετήσει την προς εσάς διαθήκην μου εις τον αιώνα· και σεις δεν θέλετε κάμει συνθήκην προς τους κατοίκους του τόπου τούτου· τα θυσιαστήρια αυτών θέλετε καταστρέψει. Δεν υπηκούσατε όμως εις την φωνήν μου· δια τι επράξατε τούτο; Δια τούτο και εγώ είπα, Δεν θέλω εκδιώξει, αυτούς απ’ έμπροσθέν σας· αλλά θέλουσιν είσθαι εναντίοι σας, και οι θεοί αυτών θέλουσιν είσθαι παγίς εις εσάς»—Κριτ. 2:1-3, ΜΝΚ.

Δείχνοντας τον τρόπο με τον οποίο ο Ισραήλ δεν είχε ‘υπακούσει’ στον Θεό, οι Γραφές αναφέρουν ότι η φυλή του Ιούδα παρέλειψε να εξολοθρεύση τους κατοίκους μιας ωρισμένης περιοχής της νοτίου Χαναάν «διότι [οι κάτοικοι] είχον αμάξας σιδηράς.» (Κριτ. 1:19) Προφανώς, αυτά τα δρεπανηφόρα άρματα τρομοκράτησαν τη φυλή του Ιούδα. Μετά, οι φυλές τον Βενιαμίν, του Μανασσή, του Εφραΐμ, του Ζαβουλών, του Ασήρ, του Νεφθαλί και του Δαν παρέλειψαν ομοίως να εκδιώξουν τους Χαναναίους κατοίκους των πολυαρίθμων μεγάλων πόλεων και των εξαρτωμένων μικρών πόλεων. Αντιθέτως, κατοίκησαν μεταξύ των Χαναναίων, και έκαναν μερικούς απ’ αυτούς «υποτελείς.»—Κριτ. 1:21-36.

Μολονότι ο Ισραήλ δημοσία εξέφρασε πίστι στον Ιεχωβά και είχε προηγουμένως συμφωνήσει να τηρή ‘ό,τι είχε λαλήσει ο Ιεχωβά,’ συχνά έλειπαν εκ μέρους του τα ευσεβή έργα που αποτελούν ενδεικτικό μιας ζώσης πίστεως. (Έξοδ. 19:8· 24:3-7) Αντί να φέρη οφέλη, η άπιστη πορεία τους ωδήγησε σε καταστροφή. Σχετικά με την επίπληξι του Ισραήλ από τον άγγελο στη Βοκίμ, η Αγία Γραφή αναφέρει: «Και καθώς ελάλησεν ο άγγελος του Ιεχωβά τους λόγους τούτους προς πάντας τους υιούς Ισραήλ, ο λαός ύψωσε την φωνήν αυτού και έκλαυσε. Και εκάλεσαν το όνομα του τόπου εκείνου Βοκίμ [που σημαίνει «κλαυθμοί»].»—Κριτ. 2:4, 5, ΜΝΚ.

Ακολούθησαν ακόμη χειρότερες συνέπειες. Η κατοίκισις μεταξύ των διεφθαρμένων Χαναναίων, έκανε τους Ισραηλίτας να στραφούν στην ειδωλολατρία, στη θυσία των παιδιών τους στους δαίμονες και σε περαιτέρω έκχυσι αθώου αίματος. Λόγω αυτού, η οργή του Ιεχωβά εξήφθη εναντίον τους!—Ψαλμ. 106:34-42.

Τι μπορούν να μάθουν οι Χριστιανοί σήμερα απ’ αυτό το γεγονός της Βιβλικής ιστορίας; Μολονότι δεν έχουν εντολή να εξολοθρεύσουν κατά γράμμα λαούς, οι Χριστιανοί έχουν να εκτελέσουν ένα δύσκολο έργο, ένα έργο που τους ξεχωρίζει από τους μη λάτρεις του Ιεχωβά. Ο Ιησούς έδωσε στους μαθητάς του την εντολή να κηρύξουν τα «αγαθά νέα» της βασιλείας του Θεού σ’ όλη τη γη και ‘πορευθέντες να μαθητεύσουν πάντα τα έθνη.’—Ματθ. 24:14· 28:19, 20.

Μετέχετε κι εσείς με υπακοή σ’ αυτό το έργο του κηρύγματος της βασιλείας και της μαθητεύσεως; Οι Γραφές μάς διαβεβαιώνουν ότι κι αυτό το έργο έχει αγγελική υποστήριξι και θα επιτελεσθή στο βαθμό που θα ικανοποιή τον Θεό. (Αποκάλ. 14:6) Όπως ανεφέρθη προηγουμένως, ο αρχαίος Ισραήλ υπέκυψε σε έλλειψι πίστεως και ζήλου για την εκπλήρωσι της εντολής του Θεού να εξολοθρεύση τους Χαναναίους. Ομοίως σήμερα, οι Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν να μη ψυχρανθή ο ζήλος τους για το έργο που παρήγγειλε ο Ιησούς στους ακολούθους του να κάνουν.

Και παρόμοια με την εντολή του Θεού που απηγόρευε στούς Ισραηλίτας να ‘συνάψουν διαθήκην’ με τους Χαναναίους, οι Χριστιανοί έχουν την εντολή: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· . . . Δια τούτο. Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, λέγει ο Ιεχωβά, και μη εγγίσητε ακάθαρτον.» (2 Κορ. 6:14-17, ΜΝΚ) Έχετε δείξει ότι η πίστις σας είναι πραγματικά ζώσα με το ν’ αποχωρισθήτε από κάθε είδους κοσμική ακαθαρσία;

Η παρακοή στον Θεό εκ μέρους του αρχαίου Ισραήλ, η οποία έδειχνε έλλειψι πίστεως, ωδήγησε σε επίπληξι και θρήνο στη Βοκίμ. Παρόμοια έλλειψι πιστότητος σήμερα, μπορεί να οδηγήση σε ακόμη πιο σοβαρή μορφή θρήνου. Πώς συμβαίνει αυτό;

Η παγκόσμια εκπλήρωσις του ‘σημείου’ που έδωσε ο Ιησούς, δείχνει ότι από το έτος 1914 ζούμε στη διάρκεια της ‘παρουσίας [του Χριστού] και της συντελείας του [παρόντος] συστήματος πραγμάτων.’ (Ματθ. 24:3-25:46, ΜΝΚ) Σχετικά με την παρούσα γενεά, λοιπόν, ο Ιησούς είπε σε μια από τις παραβολές του: «Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος. Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.»—Ματθ. 13:49, 50· 24:3, 34.

Σύμφωνα με τις Γραφές, αυτή η ‘κάμινος’ συμβολίζει τον ‘αιώνιον όλεθρον’ των ασεβών στον καιρό της ‘εκδικήσεως εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.’ (2 Θεσσ. 1:6-10) Εξ άλλου, η επιβίωσις σ’ ένα νέο σύστημα δικαιοσύνης, είναι η χαρούμενη προσδοκία εκείνων οι οποίοι υπακούουν στα αγαθά νέα, εκείνων των οποίων η πίστις στον Θεό και στον Ιησού Χριστό λάμπει με έργα βασισμένα στην Αγία Γραφή, τα οποία εκτελούν κάθε μέρα. (2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:1-5) Έχετε και σεις μια τέτοια ζώσα πίστι;