Η Επί του Όρους Ομιλία—Οι Χριστιανοί ως ‘Άλας’ και ‘Φως’
Ο ΙΗΣΟΥΣ μετά τους εννέα ‘μακαρισμούς’ στην επί του Όρους Ομιλία του, σχολίασε το πώς οι ακόλουθοί του θα επηρέαζαν το ανθρώπινο γένος. Είπε: «Σεις είσθε το άλας της γης.»—Ματθ. 5:13· παράβαλε με Μάρκον 9:50· Λουκάν 14:34, 35.
Το αλάτι ήταν πολύ γνωστό στους ακροατάς του Ιησού. Εξυπηρετούσε δύο σκοπούς, έδινε γεύσι στην τροφή και δεν την άφηνε να χαλάση. Προφανώς, επειδή το αλάτι αντιπροσώπευε απαλλαγή από φθορά ή αποσύνθεσι, ο Θεός είχε δώσει εντολή να συνοδεύη «παν δώρον» στο θυσιαστήριό του. (Λευιτ. 2:13) Στον καιρό του Ιησού οι ιερείς που ιεράτευαν στο ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, αλάτιζαν το ζώο, τα σιτηρά και τις προσφορές λιβάνου που παρουσίαζαν στο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος. Η Ιουδαϊκή ιστορία λέγει ότι γι’ αυτό τον σκοπό ευρίσκετο ένας πελώριος σωρός αλάτι κοντά στο δρόμο που ωδηγούσε στο θυσιαστήριο. Στην περιοχή του ναού υπήρχε μια μεγάλη αποθήκη, γνωστή ως «ο θάλαμος του άλατος,» για να υπάρχη άφθονη προμήθεια.
Οι μαθητές του Ιησού έπρεπε να είναι «το άλας της γης.» Αυτό θ’ απεδεικνύετο αληθές και στο έργο της μαρτυρίας, που θα έκαναν σε άλλους σχετικά με τη βασιλεία του Θεού, και στην προσωπική τους διαγωγή. Το Χριστιανικό έργο μαρτυρίας είχε ως αποτέλεσμα να δεχθούν πολλοί τον Ιησού ως τον υποσχεμένο Μεσσία και να πιστεύσουν στην απολυτρωτική του θυσία. Έτσι, αυτοί οι πιστοί θα είχαν την ευκαιρία να διαφυλαχθούν στην αιωνιότητα. (Ιωάν. 6:47· Ρωμ. 10:13-15) Επί πλέον, οι ακόλουθοι του Ιησού, με το να επηρεάζουν τους ανθρώπους να ζουν σύμφωνα με την Αγία Γραφή, αναχαιτίζουν την αύξησι της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως στην ανθρώπινη κοινωνία.
Ωστόσο, ο Ιησούς τούς έδωσε και μια προειδοποίησι λέγοντας: «Εάν δε το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; Εις ουδέν πλέον χρησιμεύει ειμή να ριφθή έξω και να καταπατήται υπό των ανθρώπων.» Ο Βιβλικός σχολιαστής Άλμπερτ Μπαρνς παρατηρεί ότι, αντίθετα με το κοινό επιτραπέζιο άλας (χλωριούχον νάτριον), το άλας το οποίο εγνώριζαν ο Ιησούς και οι σύγχρονοί του «ήταν ακάθαρτο, αναμεμιγμένο με ουσίες από χορταρικά και χώμα· έτσι, ήταν δυνατόν να χάση ολόκληρη την αλμυρότητά του και να παραμείνη μια σημαντική ποσότης ύλης από χώμα. Αυτό το αλάτι δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθή πουθενά, εκτός μόνο, όπως θα λέγαμε, να τοποθετηθή σε μονοπάτια ή δρόμους, όπως χρησιμοποιούμε τώρα το χαλίκι.»
Οι Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν να μη σταματούν την προσπάθειά τους να μιλούν για τα «αγαθά νέα» της βασιλείας του Θεού στους γείτονές τους. (Μάρκ. 13:10) Επίσης, πρέπει να προσέχουν να μην υποπέσουν σε κάποιο είδος διαγωγής που δεν εναρμονίζεται με τις Βιβλικές καθοδηγίες. Αλλιώς, θα χειροτερεύσουν πνευματικώς και θα γίνουν σαν το χαλασμένο αλάτι—ανούσιο, άγευστο που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθή πουθενά.—Παράβαλε με Εβραίους 6:4-8· 10:26-29.
ΦΩΣ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ
Δείχνοντας περαιτέρω την ωφέλιμη επίδρασι που θ’ ασκούσαν οι ακόλουθοί του στο ανθρώπινο γένος, ο Ιησούς είπε: «Σεις είσθε το φως του κόσμου.»—Ματθ. 5:14.
