Επίσης, παρά την εμπνευσμένη τέχνη που εχρησιμοποιήθη στο υπέροχο σχέδιο και στη διαμόρφωσι και πραγματική κατασκευή της κιβωτού και παρά τον μεγάλον εσωτερικό πλούτο που εξεπροσωπείτο σ’ αυτό το ένα αντικείμενο και μόνο, αναλόγως πολύ λίγοι θνητοί άνθρωποι το είδαν ποτέ. Αλλά γιατί θα έδινε ο Ιεχωβά ένα τόσο προσεκτικό πρότυπο και θα ενέπνεε τεχνίτας να διαμορφώσουν ένα τόσο ωραίο σκεύος λατρείας αν επρόκειτο ν’ αποκρυβή αυτό από τα μάτια των λάτρεων; Ασφαλώς, μεταξύ άλλων λόγων θα ήταν και το να εντυπωθή στο ανθρώπινο γένος η φοβερή παρουσία του Ιεχωβά Θεού και η ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να μελετά προσεκτικά ώστε να τον πλησιάζη με τρόπο ευπρόσδεκτο και σύμφωνα με τη θέσι του ως της μεγαλυτέρας Προσωπικότητος του σύμπαντος.

Η Γραφική περιγραφή της κιβωτού και του καλύμματός της είναι σύντομη. (Έξοδ. 37:1-9) Ήταν ένα κιβώτιο κατασκευασμένο από ξύλο, από το σκληρό και στερεό πορτοκαλόφαιο ξύλο του γένους ακακίας της στρεπτής, που φύεται και τώρα άφθονα στη χερσόνησο του Σινά.¹ Είχε μάκρος τρία πόδια και εννέα ίντσες, πλάτος δε και ύψος δύο πόδια και τρεις ίντσες.² Ήταν δε επενδεδυμένη εσωτερικά και εξωτερικά με καθαρό χρυσάφι. Το πώς ακριβώς προσηρμόσθη η χρυσή πλάκα δεν αναγράφεται, αλλά ήταν πιθανώς κάτι περισσότερο από απλό φύλλο χρυσού. Αντίθετα δε προς τους τοίχους του ναού που οικοδομήθηκε αργότερα από τον Σολομώντα, η κιβωτός η ίδια ήταν αναμφιβόλως στερεά σκεπασμένη. Όσο για το σχέδιο των πλευρικών τοιχωμάτων, και πάλι τίποτε δεν αναγράφεται, αλλά υπάρχει τουλάχιστον ένδειξις ότι μπορεί να υπήρχαν γωνιαίοι στύλοι που απέληγαν σε πόδια ως υποβάσια του πυθμένος. Αυτό θα αντιστοιχούσε επίσης με την τράπεζα που εχρησιμοποιείτο στο εξώτερο διαμέρισμα ή τα Άγια για τον άρτον της Προθέσεως.³ (Βλέπε Έξοδος 37:13, 14.) Ως ένας λόγος γι’ αυτό το συμπέρασμα αναγράφεται ότι υπήρχαν κρίκοι προσηλωμένοι «άνωθεν των τεσσάρων ποδών της», πράγμα που δεν μπορούσε να σημαίνη ότι ήσαν στη βάσι ακριβώς της κιβωτού, επειδή εισήγοντο μοχλοί σκεπασμένοι με χρυσόν μέσα από τους κρίκους για να την μεταφέρουν, και τούτο θα την έκανε ανισοβαρή. (Έξοδ. 37:3, ΜΝΚ) Τα πόδια λοιπόν πρέπει να εξετείνοντο προς τα επάνω ως γωνιοδοκοί έως το χείλος που περιέβαλλε την κιβωτό στο άνω μέρος και δεν υπήρχε αμφιβολία εδώ ότι οι κρίκοι ήσαν προσηρμοσμένοι ακριβώς κάτω από το χείλος.

Αυτό το χείλος («στεφάνη», AV) επροξένησε επίσης σημαντικές εικασίες, αν και πιστεύεται γενικά ότι εξετείνετο υπεράνω των πλευρών της κιβωτού αρκετά ώστε να τηρή ασφαλώς το κάλυμμα στη θέσι του στη διάρκεια της πορείας, οπότε η κιβωτός εφέρετο στους ώμους των ιερέων. Πιστεύεται επίσης ότι είχε σχέδιο σχοινιού, εφόσον το «χείλος» της τραπέζης συμπαραβάλλεται μ’ αυτό, φαίνεται δε τούτο ν’ ανταποκρίνεται προς την περιγραφή.⁴

Το κάλυμμα πρέπει ασφαλώς να ήταν αυτό καθ’ εαυτό ένας καλλιτεχνικός θησαυρός. Ήταν κατασκευασμένο από μια πλάκα καθαρού χρυσού και υπήρχαν στην κορυφή του δύο χερούβ εξαιρετικά λεπτής σφυροτεχνικής εργασίας. Αυτά ήσαν έτσι τοποθετημένα, ένα στην κάθε άκρη, ώστε αντίκρυζαν το ένα το άλλο, εφόσον δε το κάλυμμα αυτό ή «ιλαστήριον» εκπροσωπούσε τον θρόνον του Ιεχωβά, τα χερούβ μπορούμε να τα φαντασθούμε πώς ήσαν σε κάποια στάσι σεβασμού. Η αφήγησις δεν τα περιγράφει ούτε καν υπαινιγμούς κάνει για την γενική τους εμφάνισι. Αναφέρει απλώς: «Και τα χερουβείμ εξέτεινον τας πτέρυγας άνωθεν, επικαλύπτοντα με τας πτέρυγας αυτών το ιλαστήριον, και τα πρόσωπα αυτών έβλεπον το εν προς το άλλο· προς το ιλαστήριον ήσαν τα πρόσωπα των χερουβείμ.» (Έξοδ. 37:9) Από την ισχνή αυτή περιγραφή επεχειρήθη μια σχεδόν απίστευτη ποικιλία εικονογραφικών ανασχηματισμών. Αυτά τα χερούβ παρεστάθησαν με κάθε είδους μορφή, από τετράποδα ζώα με ανθρώπινο κεφάλι ως τη μορφή γυναικών με μακριά κόμη. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι έμοιαζαν με ανθρώπους. Χερούβ είχαν τοποθετηθή στην είσοδο της Εδέμ με μια ρομφαία φλογίνη. (Γέν. 3:24) Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ρομφαίες. Ο Ιεζεκιήλ ωραματίσθη και περιέγραψε μερικά χερούβ, τα οποία εμφανίσθηκαν με μια ειδική και διακεκριμένη μορφή εξόχως συμβολικής φύσεως. Αλλ’ η γενική τους εμφάνισις ήταν σαν την ανθρώπινη. (Ιεζ. 1:5· 10:20-22) Εν τούτοις, δεν μπορεί θετικά να λεχθή με τι έμοιαζαν τα χρυσά αυτά χερούβ.

Μολονότι το θυσιαστήριο εξεικονίζει τον θρόνο του Ιεχωβά στον ουρανό, δεν πρέπει να διανοηθούμε ότι η παρουσία του Ιεχωβά εξεπροσωπείτο ως περιοριζόμενη στον μικρόν αυτόν χώρον μεταξύ των χερούβ. (Εβρ. 9:24) Η Γραφή αναγράφει ότι ο Ιεχωβά κάθηται «επί» των χερουβείμ. (Ψαλμ. 99:1) Εδώ, στα Άγια των Αγίων της σκηνής του μαρτυρίου, έλαμπε το φώς της παρουσίας του Ιεχωβά, το λεγόμενο «Σεκινάχ». Πόσο υψηλότερα από τα χερούβ είχε την πηγή του ή εξετείνετο δεν γνωρίζομε, αλλά ήταν ένα σημείο σε όλον τον Ισραήλ ότι η εύνοια του Ιεχωβά εξακολουθούσε να είναι με τον λαό του. Τόσο ισχυρή και μεγαλοπρεπής ήταν αυτή η παρουσία, που εξεδηλώνετο στα Άγια των Αγίων με την κιβωτό και το φώς Σεκινάχ που την συνώδευε, ώστε οποιοσδήποτε μη εξουσιοδοτημένος που θα ήγγιζε έστω την κιβωτόν, όταν μετεφέρετο, ολοσκέπαστη, από το ένα μέρος στο άλλο, έπεφτε αυτοστιγμεί νεκρός.

Με τον τρομερό τρόπο με τον οποίον ο Ιεχωβά ενεφανίσθη στον Ισραήλ στο Όρος Σινά, με τη φιλάγαθη φροντίδα με την οποία προέβλεπε για κείνους οι οποίοι κατάλληλα τον επλησίαζαν και με την ταχεία εκτέλεσι της οργής του πολλές φορές εναντίον εκείνων που μετεχειρίσθησαν την παρουσία του με αυθάδεια, ο Ιεχωβά μάς έδειξε τον κατάλληλο τρόπο και την ευλαβική στάσι του πλησιάσματος του αληθινού Χριστιανού με την προσευχή. Μόνο μέσω του μεγάλου Αρχιερέως Χριστού Ιησού, ο οποίος ο ίδιος προσωπικά εμφανίζεται ενώπιον του ουρανίου θρόνου υπέρ ημών, μπορούν να γίνουν δεκτές οι ικεσίες μας.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

¹ Φυτά της Βίβλου υπό Χ. Ν. Μολντένκε, σελ. 22, 24.

² Βάσει του πήχεως των 18 ιντσών (πραγματικά 17,6 ίν.)

εκείνους που έχουν καθαρή καρδιά, οι οποίοι φοβούνται τον Ιεχωβά. Θυμηθήτε ότι η κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι του Ιεχωβά, και αυτός θα κάμη ό,τι ευαρεστείται μέσω αυτής και θα διορθώση μέσα σ’ αυτή κάθε τι που δεν του είναι αρεστόν. Δεν είναι ανάγκη να δυσφορούμε· έχομε ανάγκη ν’ αυξήσωμε σε πίστι, σε υπομονητική εγκαρτέρησι, και ως αποκλειστικά αφωσιωμένοι δούλοι του Ιεχωβά να εξακολουθήσωμε επιδιώκοντας τον σκοπό μας στη ζωή. Κάνοντας το μέρος μας, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα κάμη το δικό του μέρος, πάντοτε. Τώρα, είθε όλοι μας να εργασθούμε για επιτύχωμε με την παρ’ αξίαν αγαθότητά του, εξακολουθώντας να έχωμε την επιδοκιμασία του για διεκδίκησι του ονόματός του και για τα ατελεύτητα προνόμιά μας μέσα στον νέο του κόσμο.