Από τον θεόπνευστο λόγο του Θεού, ιδιαίτερα από τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, προέρχεται πνευματικό φως που βοηθεί τους ανθρώπους να δουν τα πράγματα με τον τρόπο που τα βλέπει και ο Θεός. (Παροιμ. 6:23· Ησ. 51:4· Ματθ. 4:16· Λουκ. 1:79· 2:32· Ιωάν. 1:4-9· 3:19-21· 8:12· 9:5) Με το έργο της δημοσίας μαρτυρίας που διεξάγουν, οι μαθητές του Ιησού διαφωτίζουν τους ανθρώπους σχετικά με την αμαρτωλή κατάστασι του ανθρωπίνου γένους, τον σκοπό του Θεού ν’ απαλλάξη τον άνθρωπο από την αμαρτία μέσω του Ιησού Χριστού και τη διευθέτησι της Βασιλείας να ευλογήση με αιώνια ζωή όλους εκείνους που πιστεύουν στον Ιησού.—Ιωάν. 3:16, 36· Ρωμ. 3:23, 24.
Αλλά το να είναι κανείς «το φως του κόσμου» περιλαμβάνει περισσότερα. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Περιπατείτε ως τέκνα φωτός διότι ο καρπός του πνεύματος είναι εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία.» (Εφεσ. 5:3-9) Οι Χριστιανοί πρέπει ν’ αποτελούν φωτεινά παραδείγματα διαγωγής η οποία να συμφωνή με τις Βιβλικές αρχές.
Ο Ιησούς, σχετικά με τους μαθητές του ως φορείς φωτός, εδήλωσε: «Πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή· ουδέ ανάπτουσι λύχνον και θέτουσιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ’ επί τον λυχνοστάτην, και φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία.»—Ματθ. 5:14, 15.
Η ‘πόλις που κείται επάνω σ’ ένα όρος’ θα ήταν εύκολα ορατή, ακόμη και από μεγάλη απόστασι. Ομοίως, εκείνοι που μιμούνται τον Ιησού Χριστό διακρίνονται εύκολα ως λαός ‘ζηλωτής καλών έργων.’ (Τίτον 2:14) Οι προσπάθειές τους να εκδηλώσουν θεοσεβείς ιδιότητες όπως η μετριοπάθεια, η καθαρότης, η επιμέλεια στην εργασία, η υγιής ομιλία και η οικογενειακή ενότης εντυπωσιάζουν ευνοϊκά τους άλλους. (Τίτον 2:1-12) Είναι επίσης αποφασισμένοι να μην είναι «εκ του κόσμου,» να μη λαμβάνουν μέρος στην πολιτική του, στις πολεμικές συρράξεις του και στον ανήθικο τρόπο ζωής του. (Ιωάν. 15:19· 17:14-16) Μερικές φορές αυτό οδηγεί σε χλευασμό και διωγμό των ευσυνειδήτων Χριστιανών.—Ματθ. 24:9· 1 Πέτρ. 4:4.
Εύλογα, λοιπόν, ο Ιησούς προσθέτει ότι οι άνθρωποι δεν τοποθετούν μια λάμπα «υπό τον μόδιον [μέτρον χωρητικότητος, που χωρούσε δύο γαλλόνια],» αλλά «επί τον λυχνοστάτην,» όπου μπορεί να φωτίση ένα ολόκληρο δωμάτιο. Οι ακόλουθοι του Ιησού δεν πρέπει να επιτρέπουν στην εναντίωσι εκ μέρους του κόσμου να τους κάνη να κρύβουν ή να κρατούν μόνο για τον εαυτό τους τις αλήθειες που έχουν μάθει σχετικά με τον Θεό. Ούτε πρέπει επιδίδωνται σε διαγωγή η οποία δεν συμφωνεί με τις Βιβλικές αρχές διότι, ακόμη κι αν αυτά τα άτομα συνέχιζαν με ζήλο να διακηρύττουν τη Βιβλική αλήθεια, οι ενέργειές τους θα μείωναν την αξία της.—2 Πέτρ. 2:2.
Σχετικά με μια λάμπα που λάμπει επάνω σ’ ένα λυχνοστάτη, ο Ιησούς κατόπιν δήλωσε: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. 5:16) Τι ισχυρή αιτία για την οποία πρέπει να εξακολουθούν να λάμπουν «ως φωστήρες εν τω κόσμω»! (Φιλιππ. 2:15) Οι άνθρωποι, παρατηρώντας τα ‘καλά έργα’ ενός Χριστιανού, μπορούν ν’ αντιληφθούν την εξοχότητα του Θεού των. Συχνά αυτοί οι παρατηρητές υποκινούνται να «δοξάσωσι τον Θεόν» με το να γίνουν κι αυτοί λάτρεις του. Έτσι, ο απόστολος Πέτρος συμβούλευσε: «Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσι αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.»—1 Πέτρ. 2: 12